ප්‍රශ්නය
කිතුනුවකු සතුව ආයුධ තිබිය යුතුද?
පිළිතුර
අපේ ලෝකයේ වර්ධනය වන ප්‍රචණ්ඩත්වය සහ ශුද්ධ ලියවිල්ලේ සාමය ප්‍රශංසා කිරීම නිසා, කිතුනුවකුට ආයුධ ළඟ තබා ගැනීම සුදුසු ද යන්න පිළිබඳව කිතුනුවන් අතර බොහෝ විවාද පවතී. කෙසේ වෙතත්, බයිබලය දෙස සවිස්තරාත්මකව බැලීමෙන් අද මෙම ප්‍රශ්නය දැනුම් දෙන ඓතිහාසික භාවිතයන් පිළිබඳ අවබෝධයක් ලබා ගත හැකිය.
අවි ආයුධ තිබූ ප්‍රේරිතයන්ගේ ආදර්ශය අපට තිබේ. යේසුස්වහන්සේව පාවා දුන් රාත්‍රියේදී උන්වහන්සේ තම අනුගාමිකයන්ගෙන් කඩු රැගෙන එන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය. ඔවුන් දෙදෙනෙකු සිටි අතර, එය ප්‍රමාණවත් යැයි යේසුස්වහන්සේ කියා සිටියේය (ලූක් 22:37-39). යේසුස්වහන්සේව අත්අඩංගුවට ගන්නා විට පේතෘස් උත්තම පූජකයාගේ සේවකයෙකුගේ කන කපා දැමුවා (යොහන් 18:10). යේසුස්වහන්සේ එම මිනිසා ක්ෂණිකව සුව කළේය (ලූක් 22:51) සහ ඔහුගේ ආයුධය ඉවතට ගන්නා ලෙස පේතෘස්ට අණ කළේය (යොහන් 18:11).
පේතෘස්ගේ කඩුවක හිමිකම හෙළා දැක නැත, ඔහු එය විශේෂයෙන් භාවිතා කිරීම පමණි.
තවත් අවස්ථාවක, සොල්දාදුවන් බව්තීස්ම වූයේ යොහන් බව්තීස්ත මගිනි. දෙවියන්වහන්සේ වෙනුවෙන් ජීවත් වීමට කුමක් කළ යුතුදැයි ඇසූ විට යොහන් ඔවුන්ට පැවසුවේ "තර්ජනවලින් හෝ බොරු චෝදනාවලින් කිසිවෙකුගෙන් මුදල් කප්පම් නොගන්න, ඔබේ වැටුපෙන් සෑහීමට පත් වන්න" (ලූක් 3:14). ඔවුන්ගේ ආයුධ බිම දමන ලෙස යොහන් ඔවුන්ට කීවේ නැත.
"යුද්ධයට මාගේ අත්ද, යුද්ධයට මාගේ ඇඟිලිද පුහුණු කරන" දෙවියන් වහන්සේට ප්‍රශංසා කළ දාවිත් ඇත (ගීතාවලිය 144:1). සාමාන්‍යයෙන් යුද්ධයේ සන්දර්භය තුළ ආයුධ සන්තකයේ තබාගෙන භාවිතා කළ දේවභක්තික මිනිසුන් පිළිබඳ තවත් බොහෝ උදාහරණ පරණ ගිවිසුමේ අඩංගු වේ.
කිතුනුවකුට ආයුධයක් තබා ගැනීම බයිබලය කිසි විටෙකත් තහනම් කර නැත, නමුත් එය සලකා බැලිය යුතු මූලධර්ම කිහිපයක් ඉදිරිපත් කරයි. පළමුව, කිතුනුවන් සාමය ඇති කරන්නන් ලෙස හැඳින්වේ (මතෙව් 5:9). ආයුධයක් මිල දී ගැනීම ගැන සලකා බලන කිතුනුවකු එසේ කිරීම සාමය ඇති කිරීමට උපකාරී වේදැයි යාච්ඤා කළ යුතුය.
දෙවනුව, කිතුනුවකු සතුව තිබිය යුත්තේ දෙවියන්වහන්සේට ගෞරව කරන අරමුණක් සඳහා ආයුධයක් පමණි (1 කොරින්ති 10:23). දඩයම් කිරීම, මිලිටරි හෝ නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමේ රාජකාරිය හෝ ආත්මාරක්ෂාව සඳහා ආයුධයක් භාවිතා කිරීම දෙවියන්වහන්සේට ගෞරව කළ හැකිය. කෙසේ වෙතත්, යම් පුද්ගලයකු යම් ආයුධයක් සන්තකයේ තබා ගැනීමේ ඔහුගේ අභිප්‍රායයන් ගැන මෙනෙහි කළ යුතුය.
රෝම 13 පැහැදිලි වන්නේ පාලක බලධාරීන් දෙවියන්වහන්සේගෙන් බවත් ඒවාට කීකරු විය යුතු බවත්ය. තවද, අපගේ ප්‍රජාවන් සහ ජාතිය අධීක්ෂණය කරන පාලක නායකයන් වෙනුවෙන් අපි යාච්ඤා කළ යුතුය (1 තිමෝති 2:1-2).
අවසානයේදී, තුවක්කුවක් හෝ වෙනත් ආයුධයක් ළඟ තබා ගැනීම ගැන පව්කාර දෙයක් නැත. ආයුධයක් ප්‍රයෝජනවත් විය හැකි අතර සමහර සන්දර්භය තුළ පවා අවශ්‍ය වේ; එම අවස්ථාවේදී ම, කිතුනුවන් ආයුධයක් තිබීමේ ඔවුන්ගේ අභිප්‍රාය හා අරමුණ පරෙස්සමින් සලකා බැලිය යුතුය, ප්‍රාදේශීය ආඥා පනත් අනුගමනය කළ යුතුය.
English
කිතුනුවකු සතුව ආයුධ තිබිය යුතුද?
