คำถาม
พระคัมภีร์พูดว่าอย่างไรเกี่ยวกับโทษประหารชีวิต/มหันตโทษ?
คำตอบ
กฎหมายในพันธสัญญาเดิมสั่งให้มีการประหารชีวิตในกรณีที่มีการทำผิดเช่น: การฆาตกรรม (อพยพ 21:12), การลักพาตัว (อพยพ 21:16), การร่วมประเวณีกับสัตว์ (อพยพ 22:19); การทำผิดประเวณี (เลวีนิติ 20:10); การหลับนอนกับเพศเดียวกัน (เลวีนิติ 20:13), การเป็นผู้เผยพระวจนะเทียมเท็จ (เฉลยธรรมบัญญัติ 13:5), การขายประเวณีและการข่มขืน (เฉลยธรรมบัญญัติ 22:4) และความผิดอื่น ๆ อีกหลายข้อ แต่พระเจ้าจะทรงแสดงพระเมตตาของพระองค์เสมอเมื่อมีการลงโทษถึงขั้นประหารชีวิตเกิดขึ้น กษัตริย์ดาวิดกระทำการล่วงประเวณีและฆาตกรรม แต่พระเจ้าทรงไม่ได้เรียกร้องที่จะเอาชีวิตของกษัตริย์ดาวิด (2 ซามูเอล 11:1-5, 14-17; 2 ซามูเอล 12:13) อันที่จริงแล้วความบาปแต่ละชนิดและทุกชนิดที่เราได้ทำลงไปสมควรที่จะได้รับโทษประหารชีวิต (โรม 6:23) ขอบคุณพระเจ้า ที่พระองค์ทรงสำแดงความรักของพระองค์ต่อเราด้วยการไม่เอาโทษเรา (โรม 5:8)
เมื่อพวกฟาริสีนำหญิงคนหนึ่งที่ถูกจับได้ว่าทำการล่วงประเวณีมาหาพระเยซูและทูลถามพระองค์ว่าเธอสมควรที่จะถูกหินขว้างหรือไม่ พระองค์ตรัสตอบว่า “ผู้ใดในพวกท่านที่ไม่มีบาป ก็ให้ผู้นั้นเอาหินขว้างเขาก่อน” (ยอห์น 8:7) แต่ข้อพระคัมภีร์ข้อนี้ไม่ควรถูกนำมาใช้เป็นข้ออ้างว่าพระเยซูทรงไม่เห็นด้วยกับโทษประหารชีวิตในทุกกรณี ณ.ที่นี้พระเยซูเพียงแต่ทรงเปิดเผยการเป็นคนมือถือสากปากถือศีลของพวกฟาริสีเท่านั้น พวกฟาริสีต้องการล่อให้พระเยซูทรงทำผิดกฎในพันธสัญญาเดิม. ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วพวกเขาไม่ได้สนใจเลยว่าหญิงนั้นจะต้องถูกหินขว้างจนตายหรือไม่ ( แล้วชายที่ล่วงประเวณีกับเธออยู่ที่ไหน? ) พระเจ้าคือผู้ที่ทรงกำหนดโทษประหารชีวิต: “ผู้ใดฆ่ามนุษย์ให้โลหิตไหล มนุษย์จะฆ่าผู้นั้นให้โลหิตไหลเหมือนกัน เพราะพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ตามพระฉายาของพระองค์” (ปฐมกาล 9:6) พระเยซูทรงสนับสนุนการประหารชีวิตในบางกรณี แต่พระองค์ก็ทรงสำแดงพระคุณของพระองค์ด้วยเมื่อเกิดจะต้องมีการลงโทษถึงขั้นประหารชีวิต (ยอห์น 8:1-11) อัครทูตยอห์นตระหนักถึงสิทธิอำนาจของผู้มีอำนาจปกครองแน่นอนในการตัดสินลงโทษประหารชีวิตหากเป็นการสมควร (โรม 13:1-5)
ดังนั้น จริง ๆ แล้วเราก็วนกลับมาอยู่ที่เดิมอีก แน่นอนพระเจ้าทรงอนุญาตให้มีการลงโทษขั้นประหารชีวิต แต่ในขณะเดียวกัน พระองค์ไม่ได้ทรงเรียกร้องให้มีการประหารชีวิตเมื่อเกิดกรณีเช่นนั้นขึ้น แล้วคริสเตียนควรจะมีมุมมองอย่างไรเกี่ยวกับโทษประหารชีวิต? ประการแรกเราจะต้องจำเอาไว้ว่าพระเจ้าได้ทรงสถาปนาโทษประหารชีวิตในพระวจนะของพระองค์ ดังนั้น หากเราคิดว่าเราจะสามารถสร้างมาตรฐานที่เหนือกว่ามาตรฐานของพระองค์ได้ หรือเราจะมีความเมตตากว่าพระองค์ได้ ก็เท่ากับเราทึกทักเอาเอง พระเจ้าทรงมีมาตรฐานสูงสุดเหนือสิ่งมีชีวิตใด ๆ เพราะพระองค์ทรงเป็นเลิศในทุกกรณี มาตรฐานนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับเราเท่านั้นแต่มีไว้สำหรับพระองค์ด้วย ดังนั้น ความรักของพระองค์จึงเป็นความรักที่ไม่รู้จบและพระเมตตาของพระองค์ก็เป็นพระเมตตาที่ไร้จุดจบเช่นกัน แต่เราก็เห็นว่าการลงโทษของพระองค์ก็ไม่มีที่สิ้นสุดเหมือนกัน และทั้งหมดสมดุลกันอย่างไร้ที่ติ
ประการที่สอง เราต้องตระหนักว่าพระเจ้าทรงมอบสิทธิอำนาจให้กับผู้ปกครองในการตัดสินใจเมื่อโทษนั้นเป็นมหันตโทษ (ปฐมกาล 9:6; โรม 13:1-7) หากจะพูดว่าพระเจ้าทรงต่อต้านโทษประหารชีวิตในทุกกรณีก็จะไม่ตรงกับพระคัมภีร์ คริสเตียนไม่ควรดีใจเมื่อมีการตัดสินโทษด้วยการประหารชีวิต แต่ในทำนองเดียวกัน คริสเตียนก็ไม่ควรต่อต้านสิทธิของผู้ปกครองในการตัดสินลงโทษผู้กระทำผิดมหันตโทษ
English
พระคัมภีร์พูดว่าอย่างไรเกี่ยวกับโทษประหารชีวิต/มหันตโทษ?
