ප්රශ්නය
ශුද්ධ ලියවිල්ලට අනුරූපව විවාහය සංස්ථාපනය කරනු ලබන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
මෙම ප්රශ්නයට පිළිතුරු දීමට අපහසු වන්නේ දෙවියන් වහන්සේ යුවලක් විවාහක බවට සළකනු ලබන ප්රධාන කාරණය, ශුද්ධ ලියවිල්ලේ කුමණ ස්ථානයකවත් නිශ්චිත වශයෙන්ම සඳහන් නොවන හෙයිනි. මෙයට පොදු දෘෂ්ඨි කෝණයන් 3 ක් තිබේ: (1) දෙවියන් වහන්සේ යුවලක් විවාහක බවට සළකනු ලබන්නේ ඔවුන් නිත්යානුකුලව විවාහවී ඇත්නම්ය. (2) යුවලක් දෙවියන් වහන්සේගේ දෑස් හමූහයෙහි විවාහකයන් වන්නේ ඔවුන් විසින් යම්කිසි විධිමත් විවාහ උත්සවයක් සම්පූර්ණ කර තිබීමෙනි. (3) දෙවියන් වහන්සේ යුවලක් විවාහක බවට සළකනු ලබන්නේ ඔවුන් විවාහය ලිංගික සංසර්ගය තුලින් පරිපූර්ණ කර ගත් මොහොතේ පටන්ය. අප මෙම මතයන් 3 එකිනෙක පරික්ෂාකර බලා ඒවා තුළ අඩංගු ප්රබලතාවයන් සහ දුබලතාවයන් තේරුම් ගමු.
(1) දෙවියන් වහන්සේ යුවලක් විවාහක බවට සළකනු ලබන්නේ ඔවුන් නිත්යානුකුලව විවාහව ඇත්නම්ය. මෙම මතයට නියමානුකුලවම දෙනු ලබන ශුද්ධ ලියවිලිමය ආධාරකයන් වන්නේ රාජ්ය පාලනයට අවනතවීම කෙරෙහි පක්ෂව කථා කරනු ලබන පදයන්ය (රෝම 13:1-7; 1 පේත්රැස් 2:17). තර්කය නම් රජයට විවාහයක් පිළිගැනීමට ප්රථමයෙන් එක්තරා ලිපි කටයුතු සම්පූර්ණ කර තිබීම අවශ්ය වන කරුණක් වන හෙයින්, යුවලක් රජයට අවශ්ය වන කුමණ ක්රියා පිළිවෙලකට හෝ යටත් විය යුතුවේ. යුවලකට රජයට යටත් වීම ඒකාන්තයෙන්ම බයිබලය හා සම්බන්ධ කරුණක් වනුයේ එය දෙවියන් වහන්සේගේ වචනයට ප්රතිවිරුද්ධ නොවී යුක්ති සහගත වුවහොත් පමණි. රෝම 13:1-2 අපට ප්රකාශ කරනු ලබන්නේ “හැම දෙනාම බලයලත් මුළාදෑනනීන්ට යටත් වෙත්වා. මක්නිසාද දෙවියන් වහන්සේගෙන් මිස කිසි මුළාදෑනි කමක් නැත්තේය, ඇත්තාවූ මුළාදෑනිකම් දෙවියන් වහන්සේ විසින් නියම කර තිබේ. එබැවින් මුළාදෑනිකමට විරුද්ධව සිටින්නා දෙවියන් වහන්සේගේ නියෝගයට විරුද්ධව සිටියි. විරුද්ධව සිටින්නෝ තමා පිටට දඬුවම් පමුණුවා ගන්නෝය.”
