ප්‍රශ්නය
කිතුණුවකු දර්ශනය හැදෑරිය යුතුද?
පිළිතුර
දර්ශනවාදය යන වචනය පැමිණෙන්නේ ග්‍රීක වචනයක් වන ෆිලෝසොෆියා (philosophia) යන්නෙන් වන අතර එහි අර්ථය “ප්‍රඥාවට ආදරය” යන්නයි. දර්ශනය අධ්‍යයනය කිරීම යනු මිනිසුන් සිතන ආකාරය සහ ඔවුන් අවට ලෝකය දන්නා සහ වටහා ගන්නා ආකාරය විශ්ලේෂණය කිරීමට තාර්කික තර්ක සහ විවේචනාත්මක චින්තනය භාවිතා කිරීමයි - භෞතික ලෝකය සහ අදහස්වල වියුක්ත ලෝකය යන දෙකම. “සැබෑ කුමක්ද?” වැනි ප්‍රශ්න සහ “සත්‍යය දැනගත හැකිද?” සහ “අලංකාරය යනු කුමක්ද?” සියල්ල දාර්ශනික ප්‍රශ්න වේ. දෙවියන්වහන්සේට ප්‍රේම කරන්නන් සහ යේසුස් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේව විශ්වාස කරන්නන් වශයෙන්, අප ප්‍රඥාවට ප්‍රිය කළ යුතුය (හිතෝපදේශ 4:6; 7:4), එබැවින් කිතුණුවකු දර්ශනය හැදෑරීමේ වරදක් නැත. දර්ශනය පිළිබඳ අධ්‍යයනයක් සත්‍යය ලුහුබැඳීම ඉදිරියට ගෙන යන තාක් දුරට යහපත් සහ සුදුසු ය. දේශනාකාරයා පොත දාර්ශනික කරුණු ගැඹුරින් සොයා බලයි, එය දෙවියන්වහන්සේට බිය වන සහ කීකරු වන දර්ශනයක් හොඳම බව නිගමනය කිරීමට පෙර විවිධ ලෞකික දර්ශන කිහිපයක් සමඟ කටයුතු කරයි (දේශනාකාරයා 12:13).
දෙවියන්වහන්සේ, සදාකාලිකත්වය සහ දේවභක්තික ජීවිතය සම්බන්ධයෙන් අවශ්‍ය සියලුම ප්‍රශ්නවලට බයිබලයේ පිළිතුරු සපයයි. කෙසේ වෙතත්, ශාස්ත්‍රීය අධ්‍යයන ක්ෂේත්‍රයක් ලෙස, ලෝකය සමඟ කෙනෙකුගේ ගනුදෙනුවලදී දර්ශනය ප්‍රබුද්ධ සහ ප්‍රයෝජනවත් විය හැකිය. යථාර්ථයේ ස්වභාවය සහ විශ්වයේ ඔවුන්ගේ අරමුණ (හෝ එහි නොමැතිකම) ගැන මිනිසුන් යුග ගණනාවක් තිස්සේ සිතූ ආකාරය අධ්‍යයනය කිරීම සිත් ඇදගන්නා සුළු ය. ඉතිහාසය පුරා විවිධ දාර්ශනිකයන් සමහර විට නොදැනුවත්වම බයිබලානුකුල සත්‍යයන්ට පහර දී ඇති බව සොයා ගැනීම ද ඒ හා සමානව සිත් ඇදගන්නා සුළු ය.
