ප්‍රශ්නය
දේව භක්තියේ ස්වරූපයක් තිබීම නමුත් එහි බලය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
2 තිමෝති 3 හි ප්‍රේරිත පාවුල් අන්තිම දවස්වල මිනිසුන්ගේ ස්වභාවය විස්තර කරයි. ඔහුගේ විස්තරයේ, “දේවභක්තියක් ඇති නමුත් එහි බලය ප්‍රතික්ෂේප කරන” සංලක්ෂිත මිනිසුන් ගැන ඔහු අනතුරු අඟවයි (5 පදය). ඉන්පසු පාවුල් මෙම ආඥාව නිකුත් කරයි: “එවැනි අය සමඟ කිසිම සම්බන්ධයක් නැත.”
පාවුල් බොහෝ විට ඔහු ඉස්මතු කිරීමට කැමති ගුණාංගයක් අවධාරණය කිරීමට ප්‍රතිවිරුද්ධතාව භාවිතා කරයි. 2 තිමෝති 3:1-4 හි, ඔහු තිමෝතිට දෙවියන්වහන්සේගේ කැමැත්තට පටහැනි පව්කාර හැසිරීම් සහ ආකල්ප පිළිබඳ දිගු ලැයිස්තුවක් ලබා දෙයි. 5 වන පදයේ ඔහු තිමෝතිට පවසන්නේ තමන් කිතුණුවන් බව කටින් ප්‍රකාශ කරන අය - ඔවුන්ට දේව භක්තියේ “ආකෘතියක්” ඇත - නමුත් නොඇදහිලිවන්තයන් ලෙස ක්‍රියා කරන අය - ඔවුන් දේවභක්තියේ බලය ප්‍රතික්ෂේප කරයි.
යම් ආකාරයක දේව භක්තියක් ඇති අය ආගම බාහිර ප්‍රදර්ශනය කරන අයයි. ඔවුන් දේවභක්තිකයන් ලෙස පෙනී සිටින නමුත් ඒ සියල්ල ප්‍රදර්ශනය සඳහා ය. ඔවුන්ගේ ආගම පිටුපස කිසිඳු බලයක් නොමැති බව ඔවුන්ගේ ජීවිත නොවෙනස්ව පවතින බව පෙන්නුම් කරයි. ඔවුන් දෙවියන්වහන්සේ ගැන කතා කරන අතර පාපයේ ජීවත් වන අතර, එම විධිවිධානය සමඟ ඔවුන් හොඳින් සිටිති.
මෙම බොරු කිතුණුවන් විනාශකාරී ය. පාවුල් අනතුරු අඟවන්නේ ඔවුන් “ගෙවල්වලට රිංගා, නොයෙකුත් තෘෂ්ණාවන්ගෙන් ඉවතට ගෙන යන පාපයෙන් බර වූ රැවටිලිකාර කාන්තාවන්ව වහලුන් බවට පත් කරනු ඇති” බවත් ඔවුන් “සෑම විටම ඉගෙන ගන්නා අතර කිසිදා සත්‍යය දැනගැනීමට නොහැකි” බවත්ය (2 තිමෝති 3: 6-7). ඔහු ඔවුන්ව මෝසෙස්ට විරුද්ධ වූ දුෂ්ට ඉන්ද්‍රජාලිකයන් හා සසඳන අතර ඔවුන්ගේ මෝඩකම සහ දූෂිත මනස අවසානයේදී සියල්ලන්ටම හෙළි වන බවට අනතුරු අඟවයි (8-9 පද).
දේව භක්තියේ ස්වරූපය සමඟ පැමිණිය යුතු දෙවියන්වහන්සේගේ බලය ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේ තුළින් පෙන්නුම් කර අපගේ ජීවිතවල පරිවර්තනයට හේතු වේ. ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේ ඇදහිලිවන්තයා තුළ වාසය කරයි (1 කොරින්ති 6:19) සහ යම් ඵල දැරීමට ඔහුට හැකියාව ලබා දෙයි: ආදරය, ප්‍රීතිය, සාමය, ඉවසීම, කරුණාව, යහපත්කම, විශ්වාසවන්තකම, මෘදුකම සහ ආත්ම දමනය (ගලාති 5:22-23). 2 තිමෝති 3:1-4 හි පාවුල්ගේ පාප ලැයිස්තුවට ප්‍රතිවිරුද්ධව, මේවා සැබෑ කිතුණුවකුගේ ගුණාංග වේ.
පාවුල් තිමෝතිට කළ අනුශාසනාව සැබෑ ඇදහිල්ලක් හඳුනා ගන්නේ කෙසේද යන්න යාකොබ්ගේ පැහැදිලි කිරීම සමඟ ගැලපේ (යාකොබ් 2:14-26). සැබෑ ඇදහිල්ල ස්වභාවිකව සිදු වන යහපත් ක්‍රියාවලින් සාක්ෂි දරනු ඇත. යමෙක් කිතුණුවකු යැයි පැවසුවත් ආත්මයේ ඵල දැරීම මගින් ඔහුගේ ජීවිතයේ කිසිදු සාක්ෂියක් නොපෙන්වයි නම්, අපට ඔහු ගැන විනිශ්චයක් කර එම පුද්ගලයා මඟ හැරිය යුතුය. ඔහුට යම් ආකාරයක දේව භක්තියක් තිබිය හැකි නමුත්, ඔහු ආත්මයාණන්වහන්සේ විසින් පාලනය කිරීමට ඉඩ නොදීමෙන් දෙවියන් වහන්සේගේ බලය ප්‍රතික්ෂේප කරයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඔහුගේ ඇදහිල්ල අව්යාජ නොවේ නම්, දෙවියන්වහන්සේගේ බලයෙන් ඔහුව පාලනය කළ නොහැක, මන්ද ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේ ඔහු තුළ වාසය නොකරන බැවිනි.
“ස්වභාවික පුද්ගලයා දෙවියන්වහන්සේගේ ආත්මයාණන්වහන්සේගේ දේවල් පිළිගන්නේ නැත, මක්නිසාද ඒවා ඔහුට අනුවණ වන අතර, ඒවා අධ්‍යාත්මිකව වටහාගෙන ඇති බැවින් ඔහුට ඒවා තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වේ” (1 කොරින්ති 2:14). ස්වභාවික පුද්ගලයාට දේව භක්තියේ ස්වරූපයක් තිබිය හැකි නමුත්, ඔහු ජීවත් වන ආකාරයෙන් දෙවියන් වහන්සේගේ බලය ප්‍රතික්ෂේප කරයි. යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ කෙරෙහි ඇදහිල්ල පමණක් යුක්ති සහගත කිරීම සහ ඔහුට අත්‍යවශ්‍ය පරිවර්තනයක් ගෙන දිය හැකිය (කොලොස්සි 1:21-22; රෝම 5:1-2).
English
දේව භක්තියේ ස්වරූපයක් තිබීම නමුත් එහි බලය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද?
