ප්‍රශ්නය
සමාජ ශුභාරංචිය යනු කුමක්ද?
පිළිතුර
සමාජ ශුභාරංචිය යන යෙදුම සාමාන්‍යයෙන් භාවිතා කරනුයේ 19 වැනි සියවසේ අගභාගයේ සහ 20 වැනි සියවසේ මුල් භාගයේ ප්‍රසිද්ධියට පත් වූ රෙපරමාදු කිතුණු බුද්ධිමය ව්‍යාපාරයක් හැඳින්වීමටය. සමාජ ශුභාරංචියේ ප්‍රවර්ධකයින් කම්කරු ප්‍රතිසංස්කරණ කෙරෙහි අවධානය යොමු කරමින් සමාජ ගැටලු සඳහා කිතුණු මූලධර්ම යෙදීමට උත්සාහ කළහ. දරිද්‍රතාවය, පෝෂණය සහ සෞඛ්‍යය, අධ්‍යාපනය, මත්පැන්, අපරාධ සහ යුද්ධ වැනි අනෙකුත් ප්‍රශ්න ද සමාජ ශුභාරංචියේ කොටසක් ලෙස ආමන්ත්‍රණය කරන ලදී. කෙසේ වෙතත්, සමාජ අවශ්‍යතා අවධාරණය කරන ලද පරිදි, පාපය, ගැලවීම, ස්වර්ගය සහ නිරය සහ අනාගත දෙවියන්වහන්සේගේ රාජ්‍යය යන මූලධර්මයන් අවතක්සේරු කරන ලදී. දේවධර්මානුකූලව, සමාජ ශුභාරංචිය නායකයින් ලිබරල් සහ අතිමහත් ලෙස පශ්චාත් සහස්‍රවාදී වූ අතර, මනුෂ්‍ය වර්ගයා සමාජ නපුරෙන් මිදෙන තුරු ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ දෙවන පැමිණීම සිදු නොවන බව ප්‍රකාශ කළහ. සමාජ ශුභාරංචියට අනුව, කිතුණුවන් අවධානය යොමු කළ යුත්තේ දැන් ලෝකය කෙරෙහි මිස මතු ලෝකය කෙරෙහි නොවේ.
සමාජ ශුභාරංචිය දේවවාදී ලිබරල්වාදයට සම්බන්ධයි. සමාජ ශුභාරංචිය ව්‍යාපාරයේ උච්චතම අවධියේ ජීවත් වූ දේවධර්මාචාර්යවරයෙක් සමාජ ශුභාරංචියේ පණිවිඩය විස්තර කළේ මෙසේ ය: “උදහස නැති දෙවියන් වහන්සේ කුරුසයක් නැති ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ සේවය තුළින් විනිශ්චය නැති මිනිසුන් පාපයෙන් තොර රාජ්‍යයකට ගෙනාවා” (නියබූර්, එච්. රිචඩ්, ඇමරිකාවේ දෙවියන්ගේ රාජධානිය, හාපර් සහ රෝ,1937, පි. 193). සමාජ ශුභාරංචියට අනුව, සමාජයේ අභිවෘද්ධිය ගැලවීමට සමාන වේ. සමාජ ශුභාරංචිය මගින් පෙනෙන පරිදි මිනිසුන් මූලික වශයෙන් යහපත් වන අතර සමාජය ක්‍රමයෙන් සදාචාරාත්මක වෙමින් පවතී. අපි ප්‍රමාණවත් තරම් මිනිසුන්ට පෝෂණය කළහොත්, ප්‍රමාණවත් තරම් දරුවන්ට අධ්‍යාපනය ලබා දෙන්නේ නම්, ප්‍රමාණවත් තරම් ළිං හාරා සහ ප්‍රමාණවත් තරම් ධනය නැවත බෙදාහරින්නේ නම්, එවිට අපට දෙවියන්වහන්සේගේ රාජ්‍යය ප්‍රකාශ වනු ඇත. අපි මිනිසුන්ට ප්‍රමාණවත් තරම් ආදරය, යුක්තිය, සහෝදරත්වය සහ හොඳ හිත දේශනා කළහොත්, මනුෂ්‍ය වර්ගයා තුළ තණ්හාව සහ ආත්මාර්ථකාමීත්වයේ ශේෂයන් යටපත් වී යහපතට මග පාදනු ඇත.
