ප්‍රශ්නය
මෙතරම් කිතුණු නිකායන් ඇත්තේ ඇයි?
පිළිතුර
මෙම ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු සැපයීම සඳහා, අප ප්‍රථමයෙන් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ශරීරය තුළ ඇති නිකායන් සහ කිතුණු නොවන ලබ්ධීන් සහ අසත්‍ය ආගම් අතර වෙනස හඳුනාගත යුතුය. ප්‍රෙස්බිටේරියන් සහ ලූතරන්වරු කිතුණු නිකායන් සඳහා උදාහරණ වේ. මෝමන්වරුන් සහ යෙහෝවඃ සාක්ෂිකරුවන් ලබ්ධිවලට උදාහරණ වේ (තම කිතුණු යැයි කියා ගන්නා නමුත් කිතුණු ඇදහිල්ලේ අත්‍යවශ්‍ය කරුණු එකක් හෝ කිහිපයක් ප්‍රතික්ෂේප කරන කණ්ඩායම්). ඉස්ලාම් සහ බුද්ධාගම සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනම ආගම් වේ.
කිතුණු ඇදහිල්ල තුළ නිකායන් නැගීම, 16 වන සියවසේ රෝමානු කතෝලික සභාව “ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීමේ” ව්‍යාපාරය වන රෙපරමාදු ප්‍රතිසංස්කරණය දක්වා දිව යයි, එයින් ප්‍රධාන බෙදීම් හෝ රෙපරමාදු සම්ප්‍රදායන් හතරක් මතු වනු ඇත: ලූතරන්, ප්‍රතිසංස්කරණය, ඇනබැප්ටිස්ට් , සහ ඇන්ග්ලිකන්. මෙම හතරෙන් සියවස් ගණනාවක් පුරා අනෙකුත් නිකායන් වර්ධනය විය.
ලූතරන් නිකාය මාටින් ලූතර්ගේ නමින් නම් කරන ලද අතර එය ඔහුගේ ඉගැන්වීම් මත පදනම් විය. මෙතෝදිස්තවරුන්ට ඔවුන්ගේ නම ලැබුණේ ඔවුන්ගේ නිර්මාතෘ ජෝන් වෙස්ලි අධ්‍යාත්මික වර්ධනය සඳහා “ක්‍රම” ඉදිරිපත් කිරීම සඳහා ප්‍රසිද්ධ වූ බැවිනි. ප්‍රෙස්බිටේරියන් නම් කර ඇත්තේ සභාවේ නායකත්වය පිළිබඳ ඔවුන්ගේ දැක්ම සඳහා ය - වැඩිමහල්ලා සඳහා ග්‍රීක වචනය ප්‍රෙස්බිටෙරෝස් ය. බව්තීස්මයේ වැදගත්කම ඔවුන් සැමවිටම අවධාරණය කර ඇති නිසා බැප්ටිස්ට්වරුන්ට ඔවුන්ගේ නම ලැබුණි. සෑම නිකායකටම බව්තීස්ම කිරීමේ ක්‍රමය, සභා නායකයින් විසින් සත්‍යාපනය කළ හැකි සියල්ලන්ට හෝ සාධාරණව ස්වාමීන්වහන්සේගේ සන්ධ්‍යා භෝජනය ලබා ගැනීම, දෙවියන්වහන්සේගේ පරමාධිපත්‍යය එදිරිව අන් අයට වඩා තරමක් වෙනස් මූලධර්මයක් හෝ අවධාරණයක් ඇත. ගැලවීම සම්බන්ධයෙන් නිදහස් කැමැත්ත, ඊශ්‍රායෙල් සහ සභාවේ අනාගතය, පූර්ව පීඩා එදිරිව. පශ්චාත් පීඩා ඔසවා ගැනීම, නූතන යුගයේ “ලකුණ” දීමනාවල පැවැත්ම යනාදිය. මෙම බෙදීම්වල කාරණය කිසි විටෙකත් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ ස්වාමින්වහන්සේ සහ ගැලවුම්කරුවා ලෙස නොවේ, නමුත් දෙවියන් වහන්සේට ගෞරව කිරීමට සහ ඔවුන්ගේ හෘදය සාක්ෂියට අනුව සහ උන්වහන්සේගේ වචනය පිළිබඳ ඔවුන්ගේ අවබෝධයට අනුව මූලධර්ම පාරිශුද්ධ භාවය රඳවා ගැනීමට උත්සාහ කරන, දෝෂ සහිත වුවද, දේවභක්තිකයන්ගේ අවංක අදහස් වෙනස් වේ.
