ප්‍රශ්නය
ජීවිතයේ අවසාන තීරණ වලදී ජීවිතයේ ගුණාත්මක භාවය සලකා බැලිය යුත්තේ කවදාද?
පිළිතුර
වෛද්‍ය තාක්‍ෂණයේ දියුණුව බොහෝ දෙනෙකුගේ ජීවිත සහ ජීවන තත්ත්වය ආරක්ෂා කර ඇත, නමුත් එය පෙර පරම්පරාවන්ට පිළිතුරු දීමට නොතිබූ නව ප්‍රශ්න ද නිර්මාණය කර ඇත. ශතවර්ෂයකට පෙර, ජීවිතයේ අවසාන විකල්පයන් ස්වල්පයක් වූ අතර මොළය නොමැති විට අවයව ක්‍රියාත්මක වීමට යන්ත්‍ර නොමැතිව මරණය ඉක්මනින් පැමිණියේය. එහෙත්, දැන් ඖෂධයට වැදගත් සංඥා දිගු කළ හැකි බැවින්, ජීවිතයේ ගුණාත්මකභාවය පමණක් සලකා බැලීම නොවේ. ආදරය කරන අය දුක් විඳීමට හෝ කිසිවෙකුට අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට වඩා දිගු කාලයක් රැඳී සිටින බව අප දකින විට ජීවිතයේ ගුණාත්මක භාවය පෙරමුණට පැමිණේ. සදාචාරාත්මක ප්‍රශ්නය පැන නගී: බයිබලානුකුලව කථා කරන විට, ජීවිතයේ අවසාන තීරණ වලදී ජීවිතයේ ගුණාත්මකභාවය සැලකිල්ලට ගත යුතුද?
ජීවිතයේ ගුණාත්මකභාවය පෞද්ගලිකව තීරණය කළ තීරණයකි. සෑම පුද්ගලයෙකුටම තමා හෝ ඇය “ගුණාත්මකභාවය” ලෙස සලකන දේ තීරණය කිරීමට අයිතියක් තිබිය යුතුය. සමහර අය ජීවිතයේ සෑම අවුන්සයකටම තදින් ඇලී සිටිති, මිනිසුන්ට හැකි තාක් දුරට භූමික පැවැත්ම දිගු කිරීමට හැකි සෑම වෛද්‍යමය මැදිහත්වීමක්ම අනුගමනය කරති. තවත් අය, විශේෂයෙන්ම ක්‍රිකිතුණුවන්, ඔවුන්ගේ ආසන්න මරණය වඩාත් නිහඬව පිළිගත හැකි අතර, දෙවියන්වහන්සේ ඔවුන්ව නිවසට කැඳවූ විගස සදාකාලයට ඇතුළු වීමට ආශාවක් ද ප්‍රකාශ කළ හැකිය. වෛද්‍ය මැදිහත්වීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීමේ අයිතිය සෑම මානසික ස්ථායී වැඩිහිටියෙකුටම තිබිය යුතු අතර බොහෝවිට ජීව කැමැත්ත හෝ වෙනත් ආකාරයේ ලිඛිත උපදෙස් මගින් ලේඛනගත කළ හැක. කෙසේ වෙතත්, ජීවිතයේ අවසාන තේරීම්වලට ඉක්මන් මරණය හෝ සියදිවි නසාගැනීම් ඇතුළත් වන විට එවැනි ලේඛන සදාචාරාත්මක සීමාවන් ඉක්මවා යා හැක. සියදිවි නසා ගැනීම මානව අයිතිවාසිකමක් ලෙස නොසලකන්නා සේම, වෛද්‍යමය පුරෝකථනයක් හේතුවෙන් සහය වූ සියදිවි නසාගැනීම් ද නොසැලකේ.
“ජීවිතයේ ගුණාත්මක භාවය” පිළිබඳ ඔහුගේ හෝ ඇයගේම නිර්වචනය තීරණය කිරීමේදී එක් එක් පුද්ගලයාට හඬක් තිබිය යුතු වුවද, මිනිසුන් අවසාන විනිශ්චයකරුවන් නොවේ. ජීවිතය යනු හොඳ සහ නරක අත්දැකීම් සමුදායක් වන අතර, සෑම කෙනෙකුගේම ජීවිතයේ ගුණාත්මක බවින් අඩු බව පෙනෙන අවස්ථා තිබේ. මානසික අවපීඩනය, කාංසාව, ඛේදජනක හෝ මූල්‍ය අර්බුද සමයකට ජීවිතයේ ගුණාත්මකභාවය සීමා කරන බවක් පෙනෙන්නට තිබේ. තුවාලයක්, අසනීපයක් හෝ ආබාධයක් පුද්ගලයෙකුගේ ජීවන තත්ත්වයට බෙහෙවින් බාධා කළ හැකි නමුත්, එම ජීවිතය අවසන් කිරීමට ඇති අයිතිය එයින් අදහස් නොවේ. දෙවියන්වහන්සේ ජීවිතය සහ මරණය තීරණය කරන්නා මිස එහි ගුණාත්මක භාවය පිළිබඳ අපගේ මතය නොවේ (ද්විතීය කථාව 32:9; ගීතාවලිය 139:16).
