ප්‍රශ්නය
දාවිත්ගේ ජීවිතයෙන් අපට ඉගෙනගත හැක්කේ කුමක්ද?
පිළිතුර
දාවිත්ගේ ජීවිතයෙන් අපට බොහෝ දේ ඉගෙන ගත හැකිය. ඔහු දෙවියන් වහන්සේගේ සිතට අනුව මිනිසෙකි (1 සාමුවෙල් 13:13-14; ක්‍රියා 13:22)! සාවුල් රජුගේ බල කිරීම මත රජකමට පත් කිරීමෙන් පසුව අපව මුලින්ම දාවිත්ට හඳුන්වා දෙනු ලැබේ (1 සාමුවෙල් 8:5, 10:1). සාවුල් දෙවියන් වහන්සේගේ රජ ලෙස ගණන් ගත්තේ නැත. සාවුල් රජ තවත් වැරැද්දක් කරද්දී දෙවියන්වහන්සේ සාමුවෙල්ව තම තෝරාගත් එඞේරා වන ජෙසීගේ පුත් දාවිත්ව සොයා ගත්තා (1 සාමුවෙල් 16:10, 13).
දාවිත් ඊශ්‍රායෙලයේ රජු ලෙස අභිෂේක කරන විට ඔහුගේ වයස අවුරුදු දොළහ සිට දහසය දක්වා වූ බව විශ්වාස කෙරේ. ඔහු ජෙසීගේ පුතුන්ගෙන් බාලයා වූ අතර මානුෂිකව කථා කළ රජුට තෝරා ගත නොහැකි විය. සාමුවෙල් සිතුවේ දාවිත්ගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා වන එලියාබ් අභිෂේක ලත් තැනැත්තා කියායි. නමුත් දෙවියන්වහන්සේ සාමුවෙල්ට පැවසුවේ, “ඔහුගේ පෙනුම හෝ උස ගැන නොසිතන්න. මක්නිසාද මම ඔහුව ප්‍රතික්ෂේප කළෙමි. සමිඳාණන්වහන්සේ මිනිසුන් දෙස බලන දේ දෙස බලන්නේ නැත. මිනිසුන් බාහිර පෙනුම දෙස බලයි, නමුත් සමිඳාණන්වහන්සේ හදවත දෙස බලයි” (1 සාමුවෙල් 16:7). ජෙසීගේ පුතුන් හත්දෙනා සාමුවෙල් ඉදිරියෙහි ගිය නමුත් දෙවියන්වහන්සේ ඔවුන්ගෙන් කිසිවෙකු තෝරාගෙන නැත. සාමුවෙල් ඇසුවේ ජෙසීට තවත් පුතුන් සිටීද යන්නයි. බාලයා වූ ඩේවිඩ් බැටළුවන් රැකබලා ගනිමින් සිටියේය. එබැවින් ඔව්හු දරුවාව කැඳවා සාමුවෙල් දාවිත්ට තෙල්වලින් ආලේප කළෝය. “එතැන් පටන් සමිඳාණන්වහන්සේගේ ආත්මයාණන්වහන්සේ දාවිත් කෙරෙහි බලවත් ලෙස පැමිණියේ ය” (1 සාමුවෙල් 16:13).
සමිඳාණන්වහන්සේගේ ආත්මය සාවුල් රජුගෙන් වෙන් වූ බවත් නපුරු ආත්මයක් ඔහුට වධ දුන් බවත් බයිබලය පවසයි (1 සාමුවෙල් 16:14). සාවුල්ගේ සේවකයෝ වීණා වාදකයෙකු යෝජනා කළ අතර එක් අයෙක් දාවිත්ට මෙසේ නිර්දේශ කළේය. “බෙත්ලෙහෙමේ ජෙසීගේ පුතෙකු මම ගායනා කරන ආකාරය දනිමි. ඔහු නිර්භීත මිනිසෙකි, රණශූරයෙකි. ඔහු හොඳින් කථා කරයි, හොඳ පෙනුමක් ඇති මිනිසෙකි සමිඳාණන්වහන්සේ ඔහු සමඟ සිටින සේක” (1 සාමුවෙල් 16:18). මේ අනුව, දාවිත් රජුගේ සේවයට පැමිණියේය (1 සාමුවෙල් 16:21). සාවුල් තරුණ දාවිත් ගැන සතුටු වූ අතර ඔහු සාවුල්ගේ සන්නාහ දරන්නෙකු බවට පත් විය.
