Soru
İsa Hiç Öfkelenmiş Midir?
Yanıt
İsa, tapınağı para bozanlardan, hayvan satanlardan temizlediğinde büyük bir duygulanma ve öfke sergilemişti (Matta 21:12-13; Markos 11:15-18; Yuhanna 2:13-22). İsa'nın duyguları, Tanrı'nın evi için "gayret" olarak tanımlanmıştır (Yuhanna 2:17). Öfkesi saftı ve tamamen haklıydı, çünkü kökünde Tanrı'nın kutsallığı ve O'na tapınmaya ilgi vardı. Bu noktalar tehlikede olduğundan, derhal ve kararlı bir etkinlikte bulundu. İsa, bir başka zaman da, Kefernahum'daki sinagogda öfkesini göstermişti. Ferisiler İsa'nın sorularını yanıtlamayı reddedince, "İsa, çevresindekilere öfkeyle baktı. Yüreklerinin duygusuzluğu O'nu kederlendirmişti" (Markos 3:5).
Birçok kereler, öfkeyi, yaşamlarımızdan tamamen silmemiz gereken bencilce, yıkıcı bir duygu olarak düşünürüz. Ancak, İsa'nın bazen öfkelenmesi, öfkenin bir duygu olarak tek başına ahlak dışı olmadığını gösterir. Bu, Yeni Antlaşma'nın başka yerlerinde de görülür. Efesliler 4:26 bize, "Öfkelenin, ama günah işlemeyin. Öfkenizin üzerine güneş batmasın" diye buyurur. Burada, "öfkeden uzak durmak" (ya da onu bastırmak veya görmezden gelmek) değil, onu doğru şekilde ve vaktinde ele alma buyruğu bulunmaktadır. İsa'nın öfke gösterileriyle ilgili aşağıdaki gerçeklere dikkat edilmelidir:
1) İsa'nın öfkesinin doğru bir motivasyonu vardı. Yani, İsa doğru nedenlerden ötürü öfkeliydi. İsa'nın öfkesi, önemsiz tartışmalar veya Kendisine karşı yapılan saygısızlıklardan kaynaklanmıyordu. Bencillikle hiçbir alakası yoktu.
2) Öfkesinin doğru bir odağı vardı. Tanrı'ya ya da başkalarının "zayıflıkları"na öfkelenmemişti. Öfkesi, günahlı davranışları ve gerçek adaletsizliği hedef alıyordu.
3) Öfkesini tamamlayan şey doğruydu. Markos 3:5, öfkesine Ferisiler'in imansızlığına olan kederin eşlik ettiğini söyler. İsa'nın öfkesi, Ferisiler'e olan sevgisi ve ruhsal durumları için kaygısından kaynaklanıyordu Nefret ya da kinle bir alakası yoktu.
4) Öfkesi doğru bir kontrole sahipti. İsa gazabında bile hiçbir zaman kontrolünü kaybetmemişti. Tapınak önderleri O'nun tapınağı temizlemesinden hoşlanmamışlardı (Luka 19:47), ama O günahlı bir şey yapmadı. Duygularını kontrol altında tuttu, duyguları O'nu kontrolü altına almadı.
5) Öfkesi doğru bir süre sürmüştü. Öfkesinin acılığa dönüşmesine izin vermemiş; kin tutmamıştı. Her durumu doğru şekilde ele almış ve öfkesini zamanında halletmişti.
6) Öfkesinin doğru sonuçları oldu. İsa'nın öfkesinin Tanrı yolunda etkinlik gibi kaçınılmaz bir sonucu oldu. İsa'nın öfkesi, tüm diğer duygularında olduğu gibi, Tanrı Sözü tarafından kontrol altında tutuluyordu. Bu şekilde, İsa'nın verdiği karşılık Tanrı'nın isteğini gerçekleştirmişti.
Öfkelendiğimizde, çoğu kez kontrolü kaybeder ve yanlış şeye odaklanırız. Yukarıdaki noktalardan biri ya da daha fazlasında başarısız oluruz. Bu, hakkında bize şöyle denilen insanın öfkesidir: "Herkes dinlemekte çabuk, konuşmakta yavaş, öfkelenmekte de yavaş olsun. Çünkü insanın öfkesi Tanrı'nın istediği doğruluğu sağlamaz" (Yakup 1:19-20). İsa, insanın öfkesini değil, Tanrı'nın kusursuz ve haklı kızgınlığını sergilemiştir.
English
İsa Hiç Öfkelenmiş Midir?
