คำถาม
“พระคัมภีร์กล่าวว่าอย่างไรเกี่ยวกับการที่พ่อแม่จะทิ้งมรดกไว้ให้กับลูกๆ ของพวกเขา”
คำตอบ
มรดกเป็นของขวัญแห่งเกียรติยศและเป็นการสนับสนุนที่หัวหน้าครอบครัวจะให้แก่ลูกชายของเขา (และในบางครั้งก็ให้แก่ลูกสาว) สิ่งนี้มีไว้สำหรับการจัดเตรียมและสถานะของครอบครัว การปรากฏขึ้นของมรดกในครึ่งแรกของพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมส่วนมากเป็นการกล่าวถึงว่าพระเจ้าทรงมอบดินแดนแห่งพันธสัญญาแก่ชาวอิสราเอล ซึ่งก็คือการที่พระบิดาในสวรรค์ทรงประทานสิ่งต่างๆ ให้แก่ลูกสาวและลูกชายทั้งหลายของพระองค์ เพราะว่าดินแดนนั้นพระเจ้าทรงเป็นผู้มอบให้กับแต่ละครอบครัว ผู้คนจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ขายที่ดินแบบขายขาดได้ ถ้าพวกเขาต้องการขายที่ดินนั้น เขาก็จะได้รับคืนในปีเสียงแตร (เลวีนิติ 25:23-38) พระคัมภีร์ได้กำหนดข้อแนะนำที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการรับมรดกซึ่งเป็นที่ดินของครอบครัวคือ ลูกชายคนโตนั้นได้รับมรดกเป็นสองเท่า (เฉลยธรรมบัญญัติ 21:15-17) ถ้าไม่มีลูกชาย ลูกสาวก็ได้รับอนุญาตที่จะได้รับมรดกจากที่ดินของพ่อ (กันดารวิถี 27:8) ในกรณีไม่มีทายาททางสายตรง คนรับใช้ซึ่งเป็นที่โปรดปรานหรือญาติพี่น้องที่อยู่ไกลออกไปสามารถรับมรดกซึ่งเป็นที่ดินนั้นได้ (ปฐมกาล 15:2, กันดารวิถี 27:9-11) ไม่มีช่วงเวลาไหนเลยซึ่งที่ดินจะถูกส่งต่อให้กับเผ่าอื่น จุดมุ่งหมายในการส่งต่อที่ดินก็คือเพื่อให้แน่ใจว่าครอบครัวขยายนั้นมีสิ่งที่สามารถสนับสนุนพวกเขาและทำให้พวกเขาอยู่รอดได้ มรดกเป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน และมีเพียงพระธรรมสุภาษิต 13:22 เท่านั้นที่กล่าวถึงสิ่งนี้ว่าเป็นศีลธรรมอย่างหนึ่ง
พระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ไม่ได้กล่าวถึงมรดกทางกายภาพแต่เป็นมรดกฝ่ายวิญญาณ ข้อเท็จจริงในพระธรรมลูกา 12:13-21 จะเห็นว่าพระเยซูมองข้ามความสำคัญของมรดกทางโลก โดยอธิบายว่าสิ่งนี้สามารถนำทางไปสู่ความโลภและการหลงใหลในความมั่งมี เป็นสิ่งที่ดีกว่ามากที่จะสะสมทรัพย์สมบัติไว้ในสวรรค์ มรดกของเรานั้นมาจากพระเจ้าเช่นเดียวกันกับชาวอิสราเอล (กิจการ 20:32, เอเฟซัส 1:11, 14, 18) และเช่นเดียวกับอับราฮัม (ฮีบรู 11:8, 13) เราจะไม่ได้รับมรดกของเราในชีวิตนี้ (1 เปโตร 1:4) มรดกนี้คืออะไร พระธรรมสดุดี 37:11 และพระธรรมมัทธิว 5:5 บอกว่าเป็นทั้งโลก พระธรรมยากอบ 2:5 กล่าวว่าเป็นอาณาจักรของพระเจ้า และฮีบรู 11:16 