கேள்வி
பின்நவீனத்துவத்தின் ஆபத்துகள் யாவை?
பதில்
எளிமையாகச் சொன்னால், பின்நவீனத்துவம் என்பது புறநிலை அல்லது முழுமையான சத்தியத்தை உறுதிப்படுத்தாத ஒரு தத்துவமாகும், குறிப்பாக மதம் மற்றும் ஆவிக்குரிய காரியங்களில். தேவன் மற்றும் மத நடைமுறைப் பற்றிய உண்மைக் கூற்றை எதிர்கொள்ளும் போது, பின்நவீனத்துவத்தின் கண்ணோட்டம் "உங்களுக்கு அது உண்மையாக இருக்கலாம், ஆனால் எனக்கு அல்ல" என்ற கூற்றில் எடுத்துக்காட்டுகிறது. விருப்பமான உணவுகள் அல்லது கலையின் மீதான விருப்பங்களைப் பற்றி விவாதிக்கும் போது அத்தகைய பதில் முற்றிலும் பொருத்தமானதாக இருந்தாலும், அது யதார்த்தத்திற்குப் பயன்படுத்தப்படும்போது அத்தகைய மனநிலை ஆபத்தானது, ஏனெனில் அது கருத்து காரியங்களை சத்தியத்தின் காரியங்களுடன் குழப்புகிறது.
"பின்நவீனத்துவம்" என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் "நவீனத்துவத்திற்குப் பிறகு" மற்றும் நவீனத்துவத்தின் காலத்திற்குப் பிறகு வந்த தற்போதைய சகாப்தத்தை தத்துவ ரீதியாக விவரிக்கப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. பின்நவீனத்துவம் என்பது மனிதகுலத்தை மேம்படுத்துவதற்கும் உலகத்தை சிறந்த இடமாக மாற்றுவதற்கும் மனித பகுத்தறிவை மட்டுமே பயன்படுத்துவதற்கான நவீனத்துவத்தின் தோல்வியுற்ற வாக்குறுதிக்கு ஒரு எதிர்வினை (அல்லது ஒருவேளை மிகவும் பொருத்தமானது, ஏமாற்றமளிக்கும் பதில்). நவீனத்துவத்தின் நம்பிக்கைகளில் ஒன்று முழுமையும் சத்தியத்தில் இருந்ததால், பின்நவீனத்துவம் முதலில் முழுமையான சத்தியத்தை நீக்கி எல்லாவற்றையும் (அனுபவ அறிவியல் மற்றும் மதம் உட்பட) ஒரு தனிநபரின் நம்பிக்கைகள் மற்றும் விருப்பங்களுடன் தொடர்புடையதாக மாற்றுவதன் மூலம் காரியங்களை "சரிசெய்ய" முயல்கிறது.
பின்நவீனத்துவத்தின் ஆபத்துகள், முழுமையான சத்தியத்தை நிராகரிப்பதில் தொடங்கி, மதம் மற்றும் நம்பிக்கை விஷயங்களில் வேறுபாடுகளை இழக்க வழிவகுக்கும் மற்றும் மத பன்மைத்துவத்தின் தத்துவத்தில் முடிவடையும் ஒரு கீழ்நோக்கிய சுழல் என்று கருதலாம். புறநிலை உண்மை, எனவே யாரும் அவருடைய மதம் உண்மை என்றும் மற்றொன்று தவறானது என்றும் கூற முடியாது.
பின்நவீனத்துவத்தின் ஆபத்துகள் - #1 — ஒப்பீட்டு சத்தியம்
பின்நவீனத்துவத்தின் ஒப்பீட்டு சத்தியத்தின் நிலைப்பாடு பல தலைமுறை தத்துவ சிந்தனையின் வெளிப்பாடாகும். அகஸ்டின் முதல் சீர்திருத்தம் வரை, மேற்கத்திய நாகரிகத்தின் அறிவுசார் அம்சங்கள் மற்றும் சத்தியத்தின் கருத்து ஆகியவை இறையியலாளர்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்பட்டன. ஆனால், சீர்திருத்தத்தில் தொடங்கி 14-17 ஆம் நூற்றாண்டுகளில், மறுமலர்ச்சி மனிதகுலத்தை யதார்த்தத்தின் மையத்திற்கு உயர்த்தத் தொடங்கின. வரலாற்றின் காலகட்டங்களை ஒரு குடும்ப மரமாகப் பார்த்தால், மறுமலர்ச்சி நவீனத்துவத்தின் பாட்டியாகவும், அறிவொளி அதன் தாயாகவும் இருக்கும். ரெனி டெஸ்கார்ட்ஸின் "நான் நினைக்கிறேன், அதனால் நான் இருக்கிறேன்" இந்த சகாப்தத்தின் தொடக்கத்தை வெளிப்படுத்தியது. தேவன் இனி சத்தியத்தின் மையமாக இருக்கவில்லை — ஆனால் மனிதன் இருந்தான்.