අද නිකායන් බොහෝ හා විවිධ වේ. ඉහත සඳහන් කළ මුල් “ප්‍රධාන” නිකායන් විසින් දෙවියන්වහන්සේගේ එකලස් කිරීම්, කිතුණු සහ මිෂනාරි සන්ධානය, නසරීන්, එවැන්ජලිස්ත නිදහස්, ඵසම්බලි ඔෆ් ගෝඩ්, ස්වාධීන බයිබල් සභා සහ වෙනත් බොහෝ ශාඛා බිහි වී ඇත. සමහර නිකායන් සුළු මූලධර්ම වෙනස්කම් අවධාරණය කරයි, නමුත් බොහෝ විට ඔවුන් කිතුණුවන්ගේ විවිධ රුචි අරුචිකම් හා මනාපයන් සඳහා විවිධ නමස්කාර ශෛලීන් ඉදිරිපත් කරයි. නමුත් වරදක් නොකරන්න: ඇදහිලිවන්තයන් වශයෙන්, ඇදහිල්ලේ අත්‍යවශ්‍ය දේ පිළිබඳව අප එක සිතින් සිටිය යුතුය, නමුත් ඉන් ඔබ්බට කිතුණුවන් ආයතනික පසුබිමක නමස්කාර කළ යුතු ආකාරය සම්බන්ධයෙන් විශාල අක්ෂාංශ තිබේ. මෙම අක්ෂාංශ කිතුණු ධර්මයේ විවිධ “රස” ඇති කරයි. උගන්ඩාවේ ප්‍රෙස්බිටේරියන් සභාවකට කොලරාඩෝ හි ප්‍රෙස්බිටේරියන් සභාවකට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් නමස්කාර විලාසයක් ඇත, නමුත් ඔවුන්ගේ මූලධර්ම ස්ථාවරය බොහෝ දුරට සමාන වනු ඇත. විවිධත්වය හොඳ දෙයක්, නමුත් අසමගිය නොවේ. සභා දෙකක් මූලධර්මාත්මකව එකඟ නොවන්නේ නම්, වචනය පිළිබඳ විවාදයක් සහ සංවාදයක් ඉල්ලා සිටිය හැක. මෙම වර්ගයේ “යකඩින් යකඩ මුවහත් වේ” (හිතෝපදේශ 27:17) සියල්ලන්ටම ප්‍රයෝජනවත් වේ. කෙසේ වෙතත්, ඔවුන් ශෛලිය හා ආකෘතිය සම්බන්ධයෙන් එකඟ නොවන්නේ නම්, ඔවුන් වෙන්ව සිටීම හොඳය. කෙසේ වෙතත්, මෙම වෙන්වීම, කිතුණුවන්ට එකිනෙකාට ප්‍රේම කිරීමට ඇති වගකීම ඉවත් නොකරයි (1 යොහන් 4:11-12) සහ අවසානයේ ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ තුළ එක්සත් වීම (යොහන් 17:21-22).
