கேள்வி
கோபத்தைப் பற்றி வேதாகமம் என்ன சொல்லுகிறது?
பதில்
கோபத்தைக் கையாள்வது என்பது ஒரு முக்கியமான தலைப்பு ஆகும். ஆலோசனைக்கு வரும் 50 சதவீத மக்களுக்கு கோபத்தை கையாள்வதில் பிரச்சினைகள் இருப்பதாக கிறிஸ்தவ ஆலோசகர்கள் தெரிவிக்கின்றனர். கோபம் தகவல்தொடர்புகளை சிதைத்து உறவுகளைத் துண்டிக்கக்கூடும், மேலும் இது பலரின் மகிழ்ச்சியையும் ஆரோக்கியத்தையும் அழிக்கிறது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, மக்கள் தங்கள் கோபத்தை அதற்குரிய பொறுப்புக்களை ஏற்றுக்கொள்வதற்குப் பதிலாக அதை நியாயப்படுத்தவே முனைகிறார்கள். எல்லோரும் கோபத்துடன், வெவ்வேறு மாறுபட்ட அளவில் போராடுகிறார்கள். அதிர்ஷ்டவசமாக, தேவனுடைய வார்த்தையில் கோபத்தை ஒரு தெய்வீக முறையில் எவ்வாறு கையாள்வது மற்றும் பாவமான கோபத்தை எவ்வாறு சமாளிப்பது என்பது பற்றிய கொள்கைகள் உள்ளன.
கோபம் எப்போதும் பாவம் அல்ல. வேதாகமம் அங்கீகரிக்கும் ஒரு வகையான கோபம் உள்ளது, இது பெரும்பாலும் "நீதியான கோபம்" என்று அழைக்கப்படுகிறது. தேவன் கோபப்படுகிறார் (சங்கீதம் 7:11; மாற்கு 3:5), விசுவாசிகள் கோபப்படும்படி கட்டளையிடப்படுகிறார்கள் (எபேசியர் 4:26). நம்முடைய ஆங்கில வார்த்தையான “Anger” (கோபம்) என்பதற்கு புதிய ஏற்பாட்டில் இரண்டு கிரேக்க சொற்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. ஒன்று “பேரார்வம், ஆற்றல்” என்றும் மற்றொன்று “கிளர்ச்சி, கொதிநிலை” என்றும் பொருள்படும். வேதாகமத்தில், கோபம் என்பது தேவனால் கொடுக்கப்பட்ட ஆற்றலாகும். கலாத்தியர் 2:11-14-ல் பவுல் பேதுருவை அவரது தவறான செயலின் நிமித்தம் எதிர்கொண்டது, நாத்தன் தீர்க்கதரிசி தாவீது செய்த அநீதியைப் பகிர்ந்ததைக் கேட்டு தாவீது வருத்தப்பட்டார் (2 சாமுவேல் 12), மற்றும் யூதர்களில் சிலர் எவ்வாறு எருசலேமில் உள்ள தேவனுடைய ஆலயத்தில் வழிபாடு (யோவான் 2:13-18) காரியத்தில் தீட்டுப்படுத்தினார்கள் என்கிற விஷயத்தில் இயேசுவின் கோபம் ஆகியவை வேதாகம கோபத்தின் எடுத்துக்காட்டுகளில் அடங்கும். கோபத்தின் இந்த எடுத்துக்காட்டுகளில் எதுவும் தற்காப்பில் சம்பந்தப்படவில்லை என்பதைக் கவனியுங்கள், ஆனால் மற்றவர்களைப் பாதுகாப்பது அல்லது ஒரு கொள்கை ஆகும்.
