Soru
Aynı Günahı Tekrar Tekrar İşlerseniz Tanrı Sizi Bağışlamayı Sürdürür Mü?
Yanıt
İblis’in Hristiyanlar’a oynadığı en etkin oyunlardan biri, Tanrı Sözü’nün vaadine karşın bizi, günahlarımızın gerçekten bağışlanmadığına ikna etmektir. Eğer İsa’yı imanla gerçekten Kurtarıcı olarak kabul ettiysek ve içimizde hâlâ gerçek bağışlanmaya sahip olup olmadığımız hakkında o rahatsız edici his varsa, bu şeytansal etkilerden kaynaklanıyor olabilir. İnsanlar cinlerin kavrayışından kurtarıldıklarında cinler bundan nefret eder ve kafalarımıza kurtuluşumuzun gerçekliği hakkında şüphe tohumları ekmeye çalışırlar. İblis’in hile cephaneliğindeki en büyük araçlardan biri, bize sürekli olarak geçmişteki günahlarımızı hatırlatmaktır ve o bunları, Tanrı’nın bizi bağışlamasının ve bizi eski halimize getirmesinin mümkün olamayacağına inandırmak için kullanır. İblis’in saldırıları, Tanrı’nın vaatlerine ve sevgisine basitçe güvenmemizi gerçekten zor bir hale getirir.
Bu korkuyu yenmek için Kutsal Kitap’ın iki güçlü bölümüne bakacağız. Birincisi Mezmurlar Kitabı’nda yer alır: “Doğu batıdan ne kadar uzaksa, o kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı” (Mezmur 103:12). Tanrı günahlarımızı bağışlamakla kalmaz, onları Kendi huzurundan tamamen uzaklaştırır. Bu çok derin bir şeydir! Hiç kuşkusuz, günahın bu şekilde ortadan kaldırılması anlaşılması güç bir kavramdır, bu nedenle affedilmeyi kabul etmek yerine endişelenmek ve merak etmek bizim için çok kolaydır. Önemli olan, şüphelerimiz ile suçluluk hislerimizi basitçe terk edip O’nun bağışlama hakkında yaptığı vaatlere güvenmektir.
Bir başka ayet de, 1. Yuhanna 1:9’dur: “Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır.” Bu çok harika bir vaattir! Tanrı çocuklarını günahlarından arındırır. Tek yapmamız gereken O'na gelmek ve günahlarımızı O'na itiraf etmektir. Bu dünyada tökezleyeceğiz, ama Mesih'te her zaman arınma bulabiliriz.
Matta 18:21-22’de şu sözleri okuyoruz: “Bunun üzerine Petrus İsa’ya gelip, ‘Ya Rab’ dedi, ‘Kardeşim bana karşı kaç kez günah işlerse onu bağışlamalıyım? Yedi kez mi?’ İsa, ‘Yedi kez değil’ dedi. ‘Yetmiş kere yedi kez derim sana.’” Petrus herhalde cömert davrandığını düşünüyordu. Kendisine karşı günah işleyen birinden aynı şekilde intikam almak yerine, kardeşe bir kolaylık, belki de yedi kereye kadar bir açık kapı bırakmayı önermekteydi. Ama sekizincisinde bağışlama ve lütuf bitecekti. Ancak Mesih bağışlamanın onu isteyenler için sonsuz olduğunu söyleyerek Petrus’un önerdiği lütuf ekonomisinin kurallarına meydan okudu. Bu ancak Mesih’in çarmıhta akıttığı kanı aracılığıyla mümkün kılınan Tanrı’nın sonsuz lütfu sayesinde mümkündür. Mesih'in bağışlayıcı gücü sayesinde bizler Tanrı'nın çocukları oluruz ve alçakgönüllülükle Tanrı'dan bağışlanma dilersek, tekrarlanan bir günahtan sonra bile her zaman temizlenebiliriz.
