คำถาม
พันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมคืออะไร?
คำตอบ
พันธสัญญาคือข้อตกลงระหว่างคนสองฝ่าย มีพันธสัญญาพื้นฐานสองประเภทคือแบบมีเงื่อนไขและไม่มีเงื่อนไข พันธสัญญาแบบมีเงื่อนไขหรือแบบทวิภาคีคือข้อตกลงที่มีผลผูกพันทั้งสองฝ่ายในการทำให้สัญญานั้นสำเร็จ ทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะทำให้สัญญานั้นสำเร็จโดยมีเงื่อนไขบางประการ หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่สามารถปฏิบัติตามความรับผิดชอบของตัวเองได้พันธสัญญาจะถูกทำลายลงและทั้งสองฝ่ายไม่ต้องทำให้สัญญานั้นสำเร็จตามความคาดหวังของพันธสัญญา พันธสัญญาที่ไม่มีเงื่อนไขหรือพันธสัญญาฝ่ายเดียวคือข้อตกลงระหว่างสองฝ่าย แต่มีเพียงหนึ่งในสองฝ่ายเท่านั้นที่ต้องทำบางสิ่งบางอย่าง อีกฝ่ายไม่ต้องการอะไร
พันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมเป็นพันธสัญญาที่ไม่มีเงื่อนไข พระเจ้าทรงสัญญากับอับราฮัมโดยไม่เรียกร้องอะไรจากอับราฮัม พระธรรมปฐมกาล 15:18–21 อธิบายถึงส่วนหนึ่งของพันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมเกี่ยวข้องโดยเฉพาะกับมิติของแผ่นดินที่พระเจ้าสัญญากับอับราฮัมและลูกหลานของเขา
พันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมที่แท้จริงมีอยู่ในปฐมกาล 12:1–3 พิธีกรรมที่ได้บันทึกไว้ในพระธรรมปฐมกาลบทที่ 15 บ่งบอกถึงลักษณะที่ไม่มีเงื่อนไขของพันธสัญญา ช่วงเวลาเดียวที่ทั้งสองฝ่ายของพันธสัญญาจะผ่านไประหว่างกลางซีกสัตว์คือเมื่อจะทำให้พันธสัญญานั้นสำเร็จขึ้นอยู่กับทั้งสองฝ่ายที่รักษาพันธสัญญา เกี่ยวกับความสำคัญของพระเจ้าเพียงผู้เดียวที่เคลื่อนไหวระหว่างซีกของสัตว์ เป็นที่น่าสังเกตว่าเป็นเตาที่ควันพลุ่งอยู่และคบเพลิงซึ่งเป็นตัวแทนของพระเจ้าไม่ใช่อับราฮัมซึ่งผ่านระหว่างกลางซีกสัตว์ ดูเหมือนว่าการกระทำเช่นนี้ทั้งสองฝ่ายควรมีส่วนร่วมด้วยกัน แต่ในกรณีนี้การกระทำโดยลำพังของพระเจ้านั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะอธิบายได้จากข้อเท็จจริงที่ว่าพันธสัญญาสำคัญที่สุดแล้วเป็นพระสัญญาของพระเจ้า พระองค์ทรงผูกมัดตัวเองกับพันธสัญญา พระเจ้าทรงทำให้อับราฮัมหลับใหลจนไม่สามารถผ่านไปมาระหว่างสัตว์ทั้งสองซีกได้ การปฏิบัติตามพันธสัญญาตกอยู่กับพระเจ้าเพียงผู้เดียว
ต่อมาพระเจ้าทรงมอบพิธีการเข้าสุหนัตแก่อับราฮัมเพื่อเป็นสัญลักษณ์เฉพาะของพันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัม (ปฐมกาล 17:9-14) ผู้ชายทุกคนในเชื้อสายของอับราฮัมจะต้องเข้าสุหนัตและด้วยเหตุนี้เป็นเครื่องหมายติดตัวไว้ตลอดชีวิตในเนื้อหนังว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของพระพรทางกายภาพของพระเจ้าในโลก ลูกหลานของอับราฮัมคนใดที่ปฏิเสธการเข้าสุหนัตกำลังประกาศตัวว่าอยู่นอกพันธสัญญาของพระเจ้าคือสิ่งนี้อธิบายได้ว่าทำไมพระเจ้าถึงโกรธโมเสสเมื่อโมเสสล้มเหลวในการให้ลูกของเขาเข้าสุหนัตในอพยพ 4:24–26
