கேள்வி
அந்நியபாஷைகளில் ஜெபித்தல் என்றால் என்ன? அந்நியபாஷைகளில் ஜெபித்தல் என்பது ஒரு விசுவாசிக்கும் தேவனுக்கும் இடையிலுள்ள ஜெப மொழியா?
பதில்
ஒரு பின்னணியாக, அந்நியபாஷை வரத்தைக்குறித்ததான எங்கள் கட்டுரையைப் படிக்கவும். அந்நிய பாஷைகளில் ஜெபிப்பதற்கான நான்கு பிரதான வேதாகமப் பகுதிகள் உள்ளன: ரோமர் 8:26; 1 கொரிந்தியர் 14:4-17; எபேசியர் 6:18; எபிரேயர் 6:18 மற்றும் யூதா 20 ஆகியவைகள் ஆக்கும். "ஆவியினாலே ஜெபம்பண்ணுகின்ற" காரியத்தை எபேசியர் 6:18 மற்றும் யூதா 20 ஆகியவைகள் குறிப்பிடுகின்றன.
ரோமர் 8:26 நமக்கு போதிக்கிறது, “அந்தப்படியே ஆவியானவரும் நமது பலவீனங்களில் நமக்கு உதவிசெய்கிறார். நாம் ஏற்றபடி வேண்டிக்கொள்ளவேண்டியதின்னதென்று அறியாமலிருக்கிறபடியால், ஆவியானவர்தாமே வாக்குக்கடங்காத பெருமூச்சுகளோடு நமக்காக வேண்டுதல்செய்கிறார்.” ரோமர் 8:26-ல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள இரண்டு முக்கிய குறிப்புகள் அந்நியபாஷையில் ஜெபித்தல் ஒரு ஜெபமொழி என்று குறிப்பிடுகின்றன. முதலாவதாக, ரோமர் 8:26-ல் அது ஆவியானவர் “பெருமூச்சுகளோடு” வேண்டுதல்செய்கிறார் விசுவாசிகளல்ல என்பதாகும். இரண்டாவதாக, ரோமர் 8:26 கூறுகிறது என்னவெனில், ஆவியானவரின் “பெருமூச்சு” வெளிப்படுத்தப்பட முடியாத “வாக்குக்கடங்காத” காரியமாக இருக்கிறது. அந்நிய பாஷை என்பதன் தன்மையே பேசும் உச்சரிப்பு வார்த்தைகளாகும்.
அது நம்மை 1 கொரிந்தியர் 14:4-17 வரையிலுள்ள காரியங்களுக்கு குறிப்பாக 14-ம் வசனத்திற்கு கொண்டு செல்லுகிறதாய் இருக்கிறது: “என்னத்தினாலெனில், நான் அந்நியபாஷையிலே விண்ணப்பம்பண்ணினால் என் ஆவி விண்ணப்பம்பண்ணுமேயன்றி, என் கருத்து பயனற்றதாயிருக்கும்.” 1 கொரிந்த்கியர் 14:14 பிரத்யேக நிலையில் “அந்நியபாஷையில் ஜெபிப்பதைக்” குறித்துக் கூறுகிறது. இதன் அர்த்தம் என்ன? சந்தர்ப்பம் மற்றும் சூழலைப் படிப்பது மிகவும் மதிப்பு வாய்ந்ததாகும். 1 கொரிந்தியர் 14-ஆம் அதிகாரம், அந்நியபாஷை மற்றும் தீர்க்கதரிசன வரத்தைக் குறித்து பேசும் ஒரு ஒப்பீடு / வேறுபாடு ஆகும். 2-5 வரையிலுள்ள வசனங்கள், அந்நியபாஷை வரத்தைக் காட்டிலும் தீர்க்கதரிசன வரம் மேலான ஒரு வரமாக பவுல் கருதுகிறார் என்பதை தெளிவுபடுத்துகிறது. அதே சமயத்தில், பவுல் அந்நிய பாஷைகளின் மதிப்பைக் கூறுகிறார், மேலும் அவர் எல்லாரைக் காட்டிலும் அதிகமாக அந்நியபாஷைகளை பேசுகிறார் என்று மகிழ்ச்சி அடைவதை அறிவிக்கிறார் (வசனம் 18).
