ප්‍රශ්නය
සැමවිටම ප්‍රීති වීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද (1 තෙසලෝනික 5:16)?
පිළිතුර
“සෑමවිටම ප්‍රීති වන්න” යන ආඥාව 1 තෙසලෝනික 5:16 හි දක්නට ලැබේ. සන්දර්භය තුළ විධානය කියවන විට සැමවිටම ප්‍රීති වීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද යන්න පිළිබඳව අපට වඩා හොඳ අවබෝධයක් ලබා ගත හැකිය. එනම්, තෙසලෝනිකවරුන්ට සහ අපට පාවුල්ගේ පණිවිඩය සම්පූර්ණයෙන් අවබෝධ කර ගැනීම සඳහා සෑම විටම ප්‍රීති වන්න යන වචන වලින් ලැබෙන දේ සහ පහත දැක්වෙන දේ අප තේරුම් ගත යුතුය.
පාවුල්ගේ මූලික අභිප්‍රාය වූයේ තෙසලෝනික ඇදහිලිවන්තයන්ට අනුශාසනා කිරීම සහ සැනසීමයි. 1 තෙසලෝනික 5 හි, දෙවියන්වහන්සේ සතුටු වන ආකාරයෙන් දිනපතා ජීවත් වීමට ඔහු ඔවුන්ව දිරිමත් කරයි. ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ නැවත පැමිණීම සඳහා සෑම විටම සූදානම්ව සිටින ලෙස ඔහු ඔවුන්ට අනතුරු අඟවයි (4-6 පද). සභාවට ඔවුන්ගේ එදිනෙදා ජීවිතයේදී සහ එකිනෙකා සමඟ සම්බන්ධ වීමට උපකාර කිරීම සඳහා කළ යුතු දේ ලැයිස්තුවක් සමඟ පාවුල් සිය ලිපිය වසා දමයි:
• එකිනෙකා සනසන්න සහ දියුණු කරන්න (1 තෙසලෝනික 5:11)
• සියලුම නායකයින්ට ගරු කරන්න (12-13 පද)
• නොහික්මුණු අයට අනතුරු අඟවන්න, ක්ලාන්ත වූවන් සනසන්න, දුර්වලයන් ආරක්ෂා කරන්න, සහ එකිනෙකා සමඟ ඉවසන්න (14 පදය)
• සැමට කරුණාවෙන් සලකන්න (15 පදය)
• සැමවිටම ප්‍රීති වන්න (16 පදය)
• නොනවත්වා යාච්ඤා කරන්න (17 පදය)
• ස්තුති කරන්න (18 පදය)
• ආත්මය නොනිවන්න (19 පදය)
• සියලුම ඉගැන්වීම් පරීක්ෂා කරන්න (20-21 පද)
• නපුරෙන් වළකින්න (22 පදය)
මෙම අනුශාසනා සියලු කිතුණුවන්ට මහත් සිහිගැන්වීමකි. අපගේ තත්වයන් සහ හැඟීම් ප්‍රීතියෙන්, යාච්ඤා කිරීමෙන්, ස්තුති දීමෙන්, ගෞරවය දැක්වීමෙන් හෝ කාරුණිකව ක්‍රියා කිරීමෙන් කිසිවිටෙක අපව වළක්වන්නේ නැත.
අප දෙවියන්වහන්සේ සිතන ආකාරය හා අන්‍යයන් සමඟ සම්බන්ධ වන විට, අපට මතක් කර දෙන්නේ, කිතුණුවන් වශයෙන්, “උන්වහන්සේ ඉදිරියෙහි තැබූ ප්‍රීතිය සඳහා ක්‍රිස්තුස් යේසුස්වහන්සේ විසින් පිහිටුවන ලද ආදර්ශය නිසා, අපට පීඩා සහ දුක් වේදනා මධ්‍යයේ පවා ප්‍රීති විය හැකි බවයි. කුරුසිය විඳදරාගත් අතර, එහි ලැජ්ජාව හෙළාදකිමින්” (හෙබ්‍රෙව් 12:2). දුක් වේදනා මහිමයට පෙර බව යේසුස්වහන්සේ අපට පෙන්වා දුන්නේය. එමෙන්ම යේසුස්වහන්සේගේ දුක් විඳීම සහ නැවත නැඟිටීම මුදාගත් සියල්ලන්ටම ප්‍රීතිමත් අනාගතයක් සුරක්ෂිත කර ඇත. ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ තුළ, අපට සැමවිටම ප්‍රීති විය හැක.
