ප්‍රශ්නය
ශාරීරික මරණය අධ්‍යාත්මික මරණයට සම්බන්ධ වන්නේ කෙසේද?
පිළිතුර
මරණය ගැන බයිබලයට බොහෝ දේ පැවසිය හැකි අතර වඩා වැදගත් වන්නේ මරණයෙන් පසු කුමක් සිදුවේද යන්නයි. ශාරීරික මරණය සහ අධ්‍යාත්මික මරණය යන දෙකම එක් දෙයක් තවත් දෙයකින් වෙන් කිරීමකි. ශාරීරික මරණය යනු ආත්මය ශරීරයෙන් වෙන් කිරීම වන අතර අධ්‍යාත්මික මරණය යනු දෙවියන්වහන්සේගෙන් ආත්මය වෙන් කිරීමයි. ඒ ආකාරයෙන් තේරුම් ගත් විට, මෙම සංකල්ප දෙක ඉතා සමීපව සම්බන්ධ වන අතර, ශාරීරික මරණය සහ අධ්‍යාත්මික මරණය යන දෙකම මරණය පිළිබඳ පළමු සඳහනෙන් පිළිබ්ඹුවේ.
මැවීමේ වාර්තාවේ (උත්පත්ති 1-2), දෙවියන්වහන්සේ විවිධ ජීවීන් මැවූ ආකාරය කියවමු. මෙම සතුන්ට ජීවයක් ඇති අතර එය ඔවුන්ගේ භෞතික ශරීරවලට චලනය හා ශක්තිය ලබා දෙන අභ්‍යන්තර අංගයකි. ජීවනයට හේතුව කුමක්දැයි පැහැදිලි කිරීමට විද්‍යාඥයින්ට තවමත් පාඩුවක් ඇත, නමුත් දෙවියන්වහන්සේ සියල්ලටම ජීවනය ලබා දෙන බව බයිබලය පැහැදිලි කරයි (උත්පත්ති 1:11-28; 1 තිමෝති 6:13). දෙවියන්වහන්සේ මනුෂ්‍ය වර්ගයාට දුන් ජීවිතය උන් වහන්සේ සතුන්ට දුන් ජීවිතයට වඩා වෙනස් ය. උත්පත්ති 2:7 හී අපට පවසා ඇත්තේ දෙවියන් වහන්සේ "ඔහුගේ නාස් පුඩු තුළට ජීවන හුස්ම හෙළූ සේක. මෙසේ මනුෂ්‍යයා ජීවමාන කෙනෙක්වූ" බවයි. සතුන්ට තනිකරම භෞතික ජීවිතයක් ඇති අතර, මිනිසුන්ට භෞතික හා අධ්‍යාත්මික අංගයක් ඇති අතර, අප අත්විඳින මරණයට ද භෞතික හා අධ්‍යාත්මික අංගයක් ඇත.
උත්පත්ති 2: 17 ට අනුව දෙවියන් වහන්සේ ආදම්ට පැවසුවේ යහපත හා නපුර දැනගැනීමේ ගසෙන් කෑවොත් "නියත වශයෙන්ම ඔහු මිය යන" බවයි. සමහර සංශයවාදීන් මෙම පදය බයිබලයේ නොගැලපීමක් පෙන්වීමට උත්සාහ කර ඇත, එනම් ආදම් සහ ඒව එම ගහෙන් අනුභව කළ දිනයේම මිය නොගිය බව. කෙසේ වෙතත්, විවිධ වර්ගයේ ජීවිත ඇති අතර, විවිධ ආකාරයේ මරණ තිබේ. පුද්ගලයෙකුට ශාරීරිකව ජීවත්ව හා ආත්මිකව මිය යා හැකිය (එපීස 2:1, 5) සහ අනෙක් අතට (මතෙව් 22:32). ඔවුන් පව් කළ විට (උත්පත්ති 3: 7), ආදම් සහ ඒව වහාම ඔවුන්ගේ අධ්‍යාත්මික ජීවිතය නැති කර, දේවභක්තියට "මළ" බවට පත් වී, ඒදන් උයනින් එලවා දැමු අතර, ඔවුන් දෙවියන්වහන්සේගේ විනිශ්චයට (සදාකාලික මරණය) යටත් විය. ඔවුන් දෙවියන්වහන්සේගෙන් සැඟවී සිටින විට ඔවුන්ගේ ලැජ්ජාව සහ සම්බන්ධිත ක්‍රියාවක් ඇති කළේය (උත්පත්ති 3:8) දෙවියන්වහන්සේගෙන් ඔවුන්ගේ අභ්‍යන්තර වෙන්වීම උන්වහන්සේගෙන් බාහිර වෙන්වීමකින් පෙන්නුම් කරයි.