அறிவொளி என்பது ஒரு வகையில், சத்தியத்தின் அனைத்து அம்சங்களிலும் பகுத்தறிவின் அறிவியல் மாதிரியை முழுமையாக திணிப்பதாகும். விஞ்ஞானத் தரவுகளை மட்டுமே புறநிலையாகப் புரிந்துகொள்ளவும், வரையறுக்கவும், பாதுகாக்கவும் முடியும் என்று அது கூறியது. மதம் சார்ந்த உண்மைகள் புறந்தள்ளப்பட்டன. 1781 இல் வெளிவந்த பிரஷியன் இம்மானுவேல் கான்ட் மற்றும் அவரது படைப்பு தி க்ரிட்டிக் ஆஃப் ப்யூர் ரீசன் (The Critique of Pure Reason) ஆகும். கான்ட் தேவனைப் பற்றிய உண்மையான அறிவு சாத்தியமற்றது என்று வாதிட்டார், எனவே அவர் "உண்மைகள்" மற்றும் "விசுவாசம்” இடையே அறிவைப் பிளவுபடுத்தினார். கான்ட்டின் கூற்றுப்படி, "உண்மைகளுக்கும் மதத்திற்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை." இதன் விளைவாக, ஆவிக்குரிய காரியங்கள் கருத்துக்கு ஒதுக்கப்பட்டன, மேலும் அனுபவ அறிவியலுக்கு மட்டுமே சத்தியத்தைப் பேச அனுமதித்தது. நவீனத்துவம் அறிவியலில் முழுமையை நம்பும் அதே வேளையில், தேவனுடைய சிறப்பு வெளிப்பாடு (வேதாகமம்) சத்தியம் மற்றும் உறுதியின் மண்டலத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டது.
நவீனத்துவத்திலிருந்து பின்நவீனத்துவம் மற்றும் ஃபிரடெரிக் நீட்சேவின் கருத்துக்கள் வந்தன. பின்நவீனத்துவ தத்துவத்தின் புரவலராக, நீட்சே அனைத்து அறிவும் (அறிவியல் உட்பட) முன்னோக்கு மற்றும் விளக்கத்தின் ஒரு விஷயம் என்று கூறும் "முன்னோக்குவாதத்தை" வைத்திருந்தார். மற்ற பல தத்துவஞானிகள் நீட்சேவின் படைப்புகளை (உதாரணமாக, ஃபூக்கோல்ட், ரோர்ட்டி மற்றும் லியோடார்ட்) கட்டமைத்துள்ளனர் மற்றும் பொதுவாக தேவன் மற்றும் மதத்தை நிராகரித்ததைப் பகிர்ந்து கொண்டனர். முழுமையான சத்தியத்தின் எந்த குறிப்பையும் அவர்கள் நிராகரித்தனர், அல்லது லியோடார்ட் கூறியது போல, ஒரு உரைநடைக்கு அப்புறமாய் உள்ளதின் (அனைத்து ஜனங்கள் மற்றும் கலாச்சாரங்களை மீறும் ஒரு சத்தியம்) நிராகரிப்பு.
புறநிலை சத்தியத்திற்கு எதிரான இந்த தத்துவப் போர், பின்நவீனத்துவம் முழுமைக்கான எந்தவொரு கூற்றையும் முற்றிலும் வெறுக்கச் செய்துள்ளது. இத்தகைய மனநிலையானது வேதாகமம் போன்ற பிழையற்ற சத்தியம் என்று அறிவிக்கும் எதையும் இயல்பாகவே நிராகரிக்கிறது.
