ප්‍රශ්නය
අවිශ්වාසයෙන් ඇති තර්කය කුමක්ද?
පිළිතුර
අවිශ්වාසයේ තර්කය නම් අවංකව ඇදහිලිවන්තයන් නොසිටීම දෙවියන්වහන්සේට පැවතිය නොහැකි බව ඔප්පු කරන බවයි. එයින් ඇඟවෙන්නේ ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි ලබා දුන්නේ නම් දෙවියන්වහන්සේව විශ්වාස කිරීමට කැමති බොහෝ මිනිසුන් සිටින බවයි. මෙම පුද්ගලයින්ට නිසි සාක්ෂි ලබා නොදීම එවැනි සාක්ෂි ලබා දීමට ප්‍රේම කරන දෙවියන්වහන්සේ කෙනෙකු නොමැති බවට සාක්ෂි ලෙස හෝ එවැනි සාක්ෂි නොපවතින බවට සාක්ෂි ලෙස සැලකේ.
කෙටියෙන් කිවහොත්, අවිශ්වාසයෙන් කෙරෙන තර්කයෙන් කියැවෙන්නේ, දෙවියන්වහන්සේ සැබෑ නම්, අවංකව කැමති ඕනෑම අයෙකු දැනටමත් විශ්වාස කරන පරිදි උන්වහන්සේ තමන් වහන්සේ පැහැදිලිව ප්‍රකාශ කරන බවයි.
අවිශ්වාසයෙන් තර්කය පිටුපස මූලික උපකල්පන දෙකක් තිබේ; දෙකම සාවද්‍ය ලෙස බොරු ය. පළමුවැන්න නම්, වෛෂයික, අවංක සහ කැමැත්තෙන් විශ්වාස නොකරන එවැනි දෙයක් තිබීමයි. දෙවැන්න නම් සත්‍යයට මඟ පෙන්වීම සඳහා “ප්‍රමාණවත්” සාක්ෂි ලබා දීමට දෙවියන් වහන්සේ අසමත් වීමයි. හෙළිදරව් කිරීම සඳහා දෙවියන්වහන්සේ යම් අවම ප්‍රමිතියක් සපුරාලීමට බැඳී සිටීද නැද්ද යන්නට අදාළ තර්කයේ තරමක් සැඟවුන තුන්වන පරිශ්‍රයක් ද ඇත. මෙම ප්‍රකාශය පිටුපස ඇති තර්කය අතිශයින්ම සිහින් වන අතර, එකම මූලික අදහස කලාතුරකින්, වෙනත් මාතෘකාවකට අදාළ වන්නේ නම් කලාතුරකිනි.
අවිශ්වාසයෙන් කරන තර්කය අසත්‍ය වන්නේ ඇයි යන්න පිළිබඳ පැහැදිලිම පැහැදිලි කිරීම පැමිණෙන්නේ ශුද්ධ ලියවිල්ලෙන්ම ය. රෝම පොත මෙම තර්කයට වැඩි වැඩියෙන් මුහුණ දෙයි, දෝෂ සහිත පරිශ්‍රයන් දෙකම අවිනිශ්චිත ලෙස බිඳ දමයි:
දෙවියන්වහන්සේ ගැන දන්නා දේ ඔවුන්ට පැහැදිලි වන බැවින් දෙවියන් වහන්සේ ඔවුන්ට පැහැදිලි කළ බැවින් දෙවියන්වහන්සේගේ කෝපය ස්වර්ගයෙන් හෙළිදරව් වෙමින් මිනිසුන්ගේ සියලු දේව භක්තිය හා දුෂ්ටකමට එරෙහිව හෙළිදරව් වෙමින් පවතී. ලෝකය මැවූ දා සිට දෙවියන්වහන්සේගේ අදෘශ්‍යමාන ගුණාංග - එනම් උන්වහන්සේගේ සදාකාලික බලය සහ දිව්‍යමය ස්වභාවය පැහැදිලිව සාදන ලද දෙයින් තේරුම් ගත හැකි බැවින් මිනිසුන්ට නිදහසට කරුණක් නොමැතිව සිටීමට හැකි වේ.
