யோபின் புத்தகம்
எழுத்தாளர்: யோபுவின் புத்தகம் குறிப்பாக அதன் எழுத்தாளர் யாரென்று அவர் பெயரைக் குறிப்பிடவில்லை. யோபு, எலிஹு, மோசே மற்றும் சாலமோன் ஆகியோர்கள் பெரும்பாலும் இந்த புத்தகத்தை எழுதிய எழுத்தாளராக பரிந்துரைக்கப்படுகிறார்கள்.எழுதப்பட்ட காலம்: யோபு புத்தகத்தின் எழுத்தாளர் பொருத்து இந்த புத்தகம் எப்பொழுது எழுதப்பட்டது என்பது தீர்மானிக்கப்படும். மோசே எழுத்தாளராக இருந்தால், எழுதப்பட்டகாலம் சுமார் கி.மு. 1440. சாலமோன் எழுத்தாளராக இருந்தால், எழுதப்பட்ட காலம் சுமார் கி.மு. 950. நமக்கு இதை எழுதிய எழுத்தாளர் யாரென்று தெரியாததால், இந்த புத்தகம் எழுதப்பட்ட காலத்தையும் நம்மால் அறிய முடியாது.
எழுதப்பட்டதன் நோக்கம்: பின்வருவனவற்றைப் நாம் புரிந்துகொள்ள யோபுவின் புத்தகம் நமக்கு உதவுகிறது: தேவனுடைய அனுமதி இல்லாமல், சாத்தானால் பொருளாதாரம் மற்றும் உடல் ரீதியான அழிவை நம்மீது கொண்டு வர முடியாது. சாத்தானால் என்ன செய்ய முடியும் மற்றும் செய்ய முடியாது என்பதை நிர்ணயிப்பதில் தேவனுக்கு வல்லமை இருக்கிறது. உலகில் உள்ள அனைத்து துன்பங்களுக்கும் பின்னால் உள்ள "ஏன்" என்பதைப் புரிந்துகொள்வது நமது மனித திறனுக்கு அப்பாற்பட்டது. துன்மார்க்கர் தங்களின் நியாயமான நிலுவைகளைப் பெறுவார்கள். நம்முடைய வாழ்க்கை முறைகளில் நம்முடைய துன்பங்களையும் பாவத்தையும் எப்போதும் குறை சொல்ல முடியாது. ஆத்துமாவை சுத்திகரிக்க, சோதிக்க, கற்பிக்க அல்லது பலப்படுத்த சில நேரங்களில் துன்பங்கள் நம் வாழ்வில் அனுமதிக்கப்படலாம். தேவன் போதுமானவராக இருக்கிறார், வாழ்க்கையின் எல்லா சூழ்நிலைகளிலும் நம்முடைய அன்பையும் புகழையும் ஸ்துதியையும் பெற்றுக்கொள்வதற்கு தகுதியுடையவராகவே இருக்கிறார்.
திறவுகோல் வசனங்கள்: யோபு 1:1, “ஊத்ஸ் தேசத்திலே யோபு என்னும் பேர்கொண்ட ஒரு மனுஷன் இருந்தான்; அந்த மனுஷன் உத்தமனும் சன்மார்க்கனும், தேவனுக்குப் பயந்து, பொல்லாப்புக்கு விலகுகிறவனுமாயிருந்தான்.”
யோபு 1:21, “நிர்வாணியாய் என் தாயின் கர்ப்பத்திலிருந்து வந்தேன்; நிர்வாணியாய் அவ்விடத்துக்குத் திரும்புவேன்; கர்த்தர் கொடுத்தார், கர்த்தர் எடுத்தார்; கர்த்தருடைய நாமத்துக்கு ஸ்தோத்திரம் என்றான்.”
யோபு 38:1-2, “அப்பொழுது கர்த்தர்: பெருங்காற்றிலிருந்து யோபுக்கு உத்தரவாக: அறிவில்லாத வார்த்தைகளினால் ஆலோசனையை அந்தகாரப்படுத்துகிற இவன் யார்?”
யோபு 42:5-6, “என் காதினால் உம்மைக்குறித்துக் கேள்விப்பட்டேன்; இப்பொழுதோ என் கண் உம்மைக் காண்கிறது. ஆகையால் நான் என்னை அருவருத்து, தூளிலும் சாம்பலிலும் இருந்து மனஸ்தாபப்படுகிறேன் என்றான்.”
