ප්‍රශ්නය
මනුෂ්‍ය ආත්මය මාරාන්තික හෝ අමරණීයද?
පිළිතුර
මනුෂ්‍ය ආත්මය යනු පුරුෂයෙකුගේ හෝ ස්ත්‍රියකගේ භෞතික නොවන කොටසයි. මනුෂ්‍යයකුගේ පෞරුෂයට ප්‍රධාන වන්නේ ආත්මයයි. එය “සැබෑ මම”—ඇත්ත වශයෙන්ම පුද්ගලයා යනු කවුරුන්ද යන්නයි. ආත්මය යනු පුද්ගලයෙකුගේ ජීවිතය, හැඟීම්, චින්තනය සහ ක්‍රියාවෙහි කේන්ද්‍රස්ථානයයි.
මිනිස් ආත්මය අමරණීය බවට සැකයක් නැත. එනම් ආත්මය මරණයට යටත් නොවේ. ආත්මය කිසිදා නොනැසී පවතින නමුත් සදාකාලික වේ. ආත්මය අධ්‍යාත්මික වන අතර එමඟින් අමරණීයභාවයේ ගුණය ඇත. ඊට වෙනස්ව, ශරීරය භෞතික ය; දැන් අප සතු භූමික ශරීරය මරණයට යටත් වේ.
ආත්මයේ අමරණීයභාවය ශුද්ධ ලියවිල්ලේ බොහෝ ස්ථානවල පැහැදිලිව දක්නට ලැබේ. නිදසුනක් වශයෙන්, ගීතාවලිය 23: 6 හි දාවිත් පවසන්නේ, “මම සමිඳාණන්වහන්සේගේ මාලිගාවේ සදහටම වාසය කරන්නෙමි.” දේශනාකාරයා 12:7 හි, මරණයේදී සිදු වන දේවල් දෙකක් දේශනාකරුවා සඳහන් කරයි: “දූවිල්ල එය පැමිණි බිමට නැවත පැමිණේ, ආත්මය එය දුන් දෙවියන්වහන්සේ වෙතට ආපසු පැමිණේ.” 1 තෙසලෝනික 4:14 හි, පාවුල් පවසන්නේ මිය ගිය ඇදහිලිවන්තයන් සභාවේ ඔසවා ගැනීමේදී ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ සමඟ සිටින බවයි: “දෙවියන්වහන්සේ යේසුස්වහන්සේ තුළ නිදාගත් අය සමඟ ගෙන එන බව අපි විශ්වාස කරමු.” මෙම සියලු ඡේදවලින් පෙන්නුම් කරන්නේ ආත්මය අමරණීය බවයි.
එළිදරව් 6:9 හි, යොහන් “දෙවියන්වහන්සේගේ වචනය සහ ඔවුන් පවත්වා ගෙන ගිය සාක්ෂිය නිසා මරා දමන ලද අයගේ ආත්මය පූජාසනය යට” දකී. ඉතින්, කිතුණු දිවි පිදූවන්ගේ ආත්මය ස්වර්ගයේ ඇත. 2 කොරින්ති 5:8 උගන්වන පරිදි, “ශරීරයෙන් නොපැමිණීම” යනු “ස්වාමින්වහන්සේ සමඟ සිටීම”.
ලූක් 23:43 හි, යේසුස්වහන්සේ තමන් අසල මිය යන සොරෙකුට පොරොන්දු වෙනවා, “සැබවින්ම මම ඔබට කියමි, අද ඔබ මා සමඟ පාරාදීසයේ සිටිනු ඇත.” පැහැදිලිවම, පසුතැවිලි වූ සොරෙකුගේ ආත්මය ශාරීරික මරණයෙන් බේරෙනු ඇතැයි යේසුස්වහන්සේ විශ්වාස කළේය.
