คำถาม
เราจะยอมจำนนต่อพระเจ้าได้อย่างไร?
คำตอบ
ในพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่เหตุการณ์ทั้งหมดได้ปรากฏคำว่ายอมจำนนขึ้น ซึ่งคำนี้แปลมาจากคำภาษากรีก เฮาโปตัสโซ (hupotasso) เฮาโป (hupo) หมายถึง “ภายใต้” และ ตัสโซ (tasso) แปลว่า “การจัดเตรียม” คำศัพท์นี้และรากศัพท์ของมันยังถูกแปลโดยคำว่าควบคุมและการอยู่ใต้อำนาจ ความหมายเต็มของคำนี้คือ “เชื่อฟัง ยอมอยู่ใต้ อยู่ภายใต้ ยอมจำนนต่อ ยอมอยู่ใต้หรืออยู่ภายใต้การเชื่อฟังหรือเชื่อฟังต่อ” คำนี้ใช้เป็นศัพท์ทางทหารที่มีความหมายว่า “จัดกองทหารในรูปแบบทางทหารภายใต้การบังคับบัญชาของผู้นำ” คำนี้เป็นคำจำกัดความที่ดียอดเยี่ยมของความหมายของ “การยอมจำนน” ต่อพระเจ้า หมายถึงการจัดระเบียบตัวเองภายใต้คำสั่งในมุมมองของพระเจ้าแทนที่จะดำเนินชีวิตตามวิถีชีวิตแบบเก่าตามมุมมองของมนุษย์ มันเป็นกระบวนการที่ยอมจำนนต่อความต้องการของเราเองต่อพระบิดาของเรา
พระคัมภีร์ได้กล่าวไว้มากเกี่ยวกับการยอมจำนนต่อ “อำนาจที่สูงกว่า” สิ่งนี้ได้อ้างอิงถึงการสถาปนาหลักปฏิบัติที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ในโลกของเราคือ รัฐบาลและผู้นำไม่ว่าจะด้วยความสามารถใดก็ตามที่พระเจ้าทรงวางอำนาจเหนือเราบนโลกนี้ ตอนต่างๆ ของพระคัมภีร์ที่สอนหลักการนี้คือ โรม 13:1-7, ฮีบรู 13:17, 1 เปโตร 2:13-14 และทิตัส 3:1 หลักการคือการเชื่อฟังผู้มีอำนาจเหนือเรา ไม่ว่าอำนาจนั้นจะเป็นอะไรก็ตามจะนำมาซึ่งพรชั่วคราวตามเวลาจริงที่นี่และตอนนี้และสำหรับผู้เชื่อรางวัลจะมาในภายหลัง ผู้มีอำนาจสูงสุดคือพระเจ้าและพระองค์ทรงมอบอำนาจให้ผู้อื่น ดังนั้นเพื่อที่จะยอมจำนนต่อพระเจ้า เรายอมจำนนต่ออำนาจที่พระองค์ทรงวางไว้เหนือเรา คุณจะสังเกตเห็นว่าไม่มีข้อแม้ใดที่แยกแยะระหว่างผู้มีอำนาจที่ดีหรือไม่ดีหรือแม้แต่อำนาจที่ยุติธรรมหรือไม่ยุติธรรม เราเพียงแต่ต้องถ่อมตัวลงและเชื่อฟัง “ต่อพระเจ้า” เราได้รับคำสั่งให้ยอมจำนนตัวเองต่อพระเจ้าด้วย (ยากอบ 4:7) ในพระธรรมเอเฟซัสเราอ่านว่า
คริสเตียนยอมจำนนต่อ “กันและกันด้วยความเคารพในพระคริสต์” (เอเฟซัส 5:21) เรายังอ่านอีกว่าภรรยาจงยอมฟังสามีของตนเหมือนยอมฟังองค์พระผู้เป็นเจ้าและสามีต้อง “รัก” ภรรยา (เอเฟซัส 5:22-25) อัครทูตเปโตรเขียนไว้ว่า “ในทำนองเดียวกันท่านที่อ่อนอาวุโส ก็จงเชื่อฟังคำของพวกผู้ใหญ่ อันที่จริงให้ท่านทุกคนมีความถ่อมใจในการปฏิบัติต่อกันและกัน ด้วยว่าพระเจ้าทรงเป็นปฏิปักษ์กับคนเหล่านั้นที่ถือตัวจองหอง ‘แต่พระองค์ทรงสำแดงพระคุณแก่คนที่อ่อนน้อมถ่อมตน”’ (1 เปโตร 5:5) ประเด็นหลักแบบหนึ่งในที่นี่คือความถ่อมตน คนคนหนึ่งไม่สามารถยอมจำนนต่อพระเจ้าโดยปราศจากความถ่อมใจ การเชื่อฟังเรียกร้องให้เราถ่อมตัวเพื่อยอมจำนนต่ออำนาจของผู้อื่นและเราได้รับคำสั่งว่าพระเจ้าทรงต่อต้านความหยิ่งซึ่กันข้ามกับความถ่อมตัวและความจองหองที่ส่งเสริมความเย่อหยิ่งนั้น
