ප්‍රශ්නය
පාවාදීමේ වේදනාව ජය ගන්නේ කෙසේද?
පිළිතුර
පාවාදීම යනු විශ්වාසය දැඩි ලෙස උල්ලංගනය කිරීමක් වන අතර එය මිනිසෙකුට ඇති කරන අතිශය විනාශකාරී වේදනාවකි. පාවාදීමේ දුක් වේදනා බොහෝ විට අවදානමට ලක්වීමේ හා නිරාවරණය වීමේ හැඟීමකින් විශාල වේ. බොහෝ දෙනෙකුට, පාවාදීමේ වේදනාව ශාරීරික හිංසනය, වංචාව හෝ අගතියට වඩා දරුණු ය. පාවාදීම විශ්වාසයේ පදනම විනාශ කරයි.
පාවා දීමට දාවිත් අමුත්තෙක් නොවීය: "මක්නිසාද මට නින්දා කලේ සතුරෙක් නොවේ, එසේ වූයේ නම් මට ඉවසිය හැක්කේය. මට විපක්ෂව තමාම උසස් කර ගත්තේ මට වෛරවූ තැනැත්තේ නොවේ. එසේවී නම් මම ඔහු කෙරෙන් සැඟවී යන්නෙමි. නුමුත් එසේ කළේ මා සමාන මනුෂ්‍යයෙක්වූ මාගේ සමාගම්කාරයෙක්වූ, මාගේ හිතේසි මිත්‍රයෙක්වූ නුඹමය. අපි එක්ව ප්‍රිය මණ්ත්‍රණ පැවැත්වීමුව, සමූහයා සමඟ දෙවියන්වහන්සේගේ ගෘහයෙහි සක්මන් කළෙමුව" (ගීතාවලිය 55:12-14). සම්බන්ධතාවය සමීප වන තරමට, පාවාදීමේ වේදනාව වැඩි වේ.
පළමුවෙන්ම පාවාදීමේ වේදනාව යේසුස්වහන්සේ දැන සිටියේය. මෙතෙක් සිදු වූ ඉතාම නරක, ද්‍රෝහී පාවාදීම නම් යූදස් විසින් රිදී කැබලි තිහක් සඳහා යේසුස් වහන්සේව පාවා දීමයි (මතෙව් 26:15). "මා විශ්වාස කළ, මාගේ රොටි අනුභව කළ මාගේ මිත්‍රයා පවා මට විරුද්ධව ඔහුගේ විලුඹ ඔසවා ඇත" (ගීතාවලිය 41: 9; cf. යොහන් 13:18). නමුත් යේසුස්වහන්සේ පළිගැනීමක්, තිත්තකමක් හෝ කෝපයක් ඇති කළේ නැත. කළේ ප්‍රතිවිරුද්ධ දෙයයි. ද්‍රෝහියාගේ හාදුව ලැබීමෙන් පසු, යේසුස්වහන්සේ යූදස්ව "මිතුරා" ලෙස ඇමතුවේය (මතෙව් 26:50). වේදනාව නොතකා, අපට පාවාදීම ජය ගත හැකි ක්‍රමයක් තිබේ. බලය කෙලින්ම පැමිණෙන්නේ දෙවියන්වහන්සේගෙන් සහ සමාව දීමේ ශක්තියෙනි. 55 වන ගීතිකාව කෙරෙහි දාවිත්ගේ විශ්වාසය බිඳවැටුණු පසු, වේදනාව ජය ගන්නේ කෙසේදැයි ඔහු ඉඟි කරයි. ඔහු මෙසේ පවසයි. "නමුත් මම දෙවියන් වහන්සේට යාච්ඤා කරමි. සමිඳාණන්වහන්සේ මා ගළවයි. සවස් වරුවේ, උදේ සහ දහවල් මම දුක් විඳිමි, උන්වහන්සේ මාගේ හඞ අසයි" (ගීතාවලිය 55: 16-17).
පළමු ප්‍රධාන දෙය නම් දෙවියන්වහන්සේට මොරගැසීමයි. පාවා දෙන්නාට පහර දීමට අපට අවශ්‍ය වුවද, අපගේ හේතුව ස්වාමින්වහන්සේ වෙත ගෙන යා යුතුය. "නපුරට නපුරවත් නින්දාවට නින්දාවවත් නොකොට, නුඹලාට ආශිර්වාදයක් උරුම වෙන පිණිස කැඳවනු ලැබූ බැවින් ආශිර්වාදම කරපල්ලා" (1 පේත්‍රැස් 3:9).