දාවිත් ශක්තියෙන් හා කීර්තියෙන් නැගිටින විට සාවුල්ට දාවිත් කෙරෙහි තිබූ සතුට ඉක්මනින් පහව ගියේය. දාවිත් යෝධ ගොලියත් මරා දැමුවා විය හැකියි. පිලිස්තිවරු ඊශ්‍රායෙලිතයන් සමඟ යුද්ධ කරමින් සිටි අතර ඔවුන්ගේ ශූරයා වූ ගාත්හි ගොලියත් සමඟ ඔවුන්ගේ හමුදා හමුදාවන්ට නින්දා කළහ. ඔවුන් ගොලියත් සහ ඔහුට විරුද්ධව සටන් කරන ඕනෑම අයෙකු අතර ද්විත්වයක් යෝජනා කළේය. එහෙත් ඊශ්‍රායෙලයේ කිසිවෙකු යෝධයාට එරෙහිව සටන් කිරීමට ස්වේච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් නොවීය. දාවිත්ගේ වැඩිමහල් සහෝදරයන් සාවුල්ගේ හමුදාවේ කොටසක් විය. ගොලියත් දින හතළිහක් තිස්සේ ඉශ්‍රායෙල්වරුන්ට නින්දා කළ පසු, දාවිත් යුධ පිටියේදී තම සහෝදරයන් බැලීමට ගිය අතර පිලිස්තිවරුන්ගේ පුරසාරම් දෙඩීම අසා සිටියේය. තරුණ එඞේරා ඇසුවේ, “මේ පිලිස්තිවරයා මරා ඊශ්‍රායෙලයෙන් අපකීර්තිය දුරු කරන මිනිසාට කුමක් කරනු ඇත්ද? (1 සාමුවෙල් 17:26). දාවිත්ගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා කෝපයට පත් වූ අතර දාවිත්ට ආඩම්බර වූ බවට චෝදනා කළ අතර සටන නැරඹීමට පමණක් පැමිණියේය. නමුත් දාවිත් දිගටම ඒ ගැන කතා කළා.
සාවුල් දාවිත් කියන දේ අසා ඔහු කැඳෙව්වා. දාවිත් සාවුල්ට පැවසුවේ, “මේ පිලිස්තිවරයා නිසා කිසිවෙකු සිතට වැටෙන්න එපා; ඔබේ සේවකයා ගොස් ඔහුට විරුද්ධව සටන් කරයි” (1 සාමුවෙල් 17:32). සාවුල් ඇදහිය නොහැකි විය. ඩේවිඩ් පුහුණු සොල්දාදුවෙක් නොවීය. දාවිත් එඞේරෙකු ලෙස තම අක්තපත්‍ර ලබා දෙමින් දෙවියන්වහන්සේට මහිමය දීමට සැලකිලිමත් විය. දාවිත් තම බැටළුවන් පසුපස ගිය සිංහයන් හා වලසුන්ව මරා දැමූ අතර පිලිස්තිවරයාද ඔවුන් මෙන් මැරෙන බව කියා සිටියේ ඔහු “ජීවමාන දෙවියන් වහන්සේගේ සේනාවන්ට විරුද්ධ වූ නිසාය. මේ පිලිස්තිගේ අතින් මා ගළවා ගන්නේය” (1 සාමුවෙල් 17:36-37). දාවිත් සාවුල්ගේ සන්නාහය සටනට ඇදගෙන ගිය බව