அப்போஸ்தலர் 2-ஆம் அதிகாரத்தில், அந்நிய பாஷைகளில் பேசுகிற முதல் சம்பவத்தை விவரிக்கிறது. பெந்தெகொஸ்தே நாளன்று அப்போஸ்தலர்கள் அந்நியபாஷைகளில் பேசினார்கள். அப்போஸ்தலர்கள் மனிதர்கள் பேசுகிற ஒரு மனித மொழியில் பேசினார்கள் என்று அப்போஸ்தலர் 2-ஆம் அதிகாரம் தெளிவாகக் காண்பிக்கிறது (அப்போஸ்தலர் 2:6-8). அப்போஸ்தலர் 2 மற்றும் 1 கொரிந்தியர் 14-ம் அதிகாரங்களில் "அந்நிய பாஷை" என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ள வார்த்தை "மொழி" என்கிற அர்த்தத்தை குறிக்கிற “குளோசா” என்னும் கிரேக்க வார்த்தையிலிருந்து வருகிறது. இது நம் நவீன ஆங்கில வார்த்தை "சொற்களஞ்சியத்திலிருந்து" வருகிறது. அந்நியபாஷையில் பேசுவது பேச்சாளருக்கு தெரியாத ஒரு மொழியில் பேசும் திறன் ஆகும். அந்த மொழி பேசும் ஒருவரிடம் சுவிசேஷத்தை தொடர்பு கொள்வதற்காக. கொரிந்துவின் பல கலாச்சாரங்களில், அந்நிய பாஷைகளின் மதிப்பு குறிப்பாக மதிப்புமிக்கது, முக்கியமானதாக இருந்தது தெரிகிறது. கொரிந்துசபை விசுவாசிகள் அந்நியபாஷை பேசியதன் விளைவாக சுவிசேஷத்தையும் தேவனுடைய வார்த்தையையும் நன்றாகப் பேச முடிந்தது. எனினும், பாஷைகளை வியாக்கியானம் செய்து பயன்படுத்துவதன் மூலம் பவுல் அதை தெளிவுபடுத்துகிறார் (1 கொரிந்தியர் 14:13, 27). ஒரு கொரிந்திய விசுவாசி அந்நியபாஷையில் பேசும்போது, அந்த மொழி பேசிய ஒருவரிடம் தேவனுடைய சத்தியத்தை பிரகடனம் செய்கிறார், பின்னர் அந்த விசுவாசி அல்லது வேறு ஒரு விசுவாசி சபையில் பேசப்பட்டதை விளக்குவதால், முழு சபையும் சொன்னதை புரிந்துகொள்ள முடிந்தது.
அப்படியானால், அந்நியபாஷைகளில் ஜெபம் செய்வது என்றால் என்ன, அந்நியபாஷைகளில் பேசுவதிலிருந்து இது எப்படி வித்தியாசமானது? 1 கொரிந்தியர் 14:13-17, அந்நியபாஷைகளில் ஜெபம் செய்யப்படுவதை அர்த்தப்படுத்துகிறது. இதன் விளைவாக, அந்நியபாஷைகளில் ஜெபம் செய்வது தேவனிடத்தில் ஒரு காணிக்கையை ஜெபத்தில் ஏறெடுப்பதாகும் என்று தெரிகிறது. இந்த ஜெபம் அந்த மொழியைப் பேசிய ஒருவருக்கு சேவைபுரியும், ஆனால் சபை முழுவதுமாக எழும்பி கட்டப்படுவதற்கு அது மொழிபெயர்க்கப்பட்டு விளக்கப்பட வேண்டும்.
