கேள்வி
ஆசரிப்பு நியாயங்களுக்கும் சடங்குகளுக்கும் என்ன வித்தியாசம்?
பதில்
ரோமன் கத்தோலிக்கம், கிழக்கத்திய ஆர்த்தடோக்ஸி மற்றும் ஒரு சில புராட்டஸ்டன்ட் பிரிவினர்கள் தேவனுடைய கிருபை ஒரு தனிநபருக்கு கொடுக்கப்படும் சடங்கைக் குறிக்க சடங்கு (sacrament) என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துகின்றனர். பல சுவிசேஷ சபைகள் "தேவனால் நியமிக்கப்பட்ட சடங்கு" என வரையறுக்கப்படும் ஆசரிப்பு என்ற வார்த்தையை விரும்புகின்றன.
ஒரு சடங்கு பெரும்பாலும் தேவனுடைய கிருபையின் ஒரு வழியாக கருதப்படுகிறது—ஒரு ஆராதனை செய்யும் நபர் ஒரு குறிப்பிட்ட மத சடங்கைச் செய்வதால், அவர் அல்லது அவள் தெய்வீக ஆசீர்வாதத்தைப் பெறுகிறார்கள், இரட்சிப்புக்காக அல்லது பரிசுத்தப்படுத்துவதற்காக. ஒரு சடங்கு பொதுவாக கிருபையின் வழித்தடமாக கருதப்படுவதில்லை ஆனால் வெறுமனே கர்த்தரால் செய்யப்பட வேண்டிய காரியம். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், ஒரு சடங்கு, சில மட்டங்களில், தேவனுடைய இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட வேலையை உள்ளடக்கியது. ஒரு ஆசரிப்பு கற்பனை என்பது தேவனுக்குக் கீழ்ப்படிந்து செயல்படும் மனிதனின் செயல்.
சிக்கலை சிக்கலாக்குவது சில சபைகள் ஆசரிப்புகளை கிருபையின் வழிமுறையாகக் கருதுவதுதான்; மற்ற சபைகள் சடங்குகளை ஆவிக்குரிய யதார்த்தத்தின் அடையாளங்களாக கருதுகின்றன, ஆனால் யதார்த்தம் அல்ல. அந்த சமயங்களில், ஆசரிப்பு மற்றும் சடங்கு என்ற வார்த்தைகள் கிட்டத்தட்ட ஒத்தவை.
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை ஏழு சடங்குகளைக் கற்பிக்கிறது: ஞானஸ்நானம், உறுதிப்படுத்துதல், திருவிருந்து, பாவ அறிக்கை, விவாகம், புனித ஒழுங்குகள் மற்றும் பிணியாளிகளை அபிஷேகம் செய்தல். கத்தோலிக்க திருச்சபையின் படி, இந்த சடங்குகள் "கிருபையின் திறத்தன்மையான அடையாளங்கள், கிறிஸ்துவால் நிறுவப்பட்டது மற்றும் சபையில் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளது, இதன் மூலம் தெய்வீக ஜீவன் நமக்கு வழங்கப்படுகிறது. சடங்குகள் கொண்டாடப்படும் காணக்கூடிய சடங்குகள் ஒவ்வொரு சடங்கிற்கும் கிருபைகளை வழங்குகின்றன. மேலும், "விசுவாசிகளின் இரட்சிப்புக்கு புதிய உடன்படிக்கையின் சடங்குகள் அவசியம் என்று சபை உறுதிப்படுத்துகிறது" (The Catechism of the Catholic Church, 2nd edition, p. 293). இந்த போதனை ஒரு கிரியை அடிப்படையிலான இரட்சிப்பின் அமைப்பையும் ஆராதனைக்கான ஒரு ஆசாரிய அணுகுமுறையையும் வெளிப்படுத்துகிறது.