เรียกว่าเป็นประเทศที่วิเศษ พระธรรม 1 โครินธ์ 2:9 กล่าวว่าเป็นสิ่งที่อัศจรรย์มากซึ่ง “สิ่งที่ตาไม่เห็น หูไม่ได้ยิน และสิ่งที่ใจมนุษย์คิดไม่ถึง คือสิ่งที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้สำหรับคนทั้งหลายที่รักพระองค์” และพระธรรมวิวรณ์บทที่ 21 อธิบายว่าเป็นสวรรค์ใหม่และโลกใหม่ เป็นที่ซึ่งพระเจ้าจะอาศัยอยู่ท่ามกลางประชากรของพระองค์และนำเอาน้ำตา ความโศกเศร้า ความเจ็บปวด และความตายออกไป
ในฐานะผู้เชื่อ เราไม่ได้ถูกผูกมัดอยู่กับบัญญัติของพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิม ในทางกลับกันเราต้องทำตามพระบัญญัติที่ยิ่งใหญ่สองข้อคือ รักพระเจ้าและรักผู้อื่น (มัทธิว 22:34-40) พระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมให้ตัวอย่างที่ปฏิบัติได้จริงเกี่ยวกับวิธีการที่ทำให้พระมหาบัญชานั้นสำเร็จ หากเกี่ยวข้องกับมรดกแล้วก็ถือเป็นตัวอย่างหนึ่งของพ่อแม่ที่จะทำให้แน่ใจว่าครอบครัวของพวกเขาจะได้รับการดูแลหลังจากที่พวกเขาตายไปแล้ว ในยุคปัจจุบันมรดกไม่จำเป็นต้องหมายถึงที่ดินหรือแม้กระทั่งทรัพย์สินเสมอไป มันอาจจะรวมถึงการส่งมอบบุคลิกลักษณะที่ดี การแน่ใจว่าลูกๆ ได้รับการศึกษา หรือการอบรมพวกเขาในด้านอาชีพ แต่เมื่อคนส่วนมากนึกถึงการที่พ่อแม่ทิ้งมรดกไว้ให้ลูกๆ ของพวกเขา ก็มักจะเกี่ยวข้องกับทรัพย์สินซึ่งเป็นวัตถุ พระคัมภีร์นั้นสนับสนุนความคิดของพ่อแม่ในการทิ้งทรัพย์สิน ความมั่งมี และที่ดินไว้ให้แก่ลูกๆ อย่างแน่นอน ในเวลาเดียวกันพ่อแม่ไม่ควรรู้สึกว่าเป็นภาระที่จะต้องเก็บทุกอย่างไว้ให้เป็นมรดกแก่ลูกๆ ของพวกเขา แล้วละเลยตัวพวกเขาเองในระหว่างกระบวนการนั้น สิ่งนี้ไม่ควรเป็นเรื่องที่ต้องทำให้เกิดความละอายใจหรือเป็นสัญญาผูกมัด ในทางกลับกันมันควรจะเป็นการกระทำด้วยความรัก นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณจะแสดงออกถึงความรักและการเห็นคุณค่าในตัวลูกๆ ของคุณ อย่างไรก็ตามสิ่งสำคัญที่สุดคือเป็นความรับผิดชอบของพ่อแม่ที่จะทำให้แน่ใจว่าลูกๆ นั้นตระหนักถึงมรดกที่พวกเขาจะได้รับถ้าพวกเขาติดตามพระคริสต์ พ่อแม่ต้องสอนลูกๆ ของพวกเขาเกี่ยวกับความคาดหวังของพระเจ้า (เฉลยธรรมบัญญัติ 6:6-7, เอเฟซัส 6:4) และนำลูกๆ ของพวกเขาให้มาหาพระเจ้า (มาระโก 10:14) ด้วยวิธีนี้พ่อแม่จึงสามารถเลี้ยงดูลูกๆ ของพวกเขาในทางซึ่งดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
English
“พระคัมภีร์กล่าวว่าอย่างไรเกี่ยวกับการที่พ่อแม่จะทิ้งมรดกไว้ให้กับลูกๆ ของพวกเขา”