ஜெபமொழியாக அந்நியபாஷையில் ஜெபம் செய்வதைக் கருதுபவர்களுடன் இந்த விளக்கம் உடன்படவில்லை. இந்த மாற்று புரிதலை பின்வருமாறு சுருக்கமாகச் சொல்லலாம்: அந்நியபாஷைகளில் ஜெபம் செய்தல் ஒரு விசுவாசி மற்றும் தேவன் இடையேயுள்ள ஒரு தனிப்பட்ட ஜெபமொழி (1 கொரிந்தியர் 13:1), அதனிமித்தம் ஒரு விசுவாசி தன்னைத் தானே ஆவிக்குரிய வாழ்வில் கட்டப்படுவதற்காக பயன்படுத்துகிறார் (1 கொரிந்தியர் 14:4). இந்த விளக்கம் கீழ்க்கண்ட காரணங்களுக்காக வேதாகமத்தின்படியானது அல்ல என்பது நிரூபணமாகிறது: 1) அந்நியபாஷையானது மொழிபெயர்க்கப்பட வேண்டியதானால், அந்நியபாஷைகளில் ஜெபம் பண்ணுதல் எப்படி ஒரு தனிப்பட்ட ஜெப மொழியாகும் (1 கொரிந்தியர் 14:13-17)? 2) ஆவிக்குரிய வரங்கள் சபையினுடைய வளர்ச்சிக்காக கொடுக்கப்பட்டது என்கிறபோது, அந்நியபாஷைகளில் ஜெபித்தல் என்பது எப்படி தனிப்பட்ட நபரின் வளர்ச்சிக்காக இருக்கமுடியும் (1 கொரிந்தியர் 12:7)? அந்நியபாஷையானது அவிசுவாசிகளுக்கு அடையாளமாக இருக்கும்போது, எப்படி அந்நியபாஷைகளில் ஜெபிப்பது தனிநபரின் ஜெப மொழியாக இருக்கமுடியும் (1 கொரிந்தியர் 14:22)? 4) எல்லாரும் அந்நிய பாஷைகளை பேசுவதில்லை என்பதை வேதாகமம் தெளிவுபடுத்துகிறது (1 கொரிந்தியர் 12:11, 28-30). எல்லா விசுவாசிகளுக்கும் அந்நியபாஷை பேசுகின்ற வரம் இல்லையென்றால், அந்நியபாஷையில் பேசுகிற காரியம் எப்படி சுயநலமுடன் ஒரு சிலருக்கு மாத்திரம் உள்ள ஜெபமொழியாக இருக்கமுடியும்? நாம் எல்லோருக்கும் ஆவிக்குரிய வாழ்வில் வளரவேண்டிய அவசியம் இல்லையா?
சிலர் அந்நிய பாஷைகளில் ஜெபம் செய்வது என்பது சாத்தானுக்கும் அவனுடைய பிசாசுகளுக்கும் புரிந்துகொண்ட ஜெயிக்க இயலாத ஒரு "இரகசிய குறியீட்டு மொழி" என்று புரிந்து கொள்ளுகிறார்கள். இந்த விளக்கம் கீழ்க்கண்ட காரணங்களுக்காக வேதாகமத்தின்படியில்லாமல் உள்ளது: 1) புதிய ஏற்பாட்டில் அந்நியபாஷை என்பது ஒரு மனிதமொழி என மிகத்தெளிவாக விவரிக்கிறது, மற்றும் சாத்தானும் அவனது பிசாசுகளும் மனித மொழிகளை நன்கு புரிந்து கொள்ள முடியும். 2) வேதாகமத்தில் எண்ணற்ற விசுவாசிகள் அவர்களுடைய சொந்த பாஷையில் ஜெபிப்பதைக் குறிப்பிடுகிறது. சாத்தான் மற்றும் அவனுடைய பிசாசுகள் நாம் ஜெபிக்கிற ஜெபங்களைப் புரிந்துகொண்டு, தேவனுடைய சித்தத்தின்படி செய்யப்படும் ஜெபத்திற்கு தேவன் பதிலளிப்பதைத் தடுக்க எந்த அதிகாரமும் அவைகளுக்கு இல்லை. கடவுள் நம் ஜெபங்களைக் கேட்கிறார் என்பது நமக்குத் தெரியும், அது உண்மையில் சாத்தானும் அவனுடைய பிசாசுகளும் நம்முடைய ஜெபங்களைக் கேட்கிறதா இல்லையா என்பதைப் புரிந்துகொள்வதில் இல்லை.