พระเจ้าทรงตัดสินใจเรียกคนกลุ่มพิเศษเพื่อพระองค์เองและโดยทางคนพิเศษนั้นพระองค์จะนำพระพรมาสู่ทุกชนชาติ พันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับแนวคิดของอาณาจักรและเป็นพื้นฐานของศาสนศาสตร์พระคัมภีร์พันธสัญญาเดิม พันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมมีอธิบายไว้ในปฐมกาล 12:1–3 และ (1) เป็นพันธสัญญาที่ไม่มีเงื่อนไข ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ติดอยู่ (ไม่มี "ถ้า" ในประโยคเงื่อนไขที่แนะนำว่าการทำให้พันธสัญญาสำเร็จนั้นขึ้นอยู่กับมนุษย์) (2) เป็นพันธสัญญาที่แท้จริงซึ่งควรเข้าใจสัญญาตามตัวอักษรเช่นเดียวกัน ดินแดนที่สัญญาไว้ควรเป็นที่เข้าใจในคำจำกัดความทั่วไปของคำว่ามันไม่ใช่รูปร่างของสวรรค์ (3) แล้วยังเป็นพันธสัญญาอันเป็นนิรันดร์ พระสัญญาที่พระเจ้าทำกับอิสราเอลนั้นเป็นนิรันดร์
มีคุณลักษณะสำคัญสามประการของพันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมดังนี้
1. ดินแดนแห่งพันธสัญญา (ปฐมกาล 12:1) พระเจ้าทรงเรียกอับราฮัมจากเมืองเออร์ของชาวเคลเดียไปยังดินแดนที่พระองค์จะประทานให้เขา (ปฐมกาล 12:1)-พระสัญญานี้ได้มีการเน้นย้ำในปฐมกาล 13:14–18 มันมีขอบเขตของภาพให้ในปฐมกาล 15:18–21 (ไม่รวมความคิดใดๆ เกี่ยวกับการที่สิ่งนี้สำเร็จในสวรรค์) ลักษณะแผ่นดินของพันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมมีการขยายมากขึ้นในเฉลยธรรมบัญญัติ 30:1–10 ซึ่งเป็นพันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับชาวปาเลสไตน์
2. พระสัญญาต่อลูกหลาน (ปฐมกาล 12:2) พระเจ้าทรงสัญญากับอับราฮัมว่าพระองค์จะสร้างชนชาติที่ยิ่งใหญ่จากเขา อับราฮัมผู้ที่มีอายุ 75 ปีและไม่มีบุตร (ปฐมกาล 12:4) ได้รับพระสัญญาว่าจะมีลูกหลานมากมาย พระสัญญานี้มีการขยายความไว้ในปฐมกาล 17:6 ซึ่งพระเจ้าทรงสัญญาว่าประชาชาติและกษัตริย์จะสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษ พระสัญญานี้ (ซึ่งมีการขยายความไว้ในพันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับดาวิดใน 2 ซามูเอล 7:12–16) จะเกิดขึ้นในบัลลังก์ดาวิดโดยมีอาณาจักรของพระเมสสิยาห์ที่ปกครองเหนือชาวฮีบรู