சுருக்கமான திரட்டு: பரலோகத்தில் நிகழ்கிற ஒரு காட்சியுடன் புத்தகம் துவங்குகிறது, அங்கு சாத்தான் தேவனுக்கு முன்பாக யோபுவைக் குற்றம் சாட்டுகிறான். யோபு தேவனுக்கு மட்டுமே சேவை செய்கிறார் என்று அவர் வலியுறுத்துகிறார், ஏனென்றால் தேவன் அவரைப் பாதுகாக்கிறார், மேலும் யோபுவின் விசுவாசத்தையும் அவரது நம்பிக்கையையும் சோதிக்க தேவனுடைய அனுமதியை நாடுகிறார். தேவன் தனது அனுமதியை சில எல்லைகளுக்குள் வரையறுத்து வழங்குகிறார். நீதிமான்கள் ஏன் துன்பப்படுகிறார்கள்? யோபு தனது குடும்பத்தையும், செல்வத்தையும், ஆரோக்கியத்தையும் இழந்த பிறகு எழுப்பப்பட்ட கேள்வி இது. யோபின் மூன்று நண்பர்களான எலிப்பாஸ், பில்தாத் மற்றும் சோப்பார், அவரை "ஆறுதல்படுத்த" வருகிறார்கள், மேலும் அவரது தொடர்ச்சியான துயரங்களைப் பற்றி விவாதிக்கிறார்கள். அவருடைய துன்பம் அவருடைய வாழ்க்கையில் பாவத்திற்கான தண்டனை என்று அவர்கள் வலியுறுத்துகிறார்கள். யோபு, இவை அனைத்தினாலும் தேவனுக்கு அர்ப்பணிப்புடன் இருக்கிறார், அவருடைய வாழ்க்கையில் உண்டாயிருந்த பாவத்தில் ஒன்றல்ல என்று வாதிடுகிறார். நான்காவது மனிதரான எலிஹு, யோபுவிடம் தன்னைத் தாழ்த்திக் கொள்ள வேண்டும் என்றும், தன் வாழ்க்கையைத் தூய்மைப்படுத்த தேவனுடைய சோதனைகளைப் பயன்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும் என்றும் கூறுகிறார். இறுதியாக, யோபு தேவனையே கேள்விக்குள்ளாக்குகிறார், மேலும் தேவனுடைய இறையாண்மையைப் பற்றியும், கர்த்தரை முழுமையாக நம்ப வேண்டியதன் அவசியத்தைப் பற்றியும் மதிப்புமிக்க படிப்பினைகளைக் கற்றுக்கொள்கிறார். யோபு பின்னர் அவரது முந்தைய நிலைக்கு அப்பால் ஆரோக்கியம், மகிழ்ச்சி மற்றும் செழிப்புக்கு மீட்டெடுக்கப்படுகிறது.
முன்னிழல்கள்: யோபு தனது துயரத்தின் காரணத்தை யோசித்துக்கொண்டிருந்தபோது, மூன்று கேள்விகள் அவரது நினைவுக்கு வந்தன, அவை அனைத்தும் நம் கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவில் மட்டுமே பதிலளிக்கப்படுகின்றன. இந்த கேள்விகள் 14 ஆம் அத்தியாயத்தில் நிகழ்கின்றன. முதலாவதாக, 4-வது வசனத்தில், யோபு “அசுத்தமானதிலிருந்து சுத்தமானதைப் பிறப்பிக்கத்தக்கவன் உண்டோ? ஒருவனுமில்லை” என்று கூறுகிறார். யோபுவின் கேள்வி ஒரு இதயத்திலிருந்து வருகிறது, அது தேவனைப் பிரியப்படுத்தவோ அல்லது அவருடைய பார்வையில் நியாயப்படுத்தவோ முடியாது என்பதை அங்கீகரிக்கிறது. தேவன் பரிசுத்தர்; நாம் இல்லை. ஆகையால், மனிதனுக்கும் தேவனுக்கும் இடையில் ஒரு பெரிய இடைவெளி உள்ளது, இது பாவத்தால் ஏற்படுகிறது. ஆனால் யோபுவின் வேதனையான கேள்விக்கான பதில் இயேசு கிறிஸ்துவில் காணப்படுகிறது. அவர் நம்முடைய பாவத்திற்கான தண்டனையை செலுத்தி, அதை அவருடைய நீதிக்காக பரிமாறிக்கொண்டார், இதன் மூலம் தேவனுடைய பார்வையில் நம்மை ஏற்றுக்கொள்ளும்படி செய்தார் (எபிரெயர் 10:14; கொலோசெயர் 1:21-23; 2 கொரிந்தியர் 5:17).