දානියෙල් 12:2-3 පවසන්නේ, “පොළොවේ දූවිල්ලේ නිදා සිටින බොහෝ දෙනෙක් අවදි වනු ඇත: සමහරු සදාකාල ජීවනයට, තවත් සමහරු ලැජ්ජාවට හා සදාකාලික අවමානයට. ප්‍රඥාවන්ත අය අහසේ දීප්තිය මෙන් ද බොහෝ මිනිසුන් ධර්මිෂ්ඨකමට ගෙන යන්නෝ ද තරු මෙන් සදාකාලයට ම බබළති.” මෙම ඡේදය සාධාරණ හා අයුක්තිය යන දෙඅංශයෙන්ම නැවත නැඟිටීමක් පොරොන්දු වේ. අප මිය ගිය විට, අපගේ ශරීර “දූවිල්ලට” නැවත පැමිණේ
(උත්පත්ති 3:19). එම දූවිල්ලෙන් ශරීරය “සදාකාල ජීවනය” හෝ “සදාකාලික අවමානය” කරා ආපසු යනු ඇත. එම අවස්ථාවේ දී ආත්මය ශරීරය සමඟ නැවත එක්වනු ඇතැයි අප උපකල්පනය කළ යුතුය - එසේ නොවුවහොත්, ශරීර අනාත්ම වන අතර එබැවින් අමානුෂික වනු ඇත.
මතෙව් 25:46 හි යේසුස්වහන්සේ පැවසුවේ දුෂ්ටයන් “සදාකාලික දඬුවමටත්, ධර්මිෂ්ඨයන් සදාකාල ජීවනයටත් යනවා” කියායි. “සදාකාලික” ලෙස පරිවර්තනය කර ඇති එම ග්‍රීක් වචනයම “දඬුවම්” සහ “ජීවිතය” යන දෙකම විස්තර කිරීමට භාවිතා කරයි. දුෂ්ට සහ ධර්මිෂ්ඨ යන දෙපිරිසම කොන්දේසි දෙකෙන් එකක සදාකාලිකව පවතිනු ඇති බව යේසුස්වහන්සේ පැහැදිලිවම ඉගැන්නුවා. මේ අනුව, සෑම මිනිසෙකුටම අමරණීය, සදාකාලික ආත්මයක් ඇත.
බයිබලයේ නොවරදවාම ඉගැන්වීම නම්, ගැලවීම හෝ නැතිවීම යන සියල්ලන්ම සදාකාලිකව පවතිනු ඇත. අපගේ මාංසමය ශරීර මරණයෙන් පහව ගිය විට අප තුළ ඇති අධ්‍යාත්මික කොටස නොනැසී පවතී. අපගේ ආත්මයන් සදහටම ජීවත් වනු ඇත, එක්කෝ දෙවියන්වහන්සේ ස්වර්ගයේ හෝ අපායේ දඬුවමක් ඇත. නැවත නැඟිටීමේදී අපගේ ආත්මය අපගේ ශරීර සමඟ නැවත එක්වන බව බයිබලයද උගන්වයි. ශාරීරික නැවත නැඟිටීමක් පිළිබඳ මෙම බලාපොරොත්තුව කිතුණු ඇදහිල්ලේ හදවතෙහිම පවතී (1 කොරින්ති 15:12-19).
සියලුම ආත්මයන් අමරණීයයි, නමුත් ඒවා දෙවියන්වහන්සේ මෙන් සදාකාලික නොවේ. ආරම්භයක් හෝ අවසානයක් නොමැතිව ඔහු පමණක් සිටින එකම සදාකාලික ජීවියා දෙවියන්වහන්සේය. දෙවියන්වහන්සේ සැමවිටම සිටි අතර සෑම විටම පවතිනු ඇත. සත්ව, මනුෂ්‍ය හෝ දේවදූත යන අනෙකුත් සියලුම ජීවීන්ට ආරම්භයක් තිබුණි. අපගේ ආත්මයන් ඉතිහාසයේ එක්තරා අවස්ථාවක ඇති වූ අතර, ඔවුන් ඉන් පසුව සදහටම ජීවත් වේ. නමුත් අපේ ආත්මයන් නොතිබුණු කාලයක් තිබුණා. අපගේ ආත්මය අමරණීය වන අතර අපි සදාකාලිකව ජීවත් වන්නෙමු. නමුත් සදාකාලික වන්නේ අපගේ මැවුම්කරු පමණි.
English
මනුෂ්‍ය ආත්මය මාරාන්තික හෝ අමරණීයද?
