คำถาม
คัมภีร์ สารบบถูกรวมรวมขึ้นเมื่อไหร่และอย่างไร?
คำตอบ
คำว่า “สารบบ” ถูกใช้เพื่ออธิบายว่าหนังสือหลาย ๆ เล่มได้รับการดลใจจากพระเจ้า ดังนั้นมันจึงเป็นส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์ ความยากในการกำหนดสารบบ คือ พระคัมภีร์ไม่ได้ให้รายชื่อหนังสือมาด้วยว่าเล่มไหนอยู่ในสารบบหรือไม่ การกำหนดสารบบเป็นการกระทำที่เป็นขั้นตอน โดยเริ่มจากพระชาวยิว, ต่อมาเป็นผู้คงแก่เรียน จนมาถึงคริสเตียนในยุคแรก แต่ท้ายที่สุดพระเจ้าคือผู้ตัดสินว่าหนังสือเล่มไหนควรอยู่ในคัมภีร์สารบบ หนังสือในสารบบเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์ตั้งแต่วินาทีแรกที่พระเจ้าทรงดลใจผู้เขียนให้เขียนมันขึ้นมา มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับพระเจ้าในการทำให้มนุษย์ผู้ติดตามพระองค์แน่ใจว่าหนังสือเล่มไหนควรอยู่ในพระคัมภีร์
เมื่อเปรียบเทียบกับพระคัมภีร์ใหม่ พระคัมภีร์เดิมถูกโต้แย้งเกี่ยวกับเรื่องสารบบน้อยกว่าพระคัมภีร์ใหม่ ผู้เชื่อชาวฮีบรูยอมรับรู้ว่าใครเป็นผู้สื่อสารของพระเจ้า และยอมรับว่าหนังสือของเขาผู้นั้นได้รับการดลใจจากพระเจ้า แต่ก็เป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีการถกเถียงกันบ้างบางประการเกี่ยวกับสารบบในพันธสัญญาเดิม แต่ในปี คศ.250 เกือบทั่วโลกก็เห็นด้วยกับสารบของพระคัมภีร์ฮีบรู เรื่องเดียวที่ยังมีการโต้แย้งกันอยู่คือหนังสือที่ไม่ได้รับการยอมรับให้เป็นส่วนหนึ่งของสารบบ … ซึ่งการถกเถียงและโต้แย้งบางประการยังคงดำเนินมาจนถึงปัจจุบัน ผู้ทรงคุณวุฒิชาวฮีบรูส่วนใหญ่เห็นว่าหนังสือนอกคัมภีร์สารบบเหล่านี้เป็นเอกสารทางประวัติศาสตร์และศาสนาที่ดี แต่ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับหนังสือในพระคัมภีร์ฮีบรู
สำหรับพันธสัญญาใหม่ ขั้นตอนในการยอมรับและรวบรวมหนังสือต่าง ๆ เริ่มขึ้นตั้งแต่ศตวรรษแรกของคริสตจักร แต่หนังสือบางฉบับได้รับการยอมรับล่วงหน้ามานานแล้ว เปาโลยอมรับว่าข้อเขียนของลูกาเป็นทางการเท่า ๆ กับพันธสัญญาเดิม (1 ทิโมธี 5:18; ดูเฉลยธรรมบัญญัติ 25:4 และลูกา 10:7 ประกอบด้วย) เปโตร ยอมรับว่าข้อเขียนของเปาโลเป็นข้อพระคัมภีร์ (2 เปโตร 3:15-16) หนังสือบางฉบับในพันธสัญญาใหม่ได้รับการส่งเวียนไปตามคริสตจักรต่าง ๆ (โคโลสี 4:16; 1 เธสะโลนิกา 5:27) คลีมอนต์แห่งกรุงโรมได้พูดถึงหนังสือในพันธสัญญาใหม่อย่างน้อยแปดเล่ม (คศ. 95) อิกเนทิอัสแห่งเมืองอันทิโอก ยอมรับประมาณเจ็ดเล่ม (คศ. 115) โพลิคาบ, สาวกของอัครทูตยอห์นยอมรับ 15 เล่ม (คศ. 108) ต่อมา ไอรีเนอุส เอ่ยถึงหนังสือ 21 เล่ม (คศ. 185) ฮิโพลิตัส ยอมรับ 22 เล่ม (คศ. 170-235) หนังสือในพันธสัญญาใหม่ที่ได้รับการโต้แย้งมากที่สุดคือหนังสือฮีบรู, ยากอบ, 2 เปโตร, 2 ยอห์น, และ 3 ยอห์น คัมภีร “ระบบ” ฉบับแรกคือ คัมภีร์ระบบโมราโทเรียน ซึ่งถูกรวบรวมขึ้นมาในระหว่างปี คศ. 170 คัมภีร์ระบบโมราโทเรียนประกอบด้วยหนังสือในพันธสัญญาใหม่ทั้งหมดยกเว้น หนังสือฮีบรู ยากอบ และ 3 ยอห์น ในปีคศ. 363 สภาแห่งเมืองเลาดีเซีย ประกาศว่าพันธสัญญาเดิม (รวมทั้งหนังสือนอกระบบด้วย) และหนังสือในพันธสัญญาใหม่อีก 27 เล่ม เท่านั้นที่จะมีการอ่านกันในคริสตจักร สภาแห่งเมืองฮิปโป (คศ. 393) และสภาแห่งเมือง คารเทจ (คศ. 397) ก็เช่นกันยอมรับว่าหนังสือ 27 เล่มดังกล่าวเป็นหนังสือที่ได้รับการอนุญาตให้อ่านได้
สภาเหล่านี้ใช้หลักการคล้าย ๆ หลักการต่อไปนี้ กำหนดว่าหนังสือในพันธสัญญาใหม่เล่มไหนได้รับการดลใจจากพระวิญญาณบริสุทธิ์อย่างแท้จริง: 1) ผู้เขียนเป็นอัครทูตหรือเกี่ยวข้องใกล้ชิดกับอัครทูตหรือไม่? 2) หนังสือได้รับการยอมรับโดยพระกายของพระคริสต์ส่วนใหญ่หรือไม่? 3) หนังสือมีหลักคำสอนที่หนักแน่นและเป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปหรือไม่? 4) หนังสือประกอบด้วยคุณธรรมที่สูงส่งและคุณค่าฝ่ายวิญญาณที่สะท้อนถึงงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์หรือไม่? แต่ที่สำคัญคือเราจะต้องจำไว้เสมอว่าคริสตจักรไม่ได้เป็นผู้กำหนดสารบบ ไม่มีสภาใดของคริสตจักรในยุคแรกเป็นผู้กำหนดสารบบ มีแต่พระเจ้าและพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ทรงกำหนดว่าหนังสือเล่มไหนควรอยู่ในสารบบ พระเจ้าเพียงแต่ทรงทำให้ผู้ติดามพระองค์มั่นใจในสิ่งที่พระองค์ได้ทรงตัดสินพระทัยลงไปแล้วเท่านั้น ขบวน การของมนุษย์ในการคัดเลือกหนังสือที่จะบรรจุลงในพระคัมภีร์มีข้อผิดพลาด ถึงแม้ว่ามนุษย์จะไม่เอาใจใส่ และดื้อดึงแต่พระเจ้า, ในความยิ่งใหญ่สูงสุดของพระองค์, ก็ได้ทรงนำคริสตจักรในยุคแรกให้รู้ว่าหนังสือเล่มไหนได้รับการดลใจจากพระองค์
English
คัมภีร์ สารบบถูกรวมรวมขึ้นเมื่อไหร่และอย่างไร?