சுய இச்சையை நிறைவேற்றும் வண்ணம் மூட்டப்படுகிற கோபம் பாவமாக மாறுகிறது (யாக்கோபு 1:20), தேவனுடைய குறிக்கோள் சிதைக்கப்படும் போது (1 கொரிந்தியர் 10:31), அல்லது கோபம் நீடிக்க அனுமதிக்கும்போது (எபேசியர் 4:26-27) கோபம் பாவமாக மாறுகிறது. கோபத்தால் உருவாகும் ஆற்றலை கையில் உள்ள சிக்கலைத் தாக்கப் பயன்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, தாக்கப்படுபவர் என்னவோ நபர் தான். எபேசியர் 4:15-19 கூறுகிறது, நாம் சத்தியத்தை அன்பில் பேச வேண்டும், மற்றவர்களை கட்டியெழுப்ப நம்முடைய வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தவேண்டும், அழிவு உண்டாக்குகிற அல்லது அழிக்கும் சொற்களை நம் உதடுகளிலிருந்து ஊற்ற அனுமதிக்கக் கூடாது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, இந்த விஷத்தனமான பேச்சு வீழ்ந்துபோன மனிதனின் பொதுவான பண்பு (ரோமர் 3:13-14). கட்டுப்பாடு இல்லாமல் கோபத்தை கொதிக்க அனுமதிக்கும்போது அந்த கோபம் பாவமாக மாறுகிறது, இதன் விளைவாக காயம் மற்றும் வலி பெருகும் ஒரு சூழ்நிலை ஏற்படுகிறது (நீதிமொழிகள் 29:11), அப்படியாகும்போது பெரும்பாலும் சரிசெய்ய முடியாத விளைவுகளுடன் பேரழிவை அதன் எழுச்சியில் விட்டுவிடுகிறது. கோபப்படுபவர் சமாதானப்படுத்த மறுக்கும்போது, கோபத்தை வைத்திருக்கும்போது அல்லது அதையெல்லாம் உள்ளே வைத்திருக்கும்போது கோபமும் பாவமாகிறது (எபேசியர் 4:26-27). பெரும்பாலும் அடிப்படை சிக்கலுடன் தொடர்பில்லாத இந்த விஷயங்கள், சிறிய விஷயங்களில் மனச்சோர்வு மற்றும் எரிச்சலை ஏற்படுத்தும்.
நம்முடைய சுயநலமான கோபத்தையும் / அல்லது கோபத்தை பாவமாக கையாள்வதன் மூலமும் நாம் கோபத்தை வேதாகமத்தின் அடிப்படையில் கையாள முடியும் (நீதிமொழிகள் 28:13; 1 யோவான் 1:9). இந்த ஒப்புதல் அறிக்கை தேவனுக்கும் நம்முடைய கோபத்தால் காயமடைந்தவர்களுக்கும் இருக்கவேண்டும். பாவத்தை மன்னிப்பதன் மூலமோ அல்லது பிறர்மேல் பழிபோடுவதன் மூலமோ நாம் அதைக் குறைக்கக் கூடாது.
சோதனையில் தேவனைப் பார்ப்பதன் மூலம் கோபத்தை வேதாகம முறையில் கையாள முடியும். மக்கள் நம்மை புண்படுத்த ஏதாவது செய்தால் இது மிகவும் முக்கியமானது. யாக்கோபு 1:2-4, ரோமர் 8:28-29, மற்றும் ஆதியாகமம் 50:20 அனைத்தும் தேவன் இறையாண்மை உடையவர் என்பதையும், நம் பாதையில் நுழையும் ஒவ்வொரு சூழ்நிலை மற்றும் நபர் மீதும் முழுமையான கட்டுப்பாட்டில் இருப்பதையும் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. அவர் ஏற்படுத்துவதோ அனுமதிப்பதோ நமக்கு எதுவும் நடக்காது. இந்த வசனங்கள் பகிர்ந்து கொள்ளும்போது, தேவன் ஒரு நல்ல தேவன் (சங்கீதம் 145:8, 9, 17) அவர் நம் வாழ்வில் உள்ள அனைத்தையும் நம் நன்மைக்காகவும் மற்றவர்களின் நன்மைக்காகவுமே அனுமதிக்கிறார். இந்த உண்மையை நம் தலையிலிருந்து நம் இதயங்களுக்கு நகர்த்தும் வரை அதைப் பிரதிபலிப்பது நம்மை காயப்படுத்துபவர்களுக்கு நாம் எவ்வாறு பிரதிபலிக்கிறோம் என்பதை மாற்றும்.
தேவனுடைய கோபத்திற்கு இடமளிப்பதன் மூலம் கோபத்தை வேதாகம முறையில் கையாளலாம். "தீமையான" மனிதர்கள் "அப்பாவி" மக்களை துஷ்பிரயோகம் செய்யும் போது, அப்படிப்பட்ட அநீதி வழக்குகளில் இது மிகவும் முக்கியமானது ஆகும். ஆதியாகமம் 50:19 மற்றும் ரோமர் 12:19 இரண்டும் தேவனோடு விளையாட வேண்டாம் என்று சொல்கின்றன. தேவன் நீதியுள்ளவர், நீதிசெய்கிறவர், அனைத்தையும் அறிந்தவர், அனைவரையும் நியாயமாகச் செயல்படுவதைக் காணும் அவரை பரிபூரணமாக நம்பலாம் (ஆதியாகமம் 18:25).