“ඔවුන් දෙවියන්වහන්සේව දැන සිටියත්, ඔවුන් උන්වහන්සේව දෙවියන් වහන්සේ ලෙස මහිමයට පත් කළේවත්, උන්වහන්සේට ස්තූති කළේවත් නැත, නමුත් ඔවුන්ගේ සිතුවිලි නිෂ්ඵල වී ඔවුන්ගේ මෝඩ සිත් අඳුරු විය. ඔවුන් ප්‍රඥාවන්ත යැයි කියා ගත්තද, ඔවුන් මෝඩයන් බවට පත් වූ අතර අමරණීය දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමය මාරාන්තික මනුෂ්‍යයෙකු හා කුරුල්ලන් හා සතුන් සහ උරගයින්ගේ ස්වරූපයෙන් සෑදු රූප සඳහා හුවමාරු කර ගත්හ.
“එබැවින් දෙවියන්වහන්සේ ඔවුන්ගේ සිත්වල පව්කාර ආශාවන් එකිනෙකාගේ ශරීරය පහත් කිරීම සඳහා ලිංගික අපිරිසිදුකමට දුන්නේය. ඔවුන් දෙවියන් වහන්සේ පිළිබඳ සත්‍යය බොරුවක් ලෙස හුවමාරු කරගත් අතර මැවුම්කරුට වඩා මැවුම් දේවලට නමස්කාර කොට සේවය කළහ. සදාකාලික ප්‍රශංසාවට පාත්‍ර වූ. ආමෙන්.”
- රෝම 1: 18-25 (අවධාරණය එකතු කරන ලදි)
කෙටියෙන් කිවහොත්, අවිශ්වාසය අවසානයේ පදනම් වන්නේ අවංකභාවය හෝ නොදැනුවත්කම මත නොව සත්‍යය අනුගමනය කිරීම මූලික වශයෙන් ප්‍රතික්ෂේප කිරීම තුළ ය. ඇත්ත වශයෙන්ම, සත්‍යය යටපත් කිරීම සිදු වන බව බයිබලයේ සඳහන් වේ. දෙවියන්වහන්සේව විශ්වාස නොකරන අය නීත්‍යානුකූලව දෙවියන්වහන්සේව විශ්වාස නොකරති යන අර්ථයෙන් “අවංක” විය හැකිය. නමුත් දෙවියන්වහන්සේ මිනිස් අත්දැකීමෙහි තබා ඇති සාක්ෂි සෑම කෙනෙකුම එකම තර්කානුකූල නිගමනයකට එළඹීමට ප්‍රමාණවත් ය. ඉතාමත් අවංක අදේවවාදියෙකු පවා යම් අවස්ථාවක දෙවියන්වහන්සේ සඳහා වූ යම් මට්ටමක සාක්ෂි අවංකව හා හිතාමතාම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම හෝ නොසලකා හැරීම සිදු කරයි. ඔවුන් පසෙකට දමමින් හෝ “පැහැදිලිව පෙනෙන දේ, සෑදූ දෙයින් අවබෝධ වන දේ” අනුගමනය නොකිරීමට තීරණය කරති (රෝම 1:20).
එයින් ඔබ්බට, දෙවියන්වහන්සේ ස්වභාවයෙන්ම තමා පිළිබඳ සාක්ෂි තබා ඇති බව ශුද්ධ ලියවිල්ලෙන් පෙන්නුම් කෙරේ (ගීතාවලිය 19:1) ඇත්තෙන්ම උන්වහන්සේව සොයන ඕනෑම කෙනෙකුට ප්‍රතිචාර දක්වයි (මතෙව් 7:7-8). පුද්ගලයෙකුගේ අභිප්‍රාය සැමවිටම සාක්ෂි උල්ලංඝනය කරන්නේ කෙසේද යන්නද බයිබලය පැහැදිලි කරයි: සාක්ෂියක් හෝ තර්කයක් වෙනස් වීමට පෙර පුද්ගලයෙකුට සත්‍යය දැන ගැනීමට අවශ්‍ය විය යුතුය (යොහන් 7:17). ඔරොත්තු දෙන පුද්ගලයෙකුට කිසිඳු සාක්ෂියක් ඒත්තු ගැන්වෙන්නේ නැත (ලූක් 16:19-31), පුද්ගලයෙකු “මට තවත් සාක්ෂි අවශ්‍යයයි” කියන තරමට, කිසිඳු සාක්ෂියක් ප්‍රමාණවත් නොවන බව ඔහු ඔප්පු කරන තරමට (මතෙව්) 12:39).