Aynı zamanda, bir insanın alıştığı şekilde, sürekli olarak günah işleyip de bir inanlı olmasının da Kutsal Kitap’a uygun olmadığına dikkat edilmelidir (1. Yuhanna 3:8-9). Pavlus’un bize, “İman yolunda olup olmadığınızı anlamak için kendinizi sınayıp yoklayın. İsa Mesih’in içinizde olduğunu bilmiyor musunuz? Yoksa sınavdan başarısız çıkarsınız” diye öğüt vermesinin nedeni de budur. Hristiyanlar olarak tökezleriz ancak sürekli olarak tövbe etmediğimiz günahlı bir yaşam biçimi sürmeyiz. Hepimizin zayıflıkları vardır ve istemesek de günaha düşebiliriz. Elçi Pavlus bile, benliğinde iş başında olan günahtan ötürü istemediği şeyi yapıyordu (Romalılar 7:15). Pavlus gibi, inanlının da vereceği karşılık, o günahtan nefret etmek, ondan tövbe etmek ve onu yenmek için ilahi lütuf istemektir (Romalılar 7:24;25). İmanımız zayıfladığında ve Petrus gibi Rabbimizi sözle veya eylemle inkar ettiğimizde, o zaman bile tövbe edip günahımızın bağışlanması için bir fırsatımız vardır.
İblis’in hilelerinden bir başkası da, bize hiç ümit olmadığını, bağışlanabilmemizin, iyileşmemizin ve eski halimize dönmemizin hiçbir olasılığı olmadığını düşündürmektir. Tanrı'nın bağışlamasına artık layık olmadığımızı hissetmemiz için suçluluk duygusuyla kapana kısılmış hissetmemizi sağlamaya çalışır. Ama biz zaten Tanrı’nın lütfuna ne zaman layık olmuştuk ki? Tanrı bizi sevmiş, bağışlamış ve dünyanın kuruluşundan önce Mesih’te olmamız üzere seçmiştir (Efesliler 1:4-6). Bunu bizim yaptığımız herhangi bir şeyden ötürü değil, “... Mesih’e ilk umut bağlayan bizler, O’nun yüceliğinin övülmesi için yaşayalım” diye yapmıştır (Efesliler 1:12). Tanrı’nın lütfunun erişemeyeceği hiçbir yere gidemeyeceğimizi ve Tanrı’nın bizi artık çıkarıp kurtaramayacağı kadar hiçbir derinliğe batamayacağımızı aklımızda tutmalıyız. Tanrı’nın lütfu tüm günahlarımızdan daha büyüktür. İster yolumuzdan yeni sapmış olalım, ister günahlarımız içinde batıyor veya boğuluyor olalım, lütfu elde edebiliriz.
Lütuf Tanrı’nın bir armağanıdır (Efesliler 2:8). Günah işlediğimizde, Kutsal Ruh bizi günah işlediğimiz konusunda ikna eder ve bunun sonucu da içimizi Tanrısal bir üzüntü kaplar (2. Korintliler 7:10-11). Tanrı ruhlarımızı hiç umut yokmuşçasına reddetmez, çünkü “Mesih İsa’ya ait olanlara artık hiçbir mahkûmiyet yoktur” (Romalılar 8:1). Kutsal Ruh’un bizi günahımız hakkında ikna etmesi bir sevgi ve lütuf hareketidir. Lütuf günah işlemek için bir mazeret değildir (Romalılar 6:1-2) ve suistimal edilmeye cüret edilmemesi gerekir. Yani, günaha “günah” denmelidir ve ona zararsız veya tehlikesiz bir şeymiş gibi davranılmamalıdır. Tövbe etmeyen inanlılarla, sevgi dolu bir şekilde bu konu konuşulmalı ve özgürlüğe giden yolda kendilerine öncülük edilmeli ve tövbe etmeleri gerektiği kendilerine söylenmelidir. Buna karşın çareyi de vurgulamalıyız, çünkü “hepimiz O’nun doluluğundan lütuf üzerine lütuf aldık” (Yuhanna 1:16). Lütuf ile yaşarız, lütuf ile kurtulduk, lütuf ile kutsallaştırıldık ve lütuf ile korunup yüceltileceğiz. Günah işlediğimizde tövbe edip günahımızı Tanrı’ya itiraf ederek lütuf alalım. Mesih bizi Tanrı’nın gözünde tam ve doğru kılmayı teklif ediyorken neden günahlı bir yaşam sürelim?
English
Aynı Günahı Tekrar Tekrar İşlerseniz Tanrı Sizi Bağışlamayı Sürdürür Mü?
