ප්‍රශ්නය
ගැලවීම නොලද ආදරය කරන කෙනෙකු මිය ගිය විට මම සැනසීමක් ලබා ගන්නේ කෙසේද?
පිළිතුර
ඇදහිලිවන්තයෙකුට, ගැලවීම නොලද ප්‍රේමණීය කෙනෙකුගේ මරණය ඉතා අපහසුය. සමහර විට පෙනෙන්නේ නොගැලවුනු අය බලා සිටින ඉරණම දැනගත් විට අපට කිසිදා සැනසීමක් හෝ මනසේ සාමයක් නොලැබෙන බවයි. ගැලවීම ලැබූ ආදරය කරන කෙනෙකු මිය ගිය විට, අපට ඔහුව මග හැරේ, නමුත් අපි “බලාපොරොත්තුවක් නැති අන් අය මෙන්” දුක් නොවෙමු (1 තෙසලෝනික 4:13), මන්ද අප යම් දිනක ස්වර්ගයේ නැවත එක්වන බව අපි දන්නා බැවිනි.
නමුත් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ නොමැතිව මිය යන අයට, අපි ඔවුන්ව නැවත නොපෙනෙන බව අපි දනිමු, එම තත්වය තුළ සැනසීම සොයා ගැනීම ඉතා අපහසුය.
විශේෂයෙන්ම තම ආදරණීයයන්ට ශුභාරංචි සත්‍යයන් සන්නිවේදනය කිරීමට මහත් වෙහෙසක් ගත් අයට, “ඇයි?” යනුවෙන් අසන වේදනාවක් මෙම තත්වය සමඟ සම්බන්ධ වේ. කිතුණුවන් වශයෙන්, එවැනි වටිනා දීමනාවක් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ කෙසේද යන්න ගැන අපි පුදුම වෙමු. ස්වාමින් වහන්සේ තුළ අපගේ ප්‍රීතිය අන් අයටත් එම ප්‍රීතිය අවශ්‍ය කිරීමට අපව පොලඹවයි. කෙසේ වෙතත්, සත්‍යය නම් ආරාධනා පත්‍රය සියලු දෙනාටම විවෘත වුවත් ඇතැමුන්ට තෑග්ග නොලැබෙන බවයි. නමුත් අපට අපගේ ආදරය කරන අය නැවත කිසි දිනෙක නොපෙනුනත්, දෙවියන්වහන්සේ සැමවිටම විශ්වාසවන්ත හා යුක්තිසහගත බව සත්‍යය තුළ සැනසීම, දිරිගැන්වීම සහ සහතිකය ලබා ගත හැක. දෙවියන් වහන්සේ මෙච්චර ඉවසගෙන මෙච්චර වෙලා දොර ඇරගෙන ඉන්නේ කියලා තේරෙනකොට පුදුමයි.
“මුළු පොළොවෙහි විනිශ්චයකාරයා යුක්තිසහගත නොවේද” (උත්පත්ති 18:25)? සදාකාලිකත්වයට ගිය ආදරණීයයන් සමඟ සිටින අපට මෙය මහත් අස්වැසිල්ලක් වන අතර ඔවුන්ගේ ආත්මයේ ගමනාන්තය ගැන අපට සහතික නැත. දෙවියන්වහන්සේ ධර්මිෂ්ඨකමේ ස්වෛරී විනිශ්චයකරුවෙකි, උන්වහන්සේට කන්නලව් කරන සියල්ලන්ට කරුණාවෙන් හා දයාවෙන් පිරී ඇත. සියල්ලන්ටම උන්වහන්සේගේ ධර්මිෂ්ඨකමේ විනිශ්චයෙන් ගැලවීමට “මාර්ගයක්” සපයන උන්වහන්සේගේ යුක්තියම වන අතර, අප විවේක ගත යුත්තේ එම යුක්තිය තුළය. එය අපව ගලවා ගන්නේ කරුණාව වන අතර, නොගැලපෙන ආදරණීය කෙනෙකුගේ මරණයේ ද්විත්ව ශෝකයෙන් අප ගමන් කරන විට අප නැගී සිටිය යුත්තේ කරුණාවයි. අපට වෙනත් කිසිවෙකු සඳහා මෙම තේරීම කළ නොහැකි බවත්, ඔවුන් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ නොමැතිව සදාකාලිකත්වයට ගියහොත්, කරුණාව පිරිනැමීම තිබියදීත් එය ඔවුන්ගේ තේරීම බව අප මතක තබා ගත යුතුය.
අප මේ ජීවිතයේ සිටින විට සහ දුක්ඛිත ක්‍රියාවලිය හරහා ගමන් කරන විට එම ආදරණීයයා සිහිපත් කිරීමේදී වේදනාවක් ඇති වුවද, නැවත ඉපදෙන සෑම ඇදහිලිවන්තයෙකුම ස්වාමින්වහන්සේ සමඟ සිටින කාලයක් පැමිණේ. ඒ දවසේදී “දෙවියන්වහන්සේ ඔවුන්ගේ ඇස්වලින් සියලු කඳුළු පිස දමන සේක; මින්පසු මරණයක් නොවන්නේය, දුකක් හෝ හැඬීමක් නොවන්නේය, තවත් වේදනාවක් නොවන්නේය; මක්නිසාද පළමු දේවල් පහව ගොස් ඇත” (එළිදරව් 21:4) . එය කෙසේ වේදැයි අපට වටහා ගත නොහැක්කේ අප කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ජීවත් වන නිසාත් අපගේ සීමිත මනසින් සීමා වී ඇති නිසාත් ය. කෙසේ වෙතත්, සැනසීම සහ දිරිගැන්වීම සඳහා ඒ ගැන සිතීම පමණක් ප්‍රමාණවත් වේ. දෙවියන්වහන්ස, දැන් අපට ඇති සියලු දුක නැති වී යයි. “ඔබට දැන් දුක ඇත, නමුත් මම ඔබව නැවත දකිමි, ඔබේ හදවත ප්‍රීති වනු ඇත, ඔබේ ප්‍රීතිය කිසිවෙකු ඔබෙන් පැහැර නොගනු ඇත” (යොහන් 16:22). මේ අතරතුර, අපගේ වේදනාව දැනෙන සහ උන්වහන්සේගේ මහත් ආදරය සහ දයාවෙන් අපව සනසන දෙවියන්වහන්සේගේ සදාකාලික දෑත් මත අපට හේත්තු විය හැකිය.
English
ගැලවීම නොලද ආදරය කරන කෙනෙකු මිය ගිය විට මම සැනසීමක් ලබා ගන්නේ කෙසේද?
