Soru
Rab’bin Duası neden şükran içermiyor? Bütün dualarımızın şükran ifadeleri içermesi gerekmez mi?
Yanıt
Elçi Pavlus’un 1. Selanikliler 5:17-18’deki “Sürekli dua edin” ve “Her durumda şükredin” öğüdü bulunduğu halde Rab’bin Duası’nda şükran sunma talimatı olmaması tuhaftır. İsa Müjdeler'in başka yerlerinde dua ederken şükretmeyi örneğini oluşturduğu için bu durum özellikle tuhaf görünmektedir.
İsa, 5.000 kişiyi (Matta 14:16-21) ve 4.000 kişiyi (Matta 15:35-38) mucizevi bir şekilde doyurması da dahil olmak üzere, sağladığı yemekler için Tanrı'ya şükretmişti. Son akşam yemeğinde kâse ve ekmek için şükretti (Elçilerin İşleri 27:35). Lazar’ın ölümden diriltilmesi için yaptığı isteğini duyduğu için Tanrı’ya şükretti (Yuhanna 11:41). Hatta egemenliğin sırlarını bilgelerden saklayıp da yoksullara, cahillere ve pek tanınmayan mütevazı kişilere açıkladığı için Baba’ya teşekkür etmişti (Matta 11:25). Buna karşın şükranı Rab’bin Duası’na dahil etmez.
Eğer Rab’bin Duası’nı içeren ayetleri incelersek (Matta 6:9-13), ilk olarak İsa’nın öğrencilere neden belirli bir şekilde dua etmeyi öğrettiği dikkatimizi çeker. İsa, Ferisiler’in dua etme biçimini eleştiriyordu. Herkesin kendilerini görebileceği ve duyabileceği yerlerde dua ederlerdi. Bu onların halka, kendilerinin ne kadar kutsal ve dindar olduğunu göstermelerinin bir yoluydu. İsa bu şekilde dua edenleri kınar: “Onlar ödüllerini almışlardır” yani insanlar tarafından görülme ödülünü almışlardır. İsa halk arasında duayı değil, sadece “insanlar tarafından görülme” amacıyla dua etmeyi kınıyor. Ayrıca, İsa’nın, 1 Krallar 18’de Karmel Dağı’ndaki Baal rahipleri gibi, Yahudi olmayan ulusların, tanrılarının kendilerini duyduğundan emin olmak için, dua ederken sürekli olarak aynı şeyi tekrar edişini de eleştirdiğini görüyoruz.
İsa’nın bu dua biçimlerine düzeltici bir biçimde karşı olmasının amacı, öğrencilerine örnek bir dua vermekti. Biz Roma Katolikleri gibi, Rab'bin Duasını sadece ezberden söyleyerek dua etmiyoruz. Bu, Rab'bin Duası'nın toplu olarak birlikte söylenmesinin yanlış olduğu anlamına gelmez. İsa burada toplu duadan değil, özel, kişisel duadan söz ediyor.
Rab’bin Duası’nın dua için genel bir rehber, dua hayatımızı biçimlendirmenin bir yolu olduğunu düşünmek en iyisidir. Duada altı istek vardır. İlk üçü Tanrı’yla, son üçü de bizimle ilgilidir. Tanrı’ya “Ey göklerdeki Babamız” olarak hitap ettikten sonra, ilk olarak Tanrı’nın adının onurlandırılması ve yüceltilmesi için dua ediyoruz. Bundan sonra, Tanrı'nın krallığının gelmesi için dua ediyoruz. Mesih’in gelişinden bu yana Tanrı’nın egemenliği bir bakıma zaten yeryüzündedir, ama biz egemenliğin tam doluluğuyla gelmesi için dua ediyoruz. Üçüncü olarak, Tanrı’nın isteği, O’nun ahlaksal ya da bildirdiği isteğinin, bizimle başlayarak yeryüzünde gerçekleşmesi için dua ediyoruz. Tanrı’nın yüceliğini ve görkemini ele alan bu üç dilekten sonra, bize ait olan dileklerle devam ediyoruz: gündelik ekmeğimiz, günahtan bağışlanmamız ve kötülükten kurtuluşumuz.
Rab'bin Duası'nda neden şükranı bulamadığımıza gelince, bunun en iyi cevabı, şükranın Tanrı'ya dua ettiğimiz tutum olduğudur. Tanrı’nın çocukları olanlar için, şükran kalplerimizi dolduracak ve dudaklarımızdan Tanrı’ya dökülecek, çünkü diğer şeylerin yanı sıra günahlarımızın bağışlandığını ve İsa Mesih aracılığıyla sonsuz yaşama sahip olduğumuzu biliyoruz. Tanrı’nın bizim için yaptıklarını ne kadar çok düşünürsek, o kadar minnettar oluruz. Şükran, Tanrı ile olan ilişkimizde her zaman, her koşulda doğal hale gelir. Pavlus, 1. Selanikliler 5:18’de şöyle yazar: “Her durumda şükredin. Çünkü Tanrı’nın Mesih İsa’da sizin için istediği budur.”
English
Rab’bin Duası neden şükran içermiyor? Bütün dualarımızın şükran ifadeleri içermesi gerekmez mi?
