ප්‍රශ්නය
ආධ්‍යාත්මිකව නැතිවීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
නැතිවූ යන පදය බයිබලයේ සහ කිතුණු කවයන් තුළ තවමත් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ තුළ සදාකාල ජීවනය සොයාගෙන නොමැති පුද්ගලයන් හැඳින්වීමට භාවිතා කරයි. යේසුස්වහන්සේ පැවසුවේ, “මනුෂ්‍ය පුත්‍රයා පැමිණියේ නැතිවූ දේ සෙවීමටත්, ගළවා ගැනීමටත්ය” (ලූක් 19:10). ආධ්‍යාත්මිකව නැතිවූ අය දෙවියන්වහන්සේගෙන් වෙන් වී නැවත උන් වහන්සේ වෙතට යන මාර්ගය සොයා ගැනීමට නොහැකි වේ.
නැතිවීම යනු ඉබාගාතේ ගොස් ආපසු යන මාර්ගය සොයා ගැනීමට නොහැකි වීමයි. කඳු නගින්නෙකු වැරදි මාර්ගයක ගමන් කරන විට සහ නිවැරදි මාර්ගයට ආපසු යාමට නොදන්නා විට ඔහු අතරමං විය හැකිය. දරුවා තම දෙමාපියන්ගෙන් බොහෝ දුරින් ඉබාගාතේ යන විට සහ ඔවුන් සිටින්නේ කොහේදැයි නොදන්නා විට ඔහු අතරමං විය හැකිය. මිනිසුන් ආධ්‍යාත්මිකව නැතිවී සිටින්නේ අප දෙවියන්වහන්සේගෙන් ඈත් වී ඇති නිසාත් උන් වහන්සේව නැවත සොයා ගන්නේ කෙසේදැයි අප නොදන්නා නිසාත් ය.
යෙසායා 53:6 පවසන්නේ “අපි සියල්ලෝම බැටළුවන් මෙන් මුළාව ගියෙමු. අපි එකිනෙකා තම තමාගේ මාර්ගයට හැරුණෙමු, සමිඳාණන් වහන්සේ අප සියල්ලන්ගේ අයුතුකම උන්වහන්සේ පිට තැබූ සේක.” බයිබලය මිනිසුන් බැටළුවන්ට සමාන කරයි (ගීතාවලිය 23; යොහන් 10:11-14) බැටළුවන් ස්වභාවයෙන්ම අනාරක්ෂිත බැවින්, ඔවුන් ඕනෑවට වඩා දීප්තිමත් නොවන අතර නායකයෙකු ඔවුන්ව කොතැනට ගෙන ගියත් ඔහු පසුපස යාමට නැඹුරු වෙති. බැටළුවන්ට ජීවත් වීමට එඬේරෙකු අවශ්‍යයි. එඬේරෙක් ඔවුන්ව ප්‍රහාරවලින් ආරක්ෂා කරයි, හොඳ තණබිම් වලට මඟ පෙන්වයි, කිසිවෙක් නැති නොවන ලෙස සෝදිසියෙන් සිටියි. බැටළුවන් රංචුවෙන් ඉබාගාතේ යන අතර විලෝපිකයන්ගේ පහසු ඉලක්කයන් බවට පත්විය හැකිය. ආත්මික අර්ථයකින්, මිනිසුන් ඉබාගාතේ යෑමට හා අපගේ සතුරා වන සාතන්ගේ පහසු ඉලක්කයන් බවට පත් වේ. අපගේ යහපත් එඬේරා වන යේසුස්වහන්සේ නොමැතිව, අපට ආත්මිකව නැතිවී ඇති අතර අපගේම දෙවියන්වහන්සේ සොයා ගැනීමට නොහැකි වේ.
නැති වූ මිනිසුන් සඳහා දෙවියන්වහන්සේගේ හදවත පැහැදිලි කිරීමට නැති වූ බැටළු පැටවෙකු පිළිබඳ උපමාවක් යේසුස්වහන්සේ වදාළ සේක (ලූක් 15:3-7). හොඳ එඬේරා නැති වූ බැටළු පැටවා සෙවීම සඳහා බැටළුවන් අනූනව දෙනා ගාලේ තැබීමට කැමැත්තෙන් සිටියේය. බැටළු පැටවා කිසි විටෙකත් එඬේරා තනිවම සොයා නොගනු ඇත. මෙම උපමාවෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ සෑම පුද්ගලයෙකු කෙරෙහිම දෙවියන්වහන්සේගේ මුදු මොළොක් සැලකිල්ලයි. උන්වහන්සේව අවශ්‍ය අය සොයා ගැනීමටත් ඔවුන්ව ආරක්ෂිතව උන් වහන්සේගේ අභිමුඛයට ගෙන ඒමටත් උන්වහන්සේ කිසිත් නොනැවතී. නැතිවූ බැටළුවන්ට තනිවම එඬේරා සොයාගැනීමට නොහැකි වන්නා සේම, නැතිවූ මිනිසුන්ට තමන් විසින්ම දෙවියන්වහන්සේව සොයාගත නොහැක (ගීතාවලිය 53:2-3; රෝම 3:11).
