คำถาม
ทำไมพระเจ้าถึงเกลียดความบาป?
คำตอบ
พระเจ้าเกลียดความบาปเพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ขัดแย้งต่อพระลักษณะของพระเจ้า ผู้เขียนพระธรรมสดุดีอธิบายถึงการเกลียดความบาปของพระเจ้าในด้านนี้คือ “เพราะพระองค์ไม่ใช่พระเจ้าที่พอพระทัยในสิ่งชั่วร้าย คนชั่วไม่อาจอยู่ร่วมกับพระองค์ได้” (สดุดี 5:4) พระเจ้าเกลียดความบาปเพราะว่าพระองค์บริสุทธิ์ซึ่งความบริสุทธิ์นี้ได้รับการสรรเสริญมากที่สุดในบรรดาพระลักษณะของพระองค์ทั้งหมด (อิสยาห์ 6:3, วิวรณ์ 4:8) และความบริสุทธิ์นี้บริบูรณ์อยู่ในพระองค์ ความบริสุทธิ์ของพระองค์เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของความสมบูรณ์แบบทางศีลธรรมของพระองค์และเป็นอิสรภาพอย่างแท้จริงของพระองค์จากความด่างพร้อยใดๆ ก็ตาม (สดุดี 89:35, 92:15, โรม 9:14)
พระคัมภีร์แสดงให้เห็นถึงทัศนคติของพระเจ้าต่อความบาปด้วยความรู้สึกที่รุนแรงของการเป็นปรปักษ์ การรังเกียจ และการไม่ชอบที่สุด ยกตัวอย่างเช่นความบาปนั้นถูกอธิบายไว้ว่าเป็นแผลที่เน่าเปื่อย (อิสยาห์ 1:6) เป็นภาระที่หนักอึ้ง (สดุดี 38:4) เป็นสิ่งสกปรกที่เป็นมลทิน (ทิตัส 1:15, 2 โครินธ์ 7:1) เป็นหนี้แบบผูกขาด (มัทธิว 6:12-15) เป็นความมืด (1 ยอห์น 1:6) และเป็นรอยเปื้อนสีแดงเข้ม (อิสยาห์ 1:18)
พระเจ้าเกลียดความบาปด้วยสาเหตุง่ายๆ เพราะว่าความบาปแยกเราออกจากพระองค์คือ “แต่บาปชั่วของพวกท่านได้ทำให้เกิดการแยก ระหว่างพวกท่านกับพระเจ้าของท่าน และบาปของพวกท่านได้บดบังพระพักตร์พระองค์เสียจากท่าน และจากการที่พระองค์จะทรงฟัง” (อิสยาห์ 59:2, ดูอิสยาห์ 13:11, ดูเพิ่มเติมที่เยเรมีย์ 5:25 ) เป็นความบาปที่ทำให้อาดัมและเอวาวิ่งหนีพระเจ้าและไปซ่อนตัวอยู่ “ในหมู่ต้นไม้กลางสวน” (ปฐมกาล 3:8) ความบาปนำมาซึ่งการแยกจากกันและข้อเท็จจริงที่ว่าพระเจ้าเกลียดความบาปหมายถึงพระองค์เกลียดการถูกแยกออกจากเรา ความรักของพระองค์ต้องการให้เกิดการฟื้นฟูซึ่งต่อมาก็ต้องการให้เกิดความบริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน
พระเจ้าเกลียดความบาปเพราะว่าการหลอกลวงที่มีเล่ห์เหลี่ยมของมันหลอกล่อให้เรามุ่งความสนใจไปยังความปรารถนาฝ่ายโลกซึ่งเป็นการกันเราออกจากพระพรของพระเจ้า ผู้ที่ได้รับการอภัยบาปสามารถกล่าวได้ว่า “พระองค์จะทรงให้ข้าพระองค์เปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดีต่อหน้าพระองค์ มีความชื่นบานอยู่ที่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระองค์เป็นนิตย์” (สดุดี 16:11) การติดตามความบาปคือการที่คนคนหนึ่งหันหลังให้กับของประทานของพระเจ้าผู้ทรงมี “แผนงานเพื่อสวัสดิภาพ ไม่ใช่เพื่อทำร้ายเจ้า เพื่อจะให้อนาคตและความหวังแก่เจ้า” (เยเรมีย์ 29:11) การเกลียดความบาปของพระเจ้าเป็นการบอกเป็นนัยว่าพระองค์ทรงรักคนของพระองค์และอยากจะอวยพรพวกเขา
