கேள்வி
வல்லமையுள்ள ஜெப வாழ்க்கைக்கு இருக்கின்ற சில தடைகள் என்ன?
பதில்
பயனுள்ள ஜெபத்திற்கு மிகவும் வெளிப்படையான தடையாக இருப்பது, ஜெபிப்பவரின் இதயத்தில் அறிக்கைப்பண்ணப்படாத பாவங்கள் இருப்பதுதான். நம்முடைய தேவன் பரிசுத்தராக இருப்பதால், நம் வாழ்வில் அறிக்கைப்பண்ணப்படாத பாவத்துடன் அவரிடம் வரும்போது அவருக்கும் நமக்கும் இடையே ஒரு தடை இருக்கிறது. “உங்கள் அக்கிரமங்களே உங்களுக்கும் உங்கள் தேவனுக்கும் நடுவாகப் பிரிவினை உண்டாக்குகிறது; உங்கள் பாவங்களே அவர் உங்களுக்குச் செவிகொடாதபடிக்கு அவருடைய முகத்தை உங்களுக்கு மறைக்கிறது” (ஏசாயா 59:2). தங்கள் பாவத்தை மறைக்க முயற்சிப்பவர்களுக்குத் தேவன் வெகு தொலைவில் இருக்கிறார் என்பதை அனுபவத்திலிருந்து அறிந்த தாவீது ஒப்புக் கொண்டார்: “என் இருதயத்தில் அக்கிரமசிந்தை கொண்டிருந்தேனானால், ஆண்டவர் எனக்குச் செவிகொடார்” (சங்கீதம் 66:18).
பயனுள்ள ஜெபத்திற்கு தடையாக இருக்கும் பாவத்தின் பல நிலைகளை வேதாகமம் குறிப்பிடுகிறது. முதலாவதாக, நாம் ஆவியினால் அல்லாமல், மாம்சத்தின்படி வாழும்போது, ஜெபிப்பதற்கான நமது விருப்பமும், தேவனோடு திறம்பட தொடர்புகொள்வதற்கான திறனில்லாமல் தடைபடுகின்றன. நாம் மறுபடியும் பிறக்கும்போது ஒரு புதிய சுபாவத்தைப் பெற்றாலும், அந்த புதிய சுபாவம் இன்னும் நம் பழைய மாம்சத்தில் வாழ்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது, மேலும் அந்த பழைய “கூடாரம்” ஊழல் நிறைந்ததாகவும் பாவமாகவும் இருக்கிறது. "மாம்சத்தின் கிரியைகளை அழிப்பதற்கு" நாம் முனைப்பு காட்டாவிட்டால் (மாற்கு 8:13) மற்றும் தேவனோடு சரியான உறவில் ஆவியால் வழிநடத்தப்படாவிட்டால் மாம்சத்தால் நம் செயல்கள், அணுகுமுறைகள் மற்றும் நோக்கங்களின் கட்டுப்பாட்டை நாம் இழந்துவிட முடியும். ஆனால் ஆவியின் கட்டுப்பாட்டில் நடத்தப்பட்டால், அப்போது நாம் தேவனுடன் நெருங்கிய ஒற்றுமையுடன் ஜெபிக்க முடியும்.
மாம்சத்தில் வாழ்வதற்கான ஒரு வழி சுயநலத்தில் வெளிப்படுகிறது, பயனுள்ள ஜெபத்திற்கு மற்றொரு தடையாக இருக்கிறது. நம்முடைய ஜெபங்கள் சுயநலமாக ஊக்கமளிக்கும் போது, தேவனிடம் அவர் விரும்புவதை விட நாம் எதை விரும்புகிறோம் என்று கேட்கும்போது, நம்முடைய நோக்கங்கள் நம்முடைய ஜெபங்களுக்குத் தடையாக இருக்கின்றன. "நாம் எதையாகிலும் அவருடைய சித்தத்தின்படிகேட்டால், அவர் நமக்குச் செவிகொடுக்கிறாரென்பதே அவரைப் பற்றி நாம் கொண்டிருக்கிற தைரியம்" (1 யோவான் 5:14). தேவனின் விருப்பத்தின்படி கேட்பது, அவருடைய விருப்பம் எதுவாக இருந்தாலும், அது என்னவென்று நமக்குத் தெரியுமா அல்லது இல்லையா என்பதைக் கேட்பதற்கு சமம். எல்லாவற்றையும் போலவே, ஜெபத்திலும் இயேசு நம்முடைய முன்மாதிரியாக இருக்க வேண்டும். அவர் எப்போதும் தம்முடைய பிதாவின் சித்தத்தின்படியே ஜெபித்தார்: “பிதாவே,...ஆயினும் என்னுடைய சித்தத்தின்படியல்ல, உம்முடைய சித்தத்தின்படியே ஆகக்கடவது என்று ஜெபம்பண்ணினார்” (லூக்கா 22:42). சுயநல பிரார்த்தனைகள் எப்போதுமே நம்முடைய சுயநல ஆசைகளை பூர்த்தி செய்வதற்காகவே செய்யப்படுகின்றன, மேலும் இதுபோன்ற ஜெபங்களுக்கு தேவன் பதிலளிப்பார் என்று நாம் ஒருநாளும் எதிர்பார்க்கக்கூடாது. "நீங்கள் விண்ணப்பம்பண்ணியும், உங்கள் இச்சைகளை நிறைவேற்றும்படி செலவழிக்க வேண்டுமென்று தகாதவிதமாய் விண்ணப்பம் பண்ணுகிறபடியினால், பெற்றுக்கொள்ளாமலிருக்கிறீர்கள்" (யாக்கோபு 4:3).
