คำถาม
พระคัมภีร์กล่าวว่าอย่างไรเกี่ยวกับการใส่ร้ายป้ายสี
คำตอบ
การใส่ร้ายป้ายสีเป็นการกล่าวเท็จทางคำพูดซึ่งทำลายชื่อเสียของใครบางคน การใส่ร้ายป้ายสีแตกต่างจากการหมิ่นประมาทเล็กน้อยตรงที่การหมิ่นประมาทนั้นเป็นการทำให้เสียชื่อเสียงอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร ส่วนการใส่ร้ายป้ายสีนั้นเป็นเพียงคำพูดเท่านั้น พระคัมภีร์กล่าวถึงการใส่ร้ายป้ายสีไว้อย่างมากมายทั้งในพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมและพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ (สุภาษิต 10:18, 1 เปโตร 2:1) การใส่ร้ายป้ายสีนั้นอยู่ในรายการความผิดอันดับอันดับต้นๆ สำหรับพระเจ้าที่พระองค์ทรงรวมไว้ในบัญญัติสิบประการ บัญญัติข้อที่เก้ากล่าวว่า “ห้ามเป็นพยานเท็จใส่ร้ายเพื่อนบ้าน” (อพยพ 20:16) การเป็นพยานเท็จนั้นได้รวมการใส่ร้ายป้ายสีเนื่องจากคำโกหกถูกเผยแพร่ออกไปด้วย ง่ายๆ แล้วการใส่ร้ายป้ายสีเป็นเพียงการโกหกเกี่ยวกับใครบางคนโดยมีเจตนาทำให้ผู้อื่นมองคนนั้นในแง่ลบ
การใส่ร้ายป้ายสีเป็นการโกหกที่มุ่งร้ายและพระเจ้าเกลียดการโกหก (สุภาษิต 6:16-19, 12:22) เนื่องจากพระเจ้าเป็นผู้สร้างความจริง (ยอห์น 14:6, 1 ยอห์น 5:6) สิ่งใดก็ตามที่ไม่จริงย่อมขัดแย้งกับธรรมชาติของพระองค์ ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจสำหรับพระองค์ ทั้งการใส่ร้ายป้ายสีและการนินทาเป็นสิ่งที่ผิด พระคัมภีร์มักจะประณามการกระทำทั้งสองอย่างนี้ด้วยกัน (เลวีนิติ 19:16, สุภาษิต 16:27, 2 โครินธ์ 12:20) การนินทาเป็นรวบรวมความลับของใครบางคนและส่งต่อไปให้คนอื่น การใส่ร้ายป้ายสีนั้นเป็นการสร้างความลับขึ้นมาเองและแพร่งพรายออกไปเพื่อสร้างความเสียหายมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
พระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่กล่าวถึงการใส่ร้ายป้ายสีว่าเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติบาปเก่าของเรา การใส่ร้ายป้ายสีไม่อาจมีอยู่ในชีวิตของเราเมื่อกลายเป็นผู้ที่ได้รับการสร้างใหม่ในพระคริสต์ (2 โครินธ์ 5:17) โคโลสี 3:7-8 กล่าวว่า “เมื่อก่อนพวกท่านก็เคยดำเนินชีวิตแบบนี้ คือมีชีวิตอยู่กับสิ่งเหล่านี้ แต่บัดนี้ท่านทั้งหลายจงละทิ้งสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด คือความโกรธ ความฉุนเฉียว การคิดร้าย การใส่ร้าย และคำพูดหยาบโลนที่ออกจากปากของท่าน” คำพูดของเราต้องอุทิศให้กับพระสิริของพระเจ้าเช่นเดียวกับร่างกายของเรา (โรม 12:1-2, เอเฟซัส 4:29) ผู้ที่รู้จักพระเจ้ามีหน้าที่ละเว้นจากการใส่ร้ายป้ายสีคือ “เราสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระบิดาด้วยลิ้นนั้น และเราก็แช่งด่ามนุษย์ผู้ที่พระเจ้าทรงสร้างตามพระฉายาของพระองค์ด้วยลิ้นนั้น คำสรรเสริญและคำแช่งด่าออกมาจากปากเดียวกัน พี่น้องของข้าพเจ้า อย่าให้เป็นอย่างนั้น” (ยากอบ 3:9-10) การใส่ร้ายป้ายสีเป็นการกระทำอย่างหนึ่งที่ต้องถูกทำให้หมดสิ้นไปหากเราตั้งใจจะติดตามพระเยซู (ดูโรม 6:11-14)
ในโรม 1:28-32 เปาโลระบุลักษณะหลายอย่างของจิตใจที่เสื่อมทราม และการใส่ร้ายป้ายสีนั้นก็ร่วมอยู่ในรายการนี้ด้วย (ข้อ 30) เมื่อเราใส่ร้ายป้ายสีผู้อื่น เรากำลังเลือกที่จะก้าวออกจากเส้นทางที่พระเจ้าออกแบบให้กับเรา พระองค์จะไม่เข้าร่วมกับเราในการพยายามทำร้ายคนอื่นด้วยคำพูดของเรา การใส่ร้ายป้ายสีมาจากหัวใจและเมื่อเราถูกล่อลวงให้กล่าวในสิ่งที่ไม่ใช่ความจริงเกี่ยวกับผู้อื่น เราควรสำรวจดูหัวใจของเราเองก่อนว่ารากเน่าอันน่าเกลียดอะไรที่ทำให้เกิดความปรารถนาเหล่านี้ พระเยซูตรัสว่า “แต่สิ่งที่ออกจากปากก็ออกมาจากใจ สิ่งนั้นแหละทำให้มนุษย์เป็นมลทิน ความคิดชั่วร้าย การฆ่าคน การเป็นชู้ การล่วงประเวณี การลักขโมย การเป็นพยานเท็จ การใส่ร้าย ก็ล้วนออกมาจากใจ” (มัทธิว 15:18-19) พระเจ้าอยากให้เราเห็นว่าการใส่ร้ายป้ายสีใครบางคนเป็นตัวบ่งชี้ว่าใจของเราไม่ถูกต้องสำหรับพระองค์ ความปรารถนาที่จะใส่ร้ายป้ายสีอาจมาจากรากขมขื่น (ฮีบรู 12:15) จากความเจ็บปวดที่ไม่ได้รับการแก้ไข (1 เปโตร 3:14-16) จากการไม่ให้อภัย (2 โครินธ์ 2:10-11, เอเฟซัส 4:32) จากความอิจฉา (กาลาเทีย 5:20, 2 โครินธ์ 12:20) หรือจากบาปอื่นๆ ในใจ
ทางออกของพระเจ้าสำหรับการใส่ร้ายป้ายสีคือการรักซึ่งกันและกัน (ยอห์น 13:34) เราไม่ใส่ร้ายป้ายสีผู้คนที่เรารัก (1 โครินธ์ 13:4-7) ความรักต้องการสิ่งซึ่งดีที่สุดสำหรับผู้อื่น และนั่นหมายถึงการปกป้องชื่อเสียงของพวกเขาเหมือนกับที่เราปกป้องชื่อเสียงของเราเอง (มัทธิว 7:12) “ความรักไม่ทำอันตรายต่อเพื่อนบ้านเลย เพราะฉะนั้นความรักจึงเป็นสิ่งที่ทำให้ธรรมบัญญัติสำเร็จอย่างครบถ้วน” (โรม 13:10) เมื่อเรามุ่งเน้นไปที่การเชื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าโดยรักเหมือนที่พระองค์ทรงรักเรา การใส่ร้ายป้ายสีก็จะไม่ล่อลวงเรา
English
พระคัมภีร์กล่าวว่าอย่างไรเกี่ยวกับการใส่ร้ายป้ายสี