සාවුල් පිළිගත්තේය. නමුත් දාවිත් සන්නාහයට පුරුදු නොවූ අතර එය අතහැර දැමීය. දාවිත් ඔහු සමඟ ගියේ ඔහුගේ සැරයටිය, සිනිඳු ගල් පහක්, එඞේරාගේ බෑගය සහ මඩුවක් පමණි. ගොලියත් දාවිත්ට බිය නොවී යෝධයාව දාවිත් බිය ගැන්වූයේ නැත. “දාවිත් පිලිස්තින්ට කතා කොට, 'ඔබ කඩුවෙන්, හෙල්ලයෙන් හා හෙල්ලයෙන් මට විරුද්ධ ව පැමිණෙන්න. එහෙත්, ඔබ ප්‍රතික්ෂේප කළ ඉශ්රායෙල් සේනාවන්ගේ දෙවියන් වන සර්වබලධාරි සමිඳාණන්වහන්සේගේ නාමයෙන් මම ඔබට විරුද්ධ ව සිටිමි. ඔබව මාගේ අතට භාර දෙන්න” (1 සාමුවෙල් 17:45-46). දාවිත් දෙවියන්වහන්සේ කෙරෙහි තැබූ විශ්වාසය හා දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමය කෙරෙහි ඔහු තුළ ඇති උද්‍යෝගය විශිෂ්ටයි. දාවිත් ගොලියත් මැරුවා. ඔහු තම පියාගේ බැටළුවන් රැකබලා නොගෙන පූර්ණ කාලීනව සාවුල්ගේ සේවයට ඇතුළු විය.
සාවුල්ගේ පුත් ජොනතන් “දාවිත් සමඟ ආත්මයෙන් එක් වූයේ” මේ අවස්ථාවේ දී ය (1 සාමුවෙල් 18: 1). දාවිත් සහ ජොනතන්ගේ මිත්‍රත්වය අද මිත්‍රත්වයට උපකාරී වේ. ඔහුගේ පියා රජ වූ අතර ජොනතන් සිංහාසනයේ ස්වාභාවික උරුමක්කාරයෙක් වන්නට ඇතත්, ජොනතන් දාවිත්ට සහයෝගය දැක්වීමට තීරණය කළේය. ඔහු දෙවියන්වහන්සේගේ සැලැස්ම තේරුම් ගෙන පිළිගෙන තම මිතුරා මිනීමරු පියාගෙන් ආරක්ෂා කළේය (1 සාමුවෙල් 18:1-4, 19-20). ජොනතන් නිහතමානිකම සහ පරාර්ථකාමී ප්‍රේමය විදහා දක්වයි (1 සාමුවෙල් 18:3; 20:17). දාවිත්ගේ පාලන සමයේදී, සාවුල්ගේ සහ ජොනතන්ගේ මරණයෙන් පසු, දාවිත් සාවුල්ගේ නිවසේ ඉතිරිව සිටි ඕනෑම කෙනෙකුව සෙව්වේය. පැහැදිලිවම, දෙදෙනාම එකිනෙකා ගැන බොහෝ සෙයින් සැලකිලිමත් වූ අතර එකිනෙකාට ගෞරව කළහ.
ගොලියත් සමඟ ඇති වූ සිද්ධියෙන් පසුව දාවිත් ප්‍රසිද්ධියට පත් විය. ජනයා දාවිත්ගේ ප්‍රශංසා ගායනා කරමින් සාවුල් රජුට නිග්‍රහ කිරීම නිසා සාවුල්ගේ කඳවුරේ හඞ අවමානයට ලක් විය. සාවුල් තුළ ඊර්ෂ්‍යාවක් ඇති නොවීය. (1 සාමුවෙල් 18:7-8).
