Soru
Eğer kurtulduysam ve bütün günahlarım bağışlandıysa neden günah işlemeye devam etmeyeyim ki?
Yanıt
Elçi Pavlus, Romalılar 6:1-2’de buna çok benzeyen bir sorunun yanıtını vermiştir: “Öyleyse ne diyelim? Lütuf çoğalsın diye günah işlemeye devam mı edelim? Kesinlikle hayır! Günah karşısında ölmüş olan bizler artık nasıl günah içinde yaşarız?” Bir insanın kurtuluş için “İsa Mesih’e iman edip” sonra daha önce yaşadığı yaşamı sürmeye devam etmesi Kutsal Kitap için tamamen yabancı bir düşüncedir. Mesih’e iman eden kişiler yeni yaratılışlardır (2 Korintliler 5:17). Kutsal Ruh bizleri benliğin işlerini yapan kişiler (Galatyalılar 5:19-21) olmaktan çıkarıp Ruh’un meyvesini oluşturan kişiler (Galatyalılar 5:22-23) haline getirir. Hristiyan değişmiş bir kişi olduğundan Hristiyan yaşamı da değişmiş bir yaşamdır.
Hristiyanlığı bütün diğer dinlerden farklı kılan Hristiyanlığın Tanrı’nın İsa Mesih aracılığıyla bizim için yaptıklarını, ilahi olarak gerçekleştirilen şeyleri, temel almasıdır. Dünyadaki bütün diğer dinler, Tanrı’nın lütfu ve bağışlamasını almak için bizim ne yapmamız gerektiğini, insanların gerçekleştirdikleri şeyleri, temel alır. Bütün diğer dinler, Tanrı’nın sevgi ve merhametine erişmek için bizim bazı şeyler yapmamız ve bazı şeyleri de yapmamamız gerektiğini öğretir. Mesih’e iman olan Hristiyanlık, Mesih’in bizim için yaptıklarından ötürü bizim bazı şeyleri yapıp bazılarını yapmamız gerektiğini öğretir.
Günahın cezası olan sonsuzluğu cehennemde geçirme cezasından kurtarılan biri, nasıl olur da kendisini en başından cehennem yoluna götüren aynı hayatı yaşamaya dönebilir? Günahın kirliliğinden temizlenen biri, nasıl olur da aynı ahlaksızlık batağına dönebilir? İsa Mesih’in bizim için yaptıklarını bilen biri, nasıl olur da O önemli değilmiş gibi davranabilir? Mesih’in bizim günahlarımız için ne kadar çok acı çektiğini anlayan biri nasıl olur da, o acılar hiçbir şey ifade etmiyormuş gibi günah işlemeye devam edebilir?
Romalılar 6:11-15 şöyle bildirir: “Siz de böylece kendinizi günah karşısında ölü, Mesih İsa'da Tanrı karşısında diri sayın. Bu nedenle bedenin tutkularına uymamak için günahın ölümlü bedenlerinizde egemenlik sürmesine izin vermeyin. Bedeninizin üyelerini haksızlığa araç ederek günaha sunmayın. Ölümden dirilenler gibi kendinizi Tanrı'ya adayın; bedeninizin üyelerini doğruluk araçları olarak Tanrı'ya sunun. Günah size egemen olmayacaktır. Çünkü Kutsal Yasa'nın yönetimi altında değil, Tanrı'nın lütfu altındasınız. Öyleyse ne diyelim? Yasa'nın yönetimi altında değil de, Tanrı'nın lütfu altında olduğumuz için günah mı işleyelim? Kesinlikle hayır!”
O zaman gerçekten iman etmiş bir kişi için günah içinde yaşamaya devam etmek gibi bir seçenek yoktur. Mesih’e imanımız bize tamamen yeni bir doğa vermiş olduğundan artık günah içinde yaşamayı istemeyiz. Evet, hâlâ günah işleriz ama eskiden yaptığımız gibi günah içinde yuvarlanmak yerine şimdi artık günahtan nefret eder ve ondan kurtarılmak isteriz. Sürekli olarak günahlı bir şekilde yaşayarak Mesih’in bizim için sunduğu kurbandan “istifade etmek” bizim için düşünülmez bir şeydir. Bir insan Hristiyan olduğuna inanıyor ama eski, günahlı hayatını yaşamayı arzuluyorsa kurtuluşundan haklı olarak şüphe edebilir. “İman yolunda olup olmadığınızı anlamak için kendinizi sınayıp yoklayın. İsa Mesih'in içinizde olduğunu bilmiyor musunuz? Yoksa sınavdan başarısız çıkarsınız (2 Korintliler 13:5).
English
Eğer kurtulduysam ve bütün günahlarım bağışlandıysa neden günah işlemeye devam etmeyeyim ki?