සමාජ ශුභාරංචිය පිළිබඳ කිතුණු ඉදිරිදර්ශනයක් සඳහා, ඉතිහාසයේ වඩාත්ම දූෂිත හා අයුක්ති සහගත සමාජයක ජීවත් වූ යේසුස්වහන්සේ දෙස අප බැලිය යුතුය. බොහෝ අනුගාමිකයින් දේශපාලන ක්‍රියාමාර්ග සඳහා ආශා කළද, යේසුස්වහන්සේ කිසිවිටෙක දේශපාලන වෙනසක් සඳහා කැඳවීමක් නොකළේය (යොහන් 6:15 බලන්න). යේසුස්වහන්සේ ක්‍රියා කළේ සමාජ වෙනසක් සඳහා නොවේ. උන්වහන්සේගේ මෙහෙවර අධ්‍යාත්මික විය. උන් වහන්සේ පැමිණියේ දුප්පත්කම නැති කිරීමට නොව පාපය අතුගා දැමීමටය (යොහන් 1:29); උන්වහන්සේගේ හේතුව වූයේ සියලුම කම්කරුවන්ට සාධාරණ ලෙස සලකන බව සහතික කිරීම නොව දෙවියන්වහන්සේ ඉදිරියෙහි මිනිසුන් සාධාරණීකරණය කිරීමයි (රෝම 4:25). දිළිඳුකම මෙලොව සදාකාලික ගැටලුවක් වනු ඇතැයි යේසුස්වහන්සේ වදාළ සේක (මාර්ක් 14:7), නමුත් මුදල් වඩාත්ම වැදගත් දෙය නොවේ (මතෙව් 6:24); අපි දෙවියන් වහන්සේ කෙරෙහි පොහොසත් වීමට ලුහුබැඳිය යුතුය (ලූක් 12:21). යේසුස් වහන්සේ පොළොවට පැමිණියේ දේශපාලන හෝ සමාජ ප්‍රතිසංස්කරණවාදියෙකු වීමට නොවේ. ඇදහිල්ලේ අවශ්‍යතාවය, නැවත ඉපදීමේ අවශ්‍යතාවය සහ දෙවියන්වහන්සේ කෙරෙහි පූර්ණ විශ්වාසය තැබීම උන්වහන්සේ දේශනා කළේය. උන්වහන්සේගේ ශුභාරංචිය ශුද්ධාත්මයාණන් වහන්සේගේ පරිවර්තනය කිරීමේ කාර්යය හරහා මිනිසුන්ගේ හදවත් වෙනස් කරයි, හදවත් වෙනස් වන විට සමාජය වෙනස් වනු ඇත.