ජීවන කැමැත්තක් පිරවීම හෝ විශ්වාසවන්ත පවුලේ සාමාජිකයෙකුට කල් පවත්නා ඇටෝර්නි බලය පැවරීම රෝගියෙකුගේ කැමැත්ත තීරණය කිරීමට උත්සාහ කරන පවුල් විසින් අවසාන මොහොතේ තීරණ ගැනීම සඳහා හොඳ විකල්පයකි. ඇතැම් ඖෂධ, ප්‍රතිකාර හෝ ජීවිතාරක්ෂක ක්‍රියාමාර්ග අත්හිටුවීම රෝගියාගේ යහපතට හේතු විය හැකි අතර, එය කලින් සාකච්ඡා කර ඇත්නම්, එම සදාචාර වගකීමෙන් පවුල නිදහස් වේ. මරණාසන්න රෝගියෙකු භාරව සිටින වෛද්‍යවරයා සමඟ විශ්වාසදායක සබඳතාවක් ඇති කර ගැනීමෙන් වැරදි සන්නිවේදනය සහ පසුතැවිලි වීම ද ඉවත් කළ හැකිය. වාසනාවකට මෙන්, බොහෝ රටවල වෛද්‍යවරුන් සක්‍රීයව ජීවිතයක් අවසන් කරන ඖෂධ නිර්දේශ කිරීම තවමත් නීති විරෝධී ය. එම විකල්පය අනිසි ලෙස භාවිතා කිරීමේ හැකියාව මානව අභිමතය පරිදි තැබීම භයානක එකක් බවට පත් කරයි. කෙසේ වෙතත්, රෝගියාට අනවශ්‍ය වේදනාවක් ඇති නොකර ශරීරය මිය යාමට ඉඩ දෙන මට්ටමට සහන සත්කාරය වැඩි කළ හැකිය. සුව කිරීමේ සියලු හැකියාව නැති වූ විට, සහන ඖෂධ වැඩි කිරීම ශරීරය ස්වභාවිකව වසා දැමීමට ඉඩ සලසයි, සහ මිය යාමේ ක්‍රියාවලිය අනවශ්‍ය ලෙස දිගු කිරීමකින් තොරව මරණය සිදුවිය හැක.
ජීවිතයේ ගුණාත්මකභාවය බාහිර සාධක මගින් නිර්වචනය කළ නොහැක. කෙනෙකුගේ ජීවිතයේ ගුණාත්මක භාවය ගැඹුරින් පෞද්ගලික වන අතර දෙවියන් වහන්සේ සමඟ එම පුද්ගලයාගේ සම්බන්ධතාවයට බොහෝ විට සම්බන්ධ වේ. සෞඛ්‍ය සම්පන්න සහ ධනවත් පුද්ගලයන්ට චිත්තවේගීය නොසන්සුන්තාව සහ දුර්වල සදාචාරාත්මක තීරණ හේතුවෙන් අඩු ජීවන තත්ත්වයක් තිබිය හැකි අතර දරිද්‍රතාවයේ සිටින ආබාධිත පුද්ගලයෙකුට ප්‍රීතියෙන් පිරුණු ජීවිතයක් ගත කළ හැකිය. කායික රෝග ද පුද්ගලයෙකුගේ ජීවන තත්ත්වය තීරණය නොකරයි, එබැවින් එය ඇගයීමට උත්සාහ කිරීම අපගේ බලය තුළ නොවේ. දෙවියන්වහන්සේ ඉදිරියෙහි අපගේ වගකීම වන්නේ දුක් විඳින අය සඳහා අපට කළ හැකි හොඳම ආදරණීය රැකවරණය සැපයීම සහ ඔවුන්ගේ මැවුම්කරු ජීවිතය අවසන් වන විට තීරණය කරනු ඇතැයි විශ්වාස කිරීමයි.
English
ජීවිතයේ අවසාන තීරණ වලදී ජීවිතයේ ගුණාත්මක භාවය සලකා බැලිය යුත්තේ කවදාද?