මෙම මතයෙහි දුර්වලතාවයන් කිහිපයක් සහ විභව්ය ගැටලු ඉස්මතුවේ. ප්රථමකොට, කිසිඳු ආණ්ඩුවක් සංවිධානය වීමට පෙර විවාහයන් සිදුවිය. අවුරුදු දහස් ගණනාවක් තුළ විවාහ බලපත්ර ආදි කිසිවක් රහිතව ජනයා විවාහ වූහ. දෙවනුව වර්තමාන කාලයේදීද ඇතැම් රටවල්හි විවාහය පිළිබඳව රාජ්ය පිළිගෑනීමක් සහ හෝ නිත්යානුකුල අවශ්යතාවයක් නොමැත. තෙවනුව ඇතැම් රාජයන් විවාහය නිත්යානුකුලව පිළිගැනීමට පෙරාතුව දේවවචනය හා අනුකුල නොවූ අවශ්යතාවයන් විවාහය මත රඳවනු ලබති. නිදසුනක් ලෙස සමහර දේශයන්හි විවාහ මංගල්යයන් කතෝලික ඉගැන්වීම හා අනුරූපව කතෝලික සභාවක් තුළ, කතෝලික පූජකයෙකුගේ අභිප්රේක්ෂණය යටතේ සිදු කළ යුතු වේ. පැහැදිලිවම, කතෝලික සභාව හා සමගත් විවාහ සක්රමේන්තුව පිළිබඳව කතෝලිකයන්ගේ අවබෝධය කෙරෙහිත්, දැඩි අසම්මතයක් ඇති අයවලුන්ට කතෝලික සභාවක් තුළ විවාහ වීම පිණිස අවනත වීම දේවවචනය හා අනුකුල නොවූවක් වේ.
(2) යුවලක් දෙවියන් වහන්සේගේ දෑස් හමූහයෙහි විවාහකයන් වන්නේ ඔවුන් විසින් යම්කිසි විධිමත් විවාහ උත්සවයක් සම්පූර්ණ කර තිබීමෙනි. සමහර සංස්කෘතියන්හි ඊට සමරූපී ලෙස තම දියණියගේ විවාහ මංගල්යයේදී පියා ඇයව බාර දෙනු ලැබීම ඇතැම් අර්ථ දක්වන්නන් වටහා ගෙන ඇත්තේ දෙවියන් වහන්සේ ඒවව ආදම් වෙත ගෙනැවිත් (උත්පත්ති 2:22) පළමු විවාහ මංගල්යය අභිප්රේක්ෂණය කළ ආකාරයයි. යොහන් දෙවන පරිච්ඡේදයේ සඳහන් ආකාරයට යේසුස් වහන්සේ විවාහ මංගල්යයට සහභාගි වූ සේක. යේසුස් වහන්සේ ඒවාහී සිදුවීම් අනුමත නොකළ සේක් නම් කිසිසේත්ම එවැනි උත්සවාංගයකට සහභාගි නොවන්නට තිබුණි. යේසුස් වහන්සේ එසේ විවාහ මංගල්යයකට සහභාගිවීම තුළින් කිසිසේත්ම අඟවනු ලබන්නේ, දෙවියන් වහන්සේටද විවාහ මංගල්යයන් අවශ්ය වන බව නොව, ඒ තුළිනන් හුදෙක්ම ඇඟවෙන්නේ එවැන්නන් උන් වහන්සේගේ ඇස් හමූහයේ පරිග්රාහක වන බවය. ඉතිහාස ගතවූ සෑම සංස්කෘතියකම පාහේ යම් ආකාරයක චාරිත්රානුකුල විවාහ මංගල්යයක් පවත්වනු ලැබුනි. සෑම සංස්කෘතියකම පුරුෂයෙක් සහ ස්ත්රියක් විවාහක බවට ප්රසිද්ධියේ ප්රකාශ කිරීම සඳහා යම් ආකාරයක උත්සවාංගයක්, ක්රියා මාර්ගයක්, ගිවිසුමක් හෝ ප්රකාශනයක් තිබේ.
(3) දෙවියන් වහන්සේ යුවලක් විවාහක බවට සළකනු ලබන්නේ ඔවුන් විවාහය ලිංගික සංසර්ගය තුළින් පරිපූර්ණ කර ගත් මොහොතේ පටන්ය. සමහරුන් තර්ක කරනු ලබන්නේ පුරුෂයෙක් සහ ස්ත්රියක් ලිංගික ක්රියාවන්හි යෙදුනහොත් දෙවියන් වහන්සේ ඔවුන් දෙදෙනා විවාහකයන් බවට සළකනු ලබන බවයි. එවැනි පොදු දෘෂ්ඨි කෝණයන් දේවවචනයට අනුකුලව ස්ථීර නොවූ ඒවා වේ. මෙම තර්කයන්හි පදනම ස්වාමිපුරුෂයා සහ බිරිඳ අතර ලිංගික සංසර්ගය යන සිද්ධාන්තය (උත්පත්ති 2:24; මතෙව් 19:5; එපීස 5:31) යන පදයන්හි සඳහන් පරිදි “එක් මාංශයක් බවට පත්වීම” යන මූලධර්මය සම්පූර්ණ කිරීමක්ය. එසේම ලිංගික සංසර්ගය විවාහ ගිවිසුමේ අවසාන මුද්රාව ලෙසද අරුතක් ගනී. කෙසේ නමුත් යුවලක් නිත්යානුකුලව මෙන්ම උත්සවාකාරයෙන් විවාහවී, යම් හේතුකාරණා නිසාවෙන් ලිංගික සංසර්ගයේ නියාලීමට නොහැකි වූවද, ඔවුන් එසේවූවත් විවාහකයන් ලෙසට සැලකේ.
