ප්‍රශ්නය
නව අදේවවාදය යනු කුමක්ද?
පිළිතුර
21 වන සියවසේ මුල් භාගයේ බටහිර ලෝකය පුරා ලෞකිකවාදය සහ අදේවවාදය දිනෙන් දින ඉහළ යන ජවයකින් හා සටන්කාමීත්වයකින් ප්‍රවර්‍ධනය කෙරිණි. මෙය “නව අදේවවාදීන්ගේ” ඉස්මතු වීමට හේතු වී ඇති අතර, එහි කැපී පෙනෙන සාමාජිකයින් අතර සෑම් හැරිස්, ඩැනියෙල් ඩෙනට්, රිචඩ් ඩෝකින්ස් සහ ක්‍රිස්ටෝපර් හිචන්ස් වැනි වැඩියෙන්ම අලෙවි වන කතුවරුන් ද ඇතුළත් ය.
නව අදේවවාදීන්ගේ තර්කය නම් පැහැදිලිවම දෙවියන්වහන්සේ නැත යන්නයි. නව අදේවවාදයේ දර්ශනයට අනුගත වන්නන් විශ්වාස කරන්නේ අප දකින සියලුම යථාර්ථයන් සඳහා අන්ධ, ස්වාභාවික බලවේග වගකිව යුතු බවයි. නව අදේවවාදීන් නිෂ්ක්‍රීය අවිශ්වාසයකට පමණක් සීමා නොවේ. ඒ වෙනුවට, ඔවුන් ක්‍රියාකාරීව අනුන්ට අවවාද කරන ලෙසත්, දෙවියන්වහන්සේ කෙරෙහි විශ්වාසය නොතබන බව ප්‍රකාශ කරන ලෙසත්, ලෝකය තුළ ආගමික විශ්වාසය හා භාවිතාවන් ඉවත් කිරීමට අවශ්‍ය පියවර ගන්නා ලෙසත් අවවාද කරති. විවෘත අදේවවාදියෙකු වන රිචඩ් ඩෝකින්ස් ද ගෝඩ් ඩෙලියුෂන් හි ප්‍රකාශ කරන පරිදි, “ඇදහිල්ලට එරෙහිව මිනිසුන්ට අනතුරු ඇඟවීම සඳහා මම මගේ උපරිමයෙන් සෑම දෙයක්ම කරමි.”
නව අදේවවාදයේ උත්ප්‍රාසාත්මක ලක්‍ෂණය නම් ඇදහිල්ල තිබීමේ පහත් භාවය කෙරෙහි එහි දැඩි විශ්වාසයයි. නව අදේවවාදීන් වැරදි ලෙස “ඇදහිල්ල” “සාක්ෂි නොමැති වීම පිළිබඳ අතාර්කික විශ්වාසයක්” ලෙස නැවත අර්ථකථනය කරති. ඇදහිල්ලේ ස්වභාවය මෙම වැරදි ලෙස නිරූපනය කිරීම විකාරයකි, මන්ද ඇදහිල්ල යනු මූලික වශයෙන් යමක් කෙරෙහි දැඩි විශ්වාසයක් නොව ක්‍රිස්තියානි ඇදහිල්ලේ පදනම යමෙකු දෙවියන්වහන්සේව විශ්වාස කිරීමයි. ඒ.ඩබ්ලිව්. ටෝසර් පැවසුවේ, "විශ්වාසය රඳා පවතින්නේ දෙවියන්වහන්සේගේ චරිතය මත මිස රසායනාගාරය හෝ තර්කනය ප්‍රදර්ශනය කිරීම මත නොවේ" කියා ය. පුද්ගලයෙකුගේ චරිතය කෙරෙහි යමෙකුට විශ්වාසයක් ඇති විට, උදා. මවක් හෝ ගුවන් නියමුවෙක්, ඔහු හෝ ඇය කරන ඕනෑම සේවාවක් සම්බන්ධයෙන් තවදුරටත් සැක කිරීමට හෝ ශක්තිමත් සාක්ෂි අවශ්‍ය නොවේ.
