ප්‍රශ්නය
අප සියල්ලෝම උපන් (උපතින්) පව්කාරයන් ද?
පිළිතුර
ඔව්, බයිබලය උගන්වන්නේ අප සියල්ලෝම පව්කාර, ආත්මාර්ථකාමී ස්වභාවයන් ඇති පව්කාරයන් ලෙස උපත ලබන බවයි. දෙවියන්වහන්සේගේ ආත්මයෙන් අප නැවත ඉපදෙන්නේ නැත්නම්, අපට කිසිදාක දෙවියන්වහන්සේගේ රාජ්‍යය නොපෙනේ (යොහන් 3:3).
මනුෂ්‍යත්වය මුළුමනින්ම පිරිහී ඇත; එනම් අප සියලු දෙනාටම අපගේ සෑම කොටසකටම බලපාන පව්කාර ස්වභාවයක් ඇත (යෙසායා 53:6; රෝම 7:14). ප්‍රශ්නය නම් ඒ පව්කාර ස්වභාවය කොහෙන්ද? අපි ඉපදුණේ පව්කාරයන් ලෙසද, නැතහොත් උපතින් පසු කවදා හෝ පව්කාරයන් වීමට අප තෝරා ගත්තාද?
අපි උපතින්ම පව්කාර ස්වභාවයකින් යුක්ත වන අතර, එය ආදම්ගෙන් අපට උරුම විය. “එක් මිනිසෙකු කරණකොටගෙන පාපය ලෝකයට ඇතුළු විය, පාපය තුළින් මරණය ඇතුළු විය, මේ ආකාරයෙන් මරණය සියලු මිනිසුන්ට පැමිණියේය” (රෝම 5:12). අප සෑම කෙනෙකුම ආදම්ගේ පාපයෙන් පීඩා වින්දා; ව්‍යතිරේක නොමැත. “එක් වරදක් නිසා සියලු මිනිසුන්ට හෙළා දැකීමට හැකි විය” (18 පදය). අපි සියල්ලෝම පව්කාරයන් වන අතර, අපි සියල්ලෝම එකම හෙළාදැකීමට හවුල් වන්නෙමු, මන්ද අපි සියල්ලෝම ආදම්ගේ දරුවන්ය.
ශුද්ධ ලියවිල්ල පෙන්වා දෙන්නේ දරුවන්ට පවා පව්කාර ස්වභාවයක් ඇති බවයි, එය අප පව්කාරයන් ලෙස උපත ලබා ඇති බවට තර්ක කරයි. “ළමයෙකුගේ හදවතේ මෝඩකම බැඳී ඇත” (හිතෝපදේශ 22:15). දාවිත් පවසන්නේ, “සැබවින්ම මම උපතේදී පව්කාරයෙක්, / මගේ මව මා පිළිසිඳගත් දා සිට පව්කාරයෙක්” (ගීතාවලිය 51:5). “උපතේ සිටම දුෂ්ටයා නොමඟ යයි; / ගර්භාශයේ සිට ඔවුන් මුසාවාද පතුරවමින් නොමඟ යති” (ගීතාවලිය 58:3).
අප ගැලවීමට පෙර, “අපි ස්වභාවයෙන්ම උදහසට සුදුස්සන් වූවෙමු” (එපීස 2:3). අපි දෙවියන්වහන්සේගේ උදහසට ලක් වූයේ අපගේ ක්‍රියාවන් නිසා පමණක් නොව අපගේ ස්වභාවය නිසා බව සලකන්න. ඒ ස්වභාවය ආදම්ගෙන් අපට උරුම වූ දෙයක්.
අපි පව්කාරයන් ලෙස ඉපදී ඇති අතර, එම හේතුව නිසා අපගේ ස්වභාවික තත්ත්වය හෝ මාංසය තුළ දෙවියන්වහන්සේ සතුටු කිරීම සඳහා යහපත කිරීමට අපට නොහැකි වේ: “මාංසයේ ක්ෂේත්‍රයේ සිටින අයට දෙවියන් වහන්සේව සතුටු කළ නොහැක” (රෝම 8:8). ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ අපව අධ්‍යාත්මික ජීවිතයට ඔසවා තැබීමට පෙර අපි අපගේ පාපවල මිය ගොස් සිටියෙමු (එපීස 2:1) අපට ආවේනික ආත්මික යහපතක් නොමැත.
කිසිවෙක් දරුවෙකුට බොරු කීමට ඉගැන්විය යුතු නැත; ඒ වෙනුවට, සත්‍යය පැවසීමේ වටිනාකම දරුවන්ට කාවැද්දීමට අප බොහෝ දුර යා යුතුය. කුඩා දරුවන් ස්වභාවයෙන්ම ආත්මාර්ථකාමී වන අතර, ඔවුන්ගේ සහජ, දෝෂ සහිත වුවද, සියල්ල “මගේ” බව අවබෝධ කර ගනී. පොඩි එවුන්ට පව්කාර චර්යාව ඉබේම එන්නේ පව්කාරයෝ වෙලා ඉපදෙන නිසා.
අපි පව්කාරයන් ලෙස උපත ලබා ඇති නිසා, අපට දෙවන ආත්මික උපතක් අත්විඳිය යුතුය. අපි වරක් ආදම්ගේ පවුලට උපත ලබා ඇති අතර ස්වභාවයෙන්ම පව්කාරයන් වෙමු. අප නැවත ඉපදෙන විට, අපි දෙවියන් වහන්සේගේ පවුල තුළ උපත ලබන අතර ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ ස්වභාවය ලබා දෙනු ලැබේ. අපි සමිඳාණන්වහන්සේට ප්‍රශංසා කරන්නෙමු, “උන්වහන්සේව පිළිගත් සියල්ලන්ට, උන්වහන්සේගේ නාමය විශ්වාස කළ අයට, දෙවියන් වහන්සේගේ දරුවන් වීමට උන්වහන්සේ අයිතිය ලබා දුන්නේය - ස්වාභාවික සම්භවයක් ඇති නොවන දරුවන් . . . නමුත් දෙවියන්වහන්සේගෙන් උපත ලැබීය” (යොහන් 1:12-13).
English
අප සියල්ලෝම උපන් (උපතින්) පව්කාරයන් ද?
