คำถาม
ทำไมความรอดโดยการกระทำถึงถูกจัดให้เป็นมุมมองหลัก?
คำตอบ
คำตอบง่ายๆ คือความรอดโดยการกระทำนั้นดูเหมือนถูกต้องในสายตาของมนุษย์ หนึ่งในความปรารถนาขั้นพื้นฐานของมนุษย์คือการควบคุมชะตากรรมของเขาเองและนั่นรวมถึงจุดหมายปลายทางนิรันดร์ของเขาด้วย ความรอดโดยการกระทำนั้นบ่งบอกถึงความภาคภูมิใจของมนุษย์และเป็นความปรารถนาที่อยากจะควบคุมของเขา การได้รับความรอดโดยการกระทำนั้นดึงดูดความปรารถนามากกว่าการมีความคิดที่จะได้รับความรอดโดยความเชื่อเพียงอย่างเดียว เช่นเดียวกันมนุษย์นั้นมีธรรมชาติของการตระหนักถึงความยุติธรรม แม้กระทั่งแต่คนที่ไม่เชื่อในพระเจ้าอย่างที่สุดก็เชื่อในความยุติธรรมบางประเภทและมีความตระหนักถึงสิ่งที่ถูกและสิ่งที่ผิดแม้ว่าเขาจะไม่มีพื้นฐานทางศีลธรรมที่จะตัดสินเช่นนั้นก็ตาม ธรรมชาติของการตระหนักถึงความถูกหรือผิดของเราเป็นตัวกำหนดว่าเราจะได้รับความรอดหรือไม่ "การกระทำที่ดี" ของเราต้องมีมากกว่า "การกระทำที่ไม่ดี" ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมชาติที่เมื่อมนุษย์ได้สร้างศาสนาขึ้นมามันจะเกี่ยวโยงถึงความรอดโดยการกระทำบางประเภท
เนื่องจากความรอดโดยการกระทำนั้นบ่งบอกถึงธรรมชาติบาปของมนุษย์ มันก่อให้เกิดพื้นฐานของเกือบทุกศาสนายกเว้นตามศาสนาคริสต์ตามแบบของพระคัมภีร์ พระธรรมสุภาษิต 14:12 บอกเราว่า "มีทางหนึ่งที่คนเราคิดว่าถูก แต่ปลายทางคือความมรณา" ความรอดโดยการกระทำดูเหมือนจะถูกต้องสำหรับมนุษย์ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงถือว่าเป็นมุมมองที่มีอิทธิพลส่วนมาก นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมตามศาสนาคริสต์ตามแบบของพระคัมภีร์จึงแตกต่างอย่างมากจากศาสนาอื่นๆ ทั้งหมด เพราะว่าเป็นศาสนาคริสต์เป็นศาสนาเดียวที่สอนว่าความรอดเป็นของประทานจากพระเจ้าและไม่ใช่โดยการกระทำ "ด้วยว่าซึ่งท่านทั้งหลายรอดนั้นก็รอดโดยพระคุณเพราะความเชื่อ และมิใช่โดยตัวท่านทั้งหลายกระทำเอง แต่พระเจ้าทรงประทานให้ 9ความรอดนั้นจะเนื่องด้วยการกระทำก็หามิได้ เพื่อมิให้คนหนึ่งคนใดอวดได้" (เอเฟซัส 2:8–9)
เหตุผลอีกประการคือทำไมความรอดโดยการกระทำจึงถือว่าเป็นมุมมองที่มีอิทธิพลส่วนมากนั้นเป็นเพราะว่าธรรมชาติของมนุษย์หรือมนุษย์ที่ไม่ได้บังเกิดใหม่ไม่ได้เข้าใจอย่างเต็มที่ถึงขอบเขตของความบาปของตัวเองหรือความบริสุทธิ์ของพระเจ้า จิตใจของมนุษย์ก็คือ "ตัวล่อลวงเหนือกว่าสิ่งใดทั้งหมด มันเสื่อมทรามอย่างร้ายทีเดียว" (เยเรมีย์17:9) และความบริสุทธิ์ของพระเจ้านั้นไม่มีขีดจำกัด (อิสยาห์ 6:3) การหลอกลวงในใจของเรานั้นเป็นสิ่งที่ทำให้เราเข้าใจว่าขอบเขตของการหลอกลวงนั้นเป็นอย่างไรและเป็นสิ่งที่ขัดขวางไม่ให้เราเห็นสถานะที่แท้จริงของเราต่อหน้าพระเจ้าผู้ซึ่งเราไม่สามารถเข้าใจความบริสุทธิ์ของพระองค์ได้อย่างสมบูรณ์ แต่ความจริงยังคงอยู่คือว่าความบาปของเราและความบริสุทธิ์ของพระเจ้ารวมกันเพื่อทำให้เราพยายามอย่างที่สุดในฐานะ "เสื้อผ้าที่สกปรก" ต่อหน้าพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ (อิสยาห์ 64:6 อ้างอิงมาจาก 6:1–5)