பின்நவீனத்துவத்தின் ஆபத்துகள் - #2 — பகுத்தறிவின்மை
சிறந்த இறையியலாளர் தாமஸ் அக்யூனாஸ், "வேறுபாடுகளை உருவாக்குவது தத்துவஞானியின் பணி" என்று கூறினார். அக்யூனாஸ் சொன்னது என்னவென்றால், சத்தியம் என்பது பகுத்தறியும் திறனைப் பொறுத்தது — அறிவின் மண்டலத்தில் "இதை" "அதில்" இருந்து வேறுபடுத்தும் திறன். இருப்பினும், புறநிலை மற்றும் முழுமையான சத்தியம் இல்லை என்றால், எல்லாம் தனிப்பட்ட விளக்கத்தின் விஷயமாக மாறும். பின்நவீனத்துவ சிந்தனையாளரைப் பொறுத்தமட்டில், ஒரு புத்தகத்தின் ஆசிரியர் தனது படைப்பின் சரியான விளக்கத்தைக் கொண்டிருக்கவில்லை; புத்தகம் என்றால் என்ன என்பதை வாசகரே தீர்மானிக்கிறார் — மறுகட்டமைப்பு எனப்படும் ஒரு செயல்முறை. மேலும் பல வாசகர்கள் (ஒரு எழுத்தாளருக்கு எதிராக) இருப்பதால், இயற்கையாகவே பல சரியான விளக்கங்கள் உள்ளன.
இத்தகைய குழப்பமான சூழ்நிலையானது விளக்கங்களுக்கிடையில் அர்த்தமுள்ள அல்லது நீடித்த வேறுபாடுகளை உருவாக்க இயலாது, ஏனெனில் பயன்படுத்தக்கூடிய தரநிலை எதுவும் இல்லை. இது குறிப்பாக நம்பிக்கை மற்றும் மத விஷயங்களுக்கு பொருந்தும். வெண்ணிலாவை விட சாக்லேட் சுவை சிறந்தது என்று வாதிடுவதை விட மதத்தின் பகுதியில் சரியான மற்றும் அர்த்தமுள்ள வேறுபாடுகளை உருவாக்க முயற்சிப்பது அர்த்தமுள்ளதாக இல்லை. போட்டியிடும் உண்மைக் கூற்றுகளுக்கு இடையே புறநிலையாக தீர்ப்பளிக்க இயலாது என்று பின்நவீனத்துவம் கூறுகிறது.
பின்நவீனத்துவத்தின் ஆபத்துகள் - #3 — பன்மைத்துவம்
முழுமையான உண்மை இல்லை என்றால், வெவ்வேறு நம்பிக்கைகள் மற்றும் மதங்களுக்கு இடையில் அர்த்தமுள்ள, சரியான / தவறான வேறுபாடுகளை உருவாக்க வழி இல்லை என்றால், அனைத்து நம்பிக்கைகளும் சமமாக செல்லுபடியாகும் என்று கருதப்பட வேண்டும் என்பது இயற்கையான முடிவு. பின்நவீனத்துவத்தில் இந்த நடைமுறைச் செயல்பாட்டிற்கான சரியான சொல் "தத்துவ பன்மைத்துவம்" ஆகும். பன்மைத்துவத்துடன், எந்த மதத்திற்கும் தன்னை உண்மையாகவும் மற்ற போட்டியான நம்பிக்கைகளை பொய்யாகவும் அல்லது தாழ்ந்ததாகவும் உச்சரிக்க உரிமை இல்லை. தத்துவ ரீதியான மத பன்மைத்துவத்தை ஆதரிப்பவர்களுக்கு, ஒருவேளை பேதங்கள் உள்ளன என்ற பார்வையைத் தவிர, இனி எந்த மதவெறியும் இல்லை. டி.ஏ. கார்சன் பன்மைத்துவத்தின் ஆபத்தாகக் கருதும் பழமைவாத சுவிசேஷத்தின் கவலைகளை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறார்: “எனது மிகவும் சோகமான மனநிலையில், இரண்டாம் நூற்றாண்டில் ஞானவாத சமயமரபு இருப்பதினால், தத்துவ பன்மைத்துவம் என்று நான் குறிப்பிடும் அசிங்கமான முகமே நற்செய்தியின் எழுச்சிக்குப் பிறகு மிகவும் ஆபத்தான அச்சுறுத்தலாக இருக்குமா என்று நான் சில சமயங்களில் ஆச்சரியப்படுகிறேன்.”