සාවුල්ට දාවිත් කෙරෙහි වූ ඊර්ෂ්‍යාව මිනීමරු විය. ඔහු පළමුවෙන්ම උත්සාහ කළේ දාවිත් පිලිස්තිවරුන්ගේ අතින් මරා දැමීමට උත්සාහ කිරීමෙනි. දාවිත්ගේ හමුදා සේවය වෙනුවෙන් රජු තම දියණියට පූජා කළේය. දාවිත් නිහතමානීව එය ප්‍රතික්ෂේප කළ අතර සාවුල්ගේ දියණිය තවත් කෙනෙකුට දෙන ලදි (1 සාමුවෙල් 18:17-19). සාවුල්ගේ අනෙක් දියණිය මීකාල් දාවිත් සමඟ ආදරයෙන් බැඳී සිටි නිසා සාවුල් නැවත ඇසුවා. රජුගේ දියණියට මනාලියගේ මිල දරා ගැනීමට නොහැකි වීම නිසා ධනය නොමැතිකම සහ දාවිත් යළිත් එය ප්‍රතික්ෂේප කළේය. සාවුල් දාවිත්ව සතුරා විසින් මරා දමනු ඇතැයි බලාපොරොත්තුවෙන් පිලිස්තිවරුන්ගේ ඇඟිලි සියයක් ඉල්ලා සිටියේය. අවශ්‍ය මුදල් ගෙවීම දෙගුණ කරමින් දාවිත් පිලිස්තිවරුන් දෙසියයක් ඝාතනය කළ විට, තමාට වඩා තමාට වඩා වැඩියි කියා සාවුල් තේරුම්ගත්තා. දාවිත්ට ඇති බිය වැඩි වුණා (1 සාමුවෙල් 18:17-29). ජොනතන් සහ මිචාල් තම පියාගේ මිනීමරු චේතනාව ගැන දාවිත්ට අනතුරු ඇඟවූ අතර, දාවිත් තම ජීවිතයේ ඊළඟ කාලය ගත කළේ රජුගෙන් පලා යාමෙනි. ගීතාවලිය 57, 59 සහ 142 ඇතුළුව දාවිත් මේ කාලය තුළ ගීත කිහිපයක් ලිවීය.
ඔහුව මරාදැමීමේ අදහසින් සාවුල් කිසි විටෙකත් ඔහුව ලුහුබැඳ යාම නතර නොකළද, දාවිත් කිසි විටෙකත් තම රජුට සහ දෙවියන්වහන්සේගේ අභිෂේක ලත් තැනැත්තාට විරුද්ධව අතක් තැබුවේ නැත (1 සාමුවෙල් 19:1-2; 24:5-7). සාවුල් මිය ගිය විට දාවිත් වැලපුණා (2 සාමුවෙල් 1). තමා දෙවිගේ අභිෂේක ලත් තැනැත්තා බව දැන සිටියත් දාවිත් සිංහාසනය කරා යන ලෙස බල කළේ නැහැ. ඔහු දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍යයට ගරු කළ අතර දෙවියන් වහන්සේ දැනට සිටින බලධාරීන්ට ගෞරව කළේය.
දාවිත් බලවත් සේනාවක් ඇති කළ අතර දෙවියන්වහන්සේගේ බලයෙන් ඔහුගේ මාවතේ සිටි සියල්ලන් පරාජය කළේය. යුද්ධයට යාමට පෙර සෑම විටම දෙවියන්වහන්සේගෙන් අවසර හා උපදෙස් ඉල්ලා සිටියේය. ඔහු රජෙකු ලෙස දිගටම කරගෙන යනු ඇත (1 සාමුවෙල් 23:2-6 ; 9-13; 2 සාමුවෙල් 5: 22-23). වරක් රජ වූ දාවිත් බලවත් හමුදා අණ දෙන නිලධාරියෙකු හා සොල්දාදුවෙකු ලෙස සිටියේය. දෙවන සාමුවෙල් 23 දාවිත්ගේ ඊනියා “බලවත් මිනිසුන්” කළ සූරාකෑම් කිහිපයක් විස්තර කරයි. දෙවියන්වහන්සේ දාවිත්ගේ කීකරුකමට ගෞරව කර විපාක දුන් අතර ඔහු කළ සෑම දෙයකින්ම ඔහුට සාර්ථකත්වය ලබා දුන්නේය (2 සාමුවෙල් 8:6).