அப்படியானால், அந்நியபாஷைகளில் ஜெபம் செய்கிற மற்றும் ஆவிக்குரிய வாழ்வில் வளர்ச்சியுற்றதாக கூறுகிற பல கிறிஸ்தவர்களைப் பற்றி நாம் என்ன சொல்லுகிறோம்? முதலாவதாக, நம்முடைய விசுவாசத்தையும் நடைமுறையையும் வேதவாக்கியங்களின் அடிப்படையில் ஆதரிக்க வேண்டும், அனுபவம் மூலம் இல்லை. இரண்டாவதாக, சமய மரபு குழுக்கள் மற்றும் உலக மதங்களில் பலர் அந்நிய பாஷைகளில் பேசுவது நிகழ்ந்தன என்று கூறுகிறார்கள். வெளிப்படையாக பரிசுத்த ஆவியானவர் இந்த அவிசுவாசிகளுக்கு வரங்களை பகிர்ந்து அளிப்பதல்ல. எனவே, பிசாசுகள் அந்நியபாஷை பேசும் வரத்தை கள்ளத்தனமாகக் கையாளலாம் என்று தெரிகிறது. இது வேதவசனங்களோடு நம் அனுபவங்களை இன்னும் கவனமாக ஒப்பிட்டு பார்க்க வேண்டும். மூன்றாவதாக, தாய்மொழிகளில் பேசுவது / ஜெபிப்பது என்பது ஒரு கற்ற நடத்தையாக இருக்கும் என்பதை ஆய்வுகள் நிரூபித்துள்ளன. மற்றவர்களிடம் பேசுவதற்கும், கவனிப்பதற்கும் அந்நியபாஷைகளில் பேசுவதன் மூலம், ஒரு நபர் செயல்முறையையும் கற்றுக்கொள்கிறார். கிறிஸ்துவர்கள் மத்தியில் தாய்மொழிகளில் பேசும் / ஜெபிக்கும் பெரும்பாலான நிகழ்வுகளுக்கு இது விளக்கம் ஆகும். இதுதான் கிறிஸ்தவர்கள் மத்தியில் பேசப்படும் அந்நியபாஷைகளுக்கு மிகவும் நெருக்கமான விளக்கமாகும். நான்காவது, "சுய-வளர்ச்சி" என்ற உணர்வு இயல்பானது. மனித உடல் அட்ரினலின் மற்றும் எண்டோர்பினை உருவாக்குகிறது, இது புதிய, உற்சாகமான, உணர்ச்சிபூர்வமான, மற்றும் / அல்லது அறிவார்ந்த சிந்தனையிலிருந்து துண்டிக்கப்பட்டால் நிகழ்வதாகும்.
அந்நிய பாஷைகளில் ஜெபித்தல் என்பது நிச்சயமாக கிறிஸ்தவர்கள் மத்தியில் உள்ள ஒரு பிரச்சனையாக இருக்கிறது, இதனை மரியாதையுடன், அன்பாக ஏற்றுக்கொள்ள / ஒத்துப்போக மறுக்கவேண்டும். அந்நிய பாஷைகளில் ஜெபம் செய்தான் நம்முடைய இரட்சிப்பைத் தீர்மானிக்கிறது இல்லை. அந்நிய பாஷைகளில் ஜெபிப்பது முதிர்ச்சியுள்ள கிறிஸ்தவனை ஒரு முதிர்ச்சியற்ற கிறிஸ்தவனிடமிருந்து பிரிக்கிறதும் இல்லை. தனிப்பட்ட ஜெபமொழியாக அந்நிய பாஷையில் ஜெபம் செய்வது போன்ற ஒரு காரியம் கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தின் அடிப்படையும் ஆதாரமும் அல்ல. ஆகையால், அந்நியபாஷைகளில் ஜெபிப்பதற்கான வேதாகம விளக்கம், தனிப்பட்ட ஜெபமொழிக்கான ஒரு தனிப்பட்ட ஜெபமொழியில் இருந்து வழிநடத்துகிறது என நாம் நம்புகையில், அத்தகைய செயல்களில் ஈடுபடுகிற அநேகர் கிறிஸ்துவுக்குள் நம் சகோதர சகோதரிகளாகவும் நம் அன்பிலும் மரியாதையிலும் தகுதியுள்ளவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள் என்பதை நாம் அறிந்திருக்கிறோம்.
English
அந்நியபாஷைகளில் ஜெபித்தல் என்றால் என்ன? அந்நியபாஷைகளில் ஜெபித்தல் என்பது ஒரு விசுவாசிக்கும் தேவனுக்கும் இடையிலுள்ள ஜெப மொழியா?
