ප්‍රශ්නය
දෙවියන් වහන්සේගේ පැවැත්ම සඳහා වූ උත්තරීතර (පරමෝත්කෘෂ්ට) තර්කය කුමක්ද?
පිළිතුර
දෙවියන්වහන්සේගේ පැවැත්ම සඳහා වූ උත්තරීතර (පරමෝත්කෘෂ්ට) තර්කය නම් න්‍යාය, සදාචාරය සහ විද්‍යාව අවසානයේ දේවවාදී ලෝක දෘෂ්ටිය උපකල්පනය කරන බවත් දෙවියන්වහන්සේගේ උත්තරීතර ස්වභාවය තර්කනයේ හා සදාචාරයේ මුලාශ්‍රය බවත් තර්ක කිරීමෙන් දෙවියන් වහන්සේගේ පැවැත්ම ඔප්පු කිරීමට උත්සාහ කරන තර්කය යි. දෙවියන් වහන්සේගේ පැවැත්ම සඳහා වූ ලෝකෝත්තර තර්කය තර්ක කරන්නේ දෙවියන්වහන්සේ නොමැතිව කිසිවක් ඔප්පු කළ නොහැකි බවයි, අදේවවාදී ලෝකය තුළ ඔබට විශ්වීය නීති සාධාරණීකරණය කිරීමට හෝ ගණන් ගැනීමට නොහැකි බැවිනි.
අඩු කිරීමේ හේතුව තර්කනයේ නීති උපකල්පනය කරයි. නමුත් තර්කනයේ නීති පවතින්නේ ඇයි? ක්‍රිස්තියානි හා අනෙකුත් දේවවාදීන් සඳහා තර්ක කිරීම සඳහා අතිමහත් සම්මතයක් ඇත. තර්කනයේ නීති භෞතිකවාදී ආයතන බවට පත්වීමත් සමඟ ඒවායේ නීතිය වැනි චරිතයක් තිබීම නැවැත්වේ. නමුත් තර්කනයේ නීති පදාර්ථ වලින් සමන්විත නොවේ; ඒවා විශ්වීය හා සෑම විටම අදාළ වේ. තර්කනයේ නීති දෙවියන්වහන්සේගේ නොවෙනස් ස්වභාවය මත රඳා පවතින අතර අඩු තාර්කික චින්තනය සඳහා අවශ්‍ය වේ. දෙවියන් වහන්සේගේ අවිචල්‍යතාවය, ස්වෛරීභාවය, උත්තරීතර සහ අභෞතිකතාව තර්කනයේ නීති සඳහා පදනම වේ. මේ අනුව, බයිබලීය දෙවියන්වහන්සේ නොමැතිව තර්කානුකූලව තර්ක කිරීම කළ නොහැකි ය.
අදේවවාදියා ප්‍රතිචාර දැක්විය හැක්කේ, “හොඳයි, මට තර්කනයේ නීති භාවිතා කළ හැකි අතර, මම අදේවවාදියෙක්මි.” නමුත් මෙම තර්කය තර්කානුකූල නොවේ. තර්කානුකූල තර්කනයට අවශ්‍ය වන්නේ උත්තරීතර හා භෞතික නොවන දෙවියන්වහන්සේගේ පැවැත්ම මිස ඔහු කෙරෙහි විශ්වාස කිරීමේ වෘත්තියක් නොවේ. අදේවවාදියාට තර්ක කළ හැකි නමුත් ඔහුගේම ලෝක දෘෂ්ටිය තුළ ඔහුගේ තර්කනය තාර්කිකව ගණන් ගත නොහැක.
තර්කනයේ නියමයන් මනුෂ්‍ය වාදයන් පමණක් නම්, විවිධ සංස්කෘතීන්ට විවිධ තර්ක නීති අනුගමනය කළ හැකිය. එසේ නම් තර්කනයේ නීති විශ්වීය නීති නොවේ. තර්ක නීතිය සාම්ප්‍රදායික නම් තර්කානුකූලව විවාද කළ නොහැකි වනු ඇත, මන්ද දෙපාර්ශවයටම විවිධ තර්ක නීති අනුගමනය කළ හැකිය. සෑම කෙනෙකුම තමන්ගේම අත්තනෝමතික ප්‍රමිතියට අනුකූලව නිවැරදි වනු ඇත.