දාවිත් වෙනත් භාර්යාවන් රැගෙන යන්න පටන්ගත්තා. ඔහු සාවුල්ගෙන් පලා යමින් සිටියදී කර්මෙල්ගේ වැන්දඹුවක් වූ අබිගායිල් සමඟ විවාහ විය (1 සාමුවෙල් 25). දාවිත් ජෙස්රීල්හි අහිනෝවා සමඟ විවාහ වී සිටියේය. සාවුල් දාවිත්ගේ පළමු භාර්යාව වූ මිකාල්ව වෙනත් මිනිසෙකුට ලබා දී ඇත (1 සාමුවෙල් 25:43-44). සාවුල්ගේ මරණයෙන් පසු දාවිත් යූදාගේ වංශයට ප්‍රසිද්ධියේ අභිෂේක කරන ලදි (2 සාමුවෙල් 2: 4), එවිට ඔහුට වයස අවුරුදු තිහේදී මුළු ඊශ්‍රායෙලය පුරාම රජු ලෙස අභිෂේක කරනු ලැබීමට පෙර සාවුල්ගේ වංශයට විරුද්ධව සටන් කිරීමට සිදුවිය (2 සාමුවෙල් 5:3-4). දැන් රජතුමනි, දාවිත් මීකාල්ව නැවත තම භාර්යාව කර ගත්තා (2 සාමුවෙල් 3:14). දාවිත් ජෙරුසලම ජයගෙන ජෙබුසිවරුන්ගෙන් අල්ලාගෙන සර්වබලධාරි ස්වාමින් වහන්සේ ඔහු සමඟ සිටි නිසා වඩ වඩාත් බලවත් විය (2 සාමුවෙල් 5: 7).
ගිවිසුම් පෙට්ටිය කලින් පිලිස්තිවරුන් විසින් අල්ලාගෙන තිබුණි (1 සාමුවෙල් 4). ඊශ්‍රායෙලයට ආපසු පැමිණි පසු නැව කිරියාත් ජෙයරිම්හි තබා ඇත (1 සාමුවෙල් 7:1). ගිවිසුම් පෙට්ටිය නැවත යෙරුසලමට ගෙන ඒමට දාවිත්ට අවශ්‍ය විය. නමුත් නැව ප්‍රවාහනය කරන්නේ කෙසේද සහ එය රැගෙන යා යුත්තේ කවුරුන්ද යන්න පිළිබඳව දෙවියන්වහන්සේගේ සමහර උපදෙස් දාවිත් මඟ හැරියේය. මෙහි ප්‍රතිපලය වූයේ උස්සාගේ මරණයයි. සියලු සැමරුම් මධ්‍යයේ නැව තම අතෙන් ස්ථාවර කර ගැනීමට සමත් විය. දෙවියන්වහන්සේ උස්සාව පරාජය කළ අතර, නැව අසල ඔහු මිය ගියේය (2 සාමුවෙල් 6:1-7). සමිඳාණන් වහන්සේට ගරුබිය දක්වමින් දාවිත් නැව ගෙනයාම අතහැර දමා ඕබෙඩ්-ඒදොම්ගේ නිවසේ විවේක ගැනීමට ඉඩ හැරියේය (2 සාමුවෙල් 6:11).