சுயநலத்திற்கு ஏற்ப வாழ்வது, மாம்ச இச்சைகள் நம் ஜெபங்களுக்கும் தடையாக இருக்கும், ஏனென்றால் அது மற்றவர்களிடம் இதயத்தின் கடினத்தன்மையை உருவாக்குகிறது. மற்றவர்களின் தேவைகளுக்கு நாம் அலட்சியமாக இருந்தால், தேவன் நம் தேவைகளுக்கும் அலட்சியமாக இருப்பார் என்று எதிர்பார்க்கலாம். நாம் ஜெபத்தில் தேவனிடம் செல்லும்போது, நம்முடைய முதல் அக்கறை அவருடைய சித்தமாக இருக்க வேண்டும். இரண்டாவது மற்றவர்களின் தேவைகளாக இருக்க வேண்டும். இது நம்மைவிட மற்றவர்களை நாம் சிறந்தவர்களாகக் கருத வேண்டும், நம்முடைய நலன்களுக்கு மேலாகவும் அவர்களின் நலன்களைப் பற்றியும் அக்கறை கொள்ள வேண்டும் என்ற புரிதலில் இருந்து உருவாகிறது (பிலிப்பியர் 2:3-4).
பயனுள்ள ஜெபத்திற்கு ஒரு பெரிய தடையாக இருப்பது மற்றவர்களை மன்னிக்காத ஒரு ஆவியாகும். நாம் மற்றவர்களை மன்னிக்க மறுக்கும்போது, கசப்பின் வேர் நம் இதயத்தில் வளர்ந்து நம் ஜெபங்களைத் தடுத்துப்போடுகிறது. மற்றவர்களிடம் வெறுப்பையும் கசப்பையும் வளர்த்துக் கொண்டால், தகுதியற்ற பாவிகள் மீது தேவன் தம்முடைய ஆசீர்வாதங்களை ஊற்றுவார் என்று நாம் எவ்வாறு எதிர்பார்க்கலாம்? இந்த கொள்கை மத்தேயு 18:23-35-ல் மன்னிக்காத ஊழியகாரனின் உவமையில் அழகாக விளக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த கதை தேவன் நமக்கு மன்னித்துவிட்டார் (நம்முடைய பாவம்), மற்றும் நாம் மன்னிக்கப்பட்டதைப் போல மற்றவர்களையும் மன்னிக்க வேண்டும் என்று அவர் எதிர்பார்க்கிறார். அவ்வாறு செய்ய மறுப்பது நம் ஜெபங்களுக்கு தடையாக இருக்கும்.
