คำถาม
ฉันจะเอาชนะความรู้สึกที่ถูกปฏิเสธได้อย่างไร?
คำตอบ
เราทุกคนมีแนวโน้มที่จะผิดหวังและมีความรู้สึกถูกปฏิเสธและเป็นความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผลพวงของความสัมพันธ์ที่แตกหัก อย่างไรก็ตามในฐานะเป็นผู้เชื่อ ที่บังเกิดใหม่แล้วเรามีทรัพยากรในพระวจนะคำของพระเจ้าที่สามารถนำการปลอบโยน และความชัดเจนมายังสถานการณ์นี้ได้ การปฏิเสธของคนหนึ่งคนไม่ได้หมายความว่า เราไม่น่ารัก เราสามารถอนุญาตให้การปฏิเสธเดียวนั้นเพื่อพิจารณาว่าเรารู้สึกอย่างไร และทำให้ความรู้สึกนั้นมาเติมความคิดของเราว่าเราเป็นใครหรือเราสามารถเลือกที่จะวางไว้ข้างหลังเราและก้าวไปข้างหน้าบนพื้นฐานของสิ่งที่ถาวรมากยิ่งกว่านั้น
สิ่งนั้นคืออะไร สำหรับผู้เชื่อก็คือตำแหน่งของเราในพระคริสต์ เมื่อเราบังเกิดใหม่อีกครั้ง เราได้รับการยอมรับแล้ว "สาธุการแด่พระเจ้าพระบิดาแห่งพระเยซูคริสตเจ้าของเรา ผู้ทรงโปรดประทานพระพรฝ่ายวิญญาณแก่เรานานาประการ ในสวรรค์สถานโดยพระคริสต์ ในพระเยซูคริสต์นั้น พระองค์ได้ทรงเลือกเราไว้ตั้งแต่ก่อนที่จะทรงเริ่มสร้างโลก เพื่อเราจะบริสุทธิ์และปราศจากตำหนิในสายพระเนตรของพระองค์ พระองค์ทรงกำหนดเราไว้ด้วยความรักก่อนตามที่ชอบพระทัยพระองค์ให้เป็นบุตรโดยพระเยซูคริสต์ เพื่อจะให้เป็น ที่สรรเสริญพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ ซึ่งทรงโปรดประทานแก่เราในพระเยซูคริสต์ ผู้ทรงเป็นที่รักของพระองค์" (เอเฟซัส 1:3-6)
แม้ว่าเราจะไม่สมควรจะได้รับและไม่สามารถหาได้ (เอเฟซัส 2: 8-9) องค์พระเยซูคริสต์ ได้ทรงอวยพระพรแก่เราด้วยพระพรฝ่ายวิญญาณทั้งหมดและทำให้เราได้รับการยอมรับ ในพระองค์ การยอมรับนี้เป็นของประทานแห่งพระคุณของพระองค์และการยอมรับนี้ อยู่เหนือกว่า "ความรู้สึก" ใดๆ และ "ความรู้สึก" ทั้งหมดที่เราอาจมีเพราะว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับ "การหวังว่าอย่างนั้น" แต่ขึ้นอยู่กับ "การรู้ถึงสิ่งนั้น" เรารู้ว่าสิ่งนี้เป็นความจริงเพราะ พระวจนะคำของพระเจ้าบอกเราและขณะที่เรายึดความจริงนี้ไว้ด้วยความเชื่อ จะกลายเป็นความจริงในหัวใจและในชีวิตของเรา
การเดินตามความรู้สึกของเราก็เหมือนการเดินไปในโลกด้วยหัวใจของเราที่บนแขนเสื้อของเรา เราต้องเจ็บปวดและเราต้องผิดหวังอย่างแน่นอนเพราะเราอยู่ในโลกที่ล้มลงในความบาป เราเลือกจะทำอย่างไรกับความเจ็บปวดและความผิดหวังนั้นจะช่วยให้เราเติบโตขึ้นในการเดินกับพระเจ้าหรือจะหมายความว่าเรากำลังเดินไปด้วยความบาดเจ็บ ผลลัพธ์ทั้งสองเป็นทางเลือกของเรา