මිනිසුන්ගේ විවිධ දර්ශන පිළිබඳ අවබෝධය එවැන්ජලිස්ත සේවයේ වටිනා මෙවලමකි. මිනිසුන් “පැමිණෙන්නේ” කොතැනින්දැයි දැන ගැනීමට සහ ඔවුන් එසේ සිතන්නේ මන්දැයි යන්න පිළිබඳ අදහසක් ලබා ගැනීමට එය උපකාරී වේ. මෙම පුද්ගලයා ස්පිනෝසාගේ සර්වඥවාදයේ අනුවාදයට දායක වන්නේද? ඔහු හොබ්ස් කියවනවාද? ඔහු තාර්කිකවාදයට, ආත්මවාදයට හෝ පැවැත්මට නැඹුරු වේද? දර්ශනය පිළිබඳ යම් දැනුමක් ඇති එවැන්ජලිස්තවරයෙකුට එවැනි දේවල් ගැන සැලකිලිමත් වන පුද්ගලයින් වඩාත් පහසුවෙන් සම්බන්ධ කර ගත හැකි අතර ඔවුන් සිටින ස්ථානයේදී ඔවුන්ව මුණගැසෙනු ඇත. පාවුල්තුමා ග්‍රීක ලේඛන සමඟ ඔහුගේ හුරුපුරුදුකම නිසා මාර්ස් හිල් හි දාර්ශනිකයන් සමඟ සම්බන්ධ වීමට ඔහුට හැකි වූ බැවින් පාවුල් මේ සඳහා විශිෂ්ට උදාහරණයක් සපයයි (ක්‍රියා 17:28). ඔහු තීතස් 1:12 හි කරුණක් ඉදිරිපත් කිරීමට ක්‍රේටන් දාර්ශනිකයෙකු ද උපුටා දැක්වීය.
ඇදහිල්ල බොහෝ විට “බුද්ධිමත් නොවන” ලුහුබැඳීමක් ලෙස සලකනු ලැබේ, මනසින් නොව ආත්මයෙන් සහ හදවතෙන් තේරුම් ගත හැකි දෙයක්. සමහර අය - සමහර කිතුණුවන් පවා - ඇදහිල්ල තර්කයට විරුද්ධ යැයි කීමට තරම් දුර යයි, ඇදහිල්ල අත්‍යාවශ්‍යයෙන්ම අතාර්කික හෝ බුද්ධිමය විරෝධී ය. එය අර්ථවත් නොවේ නම්, එය කමක් නැත. නමුත් බයිබලය දෙවියන්වහන්සේ සහ ශුභාරංචිය කෙරෙහි ඇදහිල්ල යථාර්ථයේ පදනම ලෙස ඉදිරිපත් කරයි. අපි සැබෑ දේ විශ්වාස කරමු; අපගේ ඇදහිල්ල පදනම් වී ඇත්තේ අසාමාන්‍ය සිදුවීම් ඇසින් දුටු සාක්ෂිකරුවන් විසින් වාර්තා කරන ලද ඓතිහාසික සිදුවීම් මත ය. යේසුස්වහන්සේගේ නැවත නැඟිටීම පිළිබඳ “බොහෝ ඒත්තු ගැන්වෙන සාක්ෂි” ගැන ලූක් ලියයි (ක්‍රියා 1:3). සැක සහිත රජෙකුට පාවුල් පෙන්වා දෙන පරිදි ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ දේවසේවය “කොනක සිදු නොකළේය” (ක්‍රියා 26:26).
ඇදහිල්ල සහ තර්කය ගැටුමක පවතී යන අදහස පුරාණ කාලයේ සිටම දිව යයි. දර්ශනයේ උපන් ස්ථානය වූ ග්‍රීක සංස්කෘතියට කිතුණු පණිවිඩය තේරුම් ගැනීමට නොහැකි විය, එය ඔවුන්ට අතාර්කික බවක් පෙනෙන්නට තිබුණි. පාවුල් පැවසූ පරිදි, කුරුසියේ දේශනා කිරීම ග්‍රීකයන්ට මෝඩකමක් විය (1 කොරින්ති 1:23) - මානව දර්ශනයේ සීමාවන් පිළිබඳ දැනුම් දීමකි. මිනිසා විසින් සාදන ලද දර්ශනය, එහි ම වලංගු අධ්‍යයන ක්ෂේත්‍රයක් වන අතර, කිසි විටෙකත් ශුභාරංචියේ සත්‍යයට තනිවම පැමිණිය නොහැක. “බොරුවට දැනුම ලෙස හඳුන්වන දෙයට ප්‍රතිවිරුද්ධ අදහස්” (1 තිමෝති 6:20) හෝ “ඊනියා දැනුම” කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීම ගැන පාවුල් අනතුරු ඇඟවීය. ලෞකික දර්ශනයේ බොහෝමයක් එම ගණයට වැටේ. අපට සත්‍යය දැකීමට දෙවියන්වහන්සේගේ එළිදරව්ව අවශ්‍ය වේ. “ඇදහිල්ලෙන් අපි තේරුම් ගනිමු” (හෙබ්‍රෙව් 11:3).
