கேள்வி
மனிதனின்/குரங்கின் டிஎன்ஏ-வில் உள்ள ஒற்றுமை பரிணாம வளர்ச்சிக்கான ஆதாரமா?
பதில்
சமீபத்திய ஆண்டுகளில், மரபணு மேப்பிங் மனிதர்களின் டிஎன்ஏ மற்றும் மனித குரங்குகளின் டிஎன்ஏ இடையே விரிவான ஒப்பீடுகளை செயல்படுத்துகிறது. மனிதர்களும் மனித குரங்குகளும் தங்களுடைய டிஎன்ஏ-வில் 98 சதவீதத்திற்கும் மேல் பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள் என்று பலர் கூறியுள்ளனர். மனித குரங்குகள் மற்றும் மனிதர்களின் பொதுவான வம்சாவளிக்கு இது பெரும்பாலும் தீர்க்கமான சான்றாக எடுத்துக் கொள்ளப்படுகிறது. ஆனால் இந்த வாதம் நியாயமானதா? இது உண்மையில் மனித குரங்கு பொதுவான வம்சாவளியை திட்டவட்டமாக நிரூபிக்கும் உண்மையா? சதவீதம் தவறானது என்பது நம்முடைய வாதம். உண்மையில், தரவு மிகவும் நெருக்கமாக ஆராயப்படும் போது, மனித குரங்கு மரபணு ஒப்பீடுகள் பரிணாமத்தால் கணிக்கப்படுவதற்கு முரணாக மாறிவிடும்.
உண்மையில், மனிதர்களுக்கும் மனித குரங்குகளுக்கும் இடையிலான மரபணு வேறுபாடுகள் 2 சதவீதத்திற்கும் அதிகமாக இருக்கலாம். மனிதர்களுக்கும் மனிதகுரங்குகளுக்கும் இடையிலான உண்மையான மரபணு வேறுபாடு அநேகமாக 5 சதவிகிதத்திற்கு அருகில் இருப்பதாக சமீபத்திய ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன. எனவே, "98 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமான ஒற்றுமை" வாதம் ஒரு மிகைப்படுத்தலாக இருக்கலாம்.
மனிதனின் டிஎன்ஏ வரிசைக்கும் மனித குரங்கின் வரிசைக்கும் இடையிலான வேறுபாடுகள் மரபணு முழுவதும் சீரற்ற முறையில் விநியோகிக்கப்படுவதில்லை. மாறாக, வேறுபாடுகள் கொத்துக்களில் காணப்படுகின்றன. உண்மையில், அந்த குறிப்பிட்ட இடங்களில், மனித குரங்கின் மரபணு மற்ற விலங்குகளின் மரபணுவைப் போலவே இருக்கும். மற்றவற்றிலிருந்து தனித்து நிற்பவன் மனிதன். விஞ்ஞானிகள் பெரும்பாலும் இந்த "கொத்துக்களை" மனித முடுக்கப்பட்ட பகுதிகள் (HAR's) என்று குறிப்பிடுகின்றனர், ஏனெனில் மனித மரபணு ஒரு பொதுவான மூதாதையரை மனிதகுரங்குகளுடன் பகிர்ந்து கொண்டது. இந்த HAR-கள் மரபணுக்களுக்கு குறியீடு செய்யாத டிஎன்ஏ பிரிவுகளில் அமைந்துள்ளன. ஆனால் ஒரு மனிதனை உருவாக்குவதற்கு தேவையான உயிரினத்தின் செயல்பாட்டில் அந்த மாற்றங்கள் முக்கியமான மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் தளங்களில் பரிணாமம் தோராயமாக இத்தகைய விரைவான மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது என்று நாம் நம்ப வேண்டும்.