பயனுள்ள ஜெபத்திற்கு மற்றொரு பெரிய தடையாக இருப்பது அவநம்பிக்கை மற்றும் சந்தேகம். சிலர் குறிப்பிடுவதைப் போல, நம்முடைய கோரிக்கைகளை அவர் ஏற்றுக்கொள்ளுவார் என்று நாம் தேவனிடம் வந்ததால், அவர் எப்படியாவது அவ்வாறு செய்ய கடமைப்பட்டிருக்கிறார் என்று அர்த்தமல்ல. சந்தேகமின்றி ஜெபிப்பது என்பது கடவுளின் தன்மை, சுபாவம் மற்றும் நோக்கங்களைப் பற்றிய பாதுகாப்பான நம்பிக்கை மற்றும் புரிதலில் ஜெபிப்பதாகும். “விசுவாசமில்லாமல் தேவனுக்குப் பிரியமாயிருப்பது கூடாதகாரியம்; ஏனென்றால், தேவனிடத்தில் சேருகிறவன் அவர் உண்டென்றும், அவர் தம்மைத்தேடுகிறவர்களுக்குப் பலன் அளிக்கிறவரென்றும் விசுவாசிக்கவேண்டும்” (எபிரெயர் 11:6). நாம் தேவனிடம் ஜெபத்தில் வரும்போது, அவருடைய தன்மை, நோக்கம் மற்றும் வாக்குறுதிகள் குறித்து சந்தேகம் கொள்ளும்போது, அவரை மிகவும் மோசமாக அவமதிக்கிறோம். அவருடைய விருப்பத்திற்கும், நம் வாழ்வின் நோக்கத்திற்கும் ஏற்ப எந்தவொரு கோரிக்கையையும் வழங்குவதற்கான அவருடைய திறனில் நம் நம்பிக்கை இருக்க வேண்டும். அவர் எதைக் குறிக்கிறாரோ அதுவே சிறந்த சூழ்நிலை என்ற புரிதலுடன் நாம் ஜெபிக்க வேண்டும். “ஆனாலும் அவன் எவ்வளவாகிலும் சந்தேகப்படாமல் விசுவாசத்தோடே கேட்கக்கடவன்; சந்தேகப்படுகிறவன் காற்றினால் அடிபட்டு அலைகிற கடலின் அலைக்கு ஒப்பாயிருக்கிறான். அப்படிப்பட்ட மனுஷன் தான் கர்த்தரிடத்தில் எதையாகிலும் பெறலாமென்று நினையாதிருப்பானாக” (யாக்கோபு 1:6-7).
இறுதியாக, வீட்டில் ஒருவருக்கொருவர் இருக்கிற கருத்து வேறுபாடு என்பது ஜெபத்திற்கு ஒரு திட்டவட்டமான தடையாகும். ஒரு கணவனின் ஜெபங்களுக்கு இது ஒரு தடையாக இருப்பதாக பேதுரு குறிப்பிடுகிறார், அவருடைய மனைவி மீதான அணுகுமுறை தெய்வபக்தியை விட குறைவாக உள்ளது. “அந்தப்படி புருஷர்களே, மனைவியானவள் பெலவீன பாண்டமாயிருக்கிறபடியினால், உங்கள் ஜெபங்களுக்குத் தடைவராதபடிக்கு, நீங்கள் விவேகத்தோடு அவர்களுடனே வாழ்ந்து, உங்களுடனேகூட அவர்களும் நித்தியஜீவனாகிய கிருபையைச் சுதந்தரித்துக் கொள்ளுகிறவர்களானபடியினால், அவர்களுக்குச் செய்யவேண்டிய கனத்தைச் செய்யுங்கள்” (1 பேதுரு 3:7). குடும்ப உறவுகளில் கடுமையான மோதல்கள் இருப்பதோடு, வீட்டுத் தலைவர் பேதுரு குறிப்பிடும் மனப்பான்மையை நிரூபிக்கவில்லை என்றால், கணவனின் தேவனுடனான ஜெபம் செய்வது தடையாக இருக்கிறது. அதேபோல், மனைவிகள் ஜெபங்களுக்கு இடையூறு ஏற்படாமல், தங்கள் சொந்த கணவனின் தலைமைக்கு அடிபணிவதற்கான வேதாகமக் கொள்கைகளைப் பின்பற்ற வேண்டும் (எபேசியர் 5:22-24).
அதிர்ஷ்டவசமாக, பாவ அறிக்கை மற்றும் மனந்திரும்புதலின் ஜெபங்களோடு தேவனிடம் வருவதன் மூலம் இந்த ஜெபத் தடைகள் அனைத்தையும் ஒரே நேரத்தில் சமாளிக்க முடியும். 1 யோவான் 1:9-ல் “நம்முடைய பாவங்களை நாம் அறிக்கையிட்டால், பாவங்களை நமக்கு மன்னித்து எல்லா அநியாயத்தையும் நீக்கி நம்மைச் சுத்திகரிப்பதற்கு அவர் உண்மையும் நீதியும் உள்ளவராயிருக்கிறார்” என்று நமக்கு உறுதியளிக்கப்பட்டுள்ளது. தேவனோடு தொடர்புகொள்வது, நம்முடைய ஜெபங்கள் கேட்கப்படுவதும் பதிலளிப்பதும் மட்டுமல்லாமல், ஆழ்ந்த மகிழ்ச்சியும் நிறைந்திருக்கும்.
English
வல்லமையுள்ள ஜெப வாழ்க்கைக்கு இருக்கின்ற சில தடைகள் என்ன?