ดังนั้นการมีใจถ่อมและยอมจำนนจึงเป็นทางเลือกที่เราเลือก นั่นหมายความว่าในฐานะผู้เชื่อที่บังเกิดใหม่ ทุกวันเราเลือกที่จะยอมจำนนต่อพระเจ้าสำหรับงานที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงกระทำในตัวเราเพื่อ “ทำให้เราเป็นเหมือนพระฉายของพระคริสต์” พระเจ้าจะใช้สถานการณ์ในชีวิตของเราเพื่อทำให้เรามีโอกาสยอมจำนนต่อพระองค์ (โรม 8:28-29) จากนั้นผู้เชื่อยอมรับพระคุณและการจัดเตรียมของพระองค์เพื่อดำเนินตามพระวิญญาณไม่ใช่ตามลักษณะของธรรมชาติเก่า งานนั้นสำเร็จได้โดยตัวเราเลือกที่จะประยุกต์ใช้ต่อพระคำของพระเจ้าและเรียนรู้เกี่ยวกับการจัดเตรียมที่พระเจ้าทรงทำเพื่อเราในพระเยซูคริสต์ ตั้งแต่วินาทีแรกที่เราบังเกิดใหม่ เรามีการจัดเตรียมทั้งหมดที่จำเป็นในพระคริสต์เพื่อกลายเป็นผู้เชื่อที่เติบโต แต่เราต้องเลือกที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับการจัดเตรียมเหล่านั้นผ่านการศึกษาพระวจนะและนำการจัดเตรียมเหล่านั้นไปประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันของเรา
เราต้องเลือกที่จะยอมจำนนต่อพระเจ้าเพื่อเข้าสู่กระบวนการเรียนรู้เพื่อเติบโตฝ่ายวิญญาณ เป็นกระบวนการซึ่งเริ่มต้นที่ความรอดและดำเนินไปอย่างต่อเนื่องกับแต่ละทางเลือกและทุกทางเลือก ที่เราเลือกเพื่อยอมจำนนตัวเองต่อพระเจ้า กระบวนการนี้จะดำเนินต่อไปจนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จมาอีกครั้งหรือพระองค์ทรงเรียกเรากลับบ้าน สิ่งที่ดีเยี่ยมเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ ดังเช่นที่อัครทูตเปาโลกล่าวอย่างเหมาะเจาะว่า “แต่เราทั้งหลายไม่มีผ้าคลุมหน้าแล้ว จึงแลดูพระสิริขององค์พระผู้เป็นเจ้า และตัวเราก็เปลี่ยนไปเป็นเหมือนพระฉายขององค์พระผู้เป็นเจ้า คือมีศักดิ์ศรีเป็นลำดับขึ้นไป เช่นอย่างศักดิ์ศรีที่มาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งเป็นพระวิญญาณ” (2 โครินธ์ 3:18)
พระเจ้าไม่ต้องการให้เรายอมจำนนเพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ปกครองอย่างเผด็จการ แต่เพราะพระองค์ทรงเป็นพระบิดาที่เปี่ยมด้วยความรักและพระองค์ทรงรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเรา พระพรและสันติสุขที่เราได้รับจากการยอมจำนนอย่างถ่อมใจและการยอมจำนนต่อพระองค์ทุกวันเป็นของขวัญแห่งพระคุณที่ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้เทียบได้
English
เราจะยอมจำนนต่อพระเจ้าได้อย่างไร?
