คำถาม
พระเจ้าทรงพิพากษาผู้ที่ได้รับการเลี้ยงดูมาในวัฒนธรรมหรือศาสนาที่ไม่ใช่คริสเตียนอย่างไร
คำตอบ
คำถามที่มีการคาดคะเนล่วงหน้าว่าความสามารถในการได้รับความรอดนั้นขึ้นอยู่กับว่าเราเกิดที่ไหน เราถูกเลี้ยงดูมายังไง และเราได้รับการสอนอะไรบ้าง ชีวิตของผู้คนเป็นล้านๆ คนที่มาจากศาสนาเทียมเท็จหรือไม่มีศาสนาเลยที่ผ่านมาในศตวรรษต่างๆ โต้แย้งความคิดนี้ สวรรค์ไม่ใช่สถานที่อยู่อาศัยนิรันดร์ของผู้ที่โชคดีพอซึ่งจะได้รับการเลี้ยงดูในบ้านที่เป็นคริสเตียนในประเทศที่เสรี แต่เป็นของผู้ที่มาหาพระคริสต์จาก “ทุกเผ่า ทุกภาษา ทุกชนชาติและทุกประชาชาติ” (วิวรณ์ 5:9) ผู้คนจากทุกวัฒนธรรมและจากทุกช่วงเวลาของประวัติศาสตร์ได้รับความรอดด้วยวิธีเดียวกันคือโดยทางพระคุณของพระเจ้าที่ให้แก่คนบาปที่ไม่สมควรได้รับ ไม่ใช่เพราะสิ่งที่เรารู้ เราเกิดที่ไหน หรือเราได้รับการปลูกฝังทางด้านความเชื่ออย่างไร แต่ “เพราะเหตุว่าความรักของพระเจ้าได้หลั่งเข้าสู่จิตใจของเรา โดยทางพระวิญญาณบริสุทธิ์ ซึ่งพระองค์ได้ประทานให้แก่เราแล้ว” (โรม 5:5)
ในขณะที่บางคนอาจจะเพิกเฉยต่อเนื้อหาของพระคัมภีร์และการสอนของพระคริสต์ แต่พวกเขาก็ไม่ถูกลิดรอนจากความรู้ใดๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ถูกและผิด ทั้งไม่ได้ขาดความรู้เรื่องการทรงสถิตของพระเจ้า พระธรรมโรม 1:20 บอกเราว่า “ตั้งแต่เริ่มสร้างโลกมานั้น สภาพของพระเจ้าซึ่งตามนุษย์มองไม่เห็น คือฤทธานุภาพอันถาวรและเทวสภาพของพระองค์ ก็ได้ปรากฏชัดในสรรพสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสร้าง ฉะนั้นพวกเขาจึงไม่มีข้อแก้ตัวเลย” ในความเป็นจริงไม่ใช่ว่าบางคนไม่เคยได้ยินเรื่องของพระคริสต์ แต่ปัญหาคือว่าพวกเขาได้ปฏิเสธสิ่งที่พวกเขาได้ยินและสิ่งที่เห็นได้ในธรรมชาติ พระธรรมเฉลยธรรมบัญญัติ 4:29 ประกาศว่า “แต่ ณ ที่นั่นแหละท่านทั้งหลายจะแสวงหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ถ้าท่านค้นหาพระองค์ด้วยสุดจิตและสุดใจ ท่านจะพบพระองค์” ข้อนี้สอนหลักการอันสำคัญคือ ทุกคนที่แสวงหาความจริงอย่าแท้จริงจะหาพบ ถ้าบุคคลหนึ่งปรารถนาอย่างจริงใจที่จะรู้จักพระเจ้า พระเจ้าก็จะทำให้พระองค์ทรงเป็นที่รู้จัก
ผู้ที่อยู่ในศาสนาเทียมเท็จมักอยู่ภายใต้คำสอนที่ว่าความรอดได้รับมาผ่านทางผลการทำงาน ถ้าพวกเขาเชื่อว่าพวกเขาสามารถทำให้พระเจ้าที่บริสุทธิ์และสมบูรณ์แบบพอใจได้โดยการรักษาระเบียบและกฎต่างๆ พระเจ้าจะทรงอนุญาตให้พวกเขาดำเนินต่อไปในความพยายามของพวกเขาในการหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง จนกระทั่งพระองค์ตัดสินว่าพวกเขาชอบธรรม อย่างไรก็ตามหากพวกเขาตอบสนองต่อการเตือนสติซึ่งได้รับการปลุกเร้าโดยพระเจ้าและร้องเรียกหาพระองค์ดังที่คนเก็บภาษีในพระวิหารได้ทำคือ “ขอทรงเมตตาแก่ข้าพระองค์ผู้เป็นคนบาปเถิด’” (ลูกา 18:9-14) พระเจ้าก็จะทรงตอบสนองด้วยความจริงและพระคุณของพระองค์