මෙම ගැටලුව පිළිබඳව බයිබලයේ ඉගැන්වීම සඳහා පළපුරුද්ද සහාය වේ. තර්ක ශාස්ත්‍රය සහ පළපුරුද්ද නිසා “ප්‍රතිරෝධී අදේවවාදියෙකු” කියා දෙයක් නැතැයි කීම සාධාරණ ය. මෙයට සරල සමාන්තරයක් වන්නේ නූතන යුගයේ පැතලි පස් ඇති සේවකයින් ය.
නූතන ලෝකයේ සමහර මිනිසුන් තරයේ කියා සිටින්නේ පෘථිවිය පැතලි බවයි. මිත්‍යා මත වලට පටහැනිව, පෘථිවිය ගෝලාකාර බව ක්‍රිස්ටෝපර් කොලොම්බස්ට බොහෝ කලකට පෙර සිටම මනුෂ්‍යත්වය දැන සිටියේය. පරණ ගිවිසුමේ ලේඛකයන්ගේ හා ග්‍රීක දාර්ශනිකයින්ගේ කාලයේ පවා ස්වාභාවික සාක්ෂි සරල වූ අතර ඒවා නිරීක්ෂණය කර අර්ථකථනය කරන ලදී. දෙවියන්වහන්සේට එරෙහි අවිශ්වාසයෙන් තර්කය භාවිතා කරන අය ගෝලාකාර ග්‍රහලෝකයක් ගැන විශ්වාස කිරීමට නවීන පැතලි පස් ඇති අය “විවෘත” යැයි පැවසීමට මැලි වෙති. නැතහොත් සාක්ෂි සහිතව ඉදිරිපත් කළ විට ඔවුන්ගේ අදහස වෙනස් වීමට ඉඩ ඇත. න්‍යායාත්මකව එම හැකියාවන් දෙකම සත්‍ය විය හැකි නමුත් ප්‍රායෝගිකව එසේ නොවේ.
“අවංකභාවය” ගැන පෞද්ගලික ප්‍රකාශ තිබියදීත්, අත්දැකීමෙන් පෙනී යන්නේ පැතලි පොළොවේ විශ්වාසයට යම් මට්ටමක හිතාමතා චේතනාවක් අවශ්‍ය බවයි. සමහර කරුණු හිතාමතාම නොසලකා හැරීම, මුස්නය කිරීම හෝ උඩු යටිකුරු කිරීම අවශ්‍ය වේ. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, සාක්ෂි සඳහා “විවෘත” යැයි කියන සාමාන්‍ය පැතලි-පස් පුද්ගලයෙක් එසේ නොවේ. අතිමහත් සාක්ෂි සහිතව ඉදිරිපත් කළද, පුරාවිද්‍යාත්මක පැතලි-පස් කරුවන් එයට සමාව දෙයි, ප්‍රතික්ෂේප කරයි, නැතහොත් නොසලකා හරියි.
තවද, තර්කයෙන් ඇඟවෙන්නේ විවෘත නමුත් නොදන්නා පැතලි-පස් සහිත පෘථිවියක් පැවතීමෙන් පෘථිවිය පැතලි බව ඔප්පු නොවන බවයි. විශ්වාසයෙන් තොරව තර්කයේ තුන්වන අසත්‍ය පදනම මෙය හෙළි කරයි: යම් කාල සටහනකට අනුව දෙවියන්වහන්සේ යම් සාක්ෂියක් ලබා දිය යුතු බව. මෙම පරිශ්‍රය අසාර්ථක වන්නේ එය මුලින් අදේවවාදයට තුඩු දෙන එකම ගැටලුව තුළ මුල් බැස ඇති බැවිනි: අදේවවාදියෙකු කරන පරිදි දෙවියන්වහන්සේ ද කළ යුතු යැයි උපකල්පනයක්. පුද්ගලයෙකුට අවංක විය හැකි අතර අවංකවම වැරදි විය හැකිය; වැලිවල මනුෂ්‍යත්වය ඇද ගන්නා සමහර අත්තනෝමතික රේඛා වලට දෙවියන්වහන්සේ සවන් දීම අවශ්‍ය නොවේ.