இதற்கு நேர்மாறாக, வேதாகமம், கிருபை வெளிப்புற அடையாளங்கள் மூலம் கொடுக்கப்படவில்லை என்றும், "இரட்சிப்புக்கு எந்த சடங்கும் தேவையில்லை" என்றும் கூறுகிறது. கிருபை தேவனுடைய ஆசீர்வாதம், தகுதியற்றவர்களுக்கு இலவசமாக வழங்கப்படுகிறது. "நம்முடைய இரட்சகராகிய தேவனுடைய தயையும் மனுஷர்மேலுள்ள அன்பும் பிரசன்னமானபோது, நாம் செய்த நீதியின் கிரியைகளினிமித்தம் அவர் நம்மை இரட்சியாமல், தமது இரக்கத்தின்படியே, மறுஜென்ம முழுக்கினாலும், பரிசுத்த ஆவியினுடைய புதிதாக்குதலினாலும் நம்மை இரட்சித்தார். தமது கிருபையினாலே நாம் நீதிமான்களாக்கப்பட்டு, நித்திய ஜீவனுண்டாகும் என்கிற நம்பிக்கையின்படி சுதந்தரமாகத்தக்கதாக, அவர் நமது இரட்சகராகிய இயேசுகிறிஸ்து மூலமாய், அந்தப் பரிசுத்தாவியை நம்மேல் சம்பூரணமாய்ப் பொழிந்தருளினார்" (தீத்து 3:4-7).
புராட்டஸ்டன்ட்கள் மற்றும் சுவிசேஷக சபைகள் சடங்குகள் இரட்சிப்பை வழங்க முடியும் என்ற கருத்தை நிராகரிக்கின்றனர். மாறாக, பெரும்பாலானவை அவற்றை ஏற்கனவே பெற்ற கிருபையின் அடையாளங்களாகவும், சில சமயங்களில் முத்திரைகளாகவும் பார்க்கின்றன. அவர்களின் மத நடவடிக்கைகள் கிருபையின் மூலம் என்ற கருத்தைத் தெரிவிப்பதைத் தவிர்க்க, பெரும்பாலான சுவிசேஷ சபைகள் அவைகளை "ஆசரிப்புகள்" என்று அழைக்க விரும்புகிறார்கள். சுவிசேஷ செய்தியின் அடையாள மறுசீரமைப்புகளாக அவர்கள் ஆசரிப்புகளைப் பார்க்கிறார்கள். இரட்சிப்பின் தேவைகளாக இருப்பதற்கு பதிலாக, ஆசரிப்புகள் இயேசு கிறிஸ்து தனது மீட்புப் பணியில் நமக்குச் சாதித்ததை நன்கு புரிந்துகொள்ளவும் துதிகளை ஏறெடுக்கவும் உதவும் காட்சிகளாகும், அவை உண்மையில் நாம் கிறிஸ்துவை நம்புகிறோம் என்பதற்கான சான்றுகள் ஆகும். ஆசரிப்புகள் மூன்று காரணிகளால் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன: அவை கிறிஸ்துவால் நிறுவப்பட்டன, அவை அப்போஸ்தலர்களால் கற்பிக்கப்பட்டன, மேலும் அவை ஆரம்பகால சபையால் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டன. ஞானஸ்நானம் மற்றும் கர்த்தருடைய பந்தி (அல்லது கர்த்தருடைய மேஜை) ஆகிய இரண்டு சடங்குகளும் பெரும்பாலான சுவிசேஷ சபைகள் ஆசரிப்புகளாகக் கருதுகின்றனர், மேலும் அவை இரட்சிப்பிற்கான தேவையல்ல. ஞானஸ்நானத்திற்கான வேதப்பூர்வ ஆதாரம் மத்தேயு 28:18-20 இல் காணப்படுகிறது, மேலும் லூக்கா 22:19 இல் கர்த்தருடைய பந்திக்கான ஆதாரம் உள்ளது.
English
ஆசரிப்பு நியாயங்களுக்கும் சடங்குகளுக்கும் என்ன வித்தியாசம்?