พระเจ้าช่วยให้เราสามารถเดินผ่านความผิดหวังในชีวิตด้วยความรู้ที่ว่า การจัดเตรียมของพระองค์สำหรับเรานั้นใช้การได้ พระคุณและการปลอบโยนของพระองค์ เป็นของเราในขณะที่เราพักในพระองค์ ลูกๆ ทุกคนที่เกิดใหม่ในพระเจ้ามีการจัดเตรียม และพระพรเหล่านี้ทั้งหมดในพระคริสต์ แต่เราต้องเลือกที่จะใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้ เหมือนกับการมีเงินสามสิบสองล้านห้าแสนแปดหมื่นบาทในธนาคารและเลือกที่จะอดตายเพราะเราไม่ได้ใช้เงินนั้นเพื่อซื้ออาหาร ดังนั้นจึงเป็นความจริงที่ว่าเราไม่สามารถใช้สิ่งที่ เราไม่รู้จัก ด้วยเหตุนี้เป็นสิ่งจำเป็นต่อผู้เชื่อทุกคนที่จะ "รู้" ว่าพระเจ้าทรงรู้จักเราและรักเรา รวมถึงมีความหมายมากกว่าการเฝ้าเดี่ยวโดยการอ่านพระวจนะคำของพระเจ้า แต่เป็นการศึกษาที่เปลี่ยนแปลงมุมมองของเรา (2 ทิโมธี 3: 16-17) และช่วยให้เราสามารถเผชิญหน้ากับชีวิตซึ่งมีอาวุธเป็นความเข้าใจที่แท้จริงเกี่ยวกับความเป็นจริงในการเดิน ด้วยความเชื่อ
ในฐานะผู้เชื่อเราไม่ได้ถูกกำหนดไว้ด้วยความล้มเหลวในอดีตที่ผ่านมาของเราหรือ โดยความผิดหวังหรือโดยการปฏิเสธของผู้อื่น เราถูกกำหนดให้เป็นลูกของพระเจ้า บังเกิดใหม่อีกครั้งเพื่อความใหม่ของชีวิตและเต็มไปด้วยพระพรฝ่ายจิตวิญญาณทุกประการ รวมถึงเป็น ที่ยอมรับในพระเยซูคริสต์ นั่นคือปัจจัยที่กำหนดไว้เมื่อกล่าวถึงการดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะ พระเจ้าได้ทรงเตรียมโอกาสพิเศษที่ไม่ซ้ำกันไว้สำหรับเราแต่ละคนที่จะเดินข้ามผ่าน "ทุกสิ่ง" ในชีวิตนี้ เราสามารถเดินด้วยกำลังของเราเองและสิ่งที่อัครทูตเปาโลเรียกว่า "เนื้อหนัง" ของเราหรือเราสามารถเดินอยู่ในอำนาจของการจัดเตรียมที่พระเจ้าทรงทำเพื่อเราผ่านทาง พระวิญญาณบริสุทธิ์ เป็นการตัดสินใจของเรา พระเจ้าประทานยุทธพันธ์ทั้งชุดให้แก่เรา (เอเฟซัส 6:11-18) แต่ขึ้นอยู่กับเราว่าเราจะนำมาสวมใส่ด้วยความเชื่อหรือไม่
ดังนั้นถ้าคุณเป็นลูกของพระเจ้า คุณอาจทุกข์ทรมานกับความผิดหวังในชีวิตนี้ แต่คุณต้องจำไว้ว่าในฐานะที่คุณเป็นลูกของพระมหากษัตริย์การปฏิเสธนี้เป็นเพียงแค่ปัญหาชั่วขณะ คุณสามารถเลือกที่จะให้ปัญหานั้นทำให้คุณหยุดชะงักและเดินได้ไปด้วยร่างกายที่มีแผล หรือคุณสามารถเลือกที่จะอ้างสิทธิ์ในมรดกสำหรับลูกของพระเจ้าและเดินหน้าต่อไปด้วยพระคุณ การให้อภัยของผู้อื่นและการให้อภัยของตัวเราเองเป็นของของขวัญที่เราสามารถ ให้แก่ผู้อื่นได้เพราะว่าเป็นของขวัญที่องค์พระเยซูคริสต์ได้มอบให้แก่เรา (เอเฟซัส 4:32)
English
ฉันจะเอาชนะความรู้สึกที่ถูกปฏิเสธได้อย่างไร?