කිතුණු නිකායන්හි අවාසි:
නිකායවාදයේ අවම වශයෙන් ප්‍රධාන ගැටලු දෙකක් ඇති බව පෙනේ. පළමුව, ශුද්ධ ලියවිල්ලේ කොතැනකවත් නිකායවාදය සඳහා වරමක් නොමැත; ඊට පටහැනිව ජනවරම සමිතිය සහ සම්බන්ධතාවය සඳහා ය. මේ අනුව, දෙවන ගැටලුව නම්, ඉතිහාසය අපට පවසන්නේ, නිකායවාදය යනු බෙදීමට හා වෙන්වීමට තුඩු දෙන ගැටුම් සහ ගැටුමක ප්‍රතිඵලයක් හෝ ඇති වූවක් බවයි. තමන්ටම විරුද්ධව භේද වූ නිවසකට නැගී සිටිය නොහැකි බව යේසුස් වහන්සේ අපට පැවසුවා. මෙම පොදු මූලධර්මය සභාවට යෙදිය හැකිය. බෙදීම සහ වෙන්වීම යන ප්‍රශ්න සමඟ පොරබදමින් සිටි කොරින්ති සභාවෙන් අපට මේ සඳහා උදාහරණයක් සොයාගත හැකිය. පාවුල්ව අනුගමනය කළ යුතු යැයි සිතූ අය සහ අපොල්ලොස්ගේ ඉගැන්වීම අනුගමනය කළ යුතු යැයි සිතූ අය සිටියහ, 1 කොරින්ති 1:12, “මම කියන්නේ මෙයයි: ඔබ එක් එක් කෙනා පවසන්නේ, “මම පාවුල් සමඟ සිටිමි” හෝ “මම අපොල්ලොස් සමඟ සිටිමි” හෝ “මම සීෆස් සමඟ සිටිමි” හෝ “මම ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ සමඟ සිටිමි.”
ශරීරය වෙන් කරන සහ බෙදන නිකායන් හෝ වෙනත් ඕනෑම දෙයක් ගැන පාවුල් සිතූ දේ මෙයින් පමණක් ඔබට පැවසිය යුතුය. නමුත් අපි තවදුරටත් බලමු; 13 පදයේ, පාවුල් ඉතා තියුණු ප්‍රශ්න අසයි, “ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ බෙදී ඇත්ද? ඔබ වෙනුවෙන් කුරුසියේ ඇණ ගසනු ලැබුවේ පාවුල්ද? නැතහොත් ඔබ පාවුල්ගේ නාමයෙන් බව්තීස්ම වූවාද?” පාවුල්ට හැඟෙන ආකාරය මෙයින් පැහැදිලි වේ. ඔහු (පාවුල්) ක්‍රිස්තුස් නොවේ. ඔහු කුරුසියේ ඇණ ගසනු ලැබූ තැනැත්තා නොවේ, ඔහුගේ පණිවිඩය කිසිවිටෙක සභාව දෙකඩ කරන හෝ ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ වෙනුවට පාවුල්ට නමස්කාර කිරීමට යමෙකු යොමු කරන එකක් නොවීය.පැහැදිලිවම, පාවුල්ට අනුව , ඇත්තේ එක සභාවක් සහ ඇදහිලිවන්තයන් කණ්ඩායමක් පමණක් වන අතර වෙනස් වන ඕනෑම දෙයක් සභාව දුර්වල කර විනාශ කරයි (17 පදය බලන්න) ඔහු 3:4 හි මෙම කරුණ වඩාත් ශක්තිමත් කරන්නේ ඔවුන් පාවුල්ගේ හෝ අපොල්ලොස්ගේ යැයි පවසන ඕනෑම අයෙකු පවසමිනි. ලෞකික.
නිකායවාදය සහ එහි මෑත ඉතිහාසය දෙස බලන විට අද අප මුහුණ දෙන ගැටලු කිහිපයක්:
1. නිකායන් පදනම් වී ඇත්තේ ශුද්ධ ලියවිල්ලේ අර්ථ නිරූපණය පිළිබඳ එකඟ නොවීම් මත ය. උදාහරණයක් ලෙස බව්තීස්මයේ අර්ථය සහ අරමුණ විය හැකිය. බව්තීස්මය ගැලවීම සඳහා අවශ්‍යතාවයක්ද නැතහොත් එය ගැලවීමේ ක්‍රියාවලියේ සංකේතයක්ද? මේ ප්‍රශ්නයේ දෙපැත්තේම නිකායන් ඉන්නවා. ඇත්ත වශයෙන්ම, බව්තීස්මය - එහි අර්ථය, එහි මාදිලිය, එය ලැබිය හැක්කේ කාටද යනාදිය - සභා වෙන් කිරීම සහ නව නිකායන් පිහිටුවීමේ කේන්ද්‍රීය ප්‍රශ්නයක් වී ඇත.