මාස තුනකට පසු, ගිවිසුම් පෙට්ටිය ජෙරුසලමට ගෙන ඒමේ සැලැස්ම දාවිත් නැවත ආරම්භ කළේය. මෙවර ඔහු උපදෙස් අනුගමනය කළේය. ඔහු “මුළු ශක්තියෙන් සමිඳාණන්වහන්සේ ඉදිරියෙහි නටන්න” (2 සාමුවෙල් 6:14). දාවිත් ඒ ආකාරයෙන් නමස්කාර කරන බව මිකාල් දුටු විට, “ඇය ඔහුව හදවතින්ම හෙළා දුටුවාය” (2 සාමුවෙල් 6:16). ඇය දාවිත්ගෙන් ඇහුවා රජෙක් හැටියට එයාගේ සෙනඟ ඉදිරියේ මෙතරම් වෙන්කොට ක්‍රියා කරන්න තිබුණේ කොහොමද කියලා. “දාවිත් මිකාල්ට කතා කොට, ''සමිඳාණන්වහන්සේගේ සෙනඟ වන ඉශ්රායෙල්වරුන්ගේ පාලකයා ලෙස මා පත් කළ විට, ඔබේ පියාට හෝ ඔහුගේ ගෙදරින් කිසිවෙකුට වඩා මාව තෝරාගත්තේ සමිඳාණන් වහන්සේ ඉදිරියෙහිය. මම සමිඳාණන්වහන්සේ ඉදිරියෙහි සමරමි. මම ඊටත් වඩා පහත් කොට සලකමි. මෙය මාගේ ඇස් හමුවේ නින්දාවට පත් වනු ඇත” (2 සාමුවෙල් 6:21-22). සැබෑ නමස්කාරය දෙවියන්වහන්සේට පමණක් බව දාවිත් තේරුම් ගත්තේය. අප නමස්කාර කරන්නේ අන් අයගේ හැඟීම්වල ප්‍රයෝජනය සඳහා නොව දෙවියන්වහන්සේට නිහතමානීව ප්‍රතිචාර දැක්වීමෙනි (යොහන් 4:24).
දාවිත් තම මාලිගාවේ පදිංචි වී සතුරන් සමඟ සමාදානයෙන් පසුව, සමිඳාණන් වහන්සේ උදෙසා දේවමාළිගාවක් ගොඩනඟා ගැනීමට ඔහුට අවශ්‍ය විය (2 සාමුවෙල් 7:1-2). අනාගතවක්තෘ නාතන් මුලින්ම දාවිත්ට අවශ්‍ය පරිදි කරන්න කියා පැවසුවා. නමුත් දෙවිවහන්සේ තම දේවමාලිගාව ගොඩ නඟන්නේ නැහැ කියා දෙවියන්වහන්සේ නාතන්ට පැවසුවා. ඒ වෙනුවට දාවිත්ට ගෙයක් හදන බවට දෙවියන්වහන්සේ පොරොන්දු වුණා. සලමොන් දේවමාළිගාව ගොඩ නඟන බවට අනාවැකියක් මෙම පොරොන්දුවට ඇතුළත් විය. සදාකාලයටම රජකම් කරන දාවිත්ගේ පුත්‍රයා වන මෙසියස් ගැනද එය කථා කරයි (2 සාමුවෙල් 7:4-17). දාවිත් නිහතමානීව හා භීතියෙන් මෙසේ පිළිතුරු දුන්නේය: “ස්වාමීනි, ස්වාමීනි, මම කවුද? මාගේ පවුල කුමක්ද? (2 සාමුවෙල් 7:18; දාවිත්ගේ මුළු යාච්ඤාව සඳහා 2 සාමුවෙල් 7:18-29 බලන්න). දාවිත් මැරෙන්න කලින් දේවමාලිගාවට සූදානම් වුණා. දේවමාලිගාව ගොඩනඟා ගැනීමට දාවිත්ට ඉඩ නොදීමට දෙවියන්වහන්සේ හේතුව වූයේ ඔහු මෙතරම් ලේ වැගිරවීමයි, නමුත් දාවිත්ගේ පුත්‍රයා සාමකාමී මිනිසෙකු මිස යුද්ධයේ මිනිසෙකු නොවනු ඇත. සලමොන් දේවමාළිගාව ගොඩනඟයි (1 ලේකම් 22).