දුප්පතුන්, රෝගීන්, අහිමි වූවන් සහ සමාජයෙන් නෙරපා හරින ලද අය කෙරෙහි යේසුස්වහන්සේ ගැඹුරු දයානුකම්පාවක් දැක්වීය. උන්වහන්සේ අසංඛ්‍යාත මිනිසුන්ගේ ශාරීරික රෝග සුව කළේය. උන්වහන්සේගේ ප්‍රසිද්ධ කාර්යයේ උන්වහන්සේගේම සාරාංශය වූයේ “අන්ධ අයට පෙනීම ලැබේ, කොර ඇවිදින්නේය, ලාදුරු රෝගීන් පවිත්‍ර කරනු ලැබේ, බිහිරන්ට ඇසෙයි, මළවුන් නැඟිටුවනු ලැබේ, දුප්පතුන්ට ශුභාරංචිය ප්‍රකාශ කරනු ලැබේ” (මතෙව් 11:5 ) උන්වහන්සේ සමාජයෙන් අහිමි වූවන් අතර මහත් සතුටක් ඇති කළේය. එහෙත්, සෑම විටම, යේසුස්වහන්සේ ආත්මික අවශ්‍යතා කෙරෙහි අවධානය යොමු කළේය. උන්වහන්සේ තටුවක් මත උන්වහන්සේ වෙත ගෙන ආ අංශභාග රෝගියා සුව කළ විට, උන්වහන්සේ මුලින්ම ඔහුට පැවසුවේ, “මිත්‍රය, ඔබගේ පව් කමා කර ඇත” (ලූක් 5:20). උන්වහන්සේ පොකුණ අසල සිටි කොර මිනිසා සුව කළ පසු, “පව් කිරීම නවත්වන්න” (යොහන් 5:14) යැයි ඔහුට වදාළ සේක. යේසුස්වහන්සේට විසඳා ගැනීමට වඩාත්ම අවශ්‍ය වූ ප්‍රශ්නය වූයේ නිශ්චලතාව නොව අධර්මයයි.
දිළිඳුන්ට සහ පීඩිතයන්ට, අනාථයන්ට සහ වැන්දඹුවන්ට සහ තමන්ටම ජීවත් වීමට නොහැකි මිනිසුන්ට උපකාර කිරීම බයිබලය නිරන්තරයෙන් ප්‍රවර්ධනය කරයි. “ධර්මිෂ්ඨයා දුප්පතුන් වෙනුවෙන් යුක්තිය ගැන සැලකිලිමත් වන නමුත් දුෂ්ටයන්ට එවැනි සැලකිල්ලක් නැත” (හිතෝපදේශ 29:7; හිතෝපදේශ 31:8 ; 9; යෙසායා 1:17; මතෙව් 25:34-40; යාකොබ් 1:27) . ඒ අතරම, මිනිස් වර්ගයාගේ මූලික ගැටලුව ආත්මික බව බයිබලය පැහැදිලිය. අපි දෙවියන් වහන්සේගෙන් ඈත් වූ පව්කාරයන් වන අතර අපට ගැලවුම්කරුවෙකු අවශ්‍ය වේ. යේසුස්වහන්සේ සෙනඟට දිවා භෝජන සංග්‍රහයක් ලබා දුන් නමුත්, පසුව උන්වහන්සේ ඔවුන්ට සැබවින්ම අවශ්‍ය ආහාරය වන ජීවන පාන් (යොහන් 6) ලෙස පිරිනැමීමට පටන් ගත් සේක.
සමාජ ශුභාරංචිය වඩාත් සැලකිලිමත් වන්නේ පෘථිවියේ තත්වයන් ගැන ය. සැබෑ ශුභාරංචිය, භෞතික තත්වයන් නොසලකා නොහරින අතර, මිනිසුන්ගේ ආත්මයේ තත්වය සහ ඔවුන්ගේ සදාකාලික ඉරණම ගැන වඩාත් සැලකිලිමත් වේ. ශුෂ්ක ප්‍රදේශයක ළිඳක් හාරා ගමක ජන ජීවිතය වැඩිදියුණු කළ හැකි අතර, මෙය කිරීම හොඳ සහ නිවැරදි ය; නමුත් එම ගමම යේසුස්වහන්සේ දෙන ජලය, එනම් “සදාකාල ජීවනය දක්වා ඔවුන් තුළ දිය උල්පතක් වන” ජීවමාන ජලය ගැන කිසිදා නොඇසෙන්නේ නම්, ඔවුන්ට සදාකාලිකව වඩා හොඳ නැත (යොහන් 4:13-14).
English
සමාජ ශුභාරංචිය යනු කුමක්ද?