3. พระสัญญาแห่งพระพรและการไถ่บาป (ปฐมกาล 12:3) พระเจ้าสัญญาว่าจะอวยพรอับราฮัมและครอบครัวต่างๆ บนแผ่นดินโลกโดยผ่านทางเขา พระสัญญานี้มีการขยายความในพันธสัญญาใหม่ (เยเรมีย์ 31:31–34 ยืนยันมาจากฮีบรู 8:6–13) และเกี่ยวข้องกับพระพรทางฝ่ายวิญญาณและการไถ่อิสราเอล พระธรรรมเยเรมีย์ 31:34 คาดหวังถึงการอภัยบาป ลักษณะที่ไม่มีเงื่อนไขและเป็นนิรันดร์ของพันธสัญญานั้นเห็นได้ว่าเป็นพันธสัญญาที่ยืนยันกับอิสอัคอีกครั้ง (ปฐมกาล 21:12; 26: 3–4) อีกครั้งพระสัญญาที่ว่า "เราจะทำ" ได้เสนอทิศทางพันธสัญญาที่ไม่มีเงื่อนไข ต่อมาพันธสัญญานั้นรับการยืนยันต่อยาโคบ (ปฐมกาล 28: 14–15) เป็นที่น่าสังเกตว่าพระเจ้าทรงยืนยันพระสัญญาเหล่านี้อีกครั้งท่ามกลางความบาปของบรรพบุรุษซึ่งข้อเท็จจริงนั้นเน้นย้ำมากขึ้นถึงลักษณะที่ไม่มีเงื่อนไขของพันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัม
วิธีการของพระเจ้าในการทำให้พันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมสำเร็จอย่างนั้นเป็นความจริง ในขณะที่พระเจ้าทำตามพันธสัญญาบางส่วนในประวัติศาสตร์คือ พระเจ้าอวยพรอับราฮัมด้วยการยกแผ่นดินนั้นให้เขา (ปฐมกาล 13:14–17) และหลายศตวรรษต่อมาบุตรชายทั้งหลายของอับราฮัมได้เข้าครอบครองแผ่นดินนั้นคือ "ดังนี้แหละพระเจ้าประทานแผ่นดินทั้งสิ้นแก่คนอิสราเอล ดังที่พระองค์ทรงปฏิญาณว่าจะให้แก่บรรพบุรุษของเขา เมื่อเขาทั้งหลายยึดแล้วก็เข้าไปตั้งบ้านเมืองอยู่ที่นั่น" (โยชูวา 21:43) พระเจ้าอวยพรอับราฮัมในฝ่ายวิญญาณ (ปฐมกาล 13:8, 18, 14:22-23, 21:22) พระเจ้าประทานลูกหลานมากมายให้แก่เขา (ปฐมกาล 22:17,49:3–28) องค์ประกอบที่สำคัญของพันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัม อย่างไรก็ตามยังคงต้องการความสำเร็จในอนาคตด้วยการปกครองอาณาจักรโดยพระเมสสิยาห์
1. อิสราเอลในฐานะชนชาติหนึ่งจะได้ครอบครองแผ่นดินทั้งหมดในอนาคต พระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมมากมายหลายข้อคาดหวังถึงพระพรในอนาคตของอิสราเอลและการครอบครองดินแดนของเธอตามที่สัญญาไว้กับอับราฮัม เอเสเคียลนึกถึงภาพอนาคตเมื่ออิสราเอลกลับคืนสู่แผ่นดินนั้น (เอเสเคียล 20:33–37,40–42,36:1—37: 28)
2. อิสราเอลในฐานะชนชาติหนึ่งจะยอมรับพระเยซูเป็นพระเมสสิยาห์และได้รับการอภัยและการฟื้นฟู (โรม 11:25–27)
3. อิสราเอลจะกลับใจและรับการอภัยโทษจากพระเจ้าในอนาคต (เศคาริยาห์ 12:10–14) พันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมพบกับความสำเร็จทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการกลับมาของพระเมสสิยาห์เพื่อช่วยเหลือและอวยพรอิสราเอลประชากรของพระองค์ โดยทางชนชาติอิสราเอลที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ในปฐมกาล 12:1–3 ที่จะอวยพรประชาชาติทั่วโลก พระพรที่หลั่งไหลออกไปจะมีผลคือการให้อภัยบาปและอาณาจักรอันรุ่งโรจน์ของพระเมสสิยาห์นั้นจะปกครองบนแผ่นดินโลก
English
พันธสัญญาที่พระเจ้าทำกับอับราฮัมคืออะไร?