2. ශුද්ධ ලියවිල්ලේ අර්ථ නිරූපණය පිළිබඳ මතභේද පෞද්ගලිකව ගෙන මතභේදයට තුඩු දෙයි. මෙය සභාවේ සාක්ෂිය විනාශ කිරීමට බොහෝ දේ කළ හැකි හා කළ හැකි තර්කවලට තුඩු දෙයි. 3. ශරීරය තුළ ඇති වෙනස්කම් විසඳීමට සභාවට හැකි විය යුතුය, නමුත් නැවත වරක්, මෙය සිදු නොවන බව ඉතිහාසය අපට කියයි. අද මාධ්‍ය අපට විරුද්ධව අපේ මතභේද භාවිතා කරන්නේ අපි චින්තනයෙන් හෝ අරමුණෙන් එකමුතු නැති බව ප්‍රදර්ශනය කිරීමටයි.
4. නිකායන් මිනිසා විසින් භාවිතා කරනු ලබන්නේ ආත්ම අභිලාෂයෙනි. තමන්ගේ පුද්ගලික න්‍යාය පත්‍ර ප්‍රවර්ධනය කරන්නන් විසින් ඇදහීම කරා ගෙන යමින් ස්වයං විනාශයට පත්වන නිකායන් අද ඇත.
5. එකමුතුකමේ වටිනාකම සොයාගත හැක්කේ රාජ්‍යය නැතිවූ ලෝකයකට ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා අපගේ තෑගි සහ සම්පත් එක්රැස් කිරීමේ හැකියාව තුළ ය. මෙය ක්‍රියාත්මක වන්නේ ආගම්වාදය නිසා ඇතිවන බෙදීම්වලට පටහැනිවය.
ඇදහිලිවන්තයෙකු කළ යුත්තේ කුමක්ද? අපි නිකායන් නොසලකා හැරිය යුතුද? අපි සභා ගිහින් ගෙදර තනියම වඳින්න හොඳ නැද්ද? ප්‍රශ්න දෙකටම පිළිතුර නැත යන්නයි. අප සෙවිය යුත්තේ ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ ශුභාරංචිය දේශනා කරන ඇදහිලිවන්තයන් සමූහයකි, එහිදී ඔබට තනි පුද්ගලයෙකු වශයෙන් ස්වාමින්වහන්සේ සමඟ පුද්ගලික සම්බන්ධතාවයක් ඇති කර ගත හැකි, ශුභාරංචිය පතුරුවන සහ දෙවියන්වහන්සේව මහිමයට පත් කරන බයිබලානුකුල සේවාවන් වලට සම්බන්ධ විය හැකිය. සභාව වැදගත් වන අතර, සියලුම ඇදහිලිවන්තයන් ඉහත නිර්ණායකවලට ගැලපෙන ශරීරයකට අයත් විය යුතුය. අපට අවශ්‍ය වන්නේ ඇදහිලිවන්තයන්ගේ ශරීරය තුළ පමණක් සොයාගත හැකි සබඳතා, සභාවට පමණක් ලබා දිය හැකි සහය අවශ්‍ය වන අතර, අප ප්‍රජාව තුළ මෙන්ම තනි තනිව දෙවියන්වහන්සේට සේවය කළ යුතුය. ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ සමඟ ඇති සම්බන්ධතාවය සහ එය ප්‍රජාවට කෙතරම් හොඳින් සේවය කරන්නේද යන්න මත සභාවක් තෝරන්න. දේවගැතිවරයා නොබියව ශුභාරංචිය දේශනා කරන සහ එසේ කිරීමට දිරිගන්වන ලද සභාවක් තෝරන්න. ඇදහිලිවන්තයන් වශයෙන්, අප විශ්වාස කළ යුතු මූලික මූලධර්ම ඇත, නමුත් ඉන් ඔබ්බට අපට සේවය කළ හැකි හා නමස්කාර කළ හැකි ආකාරය පිළිබඳ අක්ෂාංශ තිබේ. නිකායන් සඳහා එකම හොඳ හේතුව වන්නේ මෙම අක්ෂාංශයයි. මෙය විවිධත්වය මිස අසමගිය නොවේ. පළමුවැන්න අපට ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ තුළ පුද්ගලයන් වීමට ඉඩ සලසයි. දෙවැන්න බෙදී විනාශ කරයි.
English
මෙතරම් කිතුණු නිකායන් ඇත්තේ ඇයි?