දාවිත්ගේ ලේ වැගිරීම් බොහෝමයක් යුද්ධයේ ප්‍රතිපලයක් විය. එහෙත්, ඉතා දරුණු සිදුවීමක දී, දාවිත් ඔහුගේ බලවත් මිනිසෙකුව මරා දැමුවේය. දාවිත් දෙවියන් හන්සේගේ සිතට අනුව මිනිසෙකු වුවද, ඔහු මනුෂ්‍යයෙකු හා පව්කාරයෙකි. ඔහුගේ හමුදාව එක් වසන්තයක යුද්ධ කරමින් සිටියදී දාවිත් ගෙදර සිටියේය. ඔහුගේ වහලයෙන් ඔහු දුටුවේ රූමත් කාන්තාවක් ස්නානය කරන ආකාරයයි. ඇය හිත්තීය උරියාගේ භාර්යාව වූ බෙත්ෂෙබා බව ඔහු දැන ගත්තේය. ඔහු යුද්ධයේ යෙදී සිටි ඔහුගේ බලවත් මිනිසෙකි. දාවිත් බෙත්ෂෙබා සමඟ නිදාගත් අතර ඇය ගැබ් ගත්තාය. දාවිත් තම බිරිඳ සමඟ නිදාගෙන දරුවා තමා යැයි විශ්වාස කරයි කියා බලාපොරොත්තුවෙන් උරියාව නැවත යුද්ධයෙන් කැඳවූ නමුත් ඔහුගේ සහෝදරවරු යුද්ධයේ යෙදී සිටියදී නිවසට යාම ප්‍රතික්ෂේප කළේය. එබැවින් දාවිත් උරියාව සටනේදී මරා දැමීමට කටයුතු කළේය. පසුව දාවිත් බෙත්ෂෙබා සමඟ විවාහ විය (2 සාමුවෙල් 11). දාවිත්ගේ ජීවිතයේ මේ සිද්ධියෙන් අපට පෙනී යන්නේ සෑම කෙනෙක්ම, අප ඉතා ගෞරවයෙන් සලකන අය පවා පාපය සමඟ පොරබදින බවයි. එය පරීක්ෂාව සහ පාපය ඉක්මණින් ගුණ කළ හැකි ආකාරය පිළිබඳ අනතුරු ඇඟවීමේ කතාවක් ලෙසද සේවය කරයි.
අනාගතවක්තෘ නාතන් බැත්ෂෙබා සමඟ කළ පාපය ගැන දාවිත්ට කතා කළේය. දාවිත් පසුතැවිලි විය. ඔහු මේ අවස්ථාවේ 51 වන ගීතිකාව ලිවීය. දාවිත්ගේ නිහතමානිකම සහ සමිඳාණන්වහන්සේ කෙරෙහි ඔහුගේ සැබෑ හදවත මෙහි දී අපට පෙනේ. තම පාපය නිසා තම පුත්‍රයා මිය යන බව නාතන් දාවිත්ට පැවසුවද, දාවිත් තම පුත්‍රයාගේ ජීවිතය උදෙසා සමිඳාණන් වහන්සේගෙන් අයැද සිටියේය. දාවිත් දෙවියන්වහනසේ සමඟ ඇති සම්බන්ධය කෙතරම්ද යත්, ඔහු ඇදහිල්ලෙහි දිගටම සිටීමටත් දෙවියන්වහන්සේ පසුතැවිලි වේ යැයි බලාපොරොත්තු වීමටත් කැමති විය. දෙවියන්වහන්සේ තම විනිශ්චය ක්‍රියාත්මක කළ විට දාවිත් එය සම්පූර්ණයෙන්ම පිළිගත්තේය (2 සාමුවෙල් 12). මෙම කතාවේ දෙවියන්වහන්සේගේ කරුණාව හා පරමාධිපත්‍යය ද අපට පෙනේ. දාවිත්ගේ පුත් සලමොන්, ඔහුගෙන් පසු යේසුස්වහන්සේගෙන් පැවත එන්නෙකු වූ අතර ඔහු උපන්නේ දාවිත් සහ බෙත්ෂෙබාගෙන්.
