คำถาม
พระคัมภีร์กล่าวอย่างไรเกี่ยวกับการเอาชนะความเศร้าโศก
คำตอบ
ความเศร้าโศกเป็นความรู้สึกปกติในประสบการณ์ของมนุษย์และเราได้เห็นกระบวนการของความเศร้าโศกอยู่ตลอดสำหรับเรื่องเล่าในพระคัมภีร์ ตัวละครในพระคัมภีร์หลายคนประสบกับความสูญเสียและความโศกเศร้าอย่างมากรวมถึงโยบ นาโอมี ฮันนาห์ และดาวิด แม้แต่พระเยซูก็โศกเศร้า (ยอห์น 11:35, มัทธิว 23:37-39) หลังจากลาซารัสสิ้นชีวิต พระเยซูเสด็จไปที่หมู่บ้านเบธานีซึ่งเป็นที่ฝังศพลาซารัส เมื่อพระเยซูทอดพระเนตรเห็นมารธาและผู้ร่วมไว้ทุกข์คนอื่นๆ ร้องไห้ พระองค์ก็ทรงร้องไห้เช่นกัน พระองค์รู้สึกสะเทือนใจเพราะความเศร้าโศกของพวกเขาและความจริงเรื่องการตายของลาซารัสด้วย สิ่งที่น่าประหลาดใจคือแม้ว่าพระเยซูรู้ว่าพระองค์จะทรงทำให้ลาซารัสฟื้นขึ้นมาจากความตาย แต่พระองค์ทรงเลือกที่จะมีส่วนในความเศร้าโศกของสถานการณ์นั้น พระเยซูทรงเป็นมหาปุโรหิตอย่างแท้จริงผู้ที่สามารถ “เห็นใจในความอ่อนแอต่างๆ ของเรา” (ฮีบรู 4:15)
ขั้นตอนหนึ่งในการเอาชนะความเศร้าโศกคือการมีมุมมองที่ถูกต้องเกี่ยวกับความเศร้าโศก ประการแรกเราตระหนักว่าความเศร้าโศกเป็นการตอบสนองตามธรรมชาติต่อความเจ็บปวดและการสูญเสีย มันไม่ผิดที่จะเศร้าโศก ประการที่สองเรารู้ว่าเวลาแห่งความเศร้าโศกมีจุดมุ่งหมาย พระธรรมปัญญาจารย์ 7:2 กล่าวว่า “ไปบ้านที่มีการไว้ทุกข์ก็ดีกว่าไปบ้านที่มีงานเลี้ยง เพราะความตายเป็นจุดหมายปลายทางของทุกคน ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ควรใส่ใจในข้อนี้” ข้อนี้บอกเป็นนัยว่าความเศร้าโศกเป็นสิ่งที่ดีเพราะสามารถฟื้นฟูมุมมองชีวิตของเรา ประการที่สามเราจำได้ว่าความรู้สึกโศกเศร้านั้นเกิดขึ้นเพียงชั่วคราว “การร่ำไห้อาจคงอยู่ชั่วข้ามคืน แต่ความชื่นชมยินดีจะมาในเวลาเช้า” (สดุดี 30:5) ความอาลัยย่อมมีที่สิ้นสุด ความเศร้าโศกมีจุดประสงค์ของมันแต่ก็มีขีดจำกัดของมันเช่นกัน
ผ่านทางสิ่งต่างๆ ทั้งหมดนี้พระเจ้าทรงสัตย์ซื่อ มีพระคัมภีร์หลายตอนที่เตือนเราให้นึกถึงความสัตย์ซื่อของพระเจ้าในเวลาที่เศร้าโศก พระองค์อยู่กับเราแม้ในหุบเขาแห่งเงามัจจุราช (สดุดี 23:4) เมื่อดาวิดเศร้าโศก เขาอธิษฐานในสดุดี 56:8 ว่า “ขอทรงบันทึกคำคร่ำครวญของข้าพระองค์ ขอทรงนับหยดน้ำตาของข้าพระองค์ไว้ในหนังสือม้วนของพระองค์ สิ่งเหล่านี้อยู่ในบันทึกของพระองค์แล้วไม่ใช่หรือ?” ภาพการสัมผัสของพระเจ้าที่รับน้ำตาเราไว้เต็มไปด้วยความหมาย พระองค์เห็นความเศร้าโศกของเราและไม่ดูถูกมัน เช่นเดียวกับที่พระเยซูเข้าไปมีส่วนในความโศกเศร้าของผู้ไว้ทุกข์ที่หมู่บ้านเบธานี พระเจ้าก็เข้ามามีส่วนในความเศร้าโศกของเรา ในเวลาเดียวกันพระองค์ทรงรับรองกับเราว่าทุกสิ่งจะไม่สูญหายไป พระธรรมสดุดี 46:10 เตือนให้เรา “สงบ” และวางใจในความรู้ที่ว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้า พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของเรา (สดุดี 91:1-2) พระองค์ทรงทำทุกสิ่งให้เกิดผลดีต่อผู้ที่พระองค์ทรงเรียก (โรม 8:28)
