คำถาม
พระคัมภีร์กล่าวอะไรเกี่ยวกับการให้อภัยตัวเอง?
คำตอบ
พระคัมภีร์ไม่เคยกล่าวเกี่ยวกับความคิดเห็นของ "การให้อภัยตัวเอง" มีการบอกให้เราให้อภัยผู้อื่นเมื่อพวกเขาล่วงละเมิดพวกเราและขอการอภัย เมื่อเราขอการให้อภัยจากพระเจ้าที่ขึ้นอยู่กับพระคริสต์ที่ได้จ่ายค่าโทษบาปของเราเรียบร้อยแล้วและการที่เราวางใจในพระองค์ว่าทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอดและพระเจ้า พระองค์จะทรงอภัยให้พวกเรา เป็นสิ่งที่ง่ายมาก (1 ยอห์น 1:9) อย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกเราจะได้รับการปลดปล่อยออกจากการเป็นทาสของความบาป (ตามที่ได้กล่าวไว้ในพระธรรมโรมบทที่ 6-8) เรายังคงสามารถเลือกที่จะหลงมัวเมาในสิ่งนี้ และกระทำราวกับว่าเราไม่ได้รับการปลดปล่อยจากมัน นอกจากนี้ด้วยความรู้สึกละอายใจ เราสามารถยอมรับความจริงว่าเราได้รับการอภัยในพระคริสต์หรือเราสามารถเชื่อคำโกหกของมารที่กล่าวว่า เรายังคงผิดและเช่นนั้นก็ควรที่จะรู้สึกผิด
พระคัมภีร์กล่าวว่าเมื่อพระเจ้าทรงให้อภัยเรา พระองค์ "ไม่จดจำบาปทั้งหลายของพวกเขาอีกต่อไป" (เยเรมีห์ 31:34) นี่ไม่ได้หมายความว่าพระเจ้าผู้ทรงรู้ทุกสิ่งนั้นลืมเพราะพระองค์อภัยให้เรา ในทางตรงกันข้ามพระองค์เลือกที่จะไม่ตรัสถึงบาปของเราต่อพระองค์หรือคนอื่น เมื่อความบาปก่อนหน้านี้เข้ามาในจิตใจเรา เราสามารถเลือกที่จะกังวลเกี่ยวกับมัน (ด้วยผลจากความรู้สึกผิด) หรือเราเลือกที่จะเติมเต็มจิตใจของเราด้วยความคิดของพระเจ้าผู้ประเสริฐผู้ซึ่งให้อภัยเรารวมทั้งขอบพระคุณและสรรเสริญพระองค์สำหรับสิ่งนี้ (ฟิลิปปี 4:8) การจดจำบาปของเราเป็นประโยชน์เพียงแค่เมื่อมันย้ำเตือนเราถึงขอบเขตของการให้อภัยของพระเจ้าและทำให้เป็นสิ่งที่ง่ายกว่าสำหรับเราที่จะให้อภัยผู้อื่น (มัทธิว 18:21-35)
น่าเศร้ามีบางคนที่ไม่ "ให้อภัยตัวพวกเขาเอง" นั่นคือคนที่ไม่ก้าวออกมาจากอดีต เพราะพวกเขาไม่ต้องการที่จะลืมบาปก่อนหน้านี้ของพวกเขา บางคนก็เลือกที่จะรับเอาความตื่นกลัวซึ่งได้รับมาจากการดำเนินชีวิตในบาปเมื่ออดีตเข้ามาในใจอย่างต่อเนื่อง นี่ก็เหมือนกันเป็นความบาปและต้องได้รับการสารภาพรวมไปถึงต้องละทิ้งไป ผู้ชายที่มีตัณหาในใจต่อผู้หญิงละอายใจต่อบาปของการมีชู้ (มัทธิว 5:28) ในทำนองเดียวกันแต่ละครั้งที่เรานึกถึงบาปของเราในใจ เราทำผิดบาปเดียวกันอีกครั้ง ถ้านี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตคริสเตียน รูปแบบของบาปแล้วสำนึก บาปแล้วสำนึกสามารถเป็นการทำลายได้และไม่มีสิ้นสุด
การจำได้ว่าบาปของพวกเราได้รับการให้อภัยแล้วก็ควรที่จะเป็นการง่ายที่จะอภัยให้ผู้อื่น (มัทธิว 7:1-5, 1 ทิโมธี 1:15) การให้อภัยควรย้ำเตือนเราถึงพระผู้ช่วยให้รอดที่ยิ่งใหญ่ผู้ทรงให้อภัยเราซึ่งไม่สมควรได้รับแต่เราจะได้รับสิ่งนี้อยู่เสมอและจะเป็นการดึงเราให้เข้าสนิทในการเชื่อฟังด้วยความรักต่อพระองค์ (โรม 5:10, สดุดี 103:2-3, 10-14) พระเจ้าจะอนุญาตให้บาปของเราเข้ามาในใจ (ซาตานอาจจะตั้งใจให้มันเป็นจุดประสงค์ของความชั่วร้าย แต่พระเจ้าอนุญาตเพื่อจุดประสงค์ที่ดี) แต่พระองค์ต้องการให้พวกเรายอมรับในการให้อภัยของพระองค์และยินดีในพระคุณของพระองค์ ดังนั้นในเวลาต่อมาบาปก่อนหน้านี้ของคุณที่เข้ามาในใจ "เปลี่ยนเส้นทาง" โดยการเลือกที่จะกังวลต่อพระเมตตาของพระเจ้า (มันอาจจะช่วยให้สร้างรายการข้อพระคัมภีร์ที่หนุนใจเพื่อให้คุณสรรเสริญ) และคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เราควรรังเกียจบาป
English
พระคัมภีร์กล่าวอะไรเกี่ยวกับการให้อภัยตัวเอง?