දෙවියන්වහන්සේගේ බයිබලය හෙළිදරව් කිරීමකින් තොරව, ඔහුගේ ස්වභාවික තත්වයේ සිටින මිනිසාට දෙවියන්වහන්සේගේ ආත්මයේ දේවල් තේරුම් ගත නොහැක (1 කොරින්ති 2:14-16). මිනිසාගේ මනස සහ ඔහුගේ හේතුව වැටී ඇති නිසා ප්‍රඥාව ස්වභාවික මනසින් පැමිණෙන්නේ නැත. එනම් ඔවුන් පාපයෙන් පීඩාවට පත් වේ. ප්‍රඥාව දෙවියන්වහන්සේගෙන් ලද දීමනාවකි (යාකොබ් 1:5). තාර්කිකව සිතීමට සැබවින්ම හැකි වීමට නම්, පුද්ගලයෙකුට ප්‍රඥාවේ අවසාන මූලාශ්‍රය වන දෙවියන්වහන්සේම හඳුන්වා දිය යුතුය. අපට “ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ මනස” අවශ්‍යයි (1 කොරින්ති 2:16). ඇදහිල්ල තුළින්, අපි දෙවියන්වහන්සේගේ මඟ පෙන්වීම මත රඳා පවතිනවා මිස හුදෙක් අපගේම ප්‍රඥාව මත නොව (හිතෝපදේශ 3:5-6).
කිතුණුවන්ට එම දිශාවට මඟ පෙන්වනු ලැබුවහොත් දර්ශනය අධ්‍යයනය කළ හැකිය, නමුත්, ජීවිතයේ සෑම දෙයකදීම මෙන්, අධ්‍යයනය දෙවියන්වහන්සේට යටත්ව සිදු කළ යුතුය. දෙවියන්වහන්සේ විසින් සත්‍ය යැයි හෙළි කරන දේ මත පදනම්ව අලංකාර සහ ප්‍රබුද්ධ තර්ක ගොඩනැගීමට දර්ශනය භාවිතා කළ හැකිය, නැතහොත් එහි නිර්මාතෘට වඩා තමාව විශ්වාස කරන වැටුණු මනසක් විසංයෝජනය කර ව්‍යාකූල කිරීමට එය භාවිතා කළ හැකිය. සියවස් ගණනාවක් පුරා දර්ශන ලෝකයේ ධනාත්මක බලපෑමක් කළ සහ මිනිසුන්ට සත්‍යය පෙන්වා දුන් කිතුණු දාර්ශනිකයන් සඳහා අපි ස්වාමින්වහන්සේට ප්‍රශංසා කරමු: ඔගස්ටින්, ඇක්වයිනාස්, කැල්වින්, කීර්කේගාඩ් සහ වෙනත් අය. දර්ශන අධ්‍යයනයේදී කිතුණු දේවධර්මය තමන්ටම අයත් නොවන බව දිගින් දිගටම ඔප්පු කළ සී. එස්. ලෙවිස්, ඇල්වින් ප්ලැටින්ගා, නෝර්මන් ගයිස්ලර්, ෆ්‍රැන්සිස් ෂයිෆර්, රවී සැකරියාස් සහ විලියම් ලේන් ක්‍රේග් වැනි නවීන චින්තකයන්ටද අපි ණයගැති වෙමු.
English
කිතුණුවකු දර්ශනය හැදෑරිය යුතුද?