පාවාදීමේ වේදනාව ජය ගැනීමේ තවත් ප්‍රධාන දෙය නම් යේසුස්වහන්සේගේ ආදර්ශය මතක තබා ගැනීමයි. අපගේ පව්කාර ස්වභාවය "නපුරෙන් නපුරට වන්දි ගෙවීමට" අපව පොලඹවයි, නමුත් යේසුස්වහන්සේ අපට වෙනත් ආකාරයකින් ඉගැන්වීය: "නපුරු කෙනෙකුට විරුද්ධ නොවන්න. යමෙකු ඔබට දකුණු කම්මුලට පහර දුන්නොත්, අනෙක් අනික් කම්මුලද හරවා පන්න. . . . ඔබට පීඩා කරන්නන් උදෙසා යාච්ඤා කරන්න" (මතෙව් 5:39, 44). යේසුස් වහන්සේ "නින්දාවට ලක්වූ විට උන්වහන්සේ නැවත නින්දා කළේ නැත" (1 පේත්‍රැස් 2:23). අප උන්වහන්සේගේ ආදර්ශයට අනුකූල විය යුත්තේ පාවාදීම ඇතුළුව අපයෝජනය සඳහා අපයෝජනය ආපසු නොගෙවීමෙනි. ඇදහිලිවන්තයන් තමන්ට හානි කරන අයට පවා යහපත කළ යුතුය. [අපයෝජනය, ව්‍යාපාර උල්ලංගනය කිරීම් ආදිය සම්බන්ධයෙන් නිසි සාපරාධී යුක්තියක් මෙයින් අදහස් නොකරන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. සෙවිය යුතු නැත. කෙසේ වෙතත්, එවැනි යුක්තියක් සෙවීම පළිගැනීමේ ආශාවක් සඳහා පෙළඹවිය යුතු නොවේ].
පාවාදීමේ තිත්තකම ජය ගැනීමේ තවත් ප්‍රධාන ප්‍රබල දෙයක් නම් පාවා දෙන්නාට සමාව දීමට දෙවියන්වහන්සේ අපට දී ඇති හැකියාවයි. සමාව යන වචනයට දීමේ වචනය ඇතුළත් වේ. අපි යමෙකුට සමාව දීමට තෝරාගත් විට, අපි ඇත්ත වශයෙන්ම එම පුද්ගලයාට තෑග්ගක් දෙන්නෙමු — පුද්ගලික පළිගැනීමේ නිදහසෙන්. නමුත් ඔබ ඔබටම තෑග්ගක් ලබා දෙයි — "අමනාපයෙන් තොර ජීවිතයක්". දෙවියන්වහන්සේගේ ප්‍රේමය සඳහා අපගේ තිත්තකම හා කෝපය වෙළඳාම් කිරීම පුදුමාකාර, ජීවිත දීමේ හුවමාරුවකි.
"අපට මෙන් අපගේ අසල්වැසියාට ප්‍රේම කිරීම" ක්‍රියාශීලී විය යුතු බව යේසුස්වහන්සේ ඉගැන්වීය. "නමුත් මම ඔබට කියමි: ඔබේ සතුරන්ට ප්‍රේම කරන්න, ඔබට පීඩා කරන්නන් උදෙසා යාච්ඤා කරන්න" (මතෙව් 5:44). කිසිදු සැකයකින් තොරව, අපගේ විශ්වාසය පාවා දුන් පුද්ගලයෙකුට සමාව දීම අතිශයින් දුෂ්කර ය. එය දෙවියන්වහන්සේට පුළුවන් (ලූක් 18:27 බලන්න).
දෙවියන්වහන්සේගේ ප්‍රේමය අත්විඳ ඇති අයට කොන්දේසි විරහිතව හා නුසුදුසු ලෙස ආදරය ලැබීමේ තේරුම තේරුම් ගත හැකිය. අපට හානියක් කිරීමට උත්සාහ කරන අයට ප්‍රේම කර යාච්ඤා කළ හැක්කේ දෙවියන් වහන්සේගේ ආත්මයේ උපකාරයෙන් පමණි (රෝම 12:14-21).
English
පාවාදීමේ වේදනාව ජය ගන්නේ කෙසේද?
