คำถาม
สมมติฐานเชิงเอกสารคืออะไร
คำตอบ
สมมติฐานเชิงเอกสารโดยพื้นฐานแล้วเป็นความพยายามที่จะนำสิ่งเหนือธรรมชาติออกจากหมวดเบญจบรรณและปฏิเสธผลงานเขียนของโมเสส เรื่องราวของการข้ามทะเลแดง มานาในถิ่นธุรกันดาร การจัดหาน้ำจากก้อนหินแข็ง ฯลฯ ล้วนเป็นเรื่องราวที่ได้รับการพิจารณาจากประเพณีการบอกเล่า ดังนั้นการทำการอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่ผลงานของนักเล่าเรื่องที่มีจินตนาการและไม่ได้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง รวมทั้งไม่ได้มีการบันทึกโดยพยานผู้เห็นเหตุการณ์ สมมติฐานเชิงเอกสารตามมาด้วยทฤษฎีเอกสารสี่ฉบับนั้นปฏิเสธว่าโมเสสเขียนหมวดเบญจบรรณและคิดว่าเป็นการเขียนของผู้เขียนหรือผู้เรียบเรียงใหม่สี่คน (หรือมากกว่านั้น) ซึ่งแพร่ออกไปเป็นร้อยๆ ปีแทน สมมติฐานเชิงเอกสารคือความพยายามของศาสนศาสตร์เสรีนิยมที่จะทำให้ความจริงของหมวดเบญจบรรณเป็นที่ต้องสงสัย
ผู้สนับสนุนสมมติฐานเชิงเอกสารวางการเขียนเกี่ยวกับหมวดเบญจบรรณไว้ราวๆ 400 ปีก่อนคริสตศักราชคือ ประมาณ 1000 ปีหลังจากการตายของโมเสส (ประมาณ 1400 ปีก่อนคริสตศักราช) เรื่องราวที่มีอายุ 1,000 ปี แม้เมื่อส่งต่อไปอย่างสัตย์ซื่อมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะยังสามารถเปลี่ยนบันทึกเกี่ยวกับเหตุการณ์ดั้งเดิม ให้จำไว้ว่าหมวดเบญจบรรณถูกเขียนขึ้นในขณะที่ชาวอิสราเอลเดินอย่างไร้จุดหมายปลายทางในถิ่นทุรกันดารเพราะการกบฏของพวกเขาต่อพระเจ้า ในที่สุดการจดบันทึกการเดินทางที่ได้เกิดขึ้นมาเป็นเวลา 1,000 กว่าปีครั้งนี้ก็เป็นการเชิญชวนให้คาดคะเนถึงความแท้จริงของการเดินทางดั้งเดิม ตลอดหลายปีที่ผ่านมานั้นนักศาสนศาสตร์เสรีนิยมได้พยายามทำให้พระคำของพระเจ้าอ่อนแอลงและหนึ่งในวิธีที่พวกเขาทำคือการตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และความเป็นเจ้าของผลงานของหมวดเบญจบรรณ
คำถามคือว่ามุมมองแบบศาสนศาสตร์เสรีนิยมนั้นมีพื้นฐานใดๆ ก็ตามหรือไม่ ถ้าในฐานะผู้สนับสนุนสมมติฐานเชิงเอกสารกล่าวอ้างว่าหมวดเบญจบรรณถูกเขียนขึ้นในตอนต้นของ 400 ปีก่อนคริสตศักราช หลังจากการถูกคุมขังในบาบิโลน ฉะนั้นโมเสสก็ไม่สามารถเป็นผู้เขียนได้ อย่างไรก็ตามพระเยซูตรัสในมาระโก 12:26 ว่า “พวกท่านยังไม่ได้อ่านหนังสือของโมเสสเรื่องพุ่มไม้นั้นหรือ? ที่พระเจ้าตรัสกับเขาว่า ‘เราเป็นพระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ’?” พระเยซูตรัสอย่างธรรมดาๆ ว่าโมเสสเขียนเรื่องพุ่มไม้ไฟในพระธรรมอพยพบทที่ 3 ในการกำหนดอายุของหมวดเบญจบรรณว่าเป็น 1,000 กว่าปีหลังจากการตายของโมเสสคือการปฏิเสธคำตรัสของพระเยซู ในเมื่อพระองค์ทรงระบุว่าพระธรรมอพยพเป็นส่วนหนึ่งของ “พระธรรมของโมเสส”
มีหลักฐานซึ่งแน่ชัดว่าโมเสสเขียนพระธรรมเล่มอื่นๆ ของหมวดเบญจบรรณ ซึ่งเป็นการพิสูจน์ว่าสมมติฐานเชิงเอกสารทั้งหมดนั้นไม่เป็นความจริง เปโตรในพระธรรมกิจการ 3:22 แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับพระธรรมเฉลยธรรมบัญญัติ 18:15 และยกย่องโมเสสในฐานะผู้เขียนหมวดเบญจบรรณ เปาโลในพระธรรมโรม 10:5 กล่าวว่า “โมเสสได้เขียน” แล้วได้อ้างอิงต่อถึงพระธรรมเลวีนิติ 18:5
สมมติฐานเชิงเอกสารทำให้คำพยานของพระเยซู เปโตร และเปาโลเกิดเป็นที่ต้องสงสัย เพราะว่าทุกคนเป็นพยานว่าโมเสสเขียนพระธรรมอย่างน้อยสามเล่มในหมวดเบญจบรรณ ประวัติศาสตร์และธรรมเนียมของยิวก็ยกย่องโมเสสว่าเป็นผู้เขียนหมวดเบญจบรรณ โดยที่ไม่ให้การสนับสนุนใดๆ ต่อสมมติฐานเชิงเอกสาร สมมติฐานเชิงเอกสารเป็นเพียงแค่สมมติฐานเพราะว่ามันไม่เคยได้รับการพิสูจน์ ไม่ว่าจะมีนักศาสนศาสตร์เสรีนิยมกี่คนก็ตามที่อ้างว่าสิ่งนี้เคยประสบความสำเร็จ
English
สมมติฐานเชิงเอกสารคืออะไร
