คำถาม
ศาสนาคือสิ่งเสพติดสำหรับประชาชนหรือไม่?
คำตอบ
การให้คำนิยามคริสเตียน (และ/หรือศาสนาอื่นๆ ) ว่าเป็น “สิ่งเสพติดสำหรับผู้คน” หรือ “สิ่งเสพติดสำหรับประชาชน” เป็นกลยุทธ์ทั่วไปซึ่งยุติธรรมที่ใช้โดยผู้ที่กล่าวว่าศาสนาไม่มีค่าพอที่จะพิจารณา การใช้วลีเช่นนี้เป็นการปัดศาสนาออกไปโดยไม่พยายามที่จะพูดแย้งหรืออภิปรายสิ่งนี้ คาร์ล มาร์กซ์ (Karl Marx) ไม่ใช่คนแรกที่ใช้วลีนี้ แต่เขาเป็นคนที่ผู้คนนึกถึงมากที่สุดเมื่อมีการใช้คำโจมตีนี้ การโต้เถียงของมาร์กซ์คือว่าศาสนาให้ความสุขที่ไม่เที่ยงแท้และจอมปลอมเหมือนกับที่สิ่งเสพติดทำกับผู้เสพและการทำให้ผู้คนเป็นอิสระจากความจอมปลอมที่ไม่เป็นจริงคือส่วนของการสร้างสังคมที่ดีขึ้น
การเริ่มต้นที่สำคัญของมาร์กซ์ คำกล่าวหาที่ว่า “สิ่งเสพติดสำหรับประชาชน” มันจะถูกใช้โดยผู้ที่เชื่อว่าไม่มีพระเจ้า เพราะว่าพวกเขาปฏิเสธการมีตัวตนของพระเจ้า พวกเขาต้องมีวิธีอธิบายการมีอยู่ของศาสนาอย่างต่อเนื่อง พวกเขาไม่เห็นคำวามจำเป็นของศาสนา พวกเขาก็เลยไม่เข้าใจถึงความจำเป็นนี้สำหรับผู้อื่น มาร์กซ์ไม่ได้ระบุอย่างเฉพาะเจาะจงถึงคริสเตียนในการปฏิเสธศาสนาของเขา ในทางกลับกันเขาประณามศาสนาทั่วไปโดยใช้ “ผู้คน” ในแง่ของการลดคุณค่าเพื่อหมายถึงความจน ผู้ที่ไม่ได้รับการใส่ใจและหลอกลวงได้ง่าย ความสำคัญของการถกเถียงเกี่ยวกับคำกล่าวที่ว่า “สิ่งเสพติดสำหรับประชาชน” คือศาสนานั้นสำหรับผู้ที่มีจิตใจอ่อนแอและเป็นผู้คนที่ได้รับการรบกวนทางด้านจิตใจผู้ซึ่งต้องการไม้พยุงเพื่อให้ผ่านสิ่งต่างๆ สำหรับชีวิตไปได้ ผู้ที่เชื่อว่าไม่มีพระเจ้าทุกวันนี้กล่าวอ้างสิ่งที่คล้ายๆ กัน เช่นความคิดที่ว่า “พระเจ้าเป็นเพื่อนที่สมมุติขึ้นมาของผู้ใหญ่”
ฉะนั้นศาสนาไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่า “สิ่งเสพติดสำหรับประชาชน” หรือ ศาสนาไม่ได้ทำอะไรสำเร็จนอกจากการเป็นไม้พยุงทางจิตใจสำหรับผู้ที่จิตใจอ่อนแอหรือไม่ ข้อเท็จจริงบางประการจะตอบคำถามด้วยเสียงอันดังก้องว่า “ไม่ใช่” (1) มีการถกเถียงกันทางก้านตรรกะ วิทยาศาสตร์และปรัชญาอย่างแข็งแกร่งเกี่ยวกับการมีตัวตนอยู่ของพระเจ้า (2) ข้อเท็จจริงที่ว่ามนุษย์นั้นพังลงและต้องการการไถ่บาปหรือความรอด (แกนหลักในข้อความของศาสนา) นั้นเห็นได้ชัดเจนทั่วทั้งโลก (3) ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ นักเขียนและนักคิดที่มีความฉลาดมากทางสติปัญญามากที่สุดจำนวนมากเป็นผู้ที่เชื่อพระเจ้า บางคนใช้ศาสนาเป็นไม้พยุงหรือไม่ ใช้ นั่นหมายความว่าการอ้างอิงศาสนานั้นใช้การไม่ได้หรือ ไม่ใช่ ศาสนาเป็นการตอบสนองโดยธรรมชาติของหลักฐานการมีตัวตนอยู่ของพระเจ้าและการยอมรับว่าเรานั้นพังลงและต้องการการซ่อมแซม
ในเวลาเดียวกัน เราต้องเข้าใจความแตกต่างระหว่างศาสนาเทียมเท็จซึ่งให้ความปลอดภัยจอมปลอม ดังที่สิ่งเสพติดให้แก่ความคิดในแง่ของความจอมปลอมของการดำเนินชีวิตที่ดีและศาสนาคริสต์ ซึ่งเป็นศาสนาที่แท้จริงเท่านั้นและความหวังเดียวเท่านั้นสำหรับมนุษยชาติ ศาสนาเทียมเท็จนั้นขึ้นอยู่กับความคิดที่มนุษย์ผ่านทางความพยายามในส่วนของเขา (ทำการ) ที่สามารถทำให้ตัวเองเป็นที่ยอมรับของพระเจ้า มีเพียงแค่คริสเตียนที่ยอมรับว่ามนุษย์ “ตายในล่วงล้ำและต่อความบาป” และไม่มีความสามารถที่จะทำอะไรที่ควรคู่แก่ชีวิตนิรันดร์ในสวรรค์ มีเพียงแค่ศาสนาคริสต์เท่านั้นที่เสนอคำตอบต่อการไม่มีความสามารถของมนุษย์ คือการเป็นตัวแทนเพื่อสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนของพระเยซูคริสต์
English
ศาสนาคือสิ่งเสพติดสำหรับประชาชนหรือไม่?
