Soru
İsa'yı Hiç Duymamış Olanlara Ne Olur?
Yanıt
“Tanrı hakkında bir şey duymuş” olsun veya olmasın bütün insanlar Tanrı’ya karşı sorumludur. Kutsal Kitap bize Tanrı’nın Kendisini doğada (Romalılar 1:20) ve insanların yüreklerinde (Vaiz 3:11) açıkça gösterdiğini söyler. Sorun, insanlığın günahlı olmasıdır. Hepimiz Tanrı hakkındaki bu bilgiyi ret eder ve O’na karşı isyan ederiz (Romalılar 1:21-23). Eğer Tanrı’nın lütfu olmasaydı, yüreklerimizin günahlı arzularına terk edilirdik ve bu da bizim O’ndan uzak bir yaşamın ne kadar yararsız ve zavallı olduğunu keşfetmemize neden olurdu. Tanrı, Kendisini sürekli olarak ret edenler için böyle yapar (Romalılar 1:24-32).
Aslında sorun, bazı insanların Tanrı hakkında bir şey duymamış olmaları değildir. Sorun, onların duyduklarını ve doğada açıkça görülenleri ret etmiş olmalarıdır. Yasa’nın Tekrarı 4:29 şöyle bildirir: “Ama Tanrınız RAB'bi arayacaksınız. Bütün yüreğinizle, bütün canınızla ararsanız, O'nu bulacaksınız.” Bu ayet önemli bir ilkeyi öğretir: Tanrı’yı gerçekten arayan herkes O’nu bulur. Eğer bir insan Tanrı’yı gerçekten tanımak istiyorsa, Tanrı Kendisini ona tanıtacaktır.
Sorun şu ki “anlayan kimse yok, Tanrı'yı arayan yok” (Romalılar 3:11). İnsanlar doğada ve kendi yüreklerinde var olan Tanrı hakkındaki bilgiyi ret ederler ve bunun yerine kendi yarattıkları bir “tanrı”ya tapmaya karar verirler. Tanrı’nın Mesih’in müjdesini hiçbir zaman duyma fırsatı olmayan birini cehenneme göndermesi konusundaki adaletini tartışmak akılsızcadır. İnsanlar Tanrı’nın kendilerine bildirmiş olduklarından ötürü O’na karşı sorumludurlar. Kutsal Kitap insanların bu bilgiyi ret ettiklerini ve bu yüzden de Tanrı’nın onları cehenneme göndermekte adil olduğunu söyler.
Biz Hristiyanların, Mesih’in müjdesini hiç duymamış olanların sonsuz geleceğini tartışmak yerine, onların duymasını sağlamak için elimizden geleni yapmamız gerekir. Bizler müjdeyi tüm uluslara duyurmaya çağrıldık (Matta 28:19-20; Elçilerin İşleri 1:8). İnsanların Tanrı’nın doğada vahyedilen bilgisini ret ettiklerini biliyoruz ve bunun da bizleri İsa Mesih aracılığıyla kurtuluşun müjdesini bildirmeye teşvik etmesi gerekir. İnsanlar ancak İsa Mesih aracılığıyla Tanrı’nın lütfunu kabul ettiklerinde günahlarından ve Tanrı’dan uzak bir sonsuzluktan kurtarılabilirler.
Müjde'yi hiç duymayanların Tanrı'nın merhametine sahip olduğunu varsayarsak, müjdecilik için gerekli isteği kaybederiz. Ayrıca korkunç bir sorunla karşılaşırız. Eğer müjdeyi hiç duymayan insanlar otomatik olarak kurtuluyorsa, o zaman Müjde'yi hiç kimseye duyurmamak daha mantıklı olur. Çünkü duydukları takdirde Müjde'yi reddetme ve mahkûm olma ihtimalleri vardır.
Kutsal Kitap, Mesih olmaksızın mahvolanların sonsuza dek cehennemde kalacakları konusunda açıktır. İsa'nın tüm dünyaya müjdeleme emri hâlâ geçerlidir. İnsanların Rab'bin adını çağırmaları gerekir, ama “Ama iman etmedikleri kişiyi nasıl çağıracaklar? Duymadıkları kişiye nasıl iman edecekler? Tanrı sözünü yayan olmazsa, nasıl duyacaklar? 15 Sözü yaymaya gönderilmezlerse, sözü nasıl yayacaklar? Yazılmış olduğu gibi: “İyi haber müjdeleyenlerin ayakları ne güzeldir!” (Romalılar 10:14-15).
English
İsa'yı Hiç Duymamış Olanlara Ne Olur?