යුවලක් ලිංගික සංසර්ගයේ යෙදී තිබුන නමුත් විවාහ ගිවිසුම හා බැඳුන වෙනත් කිසිඳු ආකාර අංගයක් පිළිනොපැද තිබේ නම් ඔවුන් විවාහ යැයි සැලකීම දේවවචනය හා අනුකුල වූවක් නොවේ. ශුද්ධ ලියවිල්ලේ 1 කොරින්ති 7:2 හී ප්රකාශ කරන පරිදි විවාහයට පෙර ලිංගික සබඳකම් පැවැත්වීම අනාචාරය ලෙස සැලකේ. ලිංගික සංසර්ගය යුවලක් විවාහකයන් බවට පත් කරන්නට හේතු කාරකයක් වේ නම්, එය අනාචාරයේ හැසිරීමක් ලෙස සැලකීමට නොහැකි වන්නේ, යුවලක් ලිංගික සංසර්ගයේ නියැලුනු වහාම ඔවුන් විවාහකයන් බවට සලකන්ට හැකි යෙනි. අවිවාහක යුවලක් ලිංගික ක්රියා කාරකම් වල නියලී, ඔවුන් විවාහකයන් බවට සලකා එමගින් ඉදිරි ලිංගික සබඳතා සදාචාරාත්මක සහ දෙවියන් වහන්සේට ගෞරවය ගෙන දෙන බවට ප්රකාශ කර සිටීම තුළ නිසැක වශයෙන්ම දේවවචනය හා අනුකුල වූ පදනමක් නොමැත.
එසේ නම් දෙවියන් වහන්සේගේ දෑස් හමූහෙයහි විවාහය සංස්ථාපනය කරනු ලබන්නේ කුමක්ද? ඒ සඳහා පහත සඳහන් මූලධර්ම අනුගමනය කළ යුතු වේ: (1) හැකිතාක් දුරට අවශ්යතා යුක්ති සහගත සහ ඒවා බයිබලයට විරුද්ධ නොවේ නම් ඔවුන්ට ලබා ගත හැකි කුමණ හෝ විධිමත් රාජ්යයමය පිළිගැනීමක් ලබා ගැනීමට උත්සහා කළ යුතුවේ. (2) යුවලක් විසින් ඔවුන් නිල වශයෙන් විවාහක බවට නියමානුකුලව පිළිගත හැකි කුමණ හෝ සංස්කෘතික සහ පවුලට ඔබින ප්රතිපත්ති අනුගමනය කළ යුතුය. (3) හැකි නම් යුවලක් විසින් විවාහය ලිංගික සංසර්ගය තුළින් පරිපූර්ණ කොට ගෙන ශාරිරීක අංගයක් වන එක් මාංශයක් බවට පත්වීම යන මූලධර්මය මුදුන් පමුණුවා ගත යුතුය.
මෙෙස් එක් හෝ මූලධර්මයක් සම්පූර්ණ කර නොමැතිව ඇත්නම් කුමක් වෙද? එවන් යුවලක් තව දුරටත් විවාහකයන් ලෙස දෙවියන් වහන්සේගේ ඇස් හමූහයෙහි සලකනු ලැබේද? අවසානයේදී එය දෙවියන් වහන්සේත් එම යුවලත් අතර කාරණයකි. දෙවියන් වහන්සේ අපගේ හදවත් දන්නා සේක (1 යොහන් 3:20). දෙවියන් වහන්සේ අවංක විවාහ ගිවිසුමක් සග ලිංගික අනාචාරය සාධාරණීකරණය කිරීමට ගන්නාවූ ප්රයත්නයක් අතර වෙනස්කම හඳුනන සේක.
English
ශුද්ධ ලියවිල්ලට අනුරූපව විවාහය සංස්ථාපනය කරනු ලබන්නේ කුමක්ද?