ප්‍රශ්නය
මහිමය යනු කුමක්ද?
පිළිතුර
කෙටි පිළිතුර නම් "මහිමය" යනු දෙවියන්වහන්සේ සාන්තුවරයන්ගේ ජීවිතවලින් (එනම් ගැලවීම ලැබූ සියල්ලන්ගෙන්) සදාකාලිකතත්වයෙන් පාපය ඉවත් කිරීමයි (රෝම 8:18; 2 කොරින්ති 4:17). ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ පැමිණීමේදී දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමය (රෝම 5:2) — උන්වහන්සේගේ ගෞරවය, ප්‍රශංසාව, මහිමය සහ ශුද්ධකම අප තුළ සාක්ෂාත්වේ. පාප ස්වභාවයෙන් බරවූ මනුෂ්‍යයන් වෙනුවට, අපව දෙවියන්වහන්සේගේ පැමිණීමට මඟ පෙන්වන හා බාධාවකින් තොරව ශුද්ධවූ අමරණීයයන් බවට පත්කරනු ලැබේ, සදාකාලයටම අපි උන්වහන්සේ සමඟ ශුද්ධ හවුල භුක්ති විඳින්නෙමු. මහිමය සලකා බැලීමේදී, අප ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ යුතුය. මක්නිසාද උන්වහන්සේ සෑම කිතුනුවකුගේම "ආශීර්වාද ලත් බලාපොරොත්තුව" වේ. අවසාන මහිමයට එසවිම විශුද්ධ කිරීමේ කූට ප්‍රාප්තිය ලෙසද අපි සලකමු.
අවසාන මහිමය අපේ ශ්‍රේෂ්ඨ දෙවියන්වහන්සේ හා ගැළවුම්කාර යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ මහිමය ප්‍රකාශ කිරීමට බලා සිටිය යුතුය (තීතස් 2:13; 1 තිමෝති 6:14). උන්වහන්සේ නැවත පැමිණෙනතුරු, අප පාපයෙන් බරවී ඇති අතර, ශාපය නිසා අපගේ අධ්‍යාත්මික දර්ශනය විකෘතිවේ. "දැන් අපි කැඩපතක අඳුරු පැහැයක් දකින නමුත් මුහුණට මුහුණලා දකින්නෙමු. දැන් මම අර්ධ වශයෙන් දනිමි; මා සම්පූර්ණයෙන් දන්නා පරිදි මම ද දැන ගන්නෙමි" (1 කොරින්ති 13:12). අප තුළ ඇති "මාංසික" (පව්කාර) දේ මරණයට පත් කිරීමට ආත්මයාණන්වහන්සේ තුල දින පතාම කඩිසර විය යුතුය (රෝම 8:13).
අවසානයේදී අපව මහිමයට පත්කරන්නේ කෙසේද සහ කවදාද? අන්තිම හොරණෑවෙහි, යේසුස්වහන්සේ පැමිණෙන විට, සාන්තුවරයන් මූලික, ක්ෂණික පරිවර්තනයකට භාජනය වනු ඇත. ("අපි සියල්ලෝම මොහොතකින් ඇසිපිය හෙළමින් වෙනස් වෙමු" — 1 කොරින්ති 15:51); එවිට "විනාශ වන" අය "විනාශ කළ නොහැකි" දේ මත තබනු ඇත (1 කොරින්ති 15:53). එහෙත් 2 කොරින්ති 3:18 හි පැහැදිලිව පෙන්නුම් කරන්නේ, තේජසින්, "අප සැවොම, වර්තමානයේ," නිරාවරණයවූ මුහුණෙන්" "ස්වාමින්ගේ මහිමය දකින"බවත්, උන්වහන්සේගේ ස්වරූපයට "එක් මට්ටමකින්" පරිවර්තනය වෙමින් පවතින බවත්ය. තවත් කෙනෙකුට මහිමයවේ" (2 කොරින්ති 3:18). මෙය දැකීම හා පරිවර්තනය කිරීම (විශුද්ධ කිරීමේ කොටසක් ලෙස). විශේෂයෙන් සාන්තුවරයන්ගේ කාර්යයක් යැයි කිසිවෙකු නොසිතනු පිණිස, ශුද්ධලියවිල්ල පහත සඳහන් තොරතුරු එක් කරයි: "මක්නිසාද මෙය පැමිණෙන්නේ ආත්මයාණන් වන ස්වාමින් වහන්සේගෙන්ය." වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, සෑම ඇදහිලි වන්තයෙකුටම ආශීර්වාදයක්. මෙය අපගේ අවසාන මහිමයට නොව, ශුද්ධාත්මයාණන්ගේ පැති කඩකට යොමු කරයි. ආත්මයෙන් හා සත්‍යයෙන් අපව විශුද්ධ කිරීමේ උන්වහන්සේගේ කාර්යයට ප්‍රශංසා වේවා (යූද් 24-25; යොහන් 17:17; 4:23).
මහිමයේ ස්වභාවය පිළිබඳව ශුද්ධ ලියවිල්ලෙහි උගන්වන දේ අප තේරුම් ගත යුතුය. දෙවියන්වහන්සේගේ අසීමිතම හිමය සහ උන්වහන්සේගේ පැමිණීමේදී එහි අපගේ කොටස. දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමය යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ ස්වාමින්වහන්සේ වාසය කරන ළඟා විය නොහැකි ආලෝකයට පමණක් නොවේ (1 තිමෝති 6:15-16), නමුත් උන් වහන්සේගේ ගෞරවය (ලූක් 2:13) සහ ශුද්ධකම. ගීතාවලිය 104:2 හි සඳහන් "ඔබ" 1 තිමෝති 6:15-16; උන්වහන්සේ "තේජසින් හා තේජසින් සැරසී", "වස්ත්‍රයකින් මෙන් ආලෝකයෙන්" ආවරණය කරයි (ගීතාවලිය 104:2; cf. 93:1; යෝබ් 37:22; 40:10). විනිශ්චය ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා ස්වාමීන්වන ජේසුස්වහන්සේ සිය මහිමයෙන් නැවත පැමිණෙන විට (මතෙව් 24: 29-31; 25:31-35), සදාකාලික ආධිපත්‍යය ඇති එකම පරමාධිපත්‍ය ලෙස උන්වහන්සේ එසේ කරනු ඇත (1 තිමෝති 6:14-16) .
මැවූ ජීවීන් දෙවියන්වහන්සේගේ පුදුමාකාර මහිමය දෙස නොබියව සිටිති; එසකියෙල් (එසකියෙල් 1:4-29) සහ සීමොන් පේතෘස් (ලූක් 5:8) මෙන්, යෙසායා සියලු ශුද්ධ දෙවියන්වහන්සේ ඉදිරියේ ආත්ම පිළිකුලෙන් විනාශයට පත්විය. සෙරෆිම් ප්‍රකාශ කිරීමෙන් පසු, "සේනාවල ස්වාමීන් වහන්සේ ශුද්ධය, ශුද්ධය; මුළු පොළොවම උන්වහන්සේගේ තේජසින් පිරී තිබේ! "යෙසායා," මටදුක්වේ! මක්නිසාද මම නැතිවී සිටිමි. මක්නිසාද මම අපවිත්‍ර තොල් ඇති මනුෂ්‍යයෙක්ය. අපවිත්‍ර තොල් ඇති සෙනඟක් මැද වාසය කරන්නෙමි. මක්නිසාද සේනාවල ස්වාමීන් වන රජතුමාණන් වහන්සේව මාගේ දැසින් දුටුවේය" (යෙසායා 6:4). සෙරෆිම්වරු පවා දිව්‍යම හිමය දෙස බැලීමට නුසුදුසු බව පෙන්වූහ.
දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමය "විශාලයි"හෝ "බර" යැයි පැවසිය හැකිය; කබොද් යන හෙබ්‍රෙව් වචනයේ තේරුම "බර හෝ බර දැරීම" යන්නයි. බොහෝවිට, කබොද්හි ශුද්ධ ලියවිල්ල භාවිතා කිරීම සංකේතාත්මකය (උ.දා. "පාපයෙන් බරයි"), එයින් අපට ගෞරවනීය, ආකර්ෂණීය හෝ ගෞරවය ලැබීමට සුදුසු පුද්ගලයෙකුගේ "බර" පිළිබඳ අදහස ලැබේ.