පැතලි පස් ඇති අය හෝ අදේවවාදීන් හෝ පරිවර්‍තනය කළ නොහැකි යැයි මින් අදහස් නොවේ. නමුත්, සෑම අවස්ථාවකදීම පාහේ, අදේවවාදීන් පිළිගන්නේ ඔවුන්ගේ ගැටලුවේ එක් කොටසක්වත් විශ්වාස කිරීමට කැමැත්තෙන් අකමැති වීම බවයි. ඔවුන් සාක්‍ෂිය ඉක්මවා යාමට අගතියක් සහ මනාපයක් ලබා දීමට ඉඩ සැලසෙන බව සත්‍යයෙන් පසුව ඔවුහු පිළිගනිති. ප්‍රසිද්ධ අදේවවාදීන්ගේ උපුටා දැක්වීම් හැඟීම්, කෝපය සහ දෙවියන් වහන්සේ සැබෑ වීමට තමන්ට අවශ්‍ය නැති බව කෙලින්ම පිළිගැනීමෙන් පිරී පවතී. දෙවියන්වහන්සේගේ පැවැත්ම පිළිබඳ විශ්වාසයට එරෙහි වීමේ ප්‍රබලතම බලවේගය චිත්තවේගී තර්කයන් වන්නේ එබැවිනි.
එයින් ඔබ්බට, දෙවියන්වහන්සේගේ පැවැත්ම සඳහා පුළුල් සාක්ෂි කාණ්ඩ ගණනාවක් අප සතුව ඇත. මෙම සාක්ෂි, අවිශ්වාසයෙන් තර්කය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට උපකාරී වේ. ඇත්තෙන්ම, අවංක පුද්ගලයෙකු සඳහා දෙවියන් වහන්සේ "ප්‍රමාණවත්" සාක්ෂි ලබා දී නැත්නම්, ක්‍රිස්තියානි ආගමට හැරවීමට සාක්ෂි හේතු වූ බව පවසන හිටපු අදේවවාදීන් ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ කුමක් ද? එම අවස්ථාවේදී අවිශ්වාසයෙන් තර්කයට ඇති එකම ආරක්‍ෂාව නම්, කලින් අදේවවාදීන් රවටන බව පවසමින් රවුමක වාද කිරීම වන අතර, දැඩි ඇදහිලිවන්තයන් විශ්වාස කළ නොහැකි නමුත් අවංකභාවය සහ සාක්ෂි සඳහා වූ අර්ථකථන කිසි විටෙකත් වෙනස් නොකරයි.
දෙවියන්වහන්සේගේ පැවැත්ම සඳහා ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි නොපෙනෙන බව පවසන ඇතැමුන් අනාගතයේදී යම් අවස්ථාවක දී පරිවර්‍තනය වන බව සාමාන්‍ය බුද්ධිය පවසයි. විශ්වාස නොකිරීමේ තර්කයට යම් අර්ථයක් තිබේ නම්, එවැනි පරිවර්තන මඟින් දෙවියන්වහන්සේ සිටින බව තදින්ම ඇඟවෙනු ඇත. එහිදී, නැවත වරක් අන්‍යාගමිකයාට තම ස්ථාවරයේ තර්කනය මඟ හැරීම සඳහා “සත්‍ය බද්දයක් නැත” යන තර්කයේ හෝ වෙනත් වැරදි වලක යෙදීමට සිදු වේ.
ශුද්ධ ලියවිල්ල සහ සරල නිරීක්‍ෂණයෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ අවිශ්වාසයෙන් තර්ක කිරීමේ ප්‍රධාන කරුණු දෙකම අසත්‍ය බවයි. වෛෂයික තාර්කිකත්වයට මිනිසුන් නැඹුරු නොවන අතර දෙවියන්වහන්සේ පිළිබඳ අදහස සුළුපටු නොවේ. දෙවියන්වහන්සේගේ පැවැත්ම පිළිබඳ ප්‍රශ්නය පෞද්ගලික පෞද්ගලික ඇඟවුම් දරයි, එබැවින් එය කිසි විටෙකත් තනිකරම වෛෂයික දෘෂ්ටියකින් ඕනෑම කෙනෙකුට බැලිය හැකි යැයි විශ්වාස කිරීමට හේතුවක් නැත. දෙවියන්වහන්සේගේ පැවැත්ම පිළිබඳව නිශ්චිත පුද්ගලයෙකුට ඒත්තු ගැන්වීමට නොහැකි විය හැකි එකම හේතුව දෙවියන්වහන්සේ ඔහුට පෞද්ගලිකව ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි ලබා නොදීම පමණක් යැයි කීම අසාධාරණ ය. එකම දේ කියන පැතලි පස් ඇති අයට වඩා එය එතරම් වෙනස් නොවේ.
English
අවිශ්වාසයෙන් ඇති තර්කය කුමක්ද?