อีกสาเหตุหนึ่งที่พระเจ้าเกลียดความบาปคือมันทำให้เราตาบอดต่อความจริง พระเยซูทรงเปรียบเทียบผู้สอนเทียมเท็จว่าเป็น “ผู้นำที่ตาบอด [ของคนตาบอด]” (มัทธิว 15:14) ยอห์นกล่าวว่าผู้ที่เกลียดชังพี่น้อง “ไม่รู้ว่าตนกำลังไปไหน เพราะว่าความมืดทำให้ตาของเขาบอดไปเสียแล้ว” (1 ยอห์น 2:11) ความบาปมีผลที่ตามมาซึ่งคนที่ทำบาปนั้นมักจะมองข้าม “อย่าหลงเลย ท่านจะหลอกลวงพระเจ้าไม่ได้ เพราะว่าผู้ใดหว่านอะไรลง ก็จะเกี่ยวเก็บสิ่งนั้น” (กาลาเทีย 6:7, ดูเพิ่มเติมที่กันดารวิถี 32:23) พระเจ้าเกลียดความบาปด้วยสาเหตุเดียวกันกับที่ความสว่างเกลียดความมืดและความจริงเกลียดคำโกหก พระเจ้าอยากให้ลูกๆ ของพระองค์ “เปี่ยมด้วยความมั่นใจอย่างบริบูรณ์ในด้านความเข้าใจ” (โคโลสี 2:2) และความบาปนั้นคือตัวที่ขวางทางสิ่งเหล่านี้ไว้
พระเจ้าเกลียดความบาปเพราะว่ามันทำให้เราเป็นทาสและในที่สุดก็จะทำลายเรา ดังที่บาปของแซมสันทำให้เขาตาบอดทางร่างกายและถูกจำจอง (ผู้วินิจฉัย 16:21) บาปของเราก็นำเราไปสู่การตาบอดและการถูกผูกมัดในฝ่ายวิญญาณ “พวกท่านไม่รู้หรือว่าถ้าท่านยอมตัวรับใช้เชื่อฟังใคร ท่านก็เป็นทาสของผู้ที่ท่านเชื่อฟังนั้น คือเป็นทาสของบาปซึ่งนำไปสู่ความตาย หรือเป็นทาสของการเชื่อฟังซึ่งนำไปสู่ความชอบธรรม?” (โรม 6:16) พระเจ้าเป็นแหล่งแห่งชีวิตและพระองค์จะทรงยืดชีวิตนั้นออกไปชั่วนิรันดร์เพื่อทุกคนที่เชื่อ ความบาปเป็นสิ่งที่กีดขวางการรับชีวิตของเราและนั่นคือสาเหตุหนึ่งที่ว่าทำไมพระเจ้าถึงเกลียดความบาป
พระเจ้าเกลียดความบาปเพราะว่ามันทำให้ความรักที่เรามีต่อพระองค์ลดน้อยลง พระคัมภีร์กล่าวว่า “อย่ารักโลกหรือสิ่งของในโลก ถ้าใครรักโลก ความรักของพระบิดาไม่ได้อยู่ในผู้นั้น เพราะว่าทุกสิ่งที่อยู่ในโลก คือตัณหาของเนื้อหนังและตัณหาของตา และความทะนงในลาภยศไม่ได้มาจากพระบิดา แต่มาจากโลก” (1 ยอห์น 2:15-16) ยากอบเตือนเราถึงอันตรายของการยึดติดกับโลกคือ “พวกไม่ซื่อต่อพระเจ้า ท่านไม่รู้หรือว่าการเป็นมิตรกับโลกคือการเกลียดชังพระเจ้า? ผู้ใดเลือกที่จะเป็นมิตรกับโลกก็เป็นศัตรูต่อพระเจ้า” (ยากอบ 4:4) ไม่มีใครสามารถที่จะรับใช้นายสองคนได้ (ลูกา 16:13) และเราต้องเลือกระหว่างความบาปกับความชอบธรรม
ในฐานะผู้เชื่อเราควรเกลียดความบาปเหมือนที่พระเจ้าทรงเกลียด เราเป็น “ลูกของความสว่าง และเป็นลูกของเวลากลางวัน เราไม่ได้เป็นของกลางคืนหรือของความมืด” (1 เธสะโลนิกา 5:5) เราต้องตระหนักว่าพระเจ้าได้แยกเราออกมาและเราเป็น “ชนชาติบริสุทธิ์ เป็นประชากรอันเป็นกรรมสิทธิ์ของพระเจ้า” (1 เปโตร 2:9) เราไม่สามารถที่จะบริสุทธิ์ได้ด้วยตัวเราเองแต่พระเจ้าทรงประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์มาเพื่อชำระความบาปของเรา (2 เธสะโลนิกา 2:13) เรามีพระสัญญาของพระองค์ที่ว่าจะทรงช่วยเราในการต่อสู้กับบาปของเรา (1 โครินธ์ 1:8)
เราเกลียดความบาปเพราะว่ามันแยกเราออกจากพระเจ้า เราเกลียดมันเพราะว่ามันทำให้ความรักของเราน้อยลงและทำให้การมีสติสัมปชัญญะของเราลดลง มันผูกพันเราและทำให้เราตาบอด เราเกลียดมันเพราะว่ามันทำให้พระวิญญาณของพระเจ้าเศร้าโศก (เอเฟซัส 4:30) คำอธิษฐานของเราต่อองค์บริสุทธิ์คือ “ขอพระเจ้าเองผู้ทรงเป็นพระเจ้าแห่งสันติสุขทรงชำระท่านให้บริสุทธิ์หมดจด ขอให้ทั้งวิญญาณ จิตใจ และร่างกายของท่านไร้ที่ติเมื่อองค์พระเยซูคริสต์เจ้าของเราเสด็จมา” (1 เธสะโลนิกา 5:23)
English
ทำไมพระเจ้าถึงเกลียดความบาป?
