คำถาม
พระคัมภีร์กล่าวว่าอย่างไรเกี่ยวกับวิธีจัดการกับการแข่งขันระหว่างพี่น้อง
คำตอบ
การแข่งขันระหว่างพี่น้องนั้นต้องย้อนเวลากลับไปจนเกือบถึงจุดเริ่มต้นของเวลา โดยเริ่มจากพี่น้องสองคนแรกที่กล่าวถึงในพระคัมภีร์คือคาอินและอาเบล เราพบการแข่งกันระหว่างพี่น้องคู่อื่นๆ ในพระคัมภีร์ รวมทั้งอิชมาเอลและอิสอัค เอซาวและยาโคบ เลอาห์และราเชล โยเซฟและพี่น้องของเขา รวมถึงอาบีเมเลคกับพี่น้องของเขา ในแต่ละกรณีของการแข่งขันระหว่างพี่น้องนั้นก็มักนำไปสู่การที่พี่น้องหนึ่งคนหรือมากกว่านั้นกระทำบาปโดยไม่ได้รับคำแนะนำที่ดี
พระเจ้าปรารถนาให้พี่น้องดำเนินชีวิตในความปรองดองและรักซึ่งกันและกัน (สดุดี 133:1) ความรักแบบพี่น้องได้รับการใช้เป็นตัวอย่างว่าผู้เชื่อควรปฏิบัติต่อกันอย่างไร (ฮีบรู 13:1, 1 เปโตร 3:8) อย่างไรก็ตามเราทราบดีว่าเราไม่ได้ดำเนินชีวิตอย่างที่ควรเป็นเสมอไป และยังมีการแข่งขันระหว่างพี่น้องอยู่ พี่น้องโต้เถียงและต่อสู้กัน โกหกและหลอกลวงกัน รวมถึงส่วนมากได้ปฏิบัติต่อกันอย่างน่าเกลียดชังในบางครั้ง
งานของพ่อแม่คือเลี้ยงดูลูกๆ ให้เป็นเหมือนพระคริสต์ ดังนั้นเราควรมองไปที่พระเยซูเพื่อดูว่าพระองค์ตรัสว่าอย่างไรเกี่ยวกับความสำคัญของการประพฤติของเราและวิธีที่เราปฏิบัติต่อผู้อื่น
พระเยซูตรัสว่าพระบัญญัติซึ่งสำคัญที่สุดสองข้อคือการรักพระเจ้าและรักเพื่อนบ้านของเรา (มัทธิว 22:36–40) เรารู้ว่าพระเยซูมีเจตนาให้เพื่อนบ้านซึ่งหมายถึงคนที่ใกล้ชิดกับเรา และไม่มีใครอยู่ใกล้ชิดไปกว่าพี่น้องของเรา บ้านควรเป็นสถานที่ซึ่งเด็กๆ เรียนรู้ที่จะรักซึ่งกันและกัน “ความรักบดบังความผิดทั้งมวล” (สุภาษิต 10:12) รวมถึงสาเหตุของการแข่งขันระหว่างพี่น้อง
การแข่งขันระหว่างพี่น้องอาจเกิดจากความอิจฉา ความเห็นแก่ตัว และความลำเอียงของพ่อแม่ (ทั้งที่เห็นได้จริงหรือที่เข้าใจเอาเอง) การแข่งขันระหว่างพี่น้องของคาอินและอาเบลดูเหมือนจะเกิดจากความอิจฉาของคาอินเกี่ยวกับการยอมรับเครื่องบูชาของอาเบล (ปฐมกาล 4:3–5) การฆาตกรรมในการแข่งขันกันระหว่างพี่น้องในครอบครัวของกิเดโอนเกิดจากความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของอาบีเมเลคเพื่อที่จะขึ้นปกครองในฐานะกษัตริย์ (ผู้วินิจฉัย 9:1-6) การแข่งขันระหว่างพี่น้องท่ามกลางบุตรชายของยาโคบถูกกระตุ้นด้วยความลำเอียงของยาโคบที่มีต่อโยเซฟ (ปฐมกาล 37:3–4)
สาเหตุของการแข่งขันระหว่างพี่น้องสามารถเอาชนะได้ด้วยความเมตตา ความเคารพ และแน่นอนก็คือความรัก (1 โครินธ์ 13:4–7) พ่อแม่ควรกำชับให้ลูกๆ ของเขาปฏิบัติต่อกันด้วยความเมตตา ความเคารพ และความรักรวมทั้งพ่อแม่ควรเป็นแบบอย่างเช่นเดียวกัน
พระคัมภีร์สอนเราถึงวิธีมีสัมพันธภาพต่อกันและกัน เอเฟซัส 4:31–32 กล่าวถึงพฤติกรรมเชิงลบหลายอย่างที่ควรหลีกเลี่ยงและพฤติกรรมเชิงบวกที่ต้องปลูกฝังคือ “จงให้ใจขมขื่นและใจขัดเคืองและใจโกรธและการทะเลาะเถียงกันและการพูดให้ร้ายกับการคิดปองร้ายทุกอย่างอยู่ห่างไกลจากท่านเถิด และท่านจงเมตตาต่อกันมีใจเอ็นดูต่อกันและอภัยโทษให้กันเหมือนดังที่พระเจ้าได้ทรงโปรดอภัยโทษให้แก่ท่านในพระคริสต์นั้น” พระธรรมฟีลิปปี 2:3–4 ยังมีประโยชน์อีกด้วยคือ “อย่าทำสิ่งใดในทางชิงดีกันหรือถือดีแต่จงมีใจถ่อมถือว่าคนอื่นดีกว่าตัว อย่าให้ต่างคนต่างเห็นแก่ประโยชน์ของตนฝ่ายเดียวแต่จงเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่นๆ ด้วย”
เรื่องราวของโยเซฟและพี่น้องของเขาในการเริ่มแรกเกี่ยวข้องกับการแข่งขันระหว่างพี่น้องซึ่งอยู่บนพื้นฐานของความอิจฉาและความเกลียดชัง รวมถึงมีเรื่องเลวร้ายบางอย่างที่เกิดขึ้นกับโยเซฟ แต่เรื่องราวจบลงอย่างมีความสุข โดยแท้จริงแล้วเรื่องราวของโยเซฟกลับกลายเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรัก การให้อภัยแบบพี่น้อง ความดี และอำนาจสูงสุดของพระเจ้า (ดูพระธรรมปฐมกาลบทที่ 37–50) การปฏิบัติของโยเซฟต่อพี่น้องในปฐมกาลบทสุดท้ายเป็นตัวอย่างที่ดีของความเมตตา ความถ่อมตัว และความรัก
English
พระคัมภีร์กล่าวว่าอย่างไรเกี่ยวกับวิธีจัดการกับการแข่งขันระหว่างพี่น้อง
