คำถาม
ความสำคัญของปูชนียสถานสูงในพระคัมภีร์คืออะไร?
คำตอบ
ปูชนียสถานสูงอย่างง่ายๆ เลยเป็นสถานที่นมัสการบนพื้นดินที่มีการยกระดับหรือเป็นแท่นบูชาที่ทำการยกขึ้นในพื้นที่ต่ำเช่นหุบเขา ตั้งแต่แรกปูชนียสถานสูงเป็นสถานที่ซึ่งยกให้แก่การนมัสการรูปเคารพ (กันดารวิถี 33:52,เลวีนิติ 26:30) โดยเฉพาะท่ามกลางชาวโมอับ (อิสยาห์ 16:12) สถานที่เหล่านี้มักจะมีแท่นบูชาและวัตถุศักดิ์สิทธิ์เช่นเสาหินหรือเสาไม้ในรูปทรงต่างๆ ระบุด้วยวัตถุที่จะนมัสการ (สัตว์ กลุ่มดาว เทพธิดาและเทพแห่งความอุดมสมบูรณ์)
ชาวอิสราเอลหันหน้าหนีจากพระเจ้าตลอดกาล โดยการทำพิธีนมัสการพระโมเลคและสร้างปูชนียสถานสูงสำหรับพระบาอัล (เยเรมีย์ 32:35) แม้ว่ากษัตริย์ซาโลมอนจะสร้างพระวิหารของพระเจ้าในกรุงเยรูซาเล็ม ต่อมาเขาได้ก่อตั้งปูชนียสถานสูงเพื่อนมัสการรูปเคารพให้แก่ภรรยาชาวต่างชาติของเขานอกกรุงเยรูซาเล็มและเริ่มนมัสการกับพวกเขา ทำให้เขาสูญเสียราชอาณาจักร (1 พงศ์กษัตริย์ 11:11) ผู้คนยังคงถวายเครื่องบูชาที่ปูชนียสถานสูงนอกศาสนาก่อนที่จะสร้างพระวิหารขึ้นและกษัตริย์ซาโลมอนก็เข้าร่วมกับพวกเขา หลังจากที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปรากฏตัวต่อเขาในความฝันที่เมืองกิเบโอน กษัตริย์ซาโลมอนเสด็จกลับไปยังกรุงเยรูซาเลมและถวายเครื่องสัตวบูชา อย่างไรก็ตามเขายังคงลังเลใจระหว่างสถานที่แห่งการนมัสการสองที่
ปูชนียสถานสูงทั้งหมดไม่ได้เป็นที่สำหรับการนมัสการรูปเคารพ ปูชนียสถานสูงเหล่านี้มีบทบาทหลักในการนมัสการของชาวอิสราเอลและเป็นการกล่าวถึงสถานที่นมัสการในช่วงเริ่มแรกของพระคัมภีร์ ต่อมาเรียกว่า "ปูชนียสถานสูง" พบได้ในพระธรรมปฐมกาล 12:6-8 เมื่ออับราฮัมสร้างแท่นบูชาพระเจ้าที่เมืองเชเคมและเมืองเฮโบรน อับราฮัมสร้างแท่นบูชา ณ ดินแดนโมริยาห์และยินยอมที่จะถวายบุตรชายของเขาที่นั่น (ปฐมกาล 22:1-2) มีความเชื่อว่าสถานที่เดียวกันซึ่งเป็นปูชนียสถานสูงที่ใช้สร้างพระวิหารอยู่ในกรุงเยรูซาเลม ยาโคบตั้งเสาศักดิ์สิทธิ์แด่องค์พระผู้เป็นเจ้าที่เมืองเบธเอล (ปฐมกาล 28:18-19) โมเสสพบพระเจ้าที่ภูเขาซีนาย (อพยพ 19:1-3)
โยชูวาตั้งเสาศักดิ์สิทธิ์หลังจากข้ามแม่น้ำจอร์แดน (โยชูวา 4:20) และถือว่าสถานที่แห่งนี้เป็นปูชนียสถานสูงแห่งการนมัสการเพราะชาวอิสราเอล "ขึ้นมาจาก" แม่น้ำจอร์แดนสู่พื้นที่สูง ผู้เผยพระวจนะซามูเอลไปเยี่ยมปูชนียสถานสูงเป็นประจำ (1 ซามูเอล 7:16) ปูชนียสถานสูงเป็นสถานที่สำหรับนมัสการรูปเคารพของชาวคานาอัน (ผู้วินิจฉัย 3:19) ขยายออกไปสู่ยุคของเอลียาห์ (1 พงศ์กษัตริย์ 18:16-40) พระเจ้าจะตั้งชื่อปูชนียสถานสูงเพียงแค่ที่เดียวซึ่งการถวายบูชานั้นมีอำนาจและนั่นคือพระวิหารในเมืองเยรูซาเลม (2 พงศาวดาร 3:1) พระเจ้าทรงบัญชาให้ทำลายปูชนียสถานสูงอื่นๆ ทั้งหมด กษัตริย์โยสิยาห์ทรงเป็นผู้ทำลายปูชนียสถานเหล่านั้นใน 2 พงศ์กษัตริย์ 22-23
English
ความสำคัญของปูชนียสถานสูงในพระคัมภีร์คืออะไร?