யோபுவின் இரண்டாவது கேள்வி, “மனுஷனோவென்றால் செத்தபின் ஒழிந்துபோகிறான், மனுபுத்திரன் ஜீவித்துப்போனபின் அவன் எங்கே?” (வசனம் 10). இது நித்தியம் மற்றும் ஜீவன் மற்றும் மரணம் பற்றிய மற்றொரு கேள்வி, அது கிறிஸ்துவில் மட்டுமே பதிலளிக்கப்படுகிறது. கிறிஸ்துவுடன், ‘அவர் எங்கே?’ என்பதற்கான கேள்வியின் பதில் பரலோகத்தில் நித்திய ஜீவன். கிறிஸ்து இல்லாமல், பதில் "புறம்பான இருளில்" ஒரு நித்தியம், அங்கு "அழுகை மற்றும் பற்கடிப்பு" உண்டாயிருக்கும் (மத்தேயு 25:30).
14-ஆம் வசனத்தில் காணப்படும் யோபுவின் மூன்றாவது கேள்வி, “மனுஷன் செத்தபின் பிழைப்பானோ?” என்பதுதான். மறுபடியும், கிறிஸ்துவில் இதன் பதில் காணப்படுகிறது. நாம் அவரிடத்தில் அவரோடு இருந்தால் நாம் மீண்டும் ஜீவன் பெற்று வாழ்வோம். “அழிவுள்ளதாகிய இது அழியாமையையும், சாவுக்கேதுவாகிய இது சாவாமையையும் தரித்துக்கொள்ளும்போது, மரணம் ஜெயமாக விழுங்கப்பட்டது என்று எழுதியிருக்கிற வார்த்தை நிறைவேறும். மரணமே! உன் கூர் எங்கே? பாதாளமே! உன் ஜெயம் எங்கே?” (1 கொரிந்தியர் 15:54-55).
நடைமுறை பயன்பாடு: திரைக்குப் பின்னால் ஒரு "அண்ட மோதல்" நடந்து கொண்டிருப்பதை யோபுவின் புத்தகம் நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. தேவன் எதையாவது அனுமதிக்கிறார் என்று பெரும்பாலும் நாம் ஆச்சரியப்படுகிறோம், முழுப் படத்தையும் பார்க்காமல், தேவனுடைய நன்மையை நாம் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறோம் அல்லது சந்தேகிக்கிறோம். எல்லா சூழ்நிலைகளிலும் தேவனை நம்புவதற்கு யோபுவின் புத்தகம் நமக்குக் கற்பிக்கிறது. நாம் தேவனை நம்ப வேண்டும், நமக்கு புரியாதபோது மட்டுமல்ல, ஆனால் நமக்கு புரியவில்லை என்றாலும் அவரையே நம்பவேண்டும். சங்கீதக்காரன் நமக்கு சொல்லுகிறார், “தேவனுடைய வழி உத்தமமானது; கர்த்தருடைய வசனம் புடமிடப்பட்டது; தம்மை நம்புகிற அனைவருக்கும் அவர் கேடகமாயிருக்கிறார்” (சங்கீதம் 18:30). தேவனுடைய வழிகள் “பரிபூரணமானவை” என்றால், அவர் எதைச் செய்கிறாரோ, அவர் எதை அனுமதித்தாலும் அது சரியானது என்று நாம் நிச்சயமாக நம்பலாம். இது நமக்கு சாத்தியமில்லை என்று தோன்றலாம், ஆனால் நம் மனம் தேவனுடைய மனம் அல்ல. அவர் நமக்கு நினைவூட்டுவது போல, அவருடைய மனதை நாம் முழுமையாகப் புரிந்துகொள்வோம் என்று எதிர்பார்க்க முடியாது என்பது உண்மைதான், “என் நினைவுகள் உங்கள் நினைவுகள் அல்ல; உங்கள் வழிகள் என் வழிகளும் அல்லவென்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார். பூமியைப்பார்க்கிலும் வானங்கள் எப்படி உயர்ந்திருக்கிறதோ, அப்படியே உங்கள் வழிகளைப்பார்க்கிலும் என் வழிகளும், உங்கள் நினைவுகளைப்பார்க்கிலும் என் நினைவுகளும் உயர்ந்திருக்கிறது” (ஏசாயா 55:8-9). ஆயினும்கூட, தேவனுக்குக் கீழ்ப்படிவதும், அவரை நம்புவதும், அவருடைய சித்தத்திற்குக் கீழ்ப்படிவதும், நாம் புரிந்துகொண்டாலும் இல்லாவிட்டாலும் அது நமது பொறுப்பாக இருக்கிறது.
English
யோபின் புத்தகம்