සමහර කාරණා අපගේ වර්තමාන අවබෝධයෙන් ඔබ්බට විය හැකි බව පිළිගන්නා අතරම, කිතුනුවන් කරුණු කාරණා සම්බන්ධයෙන් බලවත් සාක්ෂි සොයමින් නිවැරදිව විෂය වෙත ළං වූහ. ඇත්ත වශයෙන්ම, බොහෝ ඇදහිල්ලෙන් පිරි විද්‍යාඥයින් විද්‍යාත්මක ව්‍යවසායයේ කෙලවරක සිට ඇති අතර සවිස්තරාත්මක ක්‍රම සහ තාක්‍ෂණ යොදා ගනිමින් සාක්ෂි පරීක්‍ෂා කරති. යථාර්ථය අවබෝධ කර ගැනීමට ඇති එකම මාර්ගය ආනුභවික විද්‍යාව බව නව අදේවවාදීන් විශ්වාස කරති. කෙසේ වෙතත්, මෙය සාවද්‍ය ය, මන්ද “විද්‍යාව” යන සංකල්පය (දැනුම ලබා ගැනීමේ එකම ක්‍රමය විද්‍යාව යන අදහස) කිසිදු විද්‍යාත්මක අත්හදා බැලීමකට යටත් නොවන අතර අවසානයේ එය ඇදහිල්ලකට ආසවනය කරයි. ඇදහිල්ල, “සාක්ෂි නොමැති වීම පිළිබඳ අතාර්කික විශ්වාසයක්” ලෙස නොව බොහෝ දුරට නොපෙනෙන සත්‍යයක් ලෙස සැලකීමට ගත් තීරණයකි. විද්‍යාත්මකවාදය යනු පාරභෞතික සංකල්පයකි. මේ අනුව, නව අදේවවාදීන්ට දෙවියන් වහන්සේ නොවුවත් යම් විස්තරයක් කෙරෙහි විශ්වාසය අවශ්‍යයි. විද්‍යාත්මකවාදය ස්වයං ප්‍රතික්ෂේප කරන අතර එම නිසා එය විශ්වාස නොකළ යුතුය. “ඕනෑම දෙයක් ගැන සහතික විය හැකි එකම ක්‍රමය ආනුභවික විද්‍යාවයි” යන විශ්වාසය ලෙස විද්‍යාත්මකවාදය සම්පිණ්ඩනය කළ හැකිය. ඇත්තෙන්ම අපට අසන්නට පුළුවන, “ඕනෑම දෙයක් ගැන සහතික විය හැකි එකම ක්‍රමය ආනුභවික විද්‍යාව බව තහවුරු කළ විද්‍යාත්මක අත්හදා බැලීම කුමක්ද?”
ඊට හාත්පසින්ම වෙනස්ව, දේවවාදය යනු උත්තරීතර දෙවි කෙනෙකුගේ යථාර්ථය සමඟ පෙලගැසී ඇති දෙයකි. බයිබලානුකුල දේවවාදය පදනම් වී ඇත්තේ සංවේදී සංකල්ප මාලාවක් වටා වන අතර ඉන් එකක් නම් අදේවවාදියෙකු නොමැති වීමයි. පැහැදිලිවම අදේවවාදීන්ට යම් ආකාරයක විශ්වාසයක් තිබේ නම්, ඔවුන්ගේ අදේවවාදී කටයුතු සඳහා අන් අය කෙරෙහි බලපෑම් කිරීමට ඔවුන්ගේ බලය තිබේ නම් පමණි. රෝම 1: 19-20 පැහැදිලිවම ප්‍රකාශ කරන්නේ දෙවියන්වහන්සේ සිටින බව සියලු මිනිසුන් දන්නා බව මැවිල්ලේ සාක්ෂි තුළින් දෙවියන්වහන්සේ එම දැනුම දෙවියන්වහන්සේ ඔවුන්ට පැහැදිලිව හෙළි කළ බැවිනි. දෙවියන්වහන්සේව ප්‍රතික්ෂේප කරන අය එසේ කරන්නේ අඳුරු වූ හදවතේ කැරැල්ලෙනි (රෝම 1:21). ස්වයං-විස්තර කළ අදේවවාදියෙකු තමා බුද්ධිමතෙකු යැයි සිතිය හැකි නමුත් දෙවියන්වහන්සේ ප්‍රකාශ කර ඇත, “මෝඩයා තම හදවතේ කියන්නේ ‘දෙවි කෙනෙකු නැත’” (ගීතාවලිය 14:1; 53:1).
English
නව අදේවවාදය යනු කුමක්ද?