ඔවුන් අත්විඳින ක්ෂණික අධ්‍යාත්මික මරණයට අමතරව, මරණයට පූර්ණ බලපෑමක් ඇති කිරීමට වසර ගණනාවක් ගත වුවද, ඔවුන් ශාරීරික මරණ ක්‍රියාවලියද ආරම්භ කළහ. මලක උදාහරණයෙන් මෙය වඩාත් හොඳින් වටහා ගත හැකිය. උද්‍යානයක මලක් වැඩෙන ආකාරය ඔබ දුටු විට, එය ජීවමාන බව ඔබ දන්නවා, මන්ද එය කඳට හා මුල්වලට සම්බන්ධ වී ඇති අතර භූමියෙන් පෝෂණය ලබා ගනී. ඔබ මල එහි ජීව ප්‍රභවයෙන් වෙන් කරන විට, එය තවමත් ජීවයේ පෙනුම ඇති අතර, කොන්දේසි අනුව එම පෙනුම දින කිහිපයක් පවත්වා ගත හැකිය. එය ලබා දී ඇති සැලකිල්ල කුමක් වුවත්, එය දැනටමත් මිය යමින් පවතින අතර, එම ක්‍රියාවලිය ආපසු හැරවිය නොහැක. මිනිස් සංහතියට ද එය එසේම ය.
ආදම්ගේ පාපය සමඟ ලෝකයට ඇතුළු වූ භෞතික මරණය (රෝම 5:12) සියලු ජීවීන්ට බලපෑවේය. මරණයෙන් තොර ලෝකයක් පිළිසිඳ ගැනීම අපට අපහසුය, නමුත් ශුද්ධ ලියවිල්ල උගන්වන්නේ වැටීමට පෙර පැවති තත්වයයි. පාපය ලෝකයට ඇතුළු වූ විට සියලු ජීවීන් මිය යාමේ ක්‍රියාවලිය ආරම්භ විය. ශාරීරික මරණයක් සිදු වූ විට, ජීව බලය ශරීරයෙන් නිශ්චිත ලෙස වෙන් වේ. එම වෙන්වීම සිදු වූ විට, එය ආපසු හැරවීමට මිනිසාට කළ හැකි කිසිවක් නැත (වෛද්‍ය ප්‍රජාව පවා "සායනික මරණය" සහ "ජීව විද්‍යාත්මක මරණය" අතර වෙනස පිළිගනී). පාපයේ කුලිය මරණයයි (රෝම 6:23), සියල්ලන්ම පව් කර ඇති නිසා මරණය සියලු මිනිසුන් මත පැමිණේ. මේ ලෝකයේ පාපය පැවතීම මෙන්ම ඔවුන්ගේම පෞද්ගලික පාප නිසා සෑම කෙනෙකුම ශාරීරික මරණයට ලක් වේ. මිනිස් දෘෂ්ටිකෝණයකින් බලන කල, ශාරීරික මරණය අවසාන ද දඬුවම ලෙස පෙනේ, නමුත් බයිබලය උගන්වන්නේ මරණය පිළිබඳ ගැඹුරු අර්ථයන් සලකා බැලිය යුතු බවයි.