ස්වාමීන් වන ජේසුස්වහන්සේ මළවුන්ගෙන් උත්තානවු විට, දෙවියන් වහන්සේගේ "බර" ශුද්ධකම සහ උන්වහන්සේගේ වරප්‍රසාදය හා සත්‍යයේ පූර්ණත්වය යන දෙකම හෙළි කළේය. ("වචනය මාංසය බවට පත්ව අප අතර වාසය කළේය.උන්වහන්සේගේ මහිමය, එකම පුත්‍රයා ලෙස අපි දැක ඇත්තෙමු. කරුණාවෙන් හා සත්‍යයෙන් පූර්ණ පියාණන්වහන්සේගෙන්" [යොහන් 1:14; cf. 17:1–5]). ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ විසින් එළිදරව් කරන ලද මහිමය ආත්මයාණන්ගේ සේවය සමග පැමිණේ (2 කොරින්ති 3:7); එය නොවෙනස්ව හා ස්ථිරයි (යෙසායා 4:6-7; .යෝබ් 14:2; ගීතාවලිය 102:11; 103:15; යාකොබ් 1:10). මෝසෙස්ගේ මුහුණෙන් දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමය මැකීයාම මෙන් දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමයේ පෙර ප්‍රකාශයන් තාවකාලික විය. මහිමය මැකීයන බව දැඩි සිතක් ඇති ඊශ්‍රායෙලිතයන්ට නොපෙනෙන පිණිස මෝසෙස් ඔහුගේ මුහුණ වසා ගත්තේය (1 කොරින්ති 3:12), නමුත් අපගේ ආවස්ථාවේදී ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ තුළින් වැස්ම ඉවත් කර ඇති අතර, අපි ස්වාමින්ගේ මහිමය පිළිබ්ඹුකර ආත්මයාණන්වහන්සේ තුලින් උන්වහන්සේ හා සමාන වීමට සොයන්නෙමු.
උන්වහන්සේගේ උත්තම පූජක යාච්ඤාවේදී, ස්වාමීන් වන යේසුස්වහන්සේ දෙවියන්වහන්සේගේ සත්‍යයෙන් අපව විශුද්ධ කරන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය (එනම්, අපව ශුද්ධ කරන්න; යොහන් 17:17); අප යේසුස්වහන්සේගේ මහිමය දැක සදාකාල ඇසුරෙන් උන්වහන්සේ සමඟ සිටීමට නම් විශුද්ධ කිරීම අවශ්‍යවේ (යොහන් 17:21-24). "පියාණෙනි, ලෝකයේ ආරම්භයට පෙර ඔබ මට ප්‍රේම කළ නිසා ඔබ මට දුන් මහිමය දැකීමට ඔබ මට දුන් ඔවුන් මා සමඟ සිටිනවාට මම කැමතියි (යොහන් 17:24). සාන්තුවරයන් මහිමයට පත් කිරීම ශුද්ධලියවිල්ලෙහි හෙළි කර ඇති රටාව අනුගමනය කරන්නේ නම්, එයට දෙවියන්වහන්සේගේ මහිමය (එනම් ශුද්ධකම) බෙදා ගැනීම අවශ්‍යවේ.
පිලිප්පි 3:20-21 ට අනුව, අපගේ පුරවැසිභාවය ස්වර්ගයේ ඇති අතර, අපගේ ගැළවුම්කාරයාණන් නැවත පැමිණෙන විට උන්වහන්සේ අපගේ පහත් ශරීර "උන්වහන්සේගේ මහිමාන්විත ශරීරය හා සමාන වනු ඇත." අප කුමක් විය යුතුද යන්න තවමත් අනාවරණයවී නැතත්, උන්වහන්සේ මහත් තේජසින් ආපසු පැමිණෙන විට, අපි උන්වහන්සේ හා සමාන වන්නෙමු. මක්නිසාද අපි උන්වහන්සේව උන්වහන්සේ මෙන් දකිමු (1 යොහන් 3:2). අපගේ ස්වාමීන් වන ජේසුස්වහන්සේගේ ස්වරූපයට අප පරිපූර්ණ ලෙස අනුකූල වන අතර උන්වහන්සේ හා සමානවනු ඇත. එවිට අපගේ මනුෂ්‍යත්වය පාපයෙන් හා එහි ප්‍රතිවිපාක වලින් නිදහස්වනු ඇත. අපගේ ආශීර්වාද ලත් බලාපොරොත්තුව අපව ශුද්ධකමට යොමු කළ යුතුය. "උන්වහන්සේ කෙරෙහි බලාපොරොත්තු තබන සෑම කෙනෙක්ම ඔහු පවිත්‍රව සිටින බැවින් පවිත්‍ර කර ගනී" (1 යොහන් 3: 3).
English
මහිමය යනු කුමක්ද?