අදේවවාදීන් තර්කනයේ නීති හුදෙක් මොළයේ විද්‍යුත් රසායනික ආවේගයන්ගේ නිෂ්පාදනයක් යැයි තර්ක කරන්නේ නම් තර්කනයේ නීති විශ්වීය ලෙස සැලකිය නොහැකිය. ඔබේ මොළයේ සිදුවන දේ නීතියක් ලෙස සැලකිය නොහැක, මන්ද එය අනිවාර්යයෙන්ම වෙනත් පුද්ගලයෙකුගේ මොළයේ සිදු වන දේට අනුරූප නොවේ. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, සවිඥානක නිරීක්‍ෂකයින්ට වෙනස් aත මන්දාකිණියක තාර්කික ප්‍රතිවිරෝධතා ඇති විය නොහැකි බවට අපට තර්ක කළ නොහැක.
එක් පොදු ප්‍රතිචාරයක් නම්, “තර්ක ශාස්ත්‍රයේ නියමය ක්‍රියාත්මක වන බව නිරීක්ෂණය වී ඇති හෙයින් අපට ඒවා භාවිතා කළ හැකිය.” කෙසේ වෙතත්, මෙය කාරණය අතපසු කිරීමකි. තර්ක ශාස්ත්‍රයේ නීතිය ක්‍රියාත්මක වන බව සියලු දෙනා එකඟ වන නමුත් ඒවා සත්‍ය බැවින් ඒවා ක්‍රියාත්මක වේ. සැබෑ ප්‍රශ්නය නම්, අදේවවාදියෙක් තර්කනයේ නීති මෙන් තර්ක කිරීමේ පරම ප්‍රමිති ගණන් ගන්නේ කෙසේද? භෞතික විශ්වය භෞතික නොවන නීති වලට කීකරු වීමට බල කරන්නේ ඇයි? එපමණක් නොව, අනාගතයේ දී ද්‍රව්‍යමය දෘෂ්ටි කෝණයෙන් බලන විට කාරණය හැසිරෙන ආකාරය සම්බන්ධයෙන් එවැනි අඩු කිරීම් සිදු කරන ලෙස අතීතයට කළ ආයාචනය චක්‍රලේඛය වේ. ඇත්තෙන්ම අතීතයේදී පදාර්ථය ඒකාකාරී බවට අනුරූපී වී ඇත. අනාගතය අතීතය (එනම් ඒකාකාරිත්වය) පිළිබ්ඹු කරන බව යමෙකු දැනටමත් උපකල්පනය නොකළහොත් අනාගතයේදී ඒකාකාරී බව පවතින බව කෙසේ දැන ගත හැකිද? අනාගතය සඳහා කෙනෙකුගේ අපේක්ෂාවන් ගොඩ නැගීම සඳහා කෙනෙකුගේ අතීත අත්දැකීම පරිශ්‍රයක් ලෙස භාවිතා කිරීම යනු ඒකාකාරී බව සහ තර්කනය උපකල්පනය කිරීමකි. මේ අනුව, අතීතයේ ඒකාකාරී බව පැවතුන හෙයින් අනාගතයේ ඒකාකාරී බව විශ්වාස කරන බව අදේවවාදීන් පවසන විට, ඔහු රවුමක තර්ක කිරීම සඳහා වන ඒකාකාරී බව උපකල්පනය කරමින් ඒකාකාරිත්වය සාධාරණීකරණය කිරීමට උත්සාහ කරයි.
අවසාන වශයෙන්, දෙවියන්වහන්සේගේ පැවැත්ම සඳහා වූ උත්තරීතර තර්කය තර්ක කරන්නේ අදේවවාදය ස්වයං ප්‍රතික්ෂේප කරන බව වන අතර, ඕනෑම දෙයක් සනාථ කිරීම සඳහා ඔහු ඔප්පු කිරීමට උත්සාහ කරන දෙයට විරුද්ධ දෙය අදේවවාදියා විසින් උපකල්පනය කළ යුතු බැවිනි. තාර්කිකවාදය සහ තර්කනය අර්ථවත් වන්නේ දේවවාදී රාමුවක් තුළ පමණක් බව එය තර්ක කරයි. අදේවවාදීන්ට තර්කනයේ නීති වලට ප්‍රවේශය ඇතත් ඔවුන්ගේ අඩු කිරීමේ හේතුව තමන්ගේම සුසමාදර්ශයක් තුළ පදනම් කර ගැනීමට පදනමක් නැත.
English
දෙවියන් වහන්සේගේ පැවැත්ම සඳහා වූ උත්තරීතර (පරමෝත්කෘෂ්ට) තර්කය කුමක්ද?