දෙවියන් වහන්සේ ආදම්ට ආශ්වාස කළ ජීවිතය (උත්පත්ති 2:7) හුදෙක් සත්ව ජීවිතයට වඩා වැඩි ය; එය දෙවියන් වහන්සේගේ හුස්ම වන අතර එහි ප්‍රතිපලයක් ලෙස ආත්මයක් සමඟ සිටීම. ආදම්ව නිර්මාණය කරනු ලැබුවේ ආත්මිකව ජීවමානවය. ඔහු දෙවියන්වහන්සේ සමග සම්බන්ධතාවයක් භුක්ති වින්දා, නමුත් ඔහු පව් කළ විට, එම සම්බන්ධතාවය බිඳී ගියේය. අධ්‍යාත්මික මරණයට ශාරීරික මරණයට පෙර සහ පසුව ඇඟවුම් කරයි. ආදම් තවමත් ශාරීරිකව ජීවතුන් අතර සිටියද (නමුත් මියයෑමේ ක්‍රියාවලිය ආරම්භ කරමින්), ඔහු ආත්මිකව මිය ගියේය. මේ පොළොවේ වර්තමාන ජීවිතයේ දී, අධ්‍යාත්මික මරණයේ ප්‍රතිපලය වන්නේ දෙවියන් වහන්සේගේ අනුග්‍රහය නැතිවීම මෙන්ම දෙවියන්වහන්සේ පිළිබඳ දැනුම හා ආශාව නැති වීමයි. සෑම කෙනෙකුම ජීවිතය ආරම්භ කරන්නේ "වැරදිවලින් හා පාපවලින් මිය ගිය" බව ශුද්ධ ලියවිල්ලෙන් පැහැදිලිවේ (එපීස 2:1-5), එහි ප්‍රතිපලයක් වශයෙන් අපගේ පව්කාර ආශාවන් කෙරෙහි අවධානය යොමු කරන ජීවිතයක්. අධ්‍යාත්මික මරණයට පිළියම ආත්මික නැවත ඉපදීමක් බව යේසුස් වහන්සේ ඉගැන්වීය (යොහන් 3: 3-5) උන් වහන්සේ කෙරෙහි ඇදහිල්ල කරණකොටගෙන. මෙම නැවත ඉපදීම යනු ජීවන මූලාශ්‍රය සමඟ නැවත සම්බන්ධ වීමකි. එය යොහන් 15:1-6 හී යේසුස්වහන්සේ විසින් නිරූපණය කර ඇත. උන්වහන්සේ මිදි වැල ය, අපි අතු ය. උන්වහන්සේ හා සම්බන්ධ නොවී, අප තුළ ජීවයක් නැත, නමුත් අපට යේසුස්වහන්සේ සිටින විට අපට සැබෑ ජීවිතය ඇත (1 යොහන් 5:11-12).
දෙවියන් වහන්සේගේ ගැළවීම පිළිගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කරන අයට, ශාරීරික මරණය හා අධ්‍යාත්මික මරණය "දෙවන මරණය" තුළ අවසන් වේ (එළිදරව් 20:14). සමහරුන් උගන්වා ඇති පරිදි මෙම සදාකාලික මරණය සමූලඝාතනය කිරීමක් නොවේ, නමුත් එය ගිනි විලෙහි සිදු වූ පාප සඳහා සදාකාලික දඩුවමක් බව දන්නා අතර එය ස්වාමින් වහන්සේ ඉදිරියෙහි වෙන්වී ඇති බව විස්තර කෙරේ (2 තෙසලෝනික 1: 9). මතෙව් 25:41 හී යේසුස්වහන්සේ දෙවියන්වහන්සේගෙන් සදාකාලිකව වෙන්වීම ගැන කථා කළ අතර ධනවතාගේ හා ලාසරුස්ගේ කතාවේ පුද්ගලයන්ගේ දැනුවත් වධහිංසා හඳුනා ගත්තේය (ලූක් 16:19-31). කිසිවෙකු විනාශ වීමට දෙවියන් වහන්සේ කැමති නැත, නමුත් සියල්ලන්ම පසුතැවිල්ලට පැමිණිය යුතුය (2 පේත්‍රැස් 3:9), එබැවින් ඔවුන් ආත්මිකව මිය යා යුතු නැත. පසුතැවිලි වීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ පාපයෙන් ඉවත් වීම සහ දෙවියන්වහන්සේගේ ශුද්ධකම උල්ලංඝනය කිරීම ගැන ශෝකයෙන් පාපය පාපොච්චාරණය කිරීමයි. දෙවියන්වහන්සේගේ ගැළවීම ලැබූ අය මරණයෙන් ජීවනයට හැරී ඇත (1 යොහන් 3:14), දෙවන මරණයට ඔවුන් කෙරෙහි බලයක් නැත (එළිදරව් 20:6).
English
ශාරීරික මරණය අධ්‍යාත්මික මරණයට සම්බන්ධ වන්නේ කෙසේද?