பின்நவீனத்துவத்தின் இந்த முற்போக்கான ஆபத்துகள் — ஒப்பீட்டு சத்தியம், பகுத்தறிவின் இழப்பு மற்றும் தத்துவ பன்மைத்துவம் — கிறிஸ்தவத்திற்கு அச்சுறுத்தல்களை சுமத்துவதை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்றன, ஏனெனில் அவை மனிதகுலத்தின் மீது உண்மையான அதிகாரம் இல்லாத ஒன்று மற்றும் தன்னை உண்மையாகக் காட்டிக்கொள்ளும் போட்டியிடும் மதங்கள் திறன் இல்லாத ஒன்று என்று கூட்டாக நிராகரிக்கின்றன. இந்த சவால்களுக்கு கிறிஸ்தவத்தின் பதில் என்ன?
பின்நவீனத்துவத்தின் ஆபத்துகளுக்கான பதில்
கிறிஸ்தவம் முற்றிலும் உண்மை என்று கூறுகிறது, சரி/தவறு (அதே போல் ஆவிக்குரிய உண்மை மற்றும் பொய்) விஷயங்களில் அர்த்தமுள்ள வேறுபாடுகள் உள்ளன, மேலும் தேவனைப் பற்றிய அதன் கூற்றுகளில் சரியாக இருக்க, போட்டியிடும் மதங்களிலிருந்து எந்தவொரு முரண்பாடான கூற்றுகளும் தவறாக இருக்க வேண்டும். இத்தகைய நிலைப்பாடு பின்நவீனத்துவத்திலிருந்து "ஆணவம்" மற்றும் "சகிப்பின்மை" என்ற கூக்குரலைத் தூண்டுகிறது. எவ்வாறாயினும், சத்தியம் என்பது மனப்பான்மை அல்லது விருப்பத்திற்குரிய விஷயம் அல்ல, மேலும் நெருக்கமாக ஆராயும்போது, பின்நவீனத்துவத்தின் அடித்தளங்கள் விரைவாக நொறுங்கி, கிறிஸ்தவத்தின் கூற்றுக்கள் நம்பத்தகுந்தவை மற்றும் கட்டாயப்படுத்தக்கூடியவை என்பதை வெளிப்படுத்துகின்றன.
முதலாவதாக, முழுமையான சத்தியம் இருப்பதாக கிறிஸ்தவம் கூறுகிறது. உண்மையில், இயேசு குறிப்பாக ஒரு காரியத்தைச் செய்ய அனுப்பப்பட்டதாகக் கூறுகிறார்: "சத்தியத்தைக்குறித்துச் சாட்சிகொடுக்க நான் பிறந்தேன்" (யோவான் 18:37). எந்த சத்தியத்தையும் உறுதிப்படுத்தக்கூடாது என்று பின்நவீனத்துவம் கூறுகிறது, ஆனால் அதன் நிலை தன்னைத்தானே தோற்கடிக்கிறது – குறைந்தபட்சம் ஒரு முழுமையான உண்மையை உறுதிப்படுத்துகிறது: எந்த உண்மையையும் உறுதிப்படுத்தக்கூடாது. இதன் பொருள் பின்நவீனத்துவம் முழுமையான சத்தியத்தை நம்புகிறது. அதன் தத்துவஞானிகள் தங்கள் வாசகர்கள் உண்மையாக ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கும் காரியங்களைக் கூறி புத்தகங்களை எழுதுகிறார்கள். எளிமையாகச் சொன்னால், ஒரு பேராசிரியர், “சத்தியம் என்று எதுவும் இல்லை என்று யாராவது சொன்னால், அவர்கள் உங்களை நம்ப வேண்டாம் என்று கேட்கிறார்கள். எனவே வேண்டாம்."