இத்தகைய சீரற்ற அதிர்ஷ்டம் நம்பமுடியாத கதையை உருவாக்குகிறது. ஆனால் அது சிறப்பாகிறது. சில HAR-கள் மரபணுக்களுக்கு குறியீடு செய்யும் டிஎன்ஏ பிரிவுகளில் காணப்படுகின்றன, மேலும் இங்கு பல சிரமங்கள் உள்ளன. பிறழ்வுகளால் தூண்டப்பட்ட வாய்ப்பு மாறுபாடுகளில் செயல்படும் இயற்கைத் தேர்வின் மூலம் மனிதகுரங்கு மூதாதையரில் இருந்து மனிதர்கள் பரிணமித்தனர் என்று பரிணாமம் கணிக்கும். இருப்பினும், சமீபத்திய ஆராய்ச்சி இதற்கு நேர்மாறாக வெளிப்படுத்துகிறது. புரோட்டீன் குறியீட்டு மரபணுக்களில் காணப்படும் HAR-கள், அவற்றின் சாதகமான பினோடைப்பின் பார்வையில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிறழ்வுகளின் ஆதாரங்களைக் காட்டவில்லை, மாறாக நேர் எதிர் ஆகும். மரபணு மாற்றங்கள் உண்மையில் அவை தீங்கு விளைவிக்கும் என்பதற்கான ஆதாரங்களைக் காட்டின. அவை சில உடலியல் நன்மைகளை வழங்கியதால் அல்ல, மாறாக தீங்கு விளைவிப்பதாக இருந்தபோதிலும் அவை ஜனங்களில் நிறுவப்பட்டன. இத்தகைய முடிவுகள் ஒரு பரிணாம கட்டமைப்பிற்குள் சிறிது அர்த்தமுள்ளதாக இருக்கும்.
மனித டிஎன்ஏவில் காணப்படும் வேறுபாடுகள் (ஒத்த இனங்களுடன் ஒப்பிடும்போது) பொதுவாக டிஎன்ஏ இழையின் குறிப்பிட்ட பகுதியின் G-C உள்ளடக்கத்தை அதிகரிக்கும் போக்கை HAR-கள் தெளிவாகக் காட்டுகின்றன. புரதத்தை மேம்படுத்தும் டிஎன்ஏ பிறழ்வுகளை இயற்கைத் தேர்வாக தேர்வு செய்வதால், அடிப்படை மரபணுவின் ஜி-சி உள்ளடக்கம் ஒப்பீட்டளவில் மாறாமல் இருக்க வேண்டும் என்று பரிணாமம் கணிக்கிறது. பரிணாமம் உண்மையாக இருந்தால், அதிகரிக்கும் G-C உள்ளடக்கத்தை நோக்கி ஒரு நிலையான போக்கை நாம் எதிர்பார்க்கக்கூடாது.
இந்த HAR-கள் எப்பொழுதும் மரபணுவின் புரதக் குறியீட்டுப் பகுதிக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்டவை அல்ல, ஆனால் பெரும்பாலும் எல்லைக்கு அப்பால் பக்கவாட்டு வரிசைகளுக்குள் விரிவடையும். மனித டிஎன்ஏ-வில் காணப்படும் இந்த வேறுபாடுகள் உண்மையில், மரபணு குறியாக்கம் செய்யும் புரதத்தை மேம்படுத்தும் இயற்கைத் தேர்வின் விளைவுகள் அல்ல என்பதை இது மேலும் தெரிவிக்கிறது. HAR-கள் பெரும்பாலும் ஒரு மரபணுவின் ஒரு பகுதியில், ஒரு எக்சோனிலும் அதைச் சுற்றியும் (முழு மரபணு முழுவதிலும் இல்லாமல்), அவை ஆண் (ஆனால் பெண் அல்ல) மறுசேர்க்கையுடன் தொடர்புபடுத்த முனைகின்றன. பரிணாம வளர்ச்சியின் வெளிச்சத்தில் இத்தகைய அவதானிப்புகள் சிறிதும் அர்த்தமுள்ளதாக இல்லை.
முடிவாக, மனிதகுரங்குகளுக்கும் மனிதர்களுக்கும் இடையிலான மரபணு ஒற்றுமைகள் எவ்வளவு சுவாரஸ்யமானவையோ, அவை டார்வினிசத்திற்கு ஆதாரம் இல்லை. வடிவமைப்பு அவற்றை விளக்கவும் முடியும். வடிவமைப்பாளர்கள் பெரும்பாலும் ஒத்த பாகங்கள், பொருட்கள் மற்றும் ஏற்பாடுகளைப் பயன்படுத்தி வெவ்வேறு தயாரிப்புகளை உருவாக்குகிறார்கள். பொதுவான சதவீதம் புரதங்களை விளைவிக்கும் நமது டிஎன்ஏ-வின் பகுதிகளுடன் தொடர்புடையது. பல்வேறு உயிரினங்களில் ஒரே மாதிரியான செயல்பாட்டைச் செய்ய ஒரே புரதங்களைப் பயன்படுத்திய இயற்கையின் வடிவமைப்பாளருக்கான தரவைப் பற்றி இது அதிக அர்த்தமுள்ளதாக இருக்கிறது.
English
மனிதனின்/குரங்கின் டிஎன்ஏ-வில் உள்ள ஒற்றுமை பரிணாம வளர்ச்சிக்கான ஆதாரமா?
