Tanong
Ano ang sinasabi ng Bibliya tungkol sa pagyuko o pagluhod sa panalangin?
Sagot
Sabi sa Awit 95:6, “Tayo na't lumapit,sa kanya'y sumamba at magbigay-galang,lumuhod sa harap ni Yahweh na Siyang sa ati'y may lalang”. Ang pagyukod at pagluhod ay matagal nang nauugnay sa pagsamba at pagpipitagan (tingnan sa 2 Cronica 6:13; Awit 138:2; Daniel 6:10). Sa katunayan, ang salitang Hebreo para sa “pagsamba” ay talagang nangangahulugang “yumukod.” Ngunit ang pagyuko o pagluhod ba ang tanging pustura na dapat nating gawin sa pagsamba o pagdarasal?
Ang unang pagkakataon na nakatala sa Bibliya ng pagyukod bilang pagpipitagan ay nasa Genesis 18:2 nang ang tatlong makalangit na bisita ay dumating kay Abraham. Alam niyang kinakatawan nila ang Diyos, at yumuko siya sa lupa bilang pagtanggap. Pagkaraan ng ilang henerasyon, inutusan ni Faraon, na hari ng Ehipto, ang lahat ng mga taga-Ehipto na yumukod kay Jose bilang tanda ng paggalang sa dating alipin na itinaas bilang pangalawang pinuno (Genesis 41:42–43). Kaya, napakaaga sa kasaysayan ng tao, ang pagyuko o pagluhod ay kumakatawan sa pagkuha ng isang mababang posisyon sa harap ng isang taong mas mahalaga.
Ang pagyuko at pagluhod ay hindi lamang ang mga postura na pinagtibay ng mga mananamba sa Bibliya. Sina Moises at Aaron ay nagpatirapa sa harap ng Panginoon, at ang Kanyang kaluwalhatian ay lumukob sa kanila (Mga Bilang 20:6). Napasubsob si Ezekiel sa dalamhati, sumisigaw sa Panginoon, at sinagot siya ng Panginoon (Ezekiel 11:13–14). Ang mga Levita ay dapat “tumayo tuwing umaga upang magpasalamat at magpuri sa Panginoon. Gayon din ang gagawin nila sa gabi” (1 Cronica 23:30). Si Haring David ay “pumasok at naupo sa harap ng Panginoon” upang manalangin (2 Samuel 7:18). “Itinaas ni Jesus ang Kanyang mga mata sa langit” nang ihandog Niya ang Kanyang pinakamahabang naitala na panalangin (Juan 17), at hinimok ni Pablo ang “mga tao sa lahat ng dako na manalangin, na itinataas ang mga banal na kamay nang walang galit o pagtatalo” (1 Timoteo 2:8). Ayon sa Bibliya, higit sa isa ang tamang postura para sa pagsamba o panalangin.
Habang ang mga pisikal na representasyon ng pagsamba ay mahalaga, at ang ating buong pagkatao ay dapat na nakikibahagi sa pagsamba sa Diyos, ang katayuan ng ating mga puso ay mas mahalaga kaysa sa posisyon ng ating mga katawan. Kapag ang tindig ng ating mga puso ay kababaang-loob at pagkamangha, ang ating katawan ay madalas na nananabik na ipahayag iyon sa pisikal na paraan. Ang pagluhod, pagyuko, paghiga ng mukha, pagyuko ng ating mga ulo, at pag-angat ng ating mga kamay ay pawang mga pisikal na pagpapahayag ng mga saloobin ng ating mga puso. Sa totoo lang, kung wala sa tamang postura ang puso, ang mga pisikal na aksyon ay walang laman na paglalahad. Ang Awit 51:17 ay malinaw na nagbubuod sa pagnanais ng Diyos para sa ating pagsamba: “ang handog ko, O Diyos, na karapat-dapat ay ang pakumbaba't pusong mapagtapat.”
Ang tunay na pagsamba ay isang pamumuhay, hindi isang aktibidad. Bagama't ang nakatalagang panahon ng matinding pakikipag-ugnayan sa Diyos ay mahalaga sa ating espirituwal na kalusugan, sinasabi rin sa atin na “manalangin nang walang patid” (1 Tesalonica 5:17). Ang ating mga katawan ay dapat maging buhay na mga hain (Roma 12:1–2) at ang ating mga puso ay puno ng “mga salmo at mga himno at mga espirituwal na awit, na umaawit at gumagawa ng himig ang inyong puso sa Panginoon; na laging nagpapasalamat sa lahat ng bagay sa pangalan ng ating Panginoong Jesu Cristo sa Diyos, sa makatuwid ay ang Ama” (Efeso 5:19–20). Ang ating mga puso ay maaaring nasa isang patuloy na katayuan ng pagsamba at panalangin, kahit na habang ginagawa natin ang ating mga araw na gawain. Sumulat si A. W. Tozer, “Ang layunin ng bawat Kristiyano ay dapat na mamuhay sa isang estado ng walang patid na pagsamba.” Kapag iyon ang layunin ng ating buhay, ang pagluhod, pagyuko, paghiga, at paglalakad sa lansangan ay pawang mga postura ng panalangin at pagsamba na nakalulugod sa Diyos.
English
Ano ang sinasabi ng Bibliya tungkol sa pagyuko o pagluhod sa panalangin?