ส่วนสำคัญของการเอาชนะความเศร้าโศกคือการแสดงมันออกมาต่อพระเจ้า พระธรรมสดุดีมีตัวอย่างมากมายของการเทใจของคนคนหนึ่งให้แก่พระเจ้า สิ่งที่น่าสนใจคือผู้เขียนพระธรรมสดุดีไม่เคยสิ้นสุดที่จุดเริ่มต้น เขาอาจเริ่มบทสดุดีด้วยความรู้สึกที่เศร้าโศก แต่มักจะจบลงด้วยการสรรเสริญเสมอ (สดุดีบทที่ 13, สดุดี 23:4, สดุดี 30:11-12, สดุดีบทที่ 56) พระเจ้าเข้าใจเรา (สดุดี 139:2) เมื่อเราพูดคุยกับพระองค์ เราสามารถเปิดใจรับความจริงที่ว่าพระองค์ทรงรักเรา พระองค์ทรงสัตย์ซื่อ พระองค์ทรงควบคุมอยู่ และพระองค์ทรงรู้ว่าพระองค์จะทรงทำอย่างไรเพื่อให้เกิดผลดีต่อเรา
ขั้นตอนสำคัญอีกประการหนึ่งในการเอาชนะความเศร้าโศกคือการแบ่งปันกับผู้อื่น พระกายของพระคริสต์ได้รับการออกแบบมาให้แบ่งเบาภาระของอวัยวะแต่ละส่วน (กาลาเทีย 6:2) และเพื่อนร่วมความเชื่อสามารถที่จะ "เศร้าโศกร่วมกับผู้ที่เศร้าโศก" (โรม 12:15) บ่อยครั้งความเศร้าโศกมักจะทำให้หลีกหนีจากผู้อื่น เพิ่มความรู้สึกโดดเดี่ยว และก่อให้เกิดความทุกข์ยาก การเข้ารับการให้คำปรึกษามีผลดีต่อสุขภาพมาก และการเข้าร่วมกลุ่มก็เป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้ สมาชิกในกลุ่มจะคอยรับฟังและให้กำลังใจที่เกื้อหนุนกัน เป็นมิตรกัน และให้คำแนะนำเพื่อให้ผ่านความเศร้าโศกไปได้ เมื่อเราแบ่งปันเรื่องราวของเรากับพระเจ้าและคนอื่นๆ ความเศร้าโศกของเราก็ลดลง
น่าเศร้าที่ความเศร้าโศกเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์มนุษย์ การสูญเสียเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตและความเศร้าโศกเป็นการตอบสนองตามธรรมชาติต่อการสูญเสีย แต่เรามีความหวังในพระคริสต์และเรารู้ว่าพระองค์ทรงแข็งแกร่งพอที่จะแบกรับภาระของเรา (มัทธิว 11:30) เราสามารถมอบความเจ็บปวดให้กับพระองค์ได้เพราะพระองค์ทรงห่วงใยเรา (1 เปโตร 5:7) เราสามารถพบการปลอบประโลมใจในพระวิญญาณบริสุทธิ์ ผู้ทรงปลอบประโลมและผู้ทรงปลอบโยนของเรา (ยอห์น 14:16) ในความโศกเศร้าเราโยนภาระของเราไว้กับพระองค์ พึ่งพากลุ่มของคริสตจักร ศึกษาความจริงของพระวจนะ และในที่สุดเราก็จะประสบกับความหวัง (ฮีบรู 6:19-20)
English
พระคัมภีร์กล่าวอย่างไรเกี่ยวกับการเอาชนะความเศร้าโศก