සෑම විටම ප්‍රීති වීමට අපගේ අවවාදය ශුද්ධ ලියවිල්ලේ වෙනත් තැන්වල ද දක්නට ලැබේ: “සමිඳාණන්වහන්සේ තුළ සැමවිටම ප්‍රීති වන්න. මම එය නැවත කියමි: ප්‍රීති වන්න!” (පිලිප්පි 4:4). ප්‍රීති වීම යෝජනාවක් පමණක් නොවේ; එය ආඥාවක් වන අතර එය සැමවිටම අණ කරනු ලැබේ. සමිඳාණන්වහන්සේට ප්‍රශංසා කිරීමට අපට සැමවිටම තෝරා ගත හැකිය.
ප්‍රීතිය ආත්මයේ ඵලයකි (ගලාති 5:22). අප සැමවිටම ආත්මයෙන් පිරී සිටින්නේ නම් සහ ආත්මය අපව ප්‍රීති කිරීමට හේතු වේ නම්, එයින් කියවෙන්නේ අප සැමවිටම ප්‍රීති වන බවයි.
දෙවියන්වහන්සේගේ ගැලවීම නිසා අපට සැමවිටම ප්‍රීති විය හැක. කිසිවකුට හෝ කිසිවකට අපගේ ගැලවීම නැති කළ නොහැක (රෝම 8:37-39 බලන්න). ක්‍රිස්තුස්වහන්සේව විශ්වාස කරන අය දෙවියන්වහන්සේගේ දරුවන් වන අතර එය වෙනස් කිරීමට කිසිවකට නොහැක.
අපි දෙවියන්වහන්සේගේ පොරොන්දු විශ්වාස කරන නිසා, පීඩාවලදී පවා අපට සැමවිටම ප්‍රීති විය හැක. ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ නාමය දේශනා කිරීම නිසා ප්‍රේරිතයන්ව අත්අඩංගුවට ගෙන කස පහර දුන් නමුත් ඔවුන් උසාවියෙන් පිටව යන විට ඔවුන් “නාමයට අගෞරවයක් විඳීමට සුදුසු අය ලෙස සැලකීම නිසා ප්‍රීති වූහ” (ක්‍රියා 5:41). පැහැදිලිවම, ප්‍රේරිතයන් මතෙව් 5:11-12 හි යේසුස් වහන්සේගේ ප්‍රකාශය මතකයට නැඟී ඇත, “මා නිසා මිනිසුන් ඔබට නින්දා කරන විට, ඔබට පීඩා කරන විට සහ ඔබට විරුද්ධව සියලු ආකාරයේ නපුර බොරු කියන විට ඔබ භාග්‍යවන්තයෝය. ප්‍රීති වන්න, ප්‍රීති වන්න, මක්නිසාද ස්වර්ගයෙහි ඔබේ විපාකය මහත්ය.” සදාකාලික ඉදිරිදර්ශනය සැමවිටම ප්‍රීති වීමට අපට උපකාර කරයි.
“ස්වාමීන්වහන්සේගේ ප්‍රීතිය නුඹලාගේ ශක්තිය” (නෙහෙමියා 8:10) බව දැනගෙන අපට සැමදා ප්‍රීති විය හැක. “දෙවියන්වහන්සේ තමාට ප්‍රේම කරන අයගේ යහපත පිණිස ක්‍රියා කරන” බව දැනගෙන අපට සැමදා ප්‍රීති විය හැක (රෝම 8:28). “දෙවියන්වහන්සේගේ දීමනා සහ උන්වහන්සේගේ කැඳවීම ආපසු හැරවිය නොහැකි බව” (රෝම 11:29) දැනගෙන අපට සැමවිටම ප්‍රීති විය හැක. යම් දවසක අපි නව යෙරුසලමේ වාසය කරන බවත්, අපි සමිඳාණන් වහන්සේ මුහුණට මුහුණ දකින බවත්, අපි සදාකාලික දවසක ජීවත් වන බවත් දැනගෙන අපට සැමවිටම ප්‍රීති විය හැකිය (එළිදරව් 22:1-5 බලන්න).
අපගේ ප්‍රීතිය විය යුත්තේ අපගේ තත්වයන් හෝ හැඟීම් නොසලකා, ස්වාමින් වහන්සේ කර ඇති, දිගටම කරගෙන යන සහ අනාගතයේදී කරන දේ ගැනය. අපගේ බලාපොරොත්තුව සමිඳාණන්වහන්සේ තුළ ය, මන්ද උන් වහන්සේ අපගේ පර්වතය සහ අපගේ ගැළවීම ය (ගීතාවලිය 62: 6). සැමදා ප්‍රීති වීමට මෙයම ප්‍රමාණවත් හේතුවකි.
English
සැමවිටම ප්‍රීති වීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද (1 තෙසලෝනික 5:16)?