இரண்டாவதாக, கிறிஸ்தவ நம்பிக்கைக்கும் மற்ற எல்லா நம்பிக்கைகளுக்கும் இடையே அர்த்தமுள்ள வேறுபாடுகள் இருப்பதாக கிறிஸ்தவம் கூறுகிறது. அர்த்தமுள்ள வேறுபாடுகள் இல்லை என்று கூறுபவர்கள் உண்மையில் வேறுபாட்டை உருவாக்குகிறார்கள் என்பதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் சத்தியமென்று நம்புவதிலும், கிறிஸ்தவர்களின் உண்மைக் கூற்றுக்களிலும் வித்தியாசத்தைக் காட்ட முயற்சிக்கிறார்கள். பின்நவீனத்துவ எழுத்தாளர்கள் தங்கள் வாசகர்கள் தாங்கள் எழுதியதைப் பற்றி சரியான முடிவுகளுக்கு வர வேண்டும் என்றும், தங்கள் படைப்புகளை அவர்கள் நோக்கத்தில் இருந்து வித்தியாசமாக விளக்குபவர்களைத் திருத்துவார்கள் என்றும் எதிர்பார்க்கிறார்கள். மீண்டும், அவர்களின் நிலைப்பாடு மற்றும் தத்துவம் தன்னைத்தானே தோற்கடிப்பதாக நிரூபிக்கிறது, ஏனென்றால் அவர்கள் சரியானது என்று நம்புவதற்கும் தவறானது என்று பார்ப்பதற்கும் இடையே ஆர்வத்துடன் வேறுபாடுகளை உருவாக்குகிறார்கள்.
இறுதியாக, கிறிஸ்தவம் தேவனுக்கு முன்பாக மனிதனின் இழந்துபோன நிலை, விழுந்துபோன மனிதகுலத்தின் சார்பாக கிறிஸ்துவின் பலி மற்றும் தேவன் மற்றும் பாவம் மற்றும் தேவை பற்றி தேவன் சொல்வதை ஏற்றுக்கொள்ளாத எவருக்கும் இடையே பிரிவினை பற்றி கூறுவது உலகளவில் உண்மை என்று கூறுகிறது. பவுல் மார்ஸ் மேடையில் ஸ்டோயிக் மற்றும் எபிக்கூரிய தத்துவவாஞானிகளிடம் பேசுகையில், "அறியாமையுள்ள காலங்களை தேவன் காணாதவர்போலிருந்தார்; இப்பொழுதோ மனந்திரும்பவேண்டுமென்று எங்குமுள்ள மனுஷரெல்லாருக்கும் கட்டளையிடுகிறார்" (அப். 17:30). பவுலின் அறிவிப்பு "இது எனக்கு உண்மை, ஆனால் உங்களுக்கு உண்மையாக இருக்காது" என்பது அல்ல; மாறாக; இது தேவனிடமிருந்து அனைவருக்கும் பிரத்தியேகமான மற்றும் உலகளாவிய கட்டளையாக இருந்தது (அதாவது ஒரு கதை என்பதற்கும் அப்பாற்பட்டது) என்பதாகும். பவுல் தவறு என்று கூறும் எந்தவொரு பின்நவீனத்துவவாதியும் எந்த நம்பிக்கையும் அல்லது மதமும் தவறானது என்று கூறும் தனது சொந்த பன்மைத்துவ தத்துவத்திற்கு எதிராக ஒரு தவறு செய்கிறார்கள். மீண்டும், பின்நவீனத்துவவாதி ஒவ்வொரு மதமும் சமமான உண்மை என்ற தனது சொந்தக் கருத்தை மீறுகிறார்.
ஒரு கணித ஆசிரியர் 2+2=4 என்று வலியுறுத்துவது அல்லது பூட்டுத் தொழிலாளி ஒரு சாவி மட்டுமே பூட்டிய கதவுக்கு பொருந்தும் என்று வலியுறுத்துவது திமிர் அல்ல, பின்நவீனத்துவ சிந்தனைக்கு எதிராக நின்று கிறிஸ்தவத்தை வலியுறுத்துவது கிறிஸ்தவனுக்கு திமிர் இல்லை. உண்மை மற்றும் அதை எதிர்க்கும் அனைத்தும் பொய். முழுமையான உண்மை உள்ளது, மேலும் தவறாக இருப்பதன் விளைவுகள் உள்ளன. உணவு விருப்பங்களின் விஷயங்களில் பன்மைத்துவம் விரும்பத்தக்கதாக இருந்தாலும், உண்மை விஷயங்களில் அது உதவியாக இருக்காது. கிறிஸ்தவன் தேவனுடைய உண்மையை அன்பில் முன்வைத்து, கிறிஸ்தவத்தின் பிரத்தியேகமான கூற்றுக்களால் கோபமடைந்த எந்தப் பின்நவீனத்துவவாதியிடம், "நான் உங்களுக்குச் சத்தியத்தைச் சொன்னதினாலே உங்களுக்குச் சத்துருவானேனோ?” (கலாத்தியர் 4:16).
English
பின்நவீனத்துவத்தின் ஆபத்துகள் யாவை?
