คำถาม
ความเชื่อว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอคืออะไร?
คำตอบ
ความเชื่อว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอเข้าใจได้ง่ายขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับเผด็จการด้านศีลธรรม ระบบเผด็จการถือว่าศีลธรรมขึ้นกับหลักการสากล (กฎธรรมชาติ มโนธรรม) นักเผด็จการคริสเตียน เชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นแหล่งคุณธรรมสูงสุดแห่งศีลธรรมร่วมกันของเรา และดังนั้นมันจึงไม่มีการเปลี่ยนแปลง ดังเช่นที่พระองค์ทรงเป็น ความเชื่อว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอ ยืนยันว่าศีลธรรมไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของมาตรฐานแน่นอนใด ๆ แต่ "ความจริง" ด้านจริยธรรมขึ้นอยู่กับตัวแปรต่างๆ เช่นสถานการณ์ วัฒนธรรม ความรู้สึกของคน ฯลฯ
สามารถกล่าวถึงข้อเท็จจริงหลายอย่างสำหรับความเชื่อว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงธรรมชาติที่น่าสงสัยของสิ่งเหล่านั้น ประการแรก ในขณะที่ข้อเท็จจริงมากมายที่ใช้ในความพยายามที่จะสนับสนุนความเชื่อที่ว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอ อาจจะฟังดูดีในตอนแรก มีความขัดแย้งเชิงตรรกะติดอยู่ในข้อเท็จจริงทั้งหมดนั้น เพราะทั้งหมดเสนอ แผนการศีลธรรม "ที่ถูกต้อง" – อันเป็นสิ่งที่เราทุกคนควรจะติดตาม แต่ตอนนี้ตัวมันเองเป็นแบบเผด็จการ ประการที่สอง แม้ผู้ที่เราเรียกกันว่าผู้ที่เชื่อว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอ พากันปฏิเสธความเชื่อว่าความจริงไม่เที่ยงแท้เสมอในหลายแง่ พวกเขาจะไม่พูดว่าฆาตกร หรือข่มขืนไม่มีความผิด ตราบใดที่เขาไม่ได้ละเมิดมาตรฐานของตัวเอง
ความเชื่อว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอ อาจโต้แย้งว่าคุณค่าที่แตกต่างระหว่างวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน แสดงให้เห็นว่าศีลธรรมที่เกี่ยวข้องกับผู้คนที่แตกต่างกัน แต่ข้อเท็จจริงเรื่องนี้สร้างความสับสนให้การประพฤติของแต่ละบุคคล (สิ่งที่พวกเขาทำ) โดยมีมาตรฐานสูงสุด (ไม่ว่าพวกเขาควรทำมันหรือไม่) ถ้าวัฒนธรรมกำหนดว่าถูกต้องและผิด เราจะได้รับการตัดสินว่าเป็นพวกนาซีได้อย่างไร? สุดท้าย พวกเขาเป็นเพียงดำเนินตามศีลธรรมทางวัฒนธรรมของพวกเขา ในกรณีที่ระดับสากลว่าการฆาตกรรมไม่ถูกต้อง พวกนาซีก็จะไม่ถูกต้อง ความจริงที่ว่าพวกเขามี "ศีลธรรมของพวกเขา" ไม่ได้เปลี่ยนสิ่งนั้น นอกจากนี้แม้ว่าหลายคนมีการประพฤติด้านศีลธรรมที่แตกต่างกัน พวกเขายังคงมีศีลธรรมร่วมกัน ยกตัวอย่างเช่น ผู้สนับสนุนการทําแท้ง และผู้ต่อต้านการทําแท้ง ต่างตกลงว่าการฆาตกรรมเป็นสิ่งที่ผิด แต่พวกเขาขัดแย้งกันว่าการทำแท้งเป็นฆาตกรรมหรือไม่ ดังนั้น แม้ที่นี่ ศีลธรรมสากลสูงสุดแสดงให้เห็นว่าเป็นความจริง
บางคนอ้างว่าสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปกำหนดให้ศีลธรรมเปลี่ยนแปลง—ในสถานการณ์ที่แตกต่างกัน การประพฤติที่แตกต่างกันอาจจะไม่เหมาะสมในสถานการณ์อื่น ๆ แต่มีสามสิ่งที่เราจะต้องตัดสินการประพฤติคือ: สถานการณ์ การกระทำ และความตั้งใจ ตัวอย่างเช่น เราสามารถลงโทษคนที่พยายามฆ่า (ตั้งใจ) แม้ว่าพวกเขาจะทำไม่สำเร็จ (การกระทำ) ดังนั้นสถานการณ์ต่างๆ ก็เป็นส่วนหนึ่งของการตัดสินใจเรื่องศีลธรรม เพราะว่าพวกเขาตั้งบริบทสำหรับการเลือกการประพฤติที่มีศีลธรรมโดยเฉพาะ (การประยุกต์ใช้หลักการสากล)
เหตุผลหลักที่ผู้เชื่อว่าความจริงไม่เที่ยงแท้เสมอไปขอร้องคือขอให้พวกเขามีความอดทน พวกเขาถือว่าการบอกใครบางคนว่าศีลธรรมของพวกเขาผิดนั้นไม่เป็นการอดทน และความเชื่อที่ว่าความจริงไม่เที่ยงแท้เสมอ อดทนได้ต่อทุกมุมมอง แต่นี่เป็นความเข้าใจผิด ประการแรก ไม่ควรอดทนต่อความชั่วร้ายทุกอย่าง เราควรอดทนต่อมุมมองของผู้ที่ข่มขืนว่าผู้หญิงทั้งหลายเป็นวัตถุแห่งความพึงพอใจที่จะชวนให้ถูกข่มขืนได้หรือ ประการที่สอง ก็คือการเอาชนะตนเอง เพราะผู้ที่เชื่อว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอไปไม่อดทนต่อสิ่งที่ไม่น่าอดทนหรือการเผด็จการ ประการที่สาม ความเชื่อที่ว่าความจริงไม่เที่ยงแท้เสมอไม่สามารถอธิบายได้ว่า ทำไมทุกคนควรจะอดทนในตอนแรก ความจริงที่ว่าเราควรจะทนต่อผู้คน (แม้เมื่อเราไม่เห็นด้วย) จะขึ้นอยู่กับข้อบังคับศีลธรรมสูงสุด ว่าเราควรปฏิบัติต่อผู้คนอย่างเป็นธรรม แต่นั่นก็เป็นเผด็จการอีกนั่นแหละ! แท้จริง จะไม่มีความดีงามถ้าปราศจากหลักศีลธรรมสากล ความจริงก็คือว่า
ทุกคนเกิดมาโดยมีความรู้สึกรับผิดชอบชั่วดี และเราทุกคนโดยสัญชาตญาณรับรู้ว่าเมื่อไหร่คนได้ทำผิดต่อเรา หรือเมื่อเราได้ทำผิดต่อผู้อื่น เราประพฤติดีราวกับว่าเราคาดหวังให้คนอื่นยอมรับการทำเช่นนี้ด้วย แม้ในขณะที่เป็นเด็ก ๆ เรารู้จักความแตกต่างระหว่าง "ความยุติธรรม" และ "ความไม่ยุติธรรม" มันต้องใช้ปรัชญาที่แย่ที่จะทำให้เราตระหนักว่าเราทำผิด และว่าความเชื่อที่ว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอเป็นความจริง
English
ความเชื่อว่าความจริงด้านศีลธรรมไม่เที่ยงแท้เสมอคืออะไร?