มีเพียงพระคริสต์ซึ่งเป็นพระผู้ช่วยให้รอดเท่านั้นที่เป็นอิสระจากหนี้ของความผิด ความบาป และความละอายใจ ความชอบธรรมในการยืนต่อหน้าผู้พิพากษาของเราตั้งอยู่บนสิ่งเดียวเท่านั้นคือ งานที่สำเร็จแล้วของการถูกตรึงบนไม้กางเขนของพระคริสต์ผู้ซึ่งทรงหลั่งพระโลหิตของพระองค์เพื่อที่เราจะได้มีชีวิต (ยอห์น 19:30) เราได้รับการปลดปล่อยจากความบาปผ่านทางพระโลหิตของพระองค์ (วิวรณ์ 1:5) พระองค์ได้ทรงทำให้เราคืนดีกับพระองค์ในร่างกายที่เป็นเนื้อหนังของพระองค์ผ่านการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ (โคโลสี 1:22) พระเยซูทรงแบกความบาปของเราไว้ด้วยพระกายของพระองค์บนไม้กางเขนซึ่งโดยบาดแผลของพระองค์เราเองได้รับการรักษา (1 เปโตร 2:24) เราได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ผ่านทางการถวายพระกายของพระเยซูซึ่งเป็นเครื่องบูชาครั้งเดียวเพื่อทุกคน (ฮีบรู 10:10) พระคริสต์ทรงปรากฏครั้งเดียวเพื่อทุกคนและกำจัดความบาปออกไปโดยการที่พระองค์เองทรงเป็นเครื่องบูชา (ฮีบรู 9:26) พระเจ้าส่งพระบุตรของพระองค์มาเพื่อกำจัดพระพิโรธที่เราสมควรจะได้รับ (1 ยอห์น 4:10) โทษสำหรับบาปที่เป็นของเราโดยชอบธรรมได้รับการอภัยโดยพระคุณผ่านทางความเชื่อ ไม่ใช่ด้วยการทำสิ่งที่ชอบธรรมด้วยตัวของเราเอง (เอเฟซัส 2:8-9)
พระบัญชาเด็ดขาดขั้นสุดท้ายของพระคริสต์คือให้ผู้ติดตามของพระองค์ประกาศข่าวดีนี้แก่คนบาปทั่วโลกจนถึงสุดปลายแผ่นดินโลกเมื่อพระองค์จะกลับมาพิพากษาคนที่มีชีวิตและคนที่ตายไปแล้ว (มัทธิว 28:18-20, ทิโมธี 4:1) ในที่ที่มีหัวใจซึ่งถูกเปิดออกโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ณ ที่นั่นพระเจ้าจะส่งผู้ส่งสารของพระองค์ไปเพื่อเติมเต็มหัวใจที่เปิดออกเหล่านั้นด้วยความจริงของพระองค์ แม้ว่าในประเทศที่การเทศนาเรื่องของพระคริสต์นั้นถูกห้ามโดยกฎหมาย ความจริงของพระเจ้าก็หาทางไปยังผู้ที่แสวงหาอย่างแท้จริง รวมถึงผ่านทางอินเตอร์เน็ตด้วย เรื่องราวของคริสตจักรบ้านในประเทศจีนที่กำลังเติบโต การเปลี่ยนมาเชื่อพระคริสต์ในประเทศอิหร่านและประเทศอื่นๆ ที่นับถือศาสนาอิลาม รวมถึงการเข้าถึงพื้นที่ห่างไกลของโลกล้วนเป็นเครื่องยืนยันถึงฤทธิ์อำนาจซึ่งไม่มีขีดจำกัดของความรักและพระเมตตาของพระเจ้า
English
พระเจ้าทรงพิพากษาผู้ที่ได้รับการเลี้ยงดูมาในวัฒนธรรมหรือศาสนาที่ไม่ใช่คริสเตียนอย่างไร