ආගම යනු මිනිසා විසින් දෙවියන්වහන්සේ සොයා ගැනීමට දරන උත්සාහයයි. ආගම විසින් ඉලක්කයක් නිර්මාණය කරයි, එය දෙවිකෙනෙකු හෝ පැවැත්මේ ඉහළ තලයක් විය හැකි අතර, එම ඉලක්කය කරා ළඟා වීමට අවශ්‍ය ඇතැම් පියවර ප්‍රකාශ කරයි. ආගම නිසා, නැති වූ මිනිසුන් තමන් නැති වී නැති බව සලකති. මාර්ගය අහිමි වූ කඳු නගින්නෙකු ගැන සිතන්න. පැය ගණනක් නිෂ්ඵල නිවැරදි මාර්ගය සෙවීමෙන් පසු, ඔහු නොදන්නා වනාන්තරයක කඳවුරු බැඳීමට තීරණය කර තමා දැන් ගෙදර සිටින බව ප්‍රකාශ කරයි. ඔහු තවදුරටත් ගැලවීමට උත්සාහ නොකරනු ඇත. ඔහු සිටින්නේ කොහේදැයි ඔහු තවමත් නොදන්නවා වුවද, ඔහුගේ ආසන්නතම වටපිටාව පිළිබඳ හුරුපුරුදුකම ඔහුට සොයාගත හැකි මිත්‍යාවකි.
කිතු දහම එම රටාව අනුගමනය නොකරයි. කිතුණු ධර්මය උගන්වන්නේ නැතිවූ අය දෙවියන්වහන්සේව සෙවීමට උත්සාහ කිරීම නිෂ්ඵල දෙයක් බවත්, නැතිවූවන් සොයා ගැනීමට දෙවියන්වහන්සේ යේසුස්වහන්සේ එවූ බවත්ය. අපට අප වෙනුවෙන් කළ නොහැකි දේ දෙවියන්වහන්සේ අප වෙනුවෙන් කළේය (රෝම 5:8). අප අතරමං වී ඇති බව අපට නොදැනෙන විට පවා, උන්වහන්සේ අපගේ තත්වය දනී. එබැවින් දෙවියන්වහන්සේගේ පුත්‍රයා අපව සොයාගෙන අපව ගෙදර ගෙන ඒමට ස්වර්ගයෙන් පිටත්ව ගියේය (පිලිප්පි 2:5-8; මතෙව් 18:11; යොහන් 3:16-18).
අපි ඉපදෙන්නේ නැතිවෙලා අපගේ මුල් දෙමාපියන්ගෙන් අපට උරුම වූ පාප ස්වභාවයක් ඇති නිසා අප අතරමං වී ඇත (උත්පත්ති 3) එය අපගේ එඬේරාට විරුද්ධව කැරලි ගැසීමට අපව පොලඹවයි (රෝම 3:23). අපව නිර්මාණය කර ඇත්තේ උන්වහන්සේ සමඟ නිවසේ සිටීමට, සමගියෙන් හා කීකරුව ගමන් කිරීමටය. නමුත් අපගේ පාපය නිසා අපි නැති වී ගියෙමු (යෙසායා 59:2). අප සහ දෙවියන්වහන්සේ අතර ඇති පරතරය අපට පාලම් කළ නොහැකි අතර, අපට නැවත උන්වහන්සේගේ අභිමුඛයට යන මාර්ගය සොයාගත නොහැක. ආධ්‍යාත්මිකව අහිමි වූ මිනිසුන් ඔවුන්ගේ පාපයෙන් බැඳී නිරයට හෙළා ඇත (ලූක් 12:5; රෝම 6:23). නමුත් අහිමි වූවන් යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ මරණය හා නැවත නැඟිටීම කෙරෙහි විශ්වාසය තබන විට, ඔවුන් ඉදිරියේ පාලමක් විවෘත වේ. දෙවියන්වහන්සේගේ දයාව හා ප්‍රේමය නිසා, නැතිවූවන්ට ගෙදර පැමිණිය හැක (1 පේතෘස් 2:25).
සෑම මිනිසෙක්ම නැති වී හෝ සොයා ගනී. අපි හැමෝම ඒ වර්ග දෙකෙන් එකකට අයිතියි. සොයාගැනීමේ පළමු පියවර වන්නේ අප අතරමං වී ඇති බව පිළිගැනීමයි. අපගේ පාපයට දඬුවම් ලැබිය යුතු බවට අපි දෙවියන් වහන්සේ සමඟ එකඟ වන අතර, යේසුස්වහන්සේ වින්ද දඬුවම ඒ සඳහා ගෙවීමට ප්‍රමාණවත් වූ බව අපි පිළිගනිමු. ඇදහිල්ල තුළින් අපි නිහතමානීව එම තෑග්ග ලබා ගනිමු (එපීස 2:8-9). දිව්‍යමය හුවමාරුවකදී දෙවියන් වහන්සේ අපගේ පාපය කුරුසියට මාරු කර ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ ධර්මිෂ්ඨකම අපගේ ගිණුමට මාරු කරයි (කොලොස්සි 2:14). ඉන්පසුව අපි දෙවියන් වහන්සේගේම ආදරණීය දරුවන් ලෙස දෙවියන්වහන්සේ සමඟ නව සම්බන්ධතාවයකට පිවිසෙමු. අපි තවදුරටත් නැති වී නැත. අපට හමු වී, සමාව දී, අලුත් ආරම්භයක් ලබා දී ඇත (2 කොරින්ති 5:17).
English
ආධ්‍යාත්මිකව නැතිවීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද?