ความคิดที่ว่าการกระทำดีของมนุษย์สามารถมีความสมดุลกับการกระทำที่ไม่ดีของเขาได้นั้นเป็นแนวคิดที่ไม่ถูกต้องตามพระคัมภีร์ ไม่เพียงเท่านั้นพระคัมภีร์ยังสอนว่ามาตรฐานความสมบูรณ์ตามแบบของพระเจ้านั้นไม่ได้น้อยกว่า 100 เปอร์เซ็นต์ หากเราพลาดในการรักษากฎเกณฑ์ความชอบธรรมของพระเจ้าเพียงแค่ส่วนหนึ่ง เราก็มีความผิดราวกับว่าเราได้ทำผิดกฎทั้งหมดเลย (ยากอบ 2:10) ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เราจะรอดได้ถ้าความรอดขึ้นอยู่กับการกระทำจริงๆ
อีกเหตุผลหนึ่งที่ความรอดโดยการกระทำนั้นสามารถคืบคลานเข้าสู่การเป็นนิกายต่างๆ ที่อ้างตนว่าเป็นคริสเตียนหรือกล่าวว่าพวกเขาเชื่อในพระคัมภีร์ซึ่งพวกเขาเข้าใจผิดเหมือนในพระธรรมยากอบบทที่ 2:24 "พวกท่านก็เห็นแล้วว่าคนหนึ่งคนใดจะถูกชำระให้ชอบธรรมได้ก็เพราะการประพฤติ และไม่ใช่เพราะความเชื่อเพียงอย่างเดียว" การเข้าสู่บริบทของเนื้อเรื่องทั้งหมด (ยากอบ 2:14–26) เห็นได้ชัดว่ายากอบไม่ได้บอกว่าการกระทำของเราทำให้เราชอบธรรมต่อพระเจ้า แต่เขากำลังทำให้เกิดความชัดเจนว่าความเชื่อเรื่องรอดที่แท้จริงนั้นแสดงออกโดยการกระทำที่ดี บุคคลที่อ้างตัวว่าเป็นคริสเตียนแต่มีเจตนาดำเนินชีวิตไม่เชื่อฟังพระคริสต์ก็มีความเชื่อเท็จหรือความเชื่อที่ "ตายแล้ว" และไม่ได้รับความรอด ยากอบกำลังเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างความเชื่อสองแบบคือความเชื่อแท้จริงที่ช่วยให้รอดและความเชื่อผิดๆ ที่ตายไปแล้ว
มีข้อพระคัมภีร์มากมายเกินไปที่สอนว่าคนคนหนึ่งจะไม่ได้รับการช่วยให้รอดพ้นจากบาปโดยการกระทำเพื่อไม่ให้คริสเตียนเชื่อเป็นอย่างอื่น พระธรรมทิตัส 3:4–5 เป็นหนึ่งในข้อความหลายข้อที่กล่าวถึงคือ "แต่เมื่อความดีเลิศและความรักของพระเจ้าพระผู้ช่วยให้รอดของเรามาปรากฎ พระองค์ก็ทรงช่วยเราให้รอด ไม่ใช่เพราะความชอบฑรรมที่เราทำเอง แต่ด้วยพระเมตตาของพระองค์โดยผ่านการชำระให้บังเกิดใหม่และสร้างใหม่ของพระวิญญาณบริสุทธิ์" การกระทำที่ดีไม่ได้มีส่วนช่วยให้รอด แต่จะเป็นลักษณะของคนที่เกิดใหม่ การกระทำที่ดีไม่ใช่สาเหตุของความรอดแต่เป็นหลักฐานของความรอด
ในขณะที่ความรอดโดยการกระทำที่อาจจะถือว่าเป็นมุมมองที่มีอิทธิพลส่วนมาก มันไม่ถูกต้องตามหลักพระคัมภีร์ มีหลักฐานมากมายในคัมภีร์ที่บอกว่าจะได้รับการช่วยให้รอดจากบาปได้โดยพระคุณเพียงอย่างเดียว โดยความเชื่อเพียงอย่างเดียวในพระคริสต์เท่านั้น (เอเฟซัส 2:8–9)
English
ทำไมความรอดโดยการกระทำถึงถูกจัดให้เป็นมุมมองหลัก?
