Soru
Kutsal Ruh’u Kederlendirmek Ne Anlama Gelir? (Efesliler 4:30)
Yanıt
Elçi Pavlus kutsal yaşamla ilgili uzun bir uygulamalı öğretişte (Efesliler 4:17-5:21) imanlılara şöyle der: "Tanrı'nın Kutsal Ruhu'nu kederlendirmeyin. Kurtuluş günü için o Ruh'la mühürlendiniz" (Efesliler 4:30). Ruh'u kederlendirmeme emri, Pavlus'un kutsallığı geliştirmek ve Hristiyan saflığında yürümek için yapılmaması gerekenleri kapsayan ilk talimatlarının kapsamına girer.
Efesliler 4:30'da "kederlendirmek" olarak çevrilen Grekçe sözcük "üzüntü, acı, mutsuzluk veya sıkıntı hissettirmek" anlamına gelir. Kutsal Ruh, Üçlü Birlik'in üçüncü Kişisi olarak bir kişiliğe ve sevinç (Luka 10:21), öfke (İbraniler 10:29) ve keder (Efesliler 4:30) gibi duyguları hissetme yeteneğine sahiptir.
Elçilerin İşleri 7:51'de İstefanos Ruh'a "direnmeyi" kınar ve 1. Selanikliler 5:19'da Pavlus imanlılara Ruh'u "söndürmemelerini" söyler. Ancak Yeni Antlaşma'da Ruh'u "kederlendirmekten" söz edilen tek yer Efesliler 4:30'dur. Pavlus'un Ruh'u kederlendirmeme buyruğu, Tanrı'nın Ruhu'nun "sıkıntı çektiğinden", "incindiğinden" (Yeşaya 63:9-10) ve "sinirlendiğinden" (Mezmur 106:33) söz eden iki Eski Antlaşma ayetinden esinlenmiş olmalıdır. Hem Yeşaya 63:9-10 hem de Efesliler 4:30'da Kutsal Ruh'un kederlendirilmesi, Tanrı'nın halkının O'nun kurtarışına uygun olmayan bir tepki vermesiyle ilişkilendirilir.
"Ruh'u kederlendirmeyin" ifadesi Pavlus'un bu öğüdünü tamamlar niteliktedir: “…Aldığınız çağrıya yaraşır biçimde yaşamanızı rica ederim. Her bakımdan alçakgönüllü, yumuşak huylu, sabırlı olun. Birbirinize sevgiyle, hoşgörüyle davranın. Ruh'un birliğini esenlik bağıyla korumaya gayret edin” (Efesliler 4:1-3). İnanlılar Mesih'in bedeninde barış ve uyumu korumadıklarında Ruh'u kederlendirirler.
Pavlus daha sonra, kurtuluşumuzdan önce "Tanrı'nın yaşamına yabancılaştığımız" zamanlardaki gibi yaşayarak Ruh'u nasıl kederlendirdiğimizi açıklar (Efesliler 4:17-19). Mesih'teki kardeşlerimizle doğru konuşmadığımızda (Efesliler 4:25), öfkenin davranışlarımızı kontrol etmesine izin verdiğimizde (4:26-27), birbirimizden çaldığımızda (4:28) ve birbirimize moral verici ve teşvik edici sözler yerine kötü ve küfürlü sözler söylediğimizde (4:29) O'nu kederlendiririz. Ayrıca "her kötü niyetle birlikte her türlü kin, öfke, kızgınlık, bağrışma ve iftira”dan kurtulmadığımızda (Efesliler 4:31) ve "Birbirinize karşı iyi yürekli, şefkatli olun. Tanrı sizi Mesih'te bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın" (Efesliler 4:32) demediğimizde Ruh'u kederlendiririz.
Tanrı'nın Kutsal Ruhu Hristiyan'ın içinde yaşar (Yuhanna 14:17; 2. Timoteos 1:14). Bizler O'nun tapınağıyız (1. Korintliler 3:16) ve Mesih'in kutsallığında, sevgisinde ve iman kardeşlerimizle uyum içinde yürümediğimizde, günahkâr düşünce ve davranışlarımızla Tanrı'nın Ruhu'nu kederlendiririz (Efesliler 5:1-21).
Kutsal Ruh'u kederlendirmek Kutsal Ruh'u "söndürmeye" benzer (1 Selanikliler 5:19), çünkü her ikisi de inanlıyı, kiliseyi ve dünyayı olumsuz etkiler. Ruh'u söndürmek, her inanlının içinde yanan Tanrı'nın Ruhu'nun ateşini boğmak veya bastırmaktan söz eder. Kutsal Ruh eylemlerimizde ve davranışlarımızda Kendisini ifade etmek ister. Tanrı'nın Ruhu'nun davranışlarımızda görülmesine izin vermediğimizde, yanlış olduğunu bildiğimiz şeyleri yaptığımızda, Ruh'u bastırmış veya söndürmüş oluruz. Ruh'un Kendisini istediği gibi, "sevgi, sevinç, esenlik, hoşgörü, iyilik, sadakat, yumuşak huyluluk ve özdenetimle" (Galatyalılar 5:22-23) ortaya koymasına izin vermeyiz.
Hem Ruh'u söndürmek hem de Ruh'u kederlendirmek tanrısal bir yaşam tarzını engeller. Her ikisi de Tanrı'ya karşı günah işlediğimizde ve Mesih'in kurtuluşunu kabul etmeden önceki gibi yaşayarak kendi dünyevi arzularımızın peşinden gittiğimizde gerçekleşir. İzlenecek tek doğru yol, inanlıyı Tanrı'ya ve saflığa yaklaştıran, dünyadan ve günahtan uzaklaştıran yoldur. Kederlendirilmekten hoşlanmadığımız ve iyi olanı söndürmeye çalışmadığımız gibi, Kutsal Ruh'un önderliğini izlemeyi reddederek onu söndürmemeli veya kederlendirmemeliyiz.
English
Kutsal Ruh’u Kederlendirmek Ne Anlama Gelir? (Efesliler 4:30)