தீமையினாலே வெல்லப்படாமல், தீமையை நன்மையினாலே வெல்லுவதன் மூலம் வேதாகம முறையில் கோபத்தை கையாள முடியும் (ஆதியாகமம் 50:21; ரோமர் 12:21). நமது கோபத்தை அன்பாக மாற்ற இது மிகவும் முக்கியம். நம்முடைய செயல்கள் நம் இருதயங்களிலிருந்து பாய்கிறபடியால், நம்முடைய செயல்களால் நம்முடைய இருதயங்களை நாம் மாற்ற முடியும் (மத்தேயு 5:43-48). அதாவது, அந்த நபரிடம் நாம் எவ்வாறு செயல்படத் தேர்வு செய்கிறோம் என்பதை மாற்றுவதன் மூலம் நம் உணர்வுகளை இன்னொருவரிடம் காண்பித்து மாற்றலாம்.
சிக்கலைத் தீர்க்க தொடர்புகொள்வதன் மூலம் கோபத்தை வேதாகமத்தின்படி கையாளலாம். தகவல்தொடர்புக்கான நான்கு அடிப்படை விதிகள் எபேசியர் 4:15, 25-32 வரையிலுள்ள பகுதியில் இருக்கிறது:
1) நேர்மையாக இருங்கள், பேசுங்கள் (எபேசியர் 4:15, 25). மக்கள் நம் மனதைப் வாசிக்க முடியாது. நாம் சத்தியத்தை அன்பில் பேச வேண்டும்.
2) தற்போதைய நிலையில் இருங்கள் (எபேசியர் 4:26-27). கட்டுப்பாட்டை இழக்கும் வரை நம்மைத் தொந்தரவு செய்வதை நாம் ஒருபோதும் அனுமதிக்கக்கூடாது. அந்த இடத்திற்கு வருவதற்கு முன்பு நம்மைத் தொந்தரவு செய்வதைக் கையாள்வதும் பகிர்ந்து கொள்வதும் மிகவும் முக்கியம் ஆகும்.
3) பிரச்சினையைத் தாக்குங்கள், நபரை அல்ல (எபேசியர் 4:29, 31). இந்த வரிசையில், நமது சப்தத்தை உயர்த்தாமல், நம் குரல்களின் அளவைக் குறைவாக வைத்திருப்பதன் முக்கியத்துவத்தை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும் (நீதிமொழிகள் 15:1).
4) செயல்படுங்கள், வினைபுரியாதீர்கள் (எபேசியர் 4:31-32). நம்முடைய வீழ்ச்சியடைந்த பாவத்தன்மை காரணமாக, நம்முடைய முதல் தூண்டுதல் பெரும்பாலும் பாவமான ஒன்றாகும் (வச. 31). "பத்து எண்ணுவதில்" செலவழித்த நேரம் பதிலளிப்பதற்கான தெய்வீக வழியைப் பிரதிபலிக்க பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் (வச. 32) மற்றும் சிக்கல்களைத் தீர்ப்பதற்கும் பெரியவற்றை உருவாக்காமல் இருப்பதற்கும் கோபம் எவ்வாறு பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் என்பதை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.
இறுதியாக, பிரச்சினையின் ஒரு பகுதியை தீர்க்க நாம் செயல்பட வேண்டும் (ரோமர் 12:18). மற்றவர்கள் எவ்வாறு செயல்படுகிறார்கள் அல்லது பதிலளிப்பார்கள் என்பதை நம்மால் கட்டுப்படுத்த முடியாது, ஆனால் நம் பங்கில் செய்ய வேண்டிய மாற்றங்களை நாம் நிச்சயமாக செய்யலாம். ஒரு மனநிலையை வெல்வது ஒரே இரவில் நிறைவேற்றப்படுவதில்லை. ஆனால் ஜெபம், வேதவாசிப்பு மற்றும் தேவனுடைய பரிசுத்த ஆவியானவரை நம்பியிருப்பதன் மூலம், தேவபக்தியற்ற கோபத்தை நாம் வெல்ல முடியும். பழக்கவழக்கத்தால் கோபம் நம் வாழ்வில் வேரூன்ற அனுமதித்ததைப் போலவே, அது ஒரு பழக்கமாக மாறும் வரை சரியாக பதிலளிப்பதையும் நாம் கடைபிடிக்க வேண்டும்.
English
கோபத்தைப் பற்றி வேதாகமம் என்ன சொல்லுகிறது?