කඩුව තම නිවසින් ඉවත් නොවන බව දෙවියන්වහන්සේ දාවිත්ට නාතන් මාර්ගයෙන් පවසා තිබුණා. ඇත්තෙන්ම දාවිත්ගේ පවුලේ අයට එදා සිට බොහෝ කරදර තිබුණා. අපි මෙය දාවිත්ගේ දරුවන් අතර දකින්නේ අම්නොන් තමාර් දූෂණය කළ විට, අබ්සලොම්ගේ අම්නන්ව ඝාතනය කිරීමට සහ අබ්සලොම් දාවිත්ට එරෙහි කුමන්ත්‍රණයට තුඩු දුන් අවස්ථාවයි. තම භාර්යාවන් තමාට සමීපව සිටින කෙනෙකුට දෙන බව නාතන් දාවිත්ට පවසා තිබුණා. දාවිත් බෙත්ෂෙබා සමඟ කළ පාපය මෙන් මෙය රහසින් සිදු නොවනු ඇත. අබ්සලොම් සිය පියාගේ උපභාර්යාවන් සමඟ වහලය මත නිදා සිටියදී සියල්ලන්ටම දැකගත හැකි විය (2 සාමුවෙල් 16).
ගීතාවලිය බොහොමයක කතුවරයා දාවිත් ය. උන් වහන්සේ දෙවියන් වහන්සේව මහිමයට පත් කළ ආකාරය අපට පෙනේ. ඔහු බොහෝ විට එඞේරා රජෙකු හා රණශූර කවියෙකු ලෙස සැලකේ. ශුද්ධ ලියවිල්ල ඔහුව හඳුන්වන්නේ “ඉශ්‍රායෙල්හි මිහිරි ගීතිකාකරු” (2 සාමුවෙල් 23:1). දාවිත්ගේ ජීවිතය මිනිස් චිත්තවේගයන්ගෙන් පිරී ඇති බවක් පෙනෙන්නට තිබුණි. එනම්, බලධාරීන්ට ගෞරව කළ, තම ජීවිතය වෙනුවෙන් පලා ගිය, අනාගත ඉශ්‍රායෙල්හි සියලු රජවරුන් මනිනු ලබන රජු බවට පත් වූ දෙවියන් වහන්සේගේ විශ්වාසවන්තකම කෙරෙහි මහත් විශ්වාසයක් ඇති පොදු එඞේර පිරිමි ළමයෙකි. ඔහු බොහෝ හමුදා ජයග්‍රහණ දුටුවේය. ඔහු ද බරපතළ පාපයකට වැටී ඇති අතර, ඔහුගේ පවුලේ අය දුක් වින්දේය. නමුත් ඒ සියල්ලෙන් දාවිත් දෙවියන්වහන්සේ වෙත හැරී උන්වහන්සේ කෙරෙහි විශ්වාසය තැබීය. ගීතාවලියෙහි පවා දාවිත් අධෛර්යයට පත්වූ විට හෝ බලාපොරොත්තු සුන් වූ විට, ඔහු තම මැවුම්කරුවා දෙස දෑස් ඔසවා උන් වහන්සේට ප්‍රශංසා කරයි. දෙවියන්වහන්සේ කෙරෙහි මෙම විශ්වාසය තැබීම සහ දෙවියන්වහන්සේ සමග අඛණ්ඩව සම්බන්ධතාවය ලුහුබැඳීම, දාවිත් දෙවියන්වහන්සේගේ හදවතට අනුව මිනිසෙකු බවට පත්කිරීමේ කොටසකි.
සිංහාසනය මත සදහටම පාලනය කරන බවට දෙවියන්වහන්සේ දාවිත්ගෙන් පැවතෙන්නෙකුට පොරොන්දු විය. එම සදාකාලික රජ වන්නේ යේසුස් වහන්සේ, මෙසියස් සහ දාවිත්ගේ පුත්‍රයාය.
English
දාවිත්ගේ ජීවිතයෙන් අපට ඉගෙනගත හැක්කේ කුමක්ද